4835. Uđi k ženi brata svojega i oženi se njom na ime bratovo. Da ovo označava da on treba da nastavi reprezentativ crkve, vidi se iz značenja ući k ženi brata svojega i oženiti se njom na ime bratovo, a što znači da treba da sačuva i nastavi ono što pripada crkvi. Zapovest Mojsijevog zakona da ako čovek umre bez dece, njego rat treba da uzme udovicu za ženu i da podigne seme svome bratu, i da se prvorođenac mora nazvati njegovim (bratovljevim) imenom, a da se svi sledeći nazivaju njegovim (deverovim), nazivao se dužnost djeverska.

Da ova uredba nije bila nešto novo što je počeko sa Jevrejskom Crkvom, nego da je postojalo i pre, vidi se iz ove istorije; a isto je tako i sa drugim uredbama koje su upućene Izrailjskom narodu od Moljsija - da se ne uzimaju za žene kćeri Hahanejske, i da se ne žene unutar porodica (Postanje 24:3, 4; 28:1, 2). Iz ovoga i mnogih drugih slučajeva, jasno je da je postjala crkva i pre, u kojima su ove stvari ble ustanovljene a kasnije proglašene i naređene sinovima Jakovljevim. Da su oltari i žrtve korišteni od drevnih vremena, jasno je iz knjige Postanje 8:20, 21; 22:3, 7, 8, 13. Iz ovoga jasno je da Jevrejska Crkva nije bila neka nova crkva, nego da je to bilