Bible

 

Exodo 22

Studie

   

1 Kung ang isang lalake ay magnakaw ng isang baka, o ng isang tupa at patayin, o ipagbili: ay kaniyang pagbabayaran ng limang baka ang isang baka, at ng apat na tupa ang isang tupa.

2 Kung ang isang magnanakaw ay masumpungan, na naninira, at masaktan na ano pa't namatay ay hindi aariing mamamataytao ang pumatay.

3 Kung sikatan siya ng araw, ay aariin siyang mamamataytao; siya'y dapat magsauli ng kabayaran: kung siya'y wala ay ipagbibili siya dahil sa kaniyang ninakaw.

4 Kung ang ninakaw ay masumpungang buhay sa kaniyang kamay, maging baka, o asno, o tupa, ay magbabayad siya ng ibayo.

5 Kung ang sinoman ay magpastol sa isang bukid, o sa isang ubasan, at pawalan ang kaniyang hayop at pastulin sa bukid ng iba; sa pinakamainam sa kaniyang sariling parang, at sa pinakamainam sa kaniyang sariling ubasan, ay sasaulian niya.

6 Kung may magningas na apoy, at magtangay ng mga tinik, na ano pa't ang mga mandala, o ang mga uhay, o ang bukid ay masunog, ay tunay na magbabayad yaong nagpaningas ng apoy.

7 Kung ang sinoman ay magpatago sa kaniyang kapuwa ng salapi o pag-aari, at nakawin sa bahay ng taong yaon; kung masumpungan ang magnanakaw, ay magbabayad ng ibayo.

8 Kung hindi masumpungan ang magnanakaw, ay lalapit ang may-ari ng bahay sa Dios, upang maalaman kung hindi niya pinakialaman ang pag-aari ng kaniyang kapuwa.

9 Sapagka't lahat ng bagay na pagsalangsang, maging sa baka, sa asno, sa tupa, sa damit, o sa anomang bagay na nawala, na may magsabi, Ito nga ay akin; ay dadalhin sa harap ng Dios ang usap ng dalawa; yaong parurusahan ng Dios ay magbabayad ng ibayo sa kaniyang kapuwa.

10 Kung ang sinoman ay maghabilin sa kaniyang kapuwa ng isang asno, o ng isang baka, o ng isang tupa, o ng anomang hayop; at mamatay, o masasaktan, o maagaw, na walang nakakakitang sinoman:

11 Ay pamamagitanan silang dalawa ng pagsumpa sa Panginoon kung hindi niya pinakialaman ang pag-aari ng kaniyang kapuwa; at tatanggapin ng may-ari, at siya'y hindi magsasauli.

12 Datapuwa't kung kaniyang ninakaw sa kaniya ay sasaulian niya ang may-ari niyaon.

13 Kung nalapa ay dadalhing pinakapatotoo, at hindi sasaulian ang nalapa.

14 At kung ang sinoman ay humiram ng anoman sa kaniyang kapuwa, at masaktan, o mamatay, na hindi kaharap ang may-ari, ay walang pagsala na siya'y magsasauli.

15 Kung ang may-ari niyaon ay kaharap, ay hindi niya sasaulian; kung isang bagay na pinauupahan ay ihuhulog sa kaniyang kaupahan.

16 At kung dayain ng isang lalake ang isang dalaga, na hindi pa niya nagiging asawa at kaniyang sipingan, ay tunay na kaniyang ipagbabayad ng bigay-kaya upang maging asawa niya.

17 Kung itangging mainam ng kaniyang ama na ibigay sa kaniya, ay magbabayad siya ng salapi, ayon sa bigay-kaya sa mga dalaga.

18 Huwag mong babatahing mabuhay ang isang babaing manggagaway.

19 Sinomang makiapid sa isang hayop ay papataying walang pagsala.

20 Yaong maghain sa anomang dios, maliban sa Panginoon lamang, ay lubos na papatayin.

21 At ang taga ibang lupa ay huwag mong aapihin, o pipighatiin man; sapagka't kayo'y naging taga ibang lupa sa lupain ng Egipto.

22 Huwag mong papagdadalamhatiin ang sinomang babaing bao, o ulila.

23 Kung iyong dalamhatiin sila sa anomang paraan, at sila'y dumaing sa akin, ay walang pagsala, na aking didinggin ang kanilang daing;

24 At ang aking pagiinit ay magaalab, at aking papatayin kayo ng tabak; at ang inyong mga asawa ay magiging mga bao, at ang inyong mga anak ay mga ulila.

25 Kung magpautang ka ng salapi sa kanino man sa aking bayan na kasama mo na dukha, huwag kang magpapakamanunubo sa kaniya ni hihingan mo man siya ng tubo.

