Bible

 

Deuteronomio 28

Studie

   

1 At mangyayaring kung iyong didingging masikap ang tinig ng Panginoon mong Dios, upang isagawa ang lahat niyang utos na aking iniuutos sa iyo sa araw na ito, ay itataas ka ng Panginoon mong Dios sa lahat ng mga bansa sa lupa:

2 At ang lahat ng pagpapalang ito ay darating sa iyo at aabot sa iyo, kung iyong didinggin ang tinig ng Panginoon mong Dios.

3 Magiging mapalad ka sa bayan, at magiging mapalad ka sa parang.

4 Magiging mapalad ang bunga ng iyong katawan, at ang bunga ng iyong lupa, at ang bunga ng iyong mga hayop, ang karagdagan sa iyong bakahan at ang mga anak ng iyong kawan.

5 Magiging mapalad ang iyong buslo at ang iyong palayok.

6 Magiging mapalad ka sa iyong pagpasok, at magiging mapalad ka sa iyong paglabas.

7 Pasasaktan ng Panginoon sa harap mo ang iyong mga kaaway na nagbabangon laban sa iyo: sila'y lalabas laban sa iyo sa isang daan at tatakas sa harap mo sa pitong daan.

8 Igagawad sa iyo ng Panginoon ang kaniyang pagpapala sa iyong mga kamalig, at sa lahat ng pagpatungan mo ng iyong kamay at pagpapalain ka niya sa lupain na ibinibigay sa iyo ng Panginoon mong Dios.

9 Itatatag ka ng Panginoon na isang banal na bayan sa kaniya, gaya ng kaniyang isinumpa sa iyo; kung iyong gaganapin ang mga utos ng Panginoon mong Dios, at lalakad ka sa kaniyang mga daan.

10 At makikita ng lahat ng mga bayan sa lupa, na ikaw ay tinawag sa pamamagitan ng pangalan ng Panginoon at sila'y matatakot sa iyo.

11 At ikaw ay pasasaganain ng Panginoon, sa ikabubuti mo, sa bunga ng iyong katawan, at sa bunga ng iyong mga hayop, at sa bunga ng iyong lupa, sa lupain na isinumpa ng Panginoon sa iyong mga magulang upang ibigay sa iyo.

12 Bubuksan ng Panginoon sa iyo ang kaniyang mabuting kayamanan, ang langit, upang ibigay ang ulan sa iyong lupain sa kapanahunan, at upang pagpalain ang buong gawa ng iyong kamay; at ikaw ay magpapahiram sa maraming bansa, at ikaw ay hindi hihiram.

13 At gagawin ka ng Panginoon na ulo at hindi buntot, at ikaw ay magiging sa ibabaw lamang, at hindi ka mapapasailalim; kung iyong didinggin ang mga utos ng Panginoon mong Dios, na aking iniuutos sa iyo sa araw na ito, na iyong sundin at gawin;

14 At huwag kang lilihis sa anoman sa mga salita na aking iniuutos sa inyo sa araw na ito, sa kanan o sa kaliwa, upang sumunod sa ibang mga dios na paglilingkuran sila.

15 Nguni't mangyayari, na kung hindi mo didinggin ang tinig ng Panginoon mong Dios, na isasagawa ang lahat ng kaniyang mga utos at ang kaniyang palatuntunan na aking iniuutos sa iyo sa araw na ito, na ang lahat ng sumpang ito ay darating sa iyo at aabot sa iyo.

16 Susumpain ka sa bayan, at susumpain ka sa parang.

17 Susumpain ang iyong buslo at ang iyong palayok.

18 Susumpain ang bunga ng iyong katawan, at ang bunga ng iyong lupa, ang karagdagan ng iyong bakahan at ang mga anak ng iyong kawan.

19 Susumpain ka sa iyong pagpasok, at susumpain ka sa iyong paglabas.

20 Ibubugso ng Panginoon sa iyo ang sumpa, ang kalituhan, at ang saway, sa lahat ng pagpapatungan ng iyong kamay na iyong gagawin, hanggang sa ikaw ay mabuwal, at hanggang sa ikaw ay malipol na madali; dahil sa kasamaan ng iyong mga gawa, na sa gayo'y pinabayaan mo ako.

