448. I od koljena Josipovog dvanaest hiljada zapečaćenijeh. Da ovo označava povezanost sa Gospodom onih koji su u drugom nebu, jasno je iz reprezentacije pa stoga i iz značenja Josipa i njegovog plemena, koji iznačavaju Duhovno carstvo i Gospodovu crkvu. Josif ovde označava povezanost sa Gospodom onih koji su u drugom nebu, zato što Josif označava duhovno carstvo Gospodovo, a ovo carstvo formira drugo nebo. Jer je nebo sastavljeno iz dva carstva, nebeskoga carstva, i duhovnoga carstva. Nebesko se carstvo stvara od onih koji su u trećem ili najdubljem nebu, a duhovno carstvo, od onih koji su u drugom ili srednjem nebu. Povezivanje onih koji su u drugom nebu, označeno je Josifom, jer on označava ovo nebo, i zato što se ovde govori o četvrtoj klasi povezanosti sa Gospodom svih onih koji su u nebesima i koji dolaze u neba, a ova se povezansot označava plemenom Zevulonovim koje je prvo pleme u toj klasi. A prvo pleme u svakoj klasi i nizu ukazuje na predmet koji se razmatra u vezi sa plemenima koja slede, a oni i zadržavaju ovaj predmet; u ovome slučaju, stoga, povezivanje. Iz toga razloga pleme Zevulonovo označava povezivanje s Gospodom onih koji su u trećem nebu, pleme Josipovo, povezanost sa Gospodom onih koji su u drugom nebu, a pleme Venijaminovo, povezansot sa Gospodom onih koji su u prvom nebu.

2. Da je Josif predstavljao, pa stoga i označavao u Reči Gospoda u pogledu Njegovog duhovnog Božanskog, a u odnosnom smislu duhovno carstvo, vidi se iz svega što je izneseno o Njemu, kako u istorijskim tako i u proročkim delovma Reči. U istorijskom delu Reči o Josifu se kaže da sanja snove, i da je u snu jedanaest snopova stajalo oko jednoga snopa, i da su mu se klanjali; i da mu se klanjali sunce i mesec (Postanje 37:5-10). Ovi snovi, u njihovm najočiglednijem smislu, označavaju da će Josifova braća i otac doći u Egipat, i da će se tamo njemu klanjati kao gospodaru zemlje; ali u duhovnom smislu oni označaaju da će se crkva, predstavljena Jakovom i njegovim sinovima, potčiniti Gospodu. Jer Josif, kao što je rečeno, predstavlja Gospoda u pogledu Njegovog duhovnog Božanskog, a u respektivnom smislu, duhovno carstvo Gospodovo na zemlji. Duhovno carstvo Gospodovo na zemlji je duhovna crkva. Ova je crkva označena 3 u unutrašnjem smislu Jakovom i njegovim sinovima, kad su bili u Egiptu. Kasnije, Josifom se opisuje ustanovljenje crkve koja je bila predstavljena sinovima Izrailjevim. Stoga je Josif odnesen u Egipat, kad je postao gospodar nad celom zemljom, pozvao svog oca i braću da tamo dođu, i izdržavao ih. I sve dok je on bio gospodar zemlje, zemlja Egipatska je predstavaljala duhovnu crkvu u Prirodnom; a Jakov i njegovi sinovi, duhovnu crkvu. Ali je reprezentacija Egipta kao duhovne crkve u Prirodnom prestala onda kada se rodio Mojsije, i počeo da izvodi sinove Izrailjeve iz Egipta. Ove su stvari opširno objašnjene u Tajnama Nebeskim.

