443. Od koljena Simenonova dvanaest hiljada zapečaćenijeh. – Da ovo označava poslušnost, i da su svi koji su u poslušnosti, u nebu, i dolaze u nebo, jasno je iz reprezentacije, a otuda i iz značenja, kolena Simeonovog, koje označava poslušnost, o kojoj ćemo ubrzo govoriti; i iz značenja dvanaest hiljada zapečaćenih, koji označavaju sve one koji su u nebu i koji dolaze u nebo; o ovima vidi gore. Kolena Simeonovo, Levijevo, i Isaharovo, sada pomenuti, a koji formiraju treću klasu zapečaćenih, označavaju one koji su u prvom ili poslednjem nebu, i koji 2 dolaze u njega. Jer, kao šo je gore rečeno, ovde se govori o svima onima koji su u nebu, i koji dolaze u nebo; i pošto postoje tri neba, treće ili najdublje, drugo ili srednje, i prvo ili poslednje, stoga se govori o onima koji su u trećem, drugom, i prvom nebu. Oni koji su u trećem ili najdubljem nebu, i koji dolaze u nebo, označeni su Judom, Ruvimom, i Gadom. Koji, stoga, formiraju prvu klasu onih koji su zapečaćeni; oni koji su u drugom ili srednjem nebu, i koji dolaze u to nebo, označeni su Aserom, Neftalijem, i Manasijom; ovi, stoga, formiraju drugu klasu zapečaćenih; dok oni koji su u prvom i poslednjem nebu, i koji dolaze u to nebo, označeni su Simeonom, Levijem, i Isaharom; ovi, stoga, formiraju treću klasu zapečaćenih. Svi oni koji pripadaju prvom ili poslednjem nebu su oni koji su poslušni istinama i dobrima koje se naučavaju iz Reči, ili iz doktrine crkve u kojoj su bili rođeni, ili naučeni od svojih učitelja, od kojih su čuli da je nešto istinito i dobro, i da se mora činiti. Većina ovih nisu u samim istinama, nego u obmanama iz neznanja; pa ipak, ove obmane Gospod prima kao da su istine, jer kao cilj imaju dobro života, pomoću kojih se zla, koja se priključuju obmanama, odstranjuju. O ovim obmanama, i onima koji su u njima, vidi Nauk Novoga Jerusalima (br. 21). Stoga su ovi u drugom ili srednjem nebu. Ali oni koji su u drugom ii srednjem nebu, svi su ti u duhvnom osjećanju za znanje i razumijevanje istine i dobra, i u osjećanju da se ova čine; međutim, oni koji su u trećem ili najdubljem nebu, to su oni koji su u ljubavi. Ali o jednim i drugim govorili smo gore.

3. Simeon i njegovo pleme označavaju one koji su u poslušnosti, jer je Simeon, otac plemena, dobio ime od čuti, a čuti označava poslušati, kao što se vidi iz ovih reči Lije njegove majke, kad ga je rodila; Lija zače, i rodi sina; i reče; Zato što me omrznuše, on mi dade i ovoga sina, i nazva ga Simeon (Postanje 29:33). Ove se reči mogu naći objašnjene u Tajnama Nebeskim (br. 3867, 3872) ; a tako isto da čuti znači poslušati (br. 2542, 3869, 9926, 10061), i gore (br. 14, 108, 249). Zato što Simeon označava poslušnost, on tako isto označava i veru, jer vera postaje vera u čoveku kada je on sluša i pokorava se njenim zapovestima. Pre toga, znanje koje prima iz Reči, iz doktrine crkve, i iz beseda, sliči veri, ali nije vera dok on ne tvori ove stvari; prethodno, to je samo misao iz memorije, u kojoj nema ništa od volje, stoga ništa od čoveka, jer volja je sam čovek. Stoga kada čovek izvršava ili tvori te zapovesti, ili kada im se pokorava, tada ona /vera/ ulazi u volju, stoga u samoga čoveka, i postaje vera, koja isto tako 4 označava poslušnost, i koja je označena Petrom, kada je nazvan Simonom, a vera koja je osećanje za istinu, označena je Petrom kad se naziva Simonom sinom Joninim (kao kod Mateja 16:17-19), i sledeći stihovi; Marko 1:1-18), 36; 14:37, 38; Luka 5:3-11; 7:40-43; 22:31-33; i sledeći stihovi; Jovan 1:40-42; 21:15-21).