21 Ikakapit sa iyo ng Panginoon ang salot hanggang sa maubos ka sa lupa, na iyong pinapasok upang ariin.

22 Sasalutin ka ng Panginoon ng sakit na tuyo, at ng lagnat, at ng pamamaga, at ng nagaapoy na init, at ng tabak, at ng salot ng hangin, at ng sakit sa pagani; at kanilang hahabulin ka hanggang sa ikaw ay malipol.

23 At ang iyong langit na nasa itaas ng iyong ulo, ay magiging tanso, at ang lupa na nasa ilalim mo ay magiging bakal.

24 Ang ipauulan ng Panginoon sa iyong lupa ay abo at alabok; mula sa langit ay bababa sa iyo, hanggang sa ikaw ay magiba.

25 Pasasaktan ka ng Panginoon sa harap ng iyong mga kaaway; ikaw ay lalabas sa isang daan laban sa kanila, at tatakas sa pitong daan sa harap nila: at ikaw ay papagpaparoo't parituhin sa lahat ng mga kaharian sa lupa.

26 At ang iyong bangkay ay magiging pagkain sa lahat ng mga ibon sa himpapawid, at sa mga hayop sa lupa; at walang taong bubugaw sa kanila.

27 Sasalutin ka ng Panginoon ng bukol sa Egipto, at ng mga grano, at ng kati, at ng galis, na hindi mapagagaling.

28 Sasaktan ka ng Panginoon ng pagkaulol, at ng pagkabulag, at ng pagkagulat ng puso;

29 At ikaw ay magaapuhap sa katanghaliang tapat na gaya ng bulag na nagaapuhap sa kadiliman, at hindi ka giginhawa sa iyong mga lakad: at ikaw ay mapipighati at sasamsaman kailan man, at walang taong magliligtas sa iyo.

30 Ikaw ay magaasawa, at ibang lalake ang sisiping sa kaniya: ikaw ay magtatayo ng isang bahay, at hindi mo tatahanan: ikaw ay maguubasan, at hindi mo mapapakinabangan ang bunga niyaon.

31 Ang iyong baka ay papatayin sa harap ng iyong mga mata, at hindi mo makakain yaon; ang iyong asno ay aagawin sa harap ng iyong mukha, at hindi na masasauli sa iyo: ang iyong tupa ay mabibigay sa iyong mga kaaway, at walang magliligtas sa iyo.

32 Ang iyong mga anak na lalake at babae ay magbibigay sa ibang bayan; at ang iyong mga mata ay titingin, at mangangalay ng paghihintay sa kanila sa buong araw: at ang iyong kamay ay walang magagawa.

33 Ang bunga ng iyong lupa, at lahat ng iyong gawa ay kakanin ng bansang di mo nakikilala; at ikaw ay mapipighati at magigipit na palagi:

34 Na anopa't ikaw ay mauulol dahil sa makikita ng paningin ng iyong mga mata.

35 Sasaktan ka ng Panginoon sa mga tuhod at sa mga hita, ng isang masamang bukol na hindi mo mapagagaling, mula sa talampakan ng iyong paa hanggang sa bao ng iyong ulo.

36 Dadalhin ka ng Panginoon, at ang iyong haring ilalagay mo sa iyo, sa isang bansang hindi mo nakilala, ninyo ng iyong mga magulang at doo'y maglilingkod ka sa ibang mga dios, na kahoy at bato.

37 At ikaw ay magiging isang kamanghaan, isang kawikaan, at isang kabiruan sa lahat ng bayang pagdadalhan sa iyo ng Panginoon.

38 Kukuha ka ng maraming binhi sa bukid, at kaunti ang iyong titipunin; sapagka't uubusin ng balang.

39 Ikaw ay maguubasan at iyong aalagaan, nguni't ni hindi ka iinom ng alak, ni mamimitas ng ubas; sapagka't kakanin yaon ng uod.

40 Magkakaroon ka ng mga puno ng olibo sa lahat ng iyong mga hangganan, nguni't hindi ka magpapahid ng langis; sapagka't ang iyong olibo ay malalagasan ng buko.

