539. I otvori studenac bezdana, iziđe dim iz studenca kao dim velike peći. - Da ovo označava guste obmane od zala zemaljskih i telesnih ljubavi, vidi se iz značenja dima, koji označava obmanu od zla, o kojoj ćemo uskoro govoriti; i iz značenja studenca bezdana, koji označava pakao, gde su oni koji su falsifikovali Reč (vidi gore, br. 537); i iz značenja velike peći, koja označava zla zemaljskih i telesnih ljubavi, iz kojih izbijaju sve obmane, o čemu ćemo govoriti u sledećem članku. Dim označava obmanu od zla, jer proizlazi od vatre, a vatra označava ljubavi prema sebi i svetu, i sva zla iz njih; stoga označava i paklove koji su u obmanama od zala tih ljubavi, a još više kod onih koji falsifikuju Reč primenjujući je u korist tih ljubavi, što izgleda kao oganj velike peći, iz koje izbija gusti dim s vatrom. I ja sam ih video, i bilo je očito da su ljubavi onih koji su bili tamo, uzrokovale taj izgled vatre, i da su obmane, koje su izbijale iz njih, izgledale kao vatreni dim. Ali ovako stvari ne izgledaju onima koji su tamo, jer oni su u tim ljubavima i njihovim obmanama; u njima je njihov život; njih one muče na razne načine, ali ne materijalnom vatrom i dimom kao što je ona u našem prirodnom svetu, što se može bolje videti u delu o Nebu i Paklu (br. 566-575), gde je objašnjeno šta je označeno paklenim ognjem i škrgutom zuba. 2 Da dim označava gustu obmanu koja izbija od zla, vidi se na sledećim stranicama. Kod Mojsija: „I pogleda na Sodomu i na Gomoru i svu okolinu po onoj ravni, i ugleda, a to se dizaše dim od zemlje kao dim iz peći" (Postanje 19:28). Sodoma i Gomora, u duhovnom smislu, označavaju one koji su potpuno u ljubavima prema sebi, stoga je dim, koji je Avraam video da se diže sa zemlje kad su ti gradovi izgoreli, označavao gustu obmanu koja pripada onima koji su sasvim u toj ljubavi. Jer oni koji vole sebe iznad svega, ti su u potpunom mraku u pogledu duhovnih i nebeskh svari, pošto su samo prirodni i čulni, i sasvim odvojeni od neba; a ne samo da odriču Božanske stvari, nego smišljaju obmane, pomoću kojih razaraju. Ove su obmane 3 označene dimom koji se podizao od Sodome i Gomore. Kod istoga: „A kad se sunce smiri i kad se smrče, gle, peć se dimljaše, i plamen ognjeni prolažaše između onijeh dijelova" (Postanje 15:17). Ovo se kaže o potomstvu Avraama i Jakova, što se vidi iz prethodnih delova toga poglavlja. Sunce koje se smiruje, označava poslednje vreme, kad se završava; a kad se smrče (kad bi gusti mrak), označava zlo umesto dobra, i obmanu umesto istine. „Gle, peć se dimljaše", označava gustu obmanu od zala; plamen ognjeni označava vrelinu želja protivnih redu, da ih ove razdvajaju od Gospoda, što je označeno ognjem koji prolazi između delova. Ove su stvari potpunije objašnjene u Tajnama Nebeskim (br. 1858-1862).

4. Kod Mojsija:"Tada Mojsije izvede narod iz okola pred Boga i stadoše ispred gore. A gora se Sinajska sva dimljaše, jer siđe na nju Jehova u ognju; i dim se iz nje podizaše kao dim iz peći, i sva se gora tresijaše veoma" (Izlazak 19:17, 18). I posle se kaže: „I sav narod vidje grom i munju i trubu gdje trubi i goru gdje se dizaše dim; i narod vidjevši to uzmače se i stade iz daleka. I rekoše Mojsiju: govori nam ti i slušaćemo, i neka nam ne govori Bog, jer ćemo poginuti" (Izlazak 18,19). Ove su stvari predstavljale prirodu i kvalitet toga naroda, jer Jehova, to jest Gospod, izgleda svakome prema njegovom kvalitetu. Onima koji su u istinama od dobra, On izgeda kao mirna svetlost, ali onima koji su u obmanama od zla, kao ognjeni dim; a zato što je taj narod bio u zemaljskim i telesnim ljubavima, a otuda u obmanama od zla, stoga je Gospod na brdu Sinajskm izgledao njima kao oganj koji proždire, i kao dim iz peći.

