Bible

 

Daniel 7

Studie

   

1 Nang unang taon ni Belsasar na hari sa Babilonia, ay nagtaglay si Daniel ng isang panaginip at mga pangitain ng kaniyang ulo sa kaniyang higaan: nang magkagayo'y kaniyang isinulat ang panaginip, at isinaysay ang kabuoan ng mga bagay.

2 Si Daniel ay nagsalita, at nagsabi, May nakita ako sa aking pangitain sa kinagabihan, at, narito, ang apat na hangin ng langit ay nagsisihihip sa malaking dagat.

3 At apat na malaking hayop na magkakaiba ay nagsiahon mula sa dagat,

4 Ang una'y gaya ng leon, at may mga pakpak ng aguila: aking minasdan hanggang sa ang mga pakpak niyao'y nahugot, at ito'y nataas mula sa lupa, at pinatayo sa dalawang paa na gaya ng isang tao; at puso ng tao ang nabigay sa kaniya.

5 At, narito, ang ibang hayop, na ikalawa, na gaya ng isang oso; at lumitaw sa isang tagiliran, at tatlong tadyang ang nasa kaniyang bibig sa pagitan ng kaniyang mga ngipin: at sinabi ng mga ito ang ganito sa kaniya, Bumangon ka, manakmal ka ng maraming laman.

6 Pagkatapos nito'y tumingin ako, at narito ang iba, gaya ng isang leopardo, na mayroon sa likod niyaon na apat na pakpak ng ibon; ang hayop ay mayroon din namang apat na ulo; at binigyan siya ng kapangyarihan.

7 Pagkatapos nito'y may nakita ako sa pangitain sa gabi, at, narito, ang ikaapat na hayop, kakilakilabot at makapangyarihan, at totoong malakas; at may malaking mga ngiping bakal; nananakmal at lumuluray, at niyuyurakan ng kaniyang mga paa ang nalabi: at kaiba sa lahat na hayop na una sa kaniya; at siya'y may sangpung sungay.

8 Aking pinagdilidili ang mga sungay, at, narito, sumibol sa gitna ng mga yaon ang ibang sungay, isang munti, na sa harap niyao'y tatlo sa mga unang sungay ay nabunot sa mga ugat: at, narito, sa sungay na ito ay may mga mata na parang mga mata ng tao, at isang bibig na nagsasalita ng mga dakilang bagay.

9 Aking minasdan hanggang sa ang mga luklukan ay nangaglagay, at isa na matanda sa mga araw ay nakaupo: ang kaniyang suot, maputing parang niebe, at ang buhok ng kaniyang ulo ay parang taganas na lana; ang kaniyang luklukan ay mga liab na apoy, at ang mga gulong niyaon ay nagniningas na apoy.

10 Isang mabangis na sigalbo ay lumabas at nagmula sa harap niya: mga libo libo ang naglilingkod sa kaniya, at makasangpung libo na sangpung libo ang nagsitayo sa harap niya: ang kahatulan ay nalagda, at ang mga aklat ay nangabuksan.

11 Ako'y tumingin nang oras na yaon dahil sa tinig ng mga dakilang salita na sinalita ng sungay; ako'y tumingin hanggang sa ang hayop ay napatay, at ang kaniyang katawan ay nagiba, at siya'y nabigay upang sunugin sa apoy.

12 At tungkol sa nalabi sa mga hayop, ang kanilang kapangyarihan ay naalis: gayon ma'y ang kanilang mga buhay ay humaba sa isang kapanahunan at isang panahon.

13 Ako'y nakakita sa pangitain sa gabi, at, narito, lumabas na kasama ng mga alapaap sa langit ang isang gaya ng anak ng tao, at siya'y naparoon sa matanda sa mga araw, at inilapit nila siya sa harap niya.

14 At binigyan siya ng kapangyarihan, at kaluwalhatian, at isang kaharian, upang lahat ng mga bayan, bansa, at mga wika ay mangaglingkod sa kaniya: ang kaniyang kapangyarihan ay walang hanggang kapangyarihan, na hindi lilipas, at ang kaniyang kaharian ay hindi magigiba.