41 Ikaw ay magkakaanak ng mga lalake at mga babae, nguni't sila'y hindi magiging iyo; sapagka't sila'y yayaon sa pagkabihag.

42 Lahat ng iyong puno ng kahoy at bunga ng iyong lupa ay aariin ng balang.

43 Ang taga ibang lupa na nasa gitna mo ay tataas ng higit at higit sa iyo, at ikaw ay pababa ng pababa ng pababa.

44 Siya'y magpapahiram sa iyo, at ikaw ay hindi makapagpapahiram sa kaniya: siya'y magiging ulo, at ikaw ay magiging buntot.

45 At lahat ng mga sumpang ito ay darating sa iyo at hahabulin ka, at aabutan ka, hanggang sa magiba ka; sapagka't hindi mo dininig ang tinig ng Panginoon mong Dios, upang tuparin ang kaniyang mga utos at ang kaniyang mga palatuntunan na kaniyang iniutos sa iyo:

46 At ang mga yao'y magiging isang tanda at isang kababalaghan sa iyo, at sa iyong lahi magpakailan man:

47 Sapagka't hindi ka naglingkod sa Panginoon mong Dios na may kagalakan, at may kasayahan ng puso, dahil sa kasaganaan ng lahat ng mga bagay:

48 Kaya't maglilingkod ka sa iyong mga kaaway na susuguin ng Panginoon laban sa iyo, na may gutom, at uhaw, at kahubaran, at sa kakulangan ng lahat ng mga bagay: at lalagyan ka niya ng isang pamatok na bakal sa iyong leeg hanggang sa maibuwal ka niya.

49 Magdadala ang Panginoon ng isang bansang laban sa iyo mula sa malayo, mula sa katapusan ng lupa, na gaya ng lumilipad ang aguila; isang bansang ang wika'y hindi mo nababatid;

50 Bansang mukhang mabangis, na hindi igagalang ang pagkatao ng matanda, ni magpapakundangan sa bata:

51 At kaniyang kakanin ang anak ng iyong hayop at ang bunga ng iyong lupa, hanggang sa maibuwal ka; na wala ring matitira sa iyong trigo, alak, o langis, ng karagdagan ng iyong bakahan, o ng anak ng iyong kawan, hanggang sa ikaw ay maipalipol.

52 At kaniyang kukubkubin ka sa lahat ng iyong mga pintuang-daan, hanggang sa ang iyong mataas at nakababakod na kuta ay malagpak, na siyang iyong inaasahan, sa iyong buong lupain; at kaniyang kukubkubin ka sa lahat ng iyong mga pintuang-bayan sa iyong buong lupain, na ibinibigay sa iyo ng Panginoon mong Dios.

53 At kakain ka ng bunga ng iyong sariling katawan, ng laman ng iyong mga anak na lalake at babae, na ibinigay sa iyo ng Panginoon mong Dios, sa pagkakubkob at sa kagipitan, na igigipit sa iyo ng iyong mga kaaway.

54 Ang lalaking mahabagin sa gitna mo, at totoong maramdamin, ay magiging masama ang kaniyang mata sa kaniyang kapatid, at sa asawa ng kaniyang sinapupunan, at sa labis sa kaniyang mga anak na ititira:

55 Na anopa't hindi niya ibibigay sa kaninoman sa kanila ang laman ng kaniyang mga anak na kaniyang kakanin, sapagka't walang natira sa kaniya, sa pagkubkob at sa kagipitan na igigipit sa iyo ng iyong mga kaaway sa lahat ng iyong mga pintuang-bayan.

56 Ang mahabagin at maramdaming babae sa gitna mo, na hindi pa natitikmang itungtong ang talampakan ng kaniyang paa sa lupa dahil sa kahinhinan at pagkamahabagin, ay magiging masama ang kaniyang mata sa asawa ng kaniyang sinapupunan, at sa kaniyang anak na lalake, at babae;

57 At sa kaniyang sanggol na lumalabas sa pagitan ng kaniyang mga paa at sa kaniyang mga anak na kaniyang ipanganganak; sapagka't kaniyang kakanin ng lihim sila dahil sa kakulangan ng lahat ng mga bagay, sa pagkubkob at sa kagipitan, na igigipit sa iyo ng iyong mga kaaway sa iyong mga pintuang-bayan.