4. Reprezentacija Gospoda u pogledu duhovnog Božanskog, pa stoga i reprezentacija Gospodvog duhovnog carstva, sadržana je u ovim Mojsijevim rečima: I reče Faraon slugama svojim: Možemo li naći čovjeka kakav je ovaj, u kome bi bio duh Božiji? Pa reče Faraon Josifu: kad je tebi javio Bog sve ovo, nema nikoga tako mudra i razumna kao što si ti. Ti ćeš biti nad domom mojim. Sav će ti moj narod usta ljubiti: samo ću ovijem prijestolom biti veći od tebe. I još reče Faraon Josifu: evo, postavljam te nad cijelom zemljom Egipatskom. I skide Faraon prsten s ruke svoje i metnu ga Josipu na ruku, i obuče ga u haljine od tankoga platna, i objesi mu zlatnu verižicu o vratu, i posadi ga na kola koja bijahu druga za njegovijem, i zapovijedi da pred njim viču: klanjajte se! I da ga je postavio nad svom zemljom Egipatskom. I još reče Faraon Josifu: ja sam Faraon, ali bez tebe neće niko maći ruke svoje u svoj zelji Egipatskoj. (Postanje 41:38-44). Gornji odlomci objašnjeni su u Tajnama Nebeskim (br. 5306-5329). Rečeno je da Josif u najvišem smislu predstavlja Gospoda kao duhovno Božansko; stoga ćemo prvo objasniti šta se označava Gospodovim duhovnim Božanskim. Nebo se deli u dva carstva, jedno koje se naziva nebeskim carstvom, i drugo koje se naziva duhvnim carstvom. Božansko samo koje proizlazi od Gospoda, čini nebo, a Božansko koje proizlazi od Gospoda je Božansko Dobro sjedinjeno s Božanskom Istinom. Svi oni koji u nebu primaju Božansko Dobro u većem stepenu nego Božansku Istinu, oblikuju Gospodovo nebesko carstvo, dok oni koji primaju Božansku Istinu u većem stepenu nego Božansko Dobro, ti su u Gopodovom duhovnom carstvu. Stoga se Božansko Gospodovo, primljeno od anđela u nebeskom carstvu, naziva nebesko Božansko. A Gospodovo Božansko, primljeno od anđela duhovnoga carstva, naziva se duhovnim Božanskim. Ali potrebno je primetiti da se Božansko koje proističe d Gospoda tako naziva zbog primanja, i da nema dva Božanska, nebesko i duhovno. Jer Božansko Dobro, koje se zbog primanja naziva nebeskim Božanskim, i Božanska Istina, koja se zbog primanja naziva duhovnim Božanskim, proizlaze tako sjednjeni tako da nisu dva neg jedno. Ove su stvari više objašnjene u Nebu i Paklu (br. 20-28), gde se govori o dva carstva u kojima postoje tri neba; kao i u br. 13, 133, 139, gde se govori o proizlazećem Božanskom, koje je Božansko Dobro sjedinjeno s Božanskom Istinom, i gde se pokazuje da su ona (carstva) dva samo u onima koji ih primaju.