15 Tungkol sa aking si Daniel, ang aking kalooban ay namanglaw sa loob ng aking katawan, at binagabag ako ng mga pangitain ng aking ulo.

16 Ako'y lumapit sa isa sa kanila na nakatayo, at itinanong ko sa kaniya ang katotohanan tungkol sa lahat na ito. Sa gayo'y kaniyang isinaysay sa akin, at ipinaaninaw niya sa akin ang kahulugan ng mga bagay.

17 Ang mga dakilang hayop na ito na apat, ay apat na hari, na magbabangon sa lupa.

18 Nguni't ang mga banal ng Kataastaasan ay magsisitanggap ng kaharian, at aariin ang kaharian magpakailan man, sa makatuwid baga'y magpakakailan-kailan man.

19 Nang magkagayo'y ninasa kong maalaman ang katotohanan tungkol sa ikaapat na hayop, na kaiba sa lahat ng yaon, na totoong kakilakilabot, na ang mga ngipin ay bakal, at ang mga kuko ay tanso; na nananakmal, lumalamuray, at niyuyurakan ng kaniyang mga paa ang nalabi;

20 At tungkol sa sangpung sungay na nangasa kaniyang ulo, at sa isa na sumibol, at sa harap niyao'y nabuwal ang tatlo, sa makatuwid baga'y yaong sungay na may mga mata, at bibig na nagsalita ng dakilang mga bagay, na ang anyo ay lalong dakila kay sa kaniyang mga kasama.

21 Ako'y tumingin, at ang sungay ding yaon ay nakipagdigma sa mga banal, at nanaig laban sa kanila;

22 Hanggang sa ang matanda sa mga araw ay dumating, at ang kahatulan ay ibinigay sa mga banal, ng Kataastaasan; at ang panaho'y dumating na inari ng mga banal ang kaharian.

23 Ganito ang sabi niya, Ang ikaapat na hayop ay magiging ikaapat na kaharian sa ibabaw ng lupa, na magiging kaiba sa lahat ng kaharian, at sasakmalin ang buong lupa, at yuyurakan, at pagluluraylurayin.

24 At tungkol sa sangpung sungay, mula sa kahariang ito ay sangpung hari ang babangon: at ang isa'y babangong kasunod nila; at siya'y magiging kaiba kay sa mga una, at kaniyang ibabagsak ay tatlong hari.

25 At siya'y magbabadya ng mga salita laban sa Kataastaasan, at lilipulin niya ang mga banal ng Kataastaasan; at kaniyang iisiping baguhin ang panahon at ang kautusan; at sila'y mangabibigay sa kaniyang kamay hanggang sa isang panahon, at mga panahon at kalahati ng isang panahon.

26 Nguni't ang kahatulan ay matatatag, at kanilang aalisin ang kaniyang kapangyarihan, upang patayin at ibuwal hanggang sa wakas.

27 At ang kaharian, at ang kapangyarihan, at ang kadakilaan ng mga kaharian sa silong ng buong langit, mabibigay sa bayan ng mga banal ng Kataastaasan: ang kaniyang kaharian ay walang hanggang kaharian, at ang lahat na kapangyarihan ay maglilingkod at tatalima sa kaniya.

28 Narito ang wakas ng bagay. Tungkol sa aking si Daniel, ay binabagabag akong mabuti ng aking mga pagiisip, at ang aking pagmumukha ay nabago: nguni't iningatan ko ang bagay sa aking puso.

   

Komentář

 

Brass

  

Brass and iron as in Isaiah 48:4 and Daniel 7:19 signify what is hard.

