Bible

 

Exodo 22

Studie

   

1 Kung ang isang lalake ay magnakaw ng isang baka, o ng isang tupa at patayin, o ipagbili: ay kaniyang pagbabayaran ng limang baka ang isang baka, at ng apat na tupa ang isang tupa.

2 Kung ang isang magnanakaw ay masumpungan, na naninira, at masaktan na ano pa't namatay ay hindi aariing mamamataytao ang pumatay.

3 Kung sikatan siya ng araw, ay aariin siyang mamamataytao; siya'y dapat magsauli ng kabayaran: kung siya'y wala ay ipagbibili siya dahil sa kaniyang ninakaw.

4 Kung ang ninakaw ay masumpungang buhay sa kaniyang kamay, maging baka, o asno, o tupa, ay magbabayad siya ng ibayo.

5 Kung ang sinoman ay magpastol sa isang bukid, o sa isang ubasan, at pawalan ang kaniyang hayop at pastulin sa bukid ng iba; sa pinakamainam sa kaniyang sariling parang, at sa pinakamainam sa kaniyang sariling ubasan, ay sasaulian niya.

6 Kung may magningas na apoy, at magtangay ng mga tinik, na ano pa't ang mga mandala, o ang mga uhay, o ang bukid ay masunog, ay tunay na magbabayad yaong nagpaningas ng apoy.

7 Kung ang sinoman ay magpatago sa kaniyang kapuwa ng salapi o pag-aari, at nakawin sa bahay ng taong yaon; kung masumpungan ang magnanakaw, ay magbabayad ng ibayo.

8 Kung hindi masumpungan ang magnanakaw, ay lalapit ang may-ari ng bahay sa Dios, upang maalaman kung hindi niya pinakialaman ang pag-aari ng kaniyang kapuwa.

9 Sapagka't lahat ng bagay na pagsalangsang, maging sa baka, sa asno, sa tupa, sa damit, o sa anomang bagay na nawala, na may magsabi, Ito nga ay akin; ay dadalhin sa harap ng Dios ang usap ng dalawa; yaong parurusahan ng Dios ay magbabayad ng ibayo sa kaniyang kapuwa.

10 Kung ang sinoman ay maghabilin sa kaniyang kapuwa ng isang asno, o ng isang baka, o ng isang tupa, o ng anomang hayop; at mamatay, o masasaktan, o maagaw, na walang nakakakitang sinoman:

11 Ay pamamagitanan silang dalawa ng pagsumpa sa Panginoon kung hindi niya pinakialaman ang pag-aari ng kaniyang kapuwa; at tatanggapin ng may-ari, at siya'y hindi magsasauli.

12 Datapuwa't kung kaniyang ninakaw sa kaniya ay sasaulian niya ang may-ari niyaon.

13 Kung nalapa ay dadalhing pinakapatotoo, at hindi sasaulian ang nalapa.

14 At kung ang sinoman ay humiram ng anoman sa kaniyang kapuwa, at masaktan, o mamatay, na hindi kaharap ang may-ari, ay walang pagsala na siya'y magsasauli.

15 Kung ang may-ari niyaon ay kaharap, ay hindi niya sasaulian; kung isang bagay na pinauupahan ay ihuhulog sa kaniyang kaupahan.

16 At kung dayain ng isang lalake ang isang dalaga, na hindi pa niya nagiging asawa at kaniyang sipingan, ay tunay na kaniyang ipagbabayad ng bigay-kaya upang maging asawa niya.

17 Kung itangging mainam ng kaniyang ama na ibigay sa kaniya, ay magbabayad siya ng salapi, ayon sa bigay-kaya sa mga dalaga.

18 Huwag mong babatahing mabuhay ang isang babaing manggagaway.

19 Sinomang makiapid sa isang hayop ay papataying walang pagsala.

20 Yaong maghain sa anomang dios, maliban sa Panginoon lamang, ay lubos na papatayin.

21 At ang taga ibang lupa ay huwag mong aapihin, o pipighatiin man; sapagka't kayo'y naging taga ibang lupa sa lupain ng Egipto.