6. Da je Gospod, u pogledu Duhovnog Božanskog pa stoga i duhovnoga carstva, označen Josifom, i to je očito iz sledećih odlomaka. U blagoslovu oca Izrailja svojih sinova: Josif je rodna grana; rodna grana kraj izvora, kojoj se ogranci raširiše s vrh zida. Ako ga i ucvijeliše ljuto i strijeljaše na nj, i biše mu neprijatelji strijelci, opet osta jak luk njegov i ojačaše mišice ruku njegovijeh od ruku jakoga Boga Jakovljeva, odakle posta kamen i pastir Izrailju. Od silnoga Boga oca tvojega koji će ti pomagati, i od svemogućega koji će te blagosloviti blagoslovima ozgo s neba, blagoslovima ozdo iz bezdana, blagoslovima od dojaka i od materice. Blagoslovi oca tvojega nadvisiše blagoslove mojijeh starijeh s vrh brda vječnijeh, neka budu nad glavom Josifovom i nad tjemenom odvojenoga između braće svoje (Postanje 49:22-26). Josif je rodna grana, označava duhovno carstvo i Gospodovu duhovnu crkvu, a u najvišem smislu Gospoda kao duhovno Božansko. Rodna grana kraj izvora (kraj vode), označava oplođavanje od istina iz Reči, gde rodna grana (sin rodne grane) označava oplođavanje od istina iz Reči. Grana (kći) kraj izvora kojoj se ogranci raširiše s vrh zida, označava borbu od istina koje su od dobra protivu obmana od zla, gde zid označava istinu koja štiti. Ako ga i ucveliše ljuto, označava otpor od obmana. I streljahu na nj, označava njihovu borbu od obmana; i mrzahu, označava neprijateljstvo svake vrste od obmana doktrine, jer strele i strelice, i strelci, i koji nose lukove, označavaju borbu od istina protivu obmana doktrine, ali u ovom slučaju, od obmana doktrine protivu istina. Opet osta jak luk njegov, označava sigurnost od istina doktrine koje se bore protivu obmana, gde luk označava doktrinu. Ojačaše mišice njegove, označava sposobnost borbene moći; od ruku jakoga Boga Jakovljeva, označava od Svemoći Božanskog Ljudskog Gospodovog. Tada postade pastir i kamen u Izrailju, označava da su sve duhovno dobro i istina u Gospodovom carstvu iz toga izvora. Od Boga oca tvojega, označava da je On Bog Drevne Crkve; od Svemogućega, označava Gospoda kao dobročinitelja u iskušenjima; i biće blagosloven blagoslovom ozgo, označava s dobrima i istinama odozdo; blagoslovima iz bezdana ozdo, označava, sa znanjima istine i dobra i doslovnim istinama koje potvrđuju izvana (exteriori); blagoslovima dojaka i materice, označava duhovna osećanja i povezanost. Blagoslovi oca tvojega nadvisiše blagoslove mojijeh starijeh, označava da je crkva označena Josipom poreklom od duhvne istine i dobra; i vrh brda vječnijeh, označava od nebeske uzajamne ljubavi. Neka budu nad glavom Josifovom, označava te stvari u odnosu na unutrašnje; i nad tjemenom odvojenog (Nazireja) među braćom tvojom, označava u odnosu na spoljašnje. Ove su stvari potpunije objašnjene u Tajnama Nebeskim (br. 6416-6438).

7. Ponovo, u blagoslovu Mojsijevm sinova Izrailjevih: I za Josifa reče: blagoslovena je zemlja njegova od Jehove blagom s neba, rosom, i iz dubine ozdo, i blagom koje dolazi od sunca, i blagom koje dolazi od mjeseca, i blagom starijeh brda i blagom vječnijeh humova, i blagom na zemlji i obiljem njezinim, i milošću onoga koji stoji u kupini. Neka to dođe na glavu odvojenome (Nazireju) između braće svoje (Zak. Ponov. 33:13-17). Ovde se opisuje duhovna crkva kod onih koji su u doktrini istine iz Reči, i čiji je život u skladu s njom, gde zemlja Josifova označava tu crkvu. Blagom s neba, rosom, i blagom koje dolazi iz dubina ozdo, označava Božanske istine iz Reči u duhovnom čoveku, i iz upliva (influksa) duhovnog čoveka u prirodnog. Blago s neba označava Božanske istine duhovne, to jest, one koje su u duhovnome čoveku, gde rosa označava upliv iz tih, dok blagoslov iz dubine ozdo označava prirodnog čoveka, gde su poznavanja istine i dobra radi opažanja, i doslovnih istina koje potvrđuju. Jer blago od sunca i od meseca, označava od istina koje se ulivaju iz nebeskoga carstva Gospodovog, i iz istina koje se ulivaju iz duhovnoga carstva Gospodovog. Blago od sunca označava istine iz nebeskoga carstva, a blago od meseca, istine iz duhovnoga carstva, a blago plod i blago rod stvari koje se ulivaju (proizlaze). Blagom (prvim plodovima) brda istočnih, i blagom humova (starijeh brda), označava prave istine kakve su bile u Pradrevnoj Crkvi, i kakve su bile u Drevnoj Crkvi; brda istična označavaju Pradrevnu Crkvu, koja je bila u ljubavi ka Gospodu; ta je Crkva opisana brdima istočnim, brdo označava ljubav, a istok Gospoda. Bregovi stari označaaju Drevnu Crkvu, koja je bila u ljubavi ka bližnjem, a ta Crkva se opisuje starim bregovima, jer bregovi označavaju ljubav prema bližnjem. Da brda i bregovi imaju ovakvo značenje, može se videti gore (br. 405). A blago zemlje i plod njezin, označava duhovnu spoljašnju crkvu, koja postoji kod onih koji žive u skladu sa poznavanjima istine i dobra, gde zemlja označava tu crkvu, a plod njezin poznavanja spoljašnjeg čoveka. A milost onoga koji stoji u kupini, označava Gospoda kao duhovno Božansko, i one stvari koje su od Njega. Neka dođe na glavu Josifovu, i na glavu (krunu) Nazireja (odvojenoga) između braće, što označava stvari unutarnje i spoljne, kao što je rečeno gore.