In Genesis 4:22, brass signifies natural good. (Arcana Coelestia 421)

In Numbers 21:9, this signifies the Lord's divine natural. (Apocalypse Revealed 49)

Brass also signifies the good in man's natural and the sensuous in the Lord. (Arcana Coelestia 197, Apocalypse Revealed 49, Apocalypse Explained 705)

(Odkazy: Apocalypse Explained 70)

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 3318

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

3318. 'And he was weary' means a state of conflict. This becomes clear from the meaning of 'weary' or weariness as the state following conflict. Here however, because the subject is a state of conflict in which good and truth within the natural man are joined together, the state of conflict itself is meant. As regards 'weary' here meaning a state of conflict, this is not apparent except from the train of thought in the internal sense, and in particular from the fact that without conflicts, or what amounts to the same, without temptations, good is unable to be joined to truth in the natural man.

[2] So that the nature of this state may be known - though only as man experiences it - let a brief statement be made regarding it. Man is nothing other than an organ or vessel which receives life from the Lord, for man does not live of himself, 290, 1954, 2021, 2536, 2706, 2886-2889, 3001. The life flowing in with man from the Lord comes from His Divine Love. This Love, that is, the life from it, flows in and applies itself to the vessels that are in man's rational and that are in his natural. On account of the hereditary evil into which man is born, and on account of the evil of his own doing which man acquires to himself, these vessels with him are set the wrong way round for receiving that life. But insofar as it is possible for this inflowing life to do so, it resets those vessels to receive it. These vessels within the rational man and within his natural are such as are called truths. In themselves they are nothing else than perceptions of the variations in form possessed by those vessels and of the changes of state which in different ways give rise to those variations, which are produced in the most delicate of organic substances, and in ways that defy description, 2487. Good itself, which possesses life from the Lord, that is, which is life, is that which flows in and resets them.

[3] When therefore those vessels, varying in the forms they take, are set and turned, as has been stated, the wrong way round for inflowing life, they clearly have to be re-positioned to receive that life, that is, to be controlled by it. This cannot possibly be effected as long as the person remains in that condition into which he was born or which he has brought upon himself. Indeed at that time they are unsubmissive because they resolutely withstand and harden themselves against the heavenly order governing the way that life acts. Indeed the good which moves them, and to which they are subservient, is that which stems from self-love and love of the world. From the dull warmth it contains that good makes these vessels what they are. Consequently before they can be made submissive and capable of receiving any of the life that belongs to the Lord's love, they have to be softened. The only ways that such softening can be achieved is by temptations, for temptations take away the things that constitute self-love and contempt for others in comparison with oneself, consequently that constitute self-glory, and also hatred and revenge on account of that. When therefore they have to some extent been subdued and mellowed by means of temptations those vessels start to become yielding and compliant to the life which belongs to the Lord's love and which is constantly flowing in with man.

[4] From this point onwards good, first of all in the rational man and then in the natural, starts to be joined to the truths there, for as has been stated, truths are nothing else than perceptions of the variations in form which are determined by the states that are changing all the time - those perceptions being a product of the life that is flowing in. This is the reason why a person is regenerated, that is, is made new, by means of temptations, or what amounts to the same, by means of spiritual conflicts, and after that receives an inward disposition different from before, that is to say, becomes gentle, humble, single-minded, and contrite at heart. From these considerations one may now see the use served by temptations, which is that good from the Lord may not only flow in but also render the vessels subservient and so join itself to them. For truths are the recipient vessels of good, see 1496, 1832, 1900, 2063, 2261, 2269. Here therefore, since the subject is the joining together of good and truth in the natural man, and since the first stage of that conjunction comes about through the conflicts brought about by temptations, 'he was weary' clearly means a state of conflict.

[5] As for the Lord however, who is the subject here in the highest sense, He so imposed Divine order on everything within Himself by means of the very severe conflicts that went with temptations that nothing remained of the human He had derived from the mother, 1444, 1573, 2159, 2574, 2649, 3036, so that He was not made new as any other human being but was made altogether Divine. For man, who is made new through regeneration, nevertheless retains within himself the inclination towards evil; indeed he retains the evil itself but is withheld from it by the influx of the life that is the life of the Lord's love, and by an extremely powerful force. But the Lord cast out completely everything evil that was His by heredity from the mother and made Himself Divine, doing so even as to the vessels, that is, as to the truths. This is what in the Word is called Glorification.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.