6148. Stih 22. Samo ne kupi svećeničkih njiva. Da ovo označava da je Unutrašnje za sebe obezbedilo od Prirodnog sposobnosti da prima dobro jer ove dolaze od njega [od Unutrašnjeg], vidi se iz reprezentacije Josipa, o kome se ovo kaže, što je Unutrašnje (o čemu gore); iz značenja njiva, što su prijemnici istine (o čemu gore, br. 6135-6137), ovde sposobnost da se primi dobro, jer sposobnost je u primanju, i ona mora da bude iznutra, kako bi prijemnik bio prijemnik. Ova sposobnost dolazi od dobra, to jest, preko dobra od Gospoda; jer kad se dobro ljubavi ne bi ulivalo od Gospoda, nijedan čovek ne bi bio sposoban da prima bilo istinu ili dobro. Influks dobra ljubavi od Gospoda je ono što čini da se sve stvari u čoveku pripreme za primanje. Da je sposonost primanja dobra od Prirodnog, označeno njivama u Egiptu, jer se Egiptom označava Prirodno u odnosu na spoljašnja-znanja (br. 6142). Unutrašnji smisao, kao što je gore dat, vidi se dalje iz značenja svećenika, što je dobro (o čemu u onome što sledi); i iz značenja ne kupiti, što je ne prisvojiti sebi istine i dobra od istine s njihovim prijemnicima (što je učinjeno pomoću pustošenja i hranjenja) iz razloga što su ove sposobnosti bile od njega, to jest, od Unutrašnjeg. Otuda se ovim rečima samo svećeničkih njiva ne kupi, označava da je Unutrašnje priskrbilo za sebe od Prirodnog sposobnosti da prima dobro, jer su one od njega/od Unutrašnjeg]. 2 Slučaj je ovakav. Sposobnosti u čoveku da prima dobro i istinu su neposredno od Gospoda, pri čemu čovek nije ni od kakve pomoći. On se uvek drži u toj sposobnosti da prima dobro i istinu, i od te sposobnosti on prima razum i volju; ali to što ih čovek ne prima [to jest, istinu i dobro], posledica je toga što se okreće zlu: sposobnost doista ostaje, ali je pristup misli i osećanju [dobra i istine] zatvoren pa na taj način sposobnost da se vidi istina i oseti dobro gubi se onako kako se čovek okreće zlu i potvrđuje se u tome kroz život i veru. Da čovek nšta ne doprinosi toj sposobnosti da prima dobro i istinu, poznato je iz doktrine crkve, naime, da ništa od dobra ljubavi ka bližnjemu ne dolazi od čoveka, nego da sve dolazi od Gospoda. Međutim, čovek može da razruši ovu sposobnost u sebi. Iz ovoga se sada može videti kako treba razumeti da Unutrašnje priskrbljuje sebi sposobnosti od Prirodnog, da prima dobro, jer su ove od njega. Kaže se, od Prirodnog, jer Gospod daje influks dobra preko Unutrašnjeg u Prirodno. Kada Prirodno stekne sposobnost da prima, tada dolazi 3 do influksa, jer tada se prima [istina i dobro] (kao što se može videti gore, br. 5828. Što se tiče toga da je dobro označeno svećenicima, neka se zna da postoje dve stvari koji proističu od Gospoda, naime, dobro i istina. Božansko dobro je bilo pretstavljeno sveštenicima, da Božanska istina carevima. Otuda se sveštenicima označavaju dobra, a carevima istine. (O svešenčkoj i o carskoj službi koja se odnosi na Gospoda, vidi br. 1728, 2015, 3670). U Drevnoj Reprezentativnoj Crkvi sveštenkčka i carska služba bile su objedinjene i uzajamno su se preplitane u jednoj osobi, jer su 4 dobro i istina koje proizlaze od Gospod, sjednjeni, i postoje skupa kod anđela u nebu. Osoba u kojoj su ove dve službe bile sjedinjene, bio je u Drevnoj Crkvi Melhizedek ili Car Pravedni, što se može videti po Melhizedeku koji je došao Abrahamu, o kojemu je napisano: A Melhizedek car Salemski iznese hljeb i vino, a on bijaše svećenik Boga Višnjega. I blagoslovi ga govoreći: blagosloven da je Avram Bogu Višnjemu, čije je nebo i zemlja! (Postanje 14:18, 19).

Da je o)