Bible

 

Exodo 19

Studie

   

1 Sa ikatlong buwan, pagkatapos na ang mga anak ni Israel ay makaalis sa lupain ng Egipto, ay dumating sila ng araw ding yaon sa ilang ng Sinai.

2 At nang sila'y umalis sa Rephidim, at dumating sa ilang ng Sinai, ay humantong sila sa ilang; at doo'y humantong ang Israel sa harap ng bundok.

3 At si Moises ay lumapit sa Dios, at tinawag ng Panginoon siya mula sa bundok, na sinasabi, Ganito mo sasabihin sa sangbahayan ni Jacob, at sasaysayin sa mga anak ni Israel.

4 Inyong nakita ang aking ginawa sa mga Egipcio, at kung paanong dinala ko kayo sa mga pakpak ng agila, at kayo'y inilapit ko sa akin din.

5 Kaya't ngayon, kung tunay na inyong susundin ang aking tinig, at iingatan ang aking tipan, ay magiging isang tanging kayamanan nga kayo sa akin, na higit sa lahat ng bayan: sapagka't ang buong lupa ay akin;

6 At kayo'y magiging isang kaharian ng mga saserdote sa akin, at isang banal na bansa. Ito ang mga salita na inyong sasalitaan sa mga anak ni Israel.

7 At dumating si Moises at tinawag ang mga matanda sa bayan, at ipinahayag sa harap nila ang lahat ng salitang ito na iniutos ng Panginoon sa kaniya.

8 At ang buong bayan ay sumagot na magkakaisa, at nagsabi, Yaong lahat na sinalita ng Panginoon ay aming gagawin. At ipinagbigay alam ni Moises ang mga salita ng bayan sa Panginoon.

9 At sinabi ng Panginoon kay Moises, Narito ako'y naparirito sa iyo sa isang salimuot na ulap upang marinig ng bayan pagka ako'y magsasalita sa iyo, at paniwalaan ka rin naman nila magpakailan man. At sinalita ni Moises ang mga salita ng bayan sa Panginoon.

10 At sinabi ng Panginoon kay Moises, Pumaroon ka sa bayan at papagbanalin mo sila ngayon at bukas at labhan nila ang kanilang mga damit,

11 At humanda sa ikatlong araw: sapagka't sa ikatlong araw ay bababa ang Panginoon sa paningin ng buong bayan sa ibabaw ng bundok ng Sinai.

12 At lalagyan mo ng mga hangganan ang bayan sa palibot, na iyong sasabihin, Magingat kayo, na kayo'y huwag sumampa sa bundok, o sumalang sa hangganan: sinomang sumalang sa bundok ay papatayin na walang pagsala:

13 Walang kamay na hihipo sa kaniya, kundi, siya'y tunay na babatuhin, o papanain; maging hayop o tao ay hindi mabubuhay: pagka ang pakakak ay tumunog ng maluwat ay sasampa sila sa bundok.

14 At bumaba si Moises sa bayan mula sa bundok, at pinakabanal ang bayan, at sila'y naglaba ng kanilang mga damit.

15 At kaniyang sinabi sa bayan, humanda kayo sa ikatlong araw; huwag kayong sumiping sa babae.

16 At nangyari ng ikatlong araw, ng umaga, na kumulog at kumidlat, at may isang salimuot na ulap sa ibabaw ng bundok, at ang tunog ng pakakak ay napakalakas; at ang buong bayan na nasa kampamento ay nanginig.

17 At inilabas ni Moises ang bayan sa kampamento upang salubungin ang Dios; at sila'y tumayo sa paanan ng bundok.

18 At ang buong bundok ng Sinai ay umuusok, sapagka't ang Panginoon ay bumaba sa ibabaw niyaon na nasa apoy: at ang usok niyaon ay napaiilanglang na parang usok ng isang hurno, at ang buong bundok ay umuugang mainam.