58 Kung hindi mo isasagawa ang lahat ng mga salita ng kautusang ito na nasusulat sa aklat na ito, upang ikaw ay matakot dito sa maluwalhati at kakilakilabot na pangalang, Ang Panginoon Mong Dios.

59 Kung magkagayo'y gagawin ng Panginoon na kamanghamangha ang salot sa iyo, at ang salot sa iyong binhi, malaking salot, at totoong malaon, at kakilakilabot na sakit, at totoong malaon.

60 At kaniyang pararatingin uli sa iyo ang lahat ng mga sakit sa Egipto, na iyong kinatakutan at kakapit sa iyo.

61 Bawa't sakit din naman, at bawa't salot, na hindi nasusulat sa aklat ng kautusang ito'y pararatingin nga sa iyo ng Panginoon, hanggang sa ikaw ay maibuwal.

62 At kayo'y malalabing kaunti sa bilang, pagkatapos na kayo'y naging gaya ng mga bituin sa langit sa karamihan; sapagka't hindi ninyo dininig ang tinig ng Panginoon mong Dios.

63 At mangyayari, na kung paanong ang Panginoon ay nagagalak sa inyo na gawin kayong mabuti at paramihin kayo: ay gayon magagalak ang Panginoon sa inyo na ipalipol kayo, at ibuwal kayo; at kayo'y palalayasin sa lupa na inyong pinapasok upang ariin.

64 At pangangalatin ka ng Panginoon sa lahat ng mga bayan, mula sa isang dulo ng lupa hanggang sa kabilang dulo ng lupa; at doo'y maglilingkod ka sa ibang mga dios, na hindi mo nakilala, ninyo ng inyong mga magulang, sa makatuwid baga'y sa mga dios na kahoy at bato.

65 At sa gitna ng mga bansang ito ay hindi ka makakasumpong ng ginhawa, at mawawalan ng kapahingahan ang talampakan ng iyong paa: kundi bibigyan ka ng Panginoon doon ng sikdo ng puso, at pangangalumata, at panglalambot ng kaluluwa:

66 At ang iyong buhay ay mabibitin sa pagaalinglangan sa harap mo; at ikaw ay matatakot gabi't araw, at mawawalan ng katiwalaan ang iyong buhay.

67 Sa kinaumagaha'y iyong sasabihin, Kahi manawari ay gumabi na! at sa kinagabiha'y iyong sasabihin, Kahi manawari ay umumaga na! dahil sa takot ng iyong puso na iyong ikatatakot, at dahil sa paningin ng iyong mga mata na iyong ikakikita.

68 At pababalikin ka ng Panginoon sa Egipto sa pamamagitan ng sasakyan, sa daan na aking sinabi sa iyo, Hindi mo na uli makikita; at doo'y pabibili kayo sa inyong mga kaaway na pinaka aliping lalake, at babae, at walang taong bibili sa inyo.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 7643

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

7643. 'Behold, I am bringing locusts into your border' means that falsity will take possession of their outermost parts. This is clear from the meaning of 'locusts' as falsity in outermost parts, dealt with below; from the meaning of 'border' as outermost parts; and from the meaning of 'bringing', since it is used in connection with falsity, as taking possession of. It says that Jehovah will bring the locusts, but by this their being brought - brought by evil - is meant. This is similar to the attribution made to Jehovah, that is, to the Lord, where it says that 'He made Pharaoh's heart stubborn'; in actual fact it is made such by man, by the evil within him, see above in 7632. Evil does not originate in the Lord but springs from man because man diverts towards himself the good that flows in from the Lord, and instead of regarding, in every single thing, the Lord and what is the Lord's regards himself. This self-regard gives rise to a craving to have dominion over all people and to possess all that others have; it gives rise to contempt for others, and hateful, vengeful, and cruel behaviour towards those who are not disposed to apply themselves to his interests; and also it gives rise to contempt for all things connected with faith and charity, for when these flow in from the Lord he focuses them onto himself and so away from the Lord.