Zato što Simeon na jevrejskom označava slušanje, i nastojanje, pa stoga poslušnost, kao što je gore rečeno, a sin Jonin istinu od dobra, dok Petar, istinu samu, stoga ga Gospod naziva ponekad Petrom, ponekad Simonom Petrom, a ponekad Simonom sinom Joninim. Da su ovakve stvari označene tim imenima, svako može da vidi iz toga što ga Gospod jednom naziva Petrom, drugi put Simonom, a onda i sinom Joninim. Ovo se nije desilo bez uzoka i značenja. Ovo se dokazuje onim što mu je rekao toga puta; kao, kada je ispovedio da je Gospod Sin Božiji, pa su mu stoga dati ključevi carstva nebeskog (Matej 16:17, i sledeći stihovi). Nazvan je stenom, kao što se Gospod Sam naziva kod proroka. Slično, nazvan je Simonom sinom Joninim, kad mu je Gospod rekao, Voliš li me? A on odgovorio, Volim te; ali odamh zatim, kada se okrenuo od Gospoda, i bio ljut jer je Jovan, koji označava ljubav ka bližnjem, išao za Isusom, nazvan je Petrom (Jovan 21:15-21); tada je 5 Petrom označena istina odvojena od dobra, ili vera odvojena od ljubavi ka bližnjem. Iz ovih se razmatranja vidi, da Simon, kad se Petar tako naziva, ima slično značenje Simeonu sinu Jakovljevom, to jest, poslušnost, veru iz ljubavi ka bližnjem, osećanje za istinu, i uopšte, slušanje, nastojanje, i poslušnost, a Jona na istom jeziku označava golubicu koja, u duhovnom smislu, označava dobro ljubavi prema bližnjem, dok sin Jonin, istinu od toga doba, ili veru iz ljubavi ka bližnjem, dok stena (petra), po kojoj je Petar nazvan, označava istinu i veru, a u obrnutom smislu, obmanu i nedostatak vere. Vidi gore (br. 411).

6. Da Simeon sin Jakovljev, i pleme koje je po njemu imenovano, označavaju poslušnost, i istinu u volji, a otuda veru, vidi se i iz obrnutog smisla, u kojem on označava neposlušnost, i obmanu u volji, a zbog toga i veru odvojenu od volje, što nije vera; jer većina stvari u Reči imaju i obrnuti smisao, u kojem označavaju suprotne stvari. U tome smislu Simeona pominje njegov otac Izrailj u proročanstvu o njegovim sinovima, u ovim rečima: Simeon i Levije, braća, mačevi su im oružje nepravdi, u tajne njihove da ne ulazi duša moja, sa zborom njihovijem da se ne sastavlja slava moja; jer u gnjevu svome pobiše ljude, i za svoje veselje pokidaše volove. Proklet da je gnjev njihov, što bješe nagao, i ljutina njihova, što bješe žestoka; razdijeliću ih po Jakovu, i rasuću ih po Izralju (Postanje 49:5-7). Simeon i Levije su braća, označava veru odvojenu od ljubavi ka bližnjem; oružje nasilja su njihovi mačevi, označava da doktrinarne stvari služe da se razore dela ljubavi prema bližnjem, pa tako i sama ljubav prema bližnjem. U tajne njihove da ne ulazi duša moja, označava da duhovno dobro ne želi da zna zla volje. Sa zborom njihovim da se ne sastavlja slava moja, označava da duhovna istina ne želi da zna obmane njihovih misli. Jer u gnjevu svome ubiše čoveka, označava da su se sasvim odbili od istina, i u svojoj odbojnost ugasili veru. A za veselje svoje pokidaše vola, označava da će zbog svoje izopačene volje sasvim oslabiti spoljašnje dobro, koje pripada ljubavi ka bližnjem. Proklet da je gnev njihov, jer je bio žestok, označava bolno odvraćanje od istina. Razdeliću ih po Jakovu, označava da se ta vera mora iskoreniti iz spoljašnje crkve. I rasuću ih po Izrailju, označava iz unutrašnje crkve. Ali ove su stvari potpunije objašnjene u Tajnama Nebeskim (br. 6351-6361).