8. Kod proroka Zaharije: I ukrijepiću dom Judin, i dom ću Josipov spasti, i dovešću ih natrag, jer mi ih je žao, i biće kao da ih nijesam odbacio, jer sam ja Jehova Bog njihov i uslišiću ih. I oni od Efraima biće kao junak, i srce će im biti veselo kao od vina (10:6, 7). Dom Judin ovde označava crkvu koja je u ljubavi ka Gospodu, a koja se naziva nebeskom crkvom; dok Josif označava crkvu koja je u ljubavi prema bližnjem i u istinama vere a koja se naziva duhovnom crkvom. Pošto istine te crkve imaju moć od dobra, stoga se kaže, Efraim će biti kao junak, jer Efraim označava istinu od dobra u prirodnom čoveku, a moć pripada toj crkvi. Njihovo veselje zbog istina označeno je njihovim srcem koje je veselo od vina. Vino označava istinu od 9 dobra. Kod Jezekilja: Sine čovječiji, uzmi drvo (štap), i napiši na njemu: Za Judu, i za sinove Izrailjeve, drugove njegove; tada uzmi drugo drvo, i na njemu napiši: Josifu drvo Efraimovo i svega doma Izrailjeva, drugova njegovijeh. A onda sastavi ih da budu jedno drvo u mojoj ruci. I gle, i načiniću od njih jednu naciju na zemlji na gorama Izrailjevim. I jedan car će biti car svima; niti će biti dva naroda, i više neće biti razdijljeni (37:16-22). Ovde Juda označava nebesku crkvu, koja je u dobru ljubavi, a Josif i Efraim označavaju duhovnu crkvu, koja je u dobru ljubavi ka bližnjem i u istinama vere. Da će dve crkve kod Gospoda biti jedna crkva, kao što su dobro i istina jedno, označeno je sa, načiniću od njih jedno drvo, i biće jedno u mojoj ruci. I načiniću od njih jednu naciju na zemlji, na gorama Izrailjevim. I jedan će car biti car svima; i neće više biti dvije nacije, niti će biti podijeljeni u dva carstva. Ovaj je odlomak gore objašnjen (br. 433:6) (p. p. kao što čitalac primjećuje, autor ponekad skraćuje tekst koji navodi).

10. Kod Davida: Mišicom si odbranio narod svoj, sinove Jakovljeve i Josifove (Psalam 77:15). Sinovi Jakovljevi i sinovi Josifovi označavaju one koji su u dobru života u skladu sa svojom religijom. Jakov u Reči označava spoljašnju crkvu kod onih koji su u dobru života, a Josif ovde označava Manasiju i Efraima, jer se kaže, Odbranio si sinove Josifove, kojima se označavaju oni koji su u odnosu na spoljašnjeg čoveka, pa stoga na život, u dobru i istini. Da su ovi označeni Manasijom i Efraimom, sinovima Josifovim, može se videti gore (br. 440). Odbraniti Svojom mišicom, označava spasiti ih Svojom Svemoći, jer ovakve je Gospod spasio Svojim dolaskom u svet, i oni nisu mogli, inače, biti spaseni.