[2] From all this one may see that man turns into evil the actual good that flows in from the Lord. It also goes to explain why in the next life the evil distance themselves from heaven as far away as they can get; for when heaven draws nearer to them, that is, when the inflow of goodness and truth becomes more forceful, they plunge with greater force into the opposite, that is, into evil and into falsity. Then to the extent that the evil and falsity increase, they drive truth out from themselves and bring about vastation within themselves. And to the same extent they also plunge into the evils brought by punishment; for in the next life evils and punishments are interconnected.

[3] The Lord is continually rearranging the heavens, and constantly adding new inhabitants of heaven whom He provides with dwellings and inheritances. When He does this heaven draws nearer, that is, flows in with greater force, as a consequence of which hellish spirits plunge with greater force into evils and falsities, and into the punishments that go with them; and since they plunge into evils and falsities, they bring about vastation within themselves, as has been stated. This process does not stop until they have brought about complete vastation and cast themselves deeply into the hells. From this it may be recognized that nothing but good emanates from the Lord, and that evil springs from those people themselves who are ruled by evil. From all this one may now see how to understand the statement that Jehovah, that is, the Lord, made Pharaoh's heart stubborn, and the statement here that He will bring locusts, by which falsity arising from evil in outermost parts is meant.

[4] In the Word, in those places in which the laying waste of evils is referred to, the locust and the bruchus 1 are mentioned several times; and in those places 'locust' is used to mean in the internal sense falsity that lays waste the outermost parts. For as has been shown before, the human natural is interior and exterior. The falsity that is present in the outermost parts of the natural is meant by 'locust', and the evil there by 'bruchus'. Because 'locust' is used to mean falsity present in the outermost parts of the natural it says that the locusts will be brought 'into the border, and they will cover the surface of the land', and later on in verses 14-15.

The locusts came up over the land of Egypt, and rested at all the border of Egypt, and covered the surface of the whole land.

'The border' and 'the surface' mean the outermost and lowest parts, on which the more internal ones rest, that is, by which they are bounded.

[5] These things are what 'the locust' and 'the bruchus' are used to mean in David,

He sent among them swarms [of insects], which devoured them, and frogs which destroyed them; and He gave their crops to the bruchus, and their labour to the locust. Psalms 78:45-46.

And elsewhere,

He spoke so that the locust might come and the bruchus, so that it would be without number. Psalms 105:34.

These verses, which speak about Egypt, refer to 'the bruchus', but no mention is made of it in Moses, only of 'the locust'. The reason why 'the bruchus' also is referred to is that 'the bruchus' means evil and 'the locust' falsity, both of them in the outermost parts of the natural. But when 'the locust' alone is referred to it means both falsity and evil together, for 'the locust' is falsity arising from evil.

[6] In Nahum,

There the fire will devour you, the sword cut you off; it will devour you like the bruchus. Multiply yourself like the bruchus, multiply yourself like the locust; you have multiplied your merchants, more than the stars of the heavens. The bruchus has spread out, and flown away. Your monarchs are like the locust, your emperors like the locust of locusts. Nahum 3:15-17.

This refers to 'the city of blood', which means teachings that uphold falsity. And since falsity and evil are multiplied chiefly in the outermost parts of the natural (because of the presence there of the illusions of the senses arising from worldly and earthly objects, and of the sensory enjoyments resulting from various kinds of appetites), the multiplication of evil and falsity is for that reason described by 'the bruchus and locust', as it also is in Judges 6:5; 7:12; and in Jeremiah 46:23. With regard to the sensory level, which is the last and lowest of the natural, that it is utterly full of illusions and consequently of falsities, see 5084, 5089, 5094, 6310, 6711, 6313, 6318, 6598, 6612, 6614, 6621, 6624.

[7] In Joel,

What the caterpillar (eruca) left the locust has devoured, and what the locust left the beetle (melolontha) has devoured, and what the beetle left the bruchus has devoured. Awake, you drunkards, and weep; and wail, all you drinkers of wine, because of the new wine that has been cut off. For a nation will come up over My land, strong, and without number; and it will turn My vine into a waste, and My fig tree into froth. Joel 1:4-7.