Da su sinovi Jakovljevi bili ovakvoga karakera, pokazano je na mnogim mestima u Tajnama Nebeskim, iz kojih je jedan broj odlomaka naveden u Nauku Novoga Jerusalima (br. 935, 1861, 6832, 8814, 8819, 9434, 10551). Ostatak odlomaka je objašnjen u Tajnama Nebeskim, gde je objašnjena knjiga Izlaska. 5 Značenje dima i vatre je slično na sledećim stranicama kod Davida: „Od gnjeva njegova podiže se dim, i iz usta njegovijeh oganj, koji proždire, i živo ugljevlje odskakaše od njega. Savi nebesa i sjede. Mrak bješe pod nogama njegovijem" (Psalam 18:7-9). Ovo ne znači da se dim i razarajuća vatra podizala od Njega, jer u Njemu nema gneva; ali je tako rečeno, zato što Gospod tako izgleda onima koji su u obmanama i u zlima, jer ga oni gledaju od svojih obmana i zala. Slične stvari označene u sledećim odlomcima kod istoga: "On pogleda na zemlju, i ona se trese; dotakne se gora, i dime se" (Psalam 104:32). I opet: O Jehova! Savi nebesa svoja, i siđi; dotakni se gora, i zadimiće se" (Psalam 114:5). I kod Isaije: „Ridajte, vrata; viči, grade; rastopila si se sva zemljo Filistejska, je sa sjevera ide dim" (14:31). Vratima se označava istina koja uvodi u crkvu; gradom se označava doktrina. A Filistijom se označava vera; stoga, ridajte, vrata; viči, grade; rastopila se sva zemljo Filistejska, jer sa severa ide dim, označava pustošenje crkve u pogledu isinite doktrine, i vere iz nje. Sever označava pakao gde i odakle su obmane doktrine, i obmane vere; a dim označava same obmane. Stoga se dimom koji dolazi od severa označava obmanu koja pustoši iz paklova. 7 Tako kod Nauma:"Eto, popaliću kola tvoja u dim. I mač će proždreti laviće tvoje" (2:13). Ovde se govori o pustošenju crkve. Popaliti kola u dim označava izopočenje svih istina doktrine u obmane, dim označava obmanu, a kola označavaju doktrinu. Mačevima koji će proždreti laviće, označavaju se načelne istine crkve, lavići označavaju glavne i štiteće istine crkve, a mač označava obmanu koja razara istinu. 8 Tako kod Joila: „I učiniću čudesa na nebu i na zemlji, krv i oganj i pušenje dima"(2:30). Ove se stvari kažu o Poslednjem Sudu, a krvlju, ognjem i dimom, označava se istina Reči, falsifikovana, dobra njena izneverena, dok stub dima označava potpune i guste obmane iz toga. 9 Ponovo kod Davida: „Bezbožnici ginu, i nepijatelji Jehovini kao ljepota šumska prolaze, kao dim prolaze" (Psalam 37:20). Bezbožnicima koji ginu i neprijateljima Jehovinim koje proždire oganj, označavaju se oni koji nestaju zbog obmana od zla. Oni koji su u obmanama, nazivaju s bezbožnicima, a neprijateljima oni koji su u zlima, dok dim označava obmanu od zla. 10 Opet: „Ti ćeš ih razagnati kao što se dim razgoni; kao što se vosak topi od ognja; tako će bezbožnici izginuti od lica Božijega" (Psalam 68:2). Razbijanje zlih ovde se upoređuje s razgonjenjem dima i topljenjem voska, jer dim označava obmanu, a oganj zla. 11 Kod Isaije: „Nebesa će nestati kao dim, a zemlja će oveštati kao haljina" (51:6). I ovde dim označava obmanu, u kojoj će nestati oni koji su u prethodnom nebu; a haljnama koje će oveštati označava se istina razorena od zlih obmana. Pravi se upoređenje s dimom koji se razgoni i sa haljinom koja oveštava, jer upoređenja u Reči su korespondencije, a u isto vreme imaju značenja.

12. Tako kod Osije: „I sada jednako griješe i grade sebi likove od srebra svojega po razumu svome likove, koji su svi djelo umjetničko, i oni govore za njih: ljudi koji prinose žrtve neka cjeluju teoce. Zato će biti kao oblak jutarnji i kao rosa koja u zoru padne, koja nestane kao pljeva, koju odnosi vjetar s gumna i kao dim iz dimnjaka" (13:2, 3). Ovim rečima opisuju se doktrinarne stvari koje su iz čovekove vlastite inteligencije u kojoj su zla od obmane, i obmane od zla. Ovakve doktrinarne stvari označene su rezanim likovima i idolima. Njihovo srebro označava ono što je od čovekove vlastite inteligencije, a delo umetničko označava tu inteligenciju; stoga se kaže, da su sebi načinili idole u svojoj inteligenciji, od kojih su svi delo umetničko. Da će te doktinarne stvari proći, označeno je razgonjenjem dima kroz dimnjak. Razlog da se kaže da su kao jutarnji oblak, i kao rosa u zoru koja nestaje, i kao pljeva na gumnu, je to što je crkva u svom početku kao jutarnji oblak, kao rana rosa, i kao žito na gumnu, čime su označene istine od dobra, i dobra od istine, koje, međutim, postepeno nestaju, i menjaju se u obmane od zla, i u zla od obmana. Dimom se označava obmana i u drugim odlomcima u Apokalipsi: 13 kao u sledećim: „Iz usta konja izlažaše oganj, i dim i sumpor. I od ova tri zla pogibe trećina ljudi, od ognja i od dima i od sumpora što izlažaše iz usta njihovijeh" (9:17, 18). Ponovo: „I dim mučenja njihova izlaziće u vijek vijekova" (14:11). I opet: „Dim Vavilona izlažaše u 14 vijeke vjekova" (19:3). Zato što vatra označava ljubav u oba smisla, nebesku i paklenu ljubav, a dim označava ono što se izliva iz ljubavi, kako obmanu tako i istinu iz nebeske ljubavi, stoga i dim, u dobrom smislu, označava svetu istinu; to je ono što dim od tamjana na vatri označava, kao što se može videti gore (br. 494), a tako isto i u sledećim odlomcima: „Jehova će stvoriti nad svakim stanom na gori Sionskoj i nad zborovima njezinijem oblak danju, a s dimom i svetlosti plamena ognjenoga noću, jer će nad slavom biti zaklon" (4:5). Ovaj se odlomak može videti objašnjen gore (br. 294:10; 504:11). Opet, kod istoga proroka: „I zadrmaše se pragovi na vratima od glasa kojim vikahu, i dom se napuni dima" (6:4). I u Apokalipsi; „I napuni se crkva dima od slave Božije i od slave njegove"(15:8). I opet: „I dim od kađenja u molitvama svetijeh iziđe od ruke anđelove pred Boga" (8:4).