7. Prva tri sina, naime, Ruvim, Simeon, i Levije, bila su odbačena i prokleta od njihovog oca Izrailja, jer u tome proroštvu se govori o uspostavljanju jedne nove crkve, a crkva se ne može ustanoviti preko vere odvojene od ljubavi ka bližnjem, nego preko istine i dobra, koji su od Gospoda. Jer je crkva, i u to vreme, bila pala u zabludu, da je samo poznavanje Reči i njene svetosti, suštinsko u crkvi, a ne život ili ljubav prema bližnjem; i da je Bog neba i zemlje neko drugi a ne Gospod; stoga su u tome proročanstvu tri prva sina, Ruvim, Simeon, i Levije, bila odbačena, jer Ruvim označava veru samu, Simeon, veru bez ljubavi prema bližnjem, a Levije, otsustvo dobra ljubavi prema bližnjem, stoga se tom trojicom u nizu označava ne-postojanje crkve. Jer kada se vera sama smatra bitnim za spasenje, tada se ljubav ka bližnjem odbacuje i smatra da nema vrednosti ili značaja u delu spasenja. A pošto su ova tri označavala one tri stvari, stoga ih je Izrailj njihov otac, koji je predstavljao crkvu, odbacio. Ova trojica su isto tako razrušili reprezentativ crkve, Ruvim, time što je legao s Balom, robinjom i naložnicom svoga oca (Postanje 35:22); a Simeon i Levije, ubijajući Hamora, njegovog sina Šehema, i ceo grad, koji je bio nacija koja je postala od Hamora, iz jedinog razloga što je voleo njihovu sestru Dinu (Postanje 34:1 do kraja). Ovo delo, u duhvnom smislu, označava da su ova dva sina Jakovljeva, to jest, taj atribut crkve koji je njima bio predstavljen, ugasila istinu i dobro Drevne Crkve, koja crkva je još bila ostala kod Hamoreve nacije; jer to delo u duhvnom smislu označava da vera odvojena od ljubavi prema bližnjem, gasi svu istinu i dobro crkve. Stoga je ovo značenje reči Izrailjevih, Da u tajne njihove ne ulazi duša moja, sa zborom njihovijem da se ne sastavlja slava moja, jer u gnjevu svojem ubiše čovjeka, i za veselje svoje pokidaše vola. Jer čovek u Reči, označava istinu i inteligenciju, a vo moralno i prirodno dobro. Ove su stvari potpunije objašnjene u Tajnama Nebeskim (br. 4426-4522).

8. Otuda je isto tako Simeon izostavljen u Mojsijevm blagoslovu (Zak. Ponov. 33), a umesto njega, pominju se Efraim i Manasija, koji označavaju istinu i dobro crkve. Ali, iako su Simeon i Levije bili takvi, ipak na drugim mestima označavaju veru iz ljubavi ka bližnjem, i ljubav ka bližnjem. U stvari, Levijevom plemenu dodeljeno je sveštenstvo. Jer nema važnosti karakter osobe koja predstavlja, pod uslovom da je u spoljašnjem bogoštovanju u skladu sa zakonima i uredbama, jer reprezentacija ne gleda na osobu nego na stvar, pa se stoga zahteva u osobi samo da bude u svom eksternom, u bogoštovanju; o ovome vidi Tajne Nebeske (br. 665, 1097, 1361, 6304, 7048, 8806, 9229). Stoga pleme Simeonovo u ovome odeljku Apokalipse, kao i drugde u Reči, označava poslušnost, veru iz ljubavi ka bližnjem, osećanje za istinu, i uopšte, istinu od dobra, kao što je gore rečeno. Da Simeon i njegovo pleme, kad se pomenu u dobrom smislu, označavaju u najvišem smislu proviđenje; u unutrašnjem smislu, veru u volji; u unutrašnjem smislu, poslušnost; a u spoljašnjem smislu, sluh, može se videti u Tajnama Nebeskim (br. 3869).