22 Huwag mong papagdadalamhatiin ang sinomang babaing bao, o ulila.

23 Kung iyong dalamhatiin sila sa anomang paraan, at sila'y dumaing sa akin, ay walang pagsala, na aking didinggin ang kanilang daing;

24 At ang aking pagiinit ay magaalab, at aking papatayin kayo ng tabak; at ang inyong mga asawa ay magiging mga bao, at ang inyong mga anak ay mga ulila.

25 Kung magpautang ka ng salapi sa kanino man sa aking bayan na kasama mo na dukha, huwag kang magpapakamanunubo sa kaniya ni hihingan mo man siya ng tubo.

26 Kung iyong tanggapin sa anoman ang damit ng iyong kapuwa na pinakasangla, ay iyong isasauli sa kaniya bago lumubog ang araw;

27 Sapagka't iyan ang kaniya lamang pangbihis, siyang kaniyang pangdamit sa kaniyang balat: ano ngang kaniyang ipangtutulog? at mangyayari, na pagka siya'y dumaing sa akin, ay aking didinggin; sapagka't ako'y mapagbiyaya.

28 Huwag mong lalapastanganin ang Dios, ni susumpain man ang pinuno sa iyong bayan.

29 Huwag kang magmamakupad ng paghahandog ng iyong mga ani, at ng tulo ng iyong mga pigaan. Ang panganay sa iyong mga anak na lalake ay ibibigay mo sa akin.

30 Gayon din ang gagawin mo sa iyong mga baka, at sa iyong mga tupa: pitong araw na mapapa sa kaniyang ina; sa ikawalong araw ay ibibigay mo sa akin.

31 At kayo'y magpapakabanal na tao sa akin: na ano pa't huwag kayong kakain ng anomang laman, na nalapa ng ganid sa parang; inyong ihahagis sa mga asno.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 9222

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

9222. And a prince in thy people thou shall not execrate. That this signifies that neither are the doctrines of truth to be blasphemed, is evident from the signification of “a prince,” as being the primary truths of the church (see n. 5044); from the signification of “a people,” as being those who are in truths of doctrine (n. 1259, 1260, 2928, 3295, 3581, 7207); and from the signification of “execrating,” as being to blaspheme. How closely these things are connected, is evident from the internal sense; for by “not to curse God” is signified not to blaspheme truth Divine, and by “not to execrate a prince” is signified not to blaspheme the doctrine of truth. Truth Divine is the Word, and the doctrine of the church is the truth thence derived. A few words may be said about the blaspheming of truth Divine. Truth Divine is the Word, and is doctrine from the Word. Those blaspheme who at heart deny these, even though with the mouth they may praise the Word, and preach it. The blasphemy is hidden in the denial, and it emerges when they are left by themselves, especially in the other life; for there hearts speak, after outward things have been removed.

[2] Those who blaspheme, that is, deny the Word, are unable to receive anything of the truth and good of faith; for the Word teaches the existence of the Lord, of heaven and hell, of the life after death, of faith and charity, and of many other things, which without the Word, that is, without revelation, would be quite unknown (n. 8944); and therefore those who deny the Word cannot receive anything of what the Word teaches; for when they either read or hear it, a negative attitude presents itself, which either extinguishes the truth, or turns it into falsity.

[3] Wherefore the very first thing with the man of the church is to believe the Word; and this is the chief thing with him who is in the truth of faith and the good of charity. But with those who are in the evils of the love of self and of the world, the chief thing is not to believe the Word, for they reject it the moment they think about it, and likewise blaspheme it. If a man were to see the magnitude and the nature of the blasphemies against the Word that exist with those who are in the evils of these loves, he would be horrified. While the man himself is in the world he is not aware of this, because these blasphemies are hidden behind the ideas of that active thought which with men passes into speech. Nevertheless they are revealed in the other life, and appear horrible.

[4] Blasphemies are of two kinds; there are those which come forth from the understanding and not at the same time from the will; and those which come forth from the will through the understanding. It is these latter blasphemies which are so horrible; but not the former. Those which come forth from the will through the understanding are from evil of life; but those which come forth from the understanding only, and not at the same time from the will, are from falsity of doctrine, or from the fallacies of the external senses, which deceive a man who is held fast in ignorance. These things have been said in order that it may be known how the case is with the blaspheming of truth Divine, that is, of the Word and its derivative doctrine, which is signified by “cursing God and execrating a prince of the people.”

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.