26 Kung iyong tanggapin sa anoman ang damit ng iyong kapuwa na pinakasangla, ay iyong isasauli sa kaniya bago lumubog ang araw;

27 Sapagka't iyan ang kaniya lamang pangbihis, siyang kaniyang pangdamit sa kaniyang balat: ano ngang kaniyang ipangtutulog? at mangyayari, na pagka siya'y dumaing sa akin, ay aking didinggin; sapagka't ako'y mapagbiyaya.

28 Huwag mong lalapastanganin ang Dios, ni susumpain man ang pinuno sa iyong bayan.

29 Huwag kang magmamakupad ng paghahandog ng iyong mga ani, at ng tulo ng iyong mga pigaan. Ang panganay sa iyong mga anak na lalake ay ibibigay mo sa akin.

30 Gayon din ang gagawin mo sa iyong mga baka, at sa iyong mga tupa: pitong araw na mapapa sa kaniyang ina; sa ikawalong araw ay ibibigay mo sa akin.

31 At kayo'y magpapakabanal na tao sa akin: na ano pa't huwag kayong kakain ng anomang laman, na nalapa ng ganid sa parang; inyong ihahagis sa mga asno.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 9193

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

9193. 'Shall be utterly destroyed' means being cast out. This is clear from the meaning of 'being utterly destroyed', when it refers to people whose worship is that of falsities arising from evil, as being cast out, that is to say, cast out of the Church. The fact that casting such falsities out of the Church, and so rooting them out, is meant by their being 'utterly destroyed', is evident in Moses,

If men of belial 1 have gone out of your midst, and have urged the inhabitants of their city, saying, Let us go and serve other gods, whom you have not known - if it is true and certain, 2 that [this] abomination has been committed in the midst of you - you shall surely strike the inhabitants of that city with the edge of the sword. You shall utterly destroy it and everyone who is in it, and also the beasts in it, with the edge of the sword. You shall bring together all the spoil from it into the middle of the street, and shall burn the city with fire, and all the spoil from it, the whole of it, to Jehovah your God, so that it may be a heap forever and not be built ever again. Do it so thoroughly that nothing of what is given to utter destruction sticks in your hand. Deuteronomy 13:13-17.

[2] The fact that falsity arising from evil is what 'that which is given to utter destruction' means is evident from the details of these verses in the internal sense. 'Cities' which were to be utterly destroyed are religious teachings, in this instance false teachings, 2712, 2943, 3216. 'The edge of the sword' with which they were to strike man and beast is truth fighting against and destroying falsity that arises from evil, 2799, 4499, 7102, 8294. 'The street' into the middle of which the spoil was to be brought is truth presented by religious teachings and in the contrary sense falsity presented by them, 2336. 'Fire' with which the spoil was to be burned along with the city is the evil of self-love, 1297, 2446, 5071, 5215, 6314, 6832, 7324. From all this it is evident that 'utter destruction' means being cast out of the Church and being rooted out. Therefore also it was commanded that the nations in the land of Canaan should be utterly destroyed, Deuteronomy 7:2, 24-26. For the nations had originally constituted the Church in that land, which also was why they had altars and in addition offered sacrifices, 3686, 4447, 4516, 4517, 5136, 6306, 6516, 8054. But when they turned representative worship - the worship of the Ancient Church - into idolatrous worship, and in so doing falsified truths and adulterated forms of good, 8317, the command came for them to be given to utter destruction, not only people but also cities and what was in them.

[3] The command came because everything there represented falsities arising from evil. The cities represented the actual teachings presenting falsity; the beasts represented evil affections; the gold and silver of those people represented evils and falsities; and so on with everything else. The worship of the Ancient Church had consisted first and foremost in worshipping God in human form, that is, in worshipping the Lord. But then they turned aside from good to evil and began to worship the actual objects that had served to represent Him, such as the sun, moon, and stars, also groves and pillars, and God in the form of various kinds of idols. Thus they worshipped external objects separated from anything of an internal nature; and this is brought about when the internal man has been closed. What closes the internal man is a life of evil; for good is that through which the Lord flows in and opens the internal man, and therefore evil is that which closes this. Once the internal man has been closed truths are turned into falsities; and when they remain they serve solely the evils of self-love and love of the world. Internal worship consists first and foremost in acknowledging the Lord, the one and only God, and in acknowledging that He is the source of everything good and true. People in the Church who do not acknowledge Him cannot be governed by good, nor thus by truth; and the ones to acknowledge Him are those who possess faith and at the same time lead a good life, but not those who lead a bad life, 8878. Acknowledging and worshipping the Lord consists in living according to His commandments, that is, leading the life of faith and of charity, see 8252-8257. The life of faith lies in doing His commandments in a spirit of obedience, and the life of charity lies in doing them out of love.

Poznámky pod čarou:

1. A Hebrew word implying those who are worthless

2. literally, if [it is] truth, and the thing certain

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.