11. Kod Abdije (Obadije): A na gori će Sionu biti spasenje, i biće sveta. I dom će Jakovljev naslediti nasledstvo svoje. I dom će Jakovljev biti oganj i dom Josifov plamen, a dom Ezavov srtnjika; i razgoreće se na njih, i spaliće ih; i neće biti ostatka domu Ezavovu (stih 17, 18). Ezav i njegv dom ovde označavaju one koji misle da su inteligentni i mudri, ne od Gospoda, nego od sebe samih; jer u stihu 8. toga poglavlja, kaže se, neću li pogubiti mudre u zemlji Idumejskoj i razumne u gori Ezavovoj? Ovo su oni koji sebe potvrđuju pomoću smisla slova Riječi u stvarima koje pogoduju njihovima ljubavima. Dom Jakovljev i dom Josifov označavaju one koji su u dobru života u skladu s istinama doktrine. Dom Jakovljev označava one koji su u dobru života, a dom Josifov, one koji su u istinama doktrine; Gora Sionska, gde će biti otkupljeni i sveti, označava ljubav prema Glospodu, od kojega potiče spasenje i Božanska Istina. Da će dom Jakovljev biti naslednik doma i gore Sionske, a dom Jakovljev oganj, a dom Josifov plamen, označava da neće na mestu onih koji se označavaju Ezavom, biti oni koji će naslediti one koji su u dobru života u skladu s istinama dokrine. Jer u duhvnom svetu, dešava se da oni koji su ponosni na svoju vastitu inteligenciju, i koji su se potvrdili iz Reči u takvim stvarima u korist ljubavi prema sebi, i ljubavi prema svetu, da zauzimaju oblasti i planine, i stvaraju sebi izgled neba, zamišljajući da im nebo pripada više nego drugima; ali u određeno vreme, oni se izbacuju sa svojih mesta, i bivaju zamenjeni onima koji su u dobru života u skladu s istinama doktrine od Gospoda. O ovome pogledaj šta kaže malo delo nazvano Poslednji Sud. Šta je označeno u unutrašnjem smislu domom Jakovljevim, da je on naslednik, i oganj, a da je dom Josifov plamen, a dom Ezavov strnjika, jasno je.

12. Ponovo, kod Amosa: Koji pjevate uz psaltir, i izmišljate sprave muzičke kao David; koji pijete vino velikim čašama, i mažete se skupocjenim mirisima. A ne marite za polom Josifov (VI5, 6). Ove reči govore o onima koji se pretvaraju da imaju dobra osećanja izvana, i nalaze mnoge stvari u tu svrhu iz Reči, a iznutra su zli. Praviti se da imaju dobra osećanja izvana, označeno je pevanjem uz psaltir, i izmišljanjem sprava muzičkih, i mazanjem skupocenim mirisima. Navođenje potvrđujućih stvari iz Reči označeno je pijenjem vina iz skupocjenih čaša. Da neće mariti za istine crkvene doktrine, čak i da crkva nestane zbog obmana, označeno je time što ne mare za polom Josifov, gde Josif označava duhovnu crkvu, koja je kod onih koji su u istinama doktrine. Kod Davida: Čuj, pastire Izrailjev! Koji vodiš sinove Izrailjeve, koji sediš na heruvimima, javi se! Pred Efraimom i Vanijaminom i Manasijom probudi krepost svoju, i hodi da nam pomogneš (Psalam 80:1, 2). I ovde Josif označava duhovnu crkvu, koja postoji kod onih koji su u istinama od dobra, to jest u istinama doktrine, a isto tako i u životu. Šta je ovde označeno Efraimom, Venijaminom, i Manasijoom, može se videti gore (br. 440:6). Ponovo, kod Amosa: Ovako veli Jehova domu Izrailjevu: tražite me, i bićete živi, da ne obuzme doma Josifova kao oganj i spali i ne bude nikoga da gasi Vitelj. Mrzite na zlo, i ljubite dobro i postvite na vratima sud, ne bi li se Jehova, Bog nad vojskama, smilovao na ostatak Josifov (5:4, 6, 15). Dom Izrailjev označava duhovnu crkvu, a dom Josifov, tu crkvu u pogledu istina doktrine. Da ne bi obuzeo dom Josipov, označava da bi istine doktrine nestale osim ako oni nisu u osećanju istine i dobra, a život im je u skladu s njima. Da bi On sačuvao one koji ostanu, označeno je time što bi se Jehova smilovao na Svoj ostatak. Mrzite na zlo, ljubite dobro, i postavite sud na vratima, označava- ako žive u skladu s istinama i dobrima iz Reči.