In the same prophet,

The threshing floors are full of clear grain, and the presses overflow with new wine and oil. And I will recompense you for the years that the locust has consumed, the beetle (melolontha), the bruchus, and the caterpillar (eruca). Joel 2:24-25.

Here 'the locust' stands for falsity in the outermost parts which is laying waste truths and forms of good. In Moses,

You will carry much seed out into the field, but you will gather little, because the locust will consume it. You will plant vineyards, but you will not drink wine or gather [anything], for the worm will devour it. Deuteronomy 28:38-39.

Here 'the locust' stands for falsity arising from evil.

[8] In John,

Out of the smoke of the abyss that had been opened came locusts onto the earth, which were given power, as the scorpions of the earth have power. They were told not to harm the grass of the earth, or any tree, but men (homo) only who did not have the seal of God on their foreheads. They were not allowed to kill them, but to torment them for five months. The shapes of the locusts were like horses prepared for war, and on their heads there were so to speak crowns like gold, their faces being like the faces of men (homo). They had hair like women's hair, and their teeth were like lions' teeth. They had breastplates like breastplates of iron, and the sound of their wings was like the sound of chariots with many horses running to war. Finally, they had tails like scorpions, and the stings were in their tails, so that they could do harm to men (homo) for five months. They have a king over them, the angel of the abyss, whose name in Hebrew is Abaddon; but in Greek he has the name Apollyon. Revelation 9:3-11.

No one can see what all these things mean except from the internal sense. From each detail there viewed in accordance with the internal sense it is clear that 'locusts' means reasonings that are based on illusions and consequent falsities, and supported also by philosophical arguments. Thus in addition 'locusts' means the falsities which, being present in the outermost parts of the human mind and having a more earthly and bodily nature than all other falsities, can easily deceive and mislead people. For a person can embrace with ease ideas that agree with the senses, but with difficulty those that contradict them.

[9] To enable people to know that such things are meant by 'locusts', let the details of this passage be explained one by one. 'The abyss' out of which the locusts came is hell. 'The grass of the earth' which they were not to harm is factual knowledge, 'tree' recognition of what is good and true, and 'men' affections for what is good. Their being told to harm only men, not the grass of the earth or any tree, means that truth and good may come to be understood even when there is no living in accordance with them. 'Those who have the seal on their foreheads' are those who have been regenerated. Their being told to torment for five months those who did not have the seal of God on their foreheads means that they were to lay them waste. 'Locusts like horses prepared for war' are reasonings based on falsities that are used to fight against the Church's truths. 'On their heads crowns like gold' and 'faces like those of men' mean that the reasonings have a similar appearance to truth and in origin seem to be good. 'Hair like that of women' and 'teeth like the teeth of lions' are the external things of the natural or the level of the senses, that is, the illusions there which give the appearance of good. 'Breastplates of iron' are external things giving the appearance of truth. 'The sound of wings like that of chariots with many horses running to war' means the falsities of doctrinal teachings which they use to fight with and which they fight for. 'Tails like scorpions' and 'the stings in their tails' are the injuries such things can inflict. 'The king' of the abyss is hellish falsity, 'Abaddon' destruction, 'Apollyon' reasoning based on falsities that seems to be based on truth, especially if those deemed to be wise support those falsities with philosophical arguments completely misapplied; for blind admiration of their wisdom leads people to have faith in them.

[10] In the good sense 'locust' means fundamental and very general truth, and also the pleasure it gives. This was why John had locusts as his food, and wild honey, Matthew 3:4; Mark 1:6. The reason why they were his food was that John represented the Word; and by his food as well as his clothing, which consisted of camel hair together with a skin girdle, he represented the Word in the external sense. For external pleasure is meant by 'locusts and wild honey', 5620, and external truth by a garment made of camel hair and by a skin girdle, 3301. This explains why John is understood to be the Elijah who is going to come and announce the Lord's Coming, 'Elijah' being the Word, see Preface to Chapter 18 of Genesis, and 2762, 5247 (end). And Leviticus 11:22 states that locusts were among the small creatures which people were allowed to eat.

Poznámky pod čarou:

1. i.e. a (wingless) kind of locust, possibly the larva of a locust

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.