19 At nang lumalakas ng lumalakas ang tunog ng pakakak ay nagsasalita si Moises, at sinasagot siya ng Dios sa pamamagitan ng tinig.

20 At ang Panginoon ay bumaba sa ibabaw ng bundok ng Sinai, sa taluktok ng bundok; at tinawag ng Panginoon si Moises sa taluktok ng bundok; at si Moises ay sumampa.

21 At sinabi ng Panginoon kay Moises, Bumaba ka, pagbilinan mo ang bayan, baka sila'y lumagpas upang makita ang Panginoon, at mamatay ang karamihan sa kanila.

22 At gayon din ang mga saserdote, na lumalapit sa Panginoon ay papagbanalin mo, baka ang Panginoon ay hindi makapagpigil sa kanila.

23 At sinabi ni Moises sa Panginoon, Ang baya'y hindi makasasampa sa bundok ng Sinai: sapagka't iyong pinagbilinan kami, na iyong sinabi, lagyan mo ng hangganan sa palibot ang bundok, at iyong ariing banal.

24 At sinabi ng Panginoon sa kaniya, Yumaon ka, bumaba ka; at ikaw ay sasampa, ikaw at si Aaron na iyong kasama: nguni't ang mga saserdote at ang bayan ay huwag lumampas sa mga hangganan upang lumapit sa Panginoon, baka siya ay hindi makapagpigil sa kanila.

25 Sa gayo'y bumaba si Moises sa bayan at isinaysay sa kanila.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 8825

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

8825. Verses 20-25. And Jehovah came down upon Mount Sinai, unto the head of the mountain; and Jehovah called Moses unto the head of the mountain; and Moses went up. And Jehovah said unto Moses, Go down, charge the people, lest perchance they break through unto Jehovah to see, and many of them fall. And the priests also, who come near unto Jehovah shall sanctify themselves, lest perchance Jehovah make a breach in them. And Moses said unto Jehovah, The people cannot come up unto Mount Sinai; for Thou didst charge us, saying, Set bounds to the mountain, and sanctify it. And Jehovah said unto him, Go, get thee down; and come up thou, and Aaron with thee; and let not the priests and the people break through to come up unto Jehovah, lest perchance He make a breach in them. And Moses went down unto the people, and told them. “And Jehovah came down upon Mount Sinai,” signifies the presence of the Lord in heaven; “unto the head of the mountain,” signifies in the inmost heaven; “and Jehovah called Moses unto the head of the mountain, and Moses went up,” signifies the conjunction of truth from the Divine there; “and Jehovah said unto Moses,” signifies exhortation from the Divine; “Go down, charge the people, lest perchance they break through unto Jehovah to see,” signifies lest they who are of the spiritual church should desire to ascend into the heaven where the Divine celestial is; “and many of them fall,” signifies that so they would perish; “and the priests also who come near unto Jehovah shall sanctify themselves,” signifies that those who are in spiritual good in which is the Divine are to be covered over; “lest perchance Jehovah make a breach in them,” signifies consequently separation from good; “and Moses said unto Jehovah,” signifies the thought of truth from the Divine; “The people cannot come up unto Mount Sinai,” signifies that they cannot raise themselves to the celestial kingdom; “for Thou didst charge us,” signifies because they have been cautioned by the Divine; “saying, Set bounds to the mountain,” signifies by the fact that the spiritual sphere of good ceases below; “and sanctify it [the people],” signifies that thus they may be kept off from the Divine; “and Jehovah said unto him,” signifies further admonition; “Go, get thee down,” signifies influx; “and come up thou, and Aaron with thee,” signifies conjunction with truth from the Divine internal and external; “and let not the priests and the people break through to come up unto Jehovah,” signifies lest they who are in spiritual good and truth desire to ascend into the celestial heaven; “lest perchance He make a breach in them,” signifies separation from truth and good; “and Moses went down unto the people,” signifies the influx of the Divine through truth from the Divine; “and told them,” signifies thus admonition.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.