12. Ponovo, kod Davida: Podignite pjesme, dajte bubanj, slatke gusle sa psaltirom. Triubite o mijeni u trubu, o uštapu radi praznika našega. Za svedočanstvo postavi Josifu ovo, kad iđaše na zemlju Egipatsku, jezika koji ne znah, čuh (Psalam 80:2-6). Podignite pesme, dajte bubanj, slatke gusle sa psaltirom, označava priznanje od duhovnih i nebeskim istina, i prijatna osećanja za istinu i dobro, vidi gore, br. 323:10, 326:12). Trubite o mijeni u trubu, o uštapu radi praznika. To je bila uredba za Izrailj; za svedočanstvo postavi Josifu ovo, označava da su te stvari bile radi nove crkve koja je ustanovljena kod sinova Izraljevih,, a koja je bila u istinama doktrine. Kad iđaše u zemlju Egipatsku, jezika koji ne znah, čuh, označava kad je stara crkva bila srušena, koja je u to vreme bila u obmanama doktrine, označeno je jezikom koji ne poznavah. Jer Egipat, kada je njima tamo upravljao Josif, je predstavljao crkvu koja je u poznavanjima istine i dobra, i u doslovnim istinama koje potvrđuju, ali kada su sinovi Izrailjevi postali omrzunuti i kad se s njima postupalo zlo, Egipat je tada predstavljao srušenu crkvu, u kojoj je bilo samo obmana, jer se kaže da je nad Egiptom bio jedan novi car koji nije poznavao Josifa (Izlazak 1:8); zbog čega su se Egipćani, koji su gonili sinove Izraljeve, utopili u Sufskom Moru (Crvenom Moru).

13. Da se Josifom u najvišem smislu označava Gospod kao duhovno Božansko, vidi se i kod Davida: Josif bi prodat kao rob; okovima stegoše noge njegove, i riječ Jehovina proslavi ga. Posla /Jehova/cara i odriješi ga, i učini ga gospodarom nad narodima, i pusti ga. Postavi ga gospodarom nad domom svojim, i zapovjednikom nad svijem što imaše. Da vlada nad knezovima njegovim po svojoj volji, i starješine njegove urazumljuje. Tada dođe Izrailj u Egipat, i Jakov se preseli u zemlju Hamovu (Psalam 105:17-23). Ovde je Gospod opisan Josifom, pa se pokazuje kako je On bio primljen kad je došao u svet, i kako je bio iskušavan; i da je tada postao Gospod neba i zemlje, da je potčinio paklove; doveo u red neba, i ustanovio crkvu. Kako je bio primljen i kušan, opisuje se ovim rečima: Josif bi prodat kao rob; okovima stegoše noge njegove. To što je bio prodat kao rob, označava da je On bio smatran zlim; Njegove su noge bile u okovima, označava da nije bilo prirodnog dobra, da je bio kao da je Njegova duša bila u okovima, označava da više nije bilo ni prirodne istine, nego obmane. Da je On pobedio paklove pomoću Božanske Istine od Njegovog Božanskog, opisuje se rečima: Dok se steče riječ njegova,, i riječ Jehovina proslavi ga. Reč Njegova označava Božansku Istinu, a Reč Jehovina Božansko Dobro od kojega je Božanska istina. A da je tako Gospod Svojim Božanskim stekao moć za Svoje Ljudsko nad svim stvarima neba i zemlje, opisuje se rečima, car