Bible

 

Exodo 19

Studie

   

1 Sa ikatlong buwan, pagkatapos na ang mga anak ni Israel ay makaalis sa lupain ng Egipto, ay dumating sila ng araw ding yaon sa ilang ng Sinai.

2 At nang sila'y umalis sa Rephidim, at dumating sa ilang ng Sinai, ay humantong sila sa ilang; at doo'y humantong ang Israel sa harap ng bundok.

3 At si Moises ay lumapit sa Dios, at tinawag ng Panginoon siya mula sa bundok, na sinasabi, Ganito mo sasabihin sa sangbahayan ni Jacob, at sasaysayin sa mga anak ni Israel.

4 Inyong nakita ang aking ginawa sa mga Egipcio, at kung paanong dinala ko kayo sa mga pakpak ng agila, at kayo'y inilapit ko sa akin din.

5 Kaya't ngayon, kung tunay na inyong susundin ang aking tinig, at iingatan ang aking tipan, ay magiging isang tanging kayamanan nga kayo sa akin, na higit sa lahat ng bayan: sapagka't ang buong lupa ay akin;

6 At kayo'y magiging isang kaharian ng mga saserdote sa akin, at isang banal na bansa. Ito ang mga salita na inyong sasalitaan sa mga anak ni Israel.

7 At dumating si Moises at tinawag ang mga matanda sa bayan, at ipinahayag sa harap nila ang lahat ng salitang ito na iniutos ng Panginoon sa kaniya.

8 At ang buong bayan ay sumagot na magkakaisa, at nagsabi, Yaong lahat na sinalita ng Panginoon ay aming gagawin. At ipinagbigay alam ni Moises ang mga salita ng bayan sa Panginoon.

9 At sinabi ng Panginoon kay Moises, Narito ako'y naparirito sa iyo sa isang salimuot na ulap upang marinig ng bayan pagka ako'y magsasalita sa iyo, at paniwalaan ka rin naman nila magpakailan man. At sinalita ni Moises ang mga salita ng bayan sa Panginoon.

10 At sinabi ng Panginoon kay Moises, Pumaroon ka sa bayan at papagbanalin mo sila ngayon at bukas at labhan nila ang kanilang mga damit,

11 At humanda sa ikatlong araw: sapagka't sa ikatlong araw ay bababa ang Panginoon sa paningin ng buong bayan sa ibabaw ng bundok ng Sinai.

12 At lalagyan mo ng mga hangganan ang bayan sa palibot, na iyong sasabihin, Magingat kayo, na kayo'y huwag sumampa sa bundok, o sumalang sa hangganan: sinomang sumalang sa bundok ay papatayin na walang pagsala:

13 Walang kamay na hihipo sa kaniya, kundi, siya'y tunay na babatuhin, o papanain; maging hayop o tao ay hindi mabubuhay: pagka ang pakakak ay tumunog ng maluwat ay sasampa sila sa bundok.

14 At bumaba si Moises sa bayan mula sa bundok, at pinakabanal ang bayan, at sila'y naglaba ng kanilang mga damit.

15 At kaniyang sinabi sa bayan, humanda kayo sa ikatlong araw; huwag kayong sumiping sa babae.

16 At nangyari ng ikatlong araw, ng umaga, na kumulog at kumidlat, at may isang salimuot na ulap sa ibabaw ng bundok, at ang tunog ng pakakak ay napakalakas; at ang buong bayan na nasa kampamento ay nanginig.

17 At inilabas ni Moises ang bayan sa kampamento upang salubungin ang Dios; at sila'y tumayo sa paanan ng bundok.

18 At ang buong bundok ng Sinai ay umuusok, sapagka't ang Panginoon ay bumaba sa ibabaw niyaon na nasa apoy: at ang usok niyaon ay napaiilanglang na parang usok ng isang hurno, at ang buong bundok ay umuugang mainam.

19 At nang lumalakas ng lumalakas ang tunog ng pakakak ay nagsasalita si Moises, at sinasagot siya ng Dios sa pamamagitan ng tinig.

20 At ang Panginoon ay bumaba sa ibabaw ng bundok ng Sinai, sa taluktok ng bundok; at tinawag ng Panginoon si Moises sa taluktok ng bundok; at si Moises ay sumampa.

21 At sinabi ng Panginoon kay Moises, Bumaba ka, pagbilinan mo ang bayan, baka sila'y lumagpas upang makita ang Panginoon, at mamatay ang karamihan sa kanila.

22 At gayon din ang mga saserdote, na lumalapit sa Panginoon ay papagbanalin mo, baka ang Panginoon ay hindi makapagpigil sa kanila.

23 At sinabi ni Moises sa Panginoon, Ang baya'y hindi makasasampa sa bundok ng Sinai: sapagka't iyong pinagbilinan kami, na iyong sinabi, lagyan mo ng hangganan sa palibot ang bundok, at iyong ariing banal.

24 At sinabi ng Panginoon sa kaniya, Yumaon ka, bumaba ka; at ikaw ay sasampa, ikaw at si Aaron na iyong kasama: nguni't ang mga saserdote at ang bayan ay huwag lumampas sa mga hangganan upang lumapit sa Panginoon, baka siya ay hindi makapagpigil sa kanila.

25 Sa gayo'y bumaba si Moises sa bayan at isinaysay sa kanila.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 8760

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

8760. 'And Moses went up to God' means the truth from God which was below heaven joining itself to Divine Truth in heaven. This is clear from the representation of 'Moses' as the truth from God, dealt with in 6771, 6827, 7014, at this point the truth from God which was below heaven, since he now represents the children of Israel as their head, and so represents those belonging to the spiritual Church not yet in heaven because they are not as yet governed by good formed from truths, 8753, 8754; and from the meaning of 'going up' as joining oneself to, for someone who goes up to the Divine joins himself to Him, even as the words 'going up into heaven' mean man's being joined to the Lord, and the words 'coming down from heaven' mean His being joined to man. Divine Truth in heaven, to which the other was joined, is what 'God' is used to mean; for in the Word the Lord is called 'God' by virtue of Divine Truth, and Jehovah' by virtue of Divine Good, 2586, 2769, 2807, 2822, 3921 (end), 4402, 7010, 7268, 7873, 8301. And since the joining of Divine Truth to Divine Good is the subject here, this verse first says 'God', then 'Jehovah' just after, in these words, And Moses went up to God, and Jehovah called to him from the mountain.

[2] The expression Divine Truth in heaven is used, and then Divine Good in heaven, because the Divine Himself is far above the heavens; not only Divine Goodness itself is far above them but also Divine Truth itself which goes forth directly from Divine Good. The reason why they are far above heaven is that in Himself the Divine is the Infinite, and the Infinite cannot be joined to finite beings, thus not even to angels in heaven, unless He puts on some finite clothing and in that way adapts Himself for reception. Also Divine Good as it exists in itself is a flame of infinite intensity or love, a flame which no angel in heaven can bear; for he would be devoured by it, as a person in the world would be if the flame of the sun were to reach him without anything between them to moderate it. The light also from the flame of God's love, which is Divine Truth, would blind all who are in heaven if it were to flow in without abatement of its fiery brightness. All this goes to show what the difference is between Divine Good and Divine Truth that are above the heavens and Divine Good and Divine Truth in the heavens, which are the subject here.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.