ga postavi gospodarem nad domom svojim, i zapovijednikom nad svijem što imaše. Car koji posla, i vladar koji ga učini slobodnim, označavaju Božansku Istinu i Božansko Dobro, koji su bili u Njemu i od Njega; car označava Božansku Istinu, a vladar, Božansko Dobro. Jer u Reči se Gospod naziva Carem zbog Božanske Istine, a Gospodarem i Vladarom zbog Božanskog Dobra. Dom nad kojim je postavljen gospodarem, označava nebo i crkvu u pogledu dobra; a imanje označava nebo i crkvu u pogledu istine. Značenje je ovde slično onome /značenju/ koje je označeno rečima Samoga Gospoda, da sve što pripada Ocu pripada i Njemu, i da je sve Njegovo i Očevo; i da mu je data vlast nad nebom i zemljom (Jovan 17:10; Mateja 28:16). Da Svojim Božanskim brani nebesa od obmana, i drži ih u istinama, i tako im daje inteligenciju i mudrost, opisuje se time da vlada nad knezovima po svojoj volji, i starješine njegove urazumljuje, gde knezovi označavaju one koji su u istinama, a starješine one koji su u inteligenciji i mudrosti. Njegovo ustanovljavanje crkve na zemlji označno je sa, Tada Izrailj dođe u Egipat. Izrailj označava crkvu, jer je Gospodovo podizanje crkve predstavljeno dolaskom sinova Izrailjevih u Egipat, isto tako i time što je Gospod nošen u Egipat kada je bio malo dete (Matej 2:14, 15; Osija 11:1). Da je Jakov postao stranac u zemlji Hamovoj, označava da je sve u crkvi 17 bilo nestalo u to vreme. Jakov označava crkvu kod onih koji su u dobru života, a zemlja Hamova, razrušenu crkvu. Izrailj i Jakov u ovome i drugim odlomcima Reči, ne označavaju sinove Izrailjeve i potomstvo Jakovljevo, nego sve one u kojima je crkva, gde god da su bili ili su, baš kao što ni Juda u Reči ne označava Jevrejsku naciju, nego crkvu, oblikovanu od onih koji su u ljubavi ka Gospodu (vidi gore, br. 433). Jer nije bilo nikakve crkve kod sinova Izrailjevih, ili kod potomstva Jakovljevog, gde je crkva bila samo reprezentovana: stoga su njima predstavljeni svi oni koji pripadaju crkvi, i ne samo u proročkim delovima Reči, nego i u istorijskim delovima, kao što je pokazano na prethodnim stranicama. Stoga Josif i njegovo pleme ne znače Josipa i njegovo pleme, a u najvišem smislu, Gospoda kao duhovno Božansko, i otuda, u respektivnom smislu (in sensu respectivo), Gospodovo duhovno carstvo u nebesima i u svetu, kao i one stvari koje čine carstvo, a koje su istine doktrine. 18 Pošto se duhovna crkva, koja treba da se ustanovi od Gospoda, opisuje kod Jezikilja, ova nova crkva je označena novim gradom, novim hramom naslijediti zemlju po dvanaest plemena Izrailjevih: Josipu dva dijela (47:13). Ovdje Josif označava duhovnu crkvu, a dijelovi povezivanje, tako da ono što proklamira jedno pleme ide drugima, i od ostalih njemu; a dvanaest plemena Izrailjevih označavaju sve što pipada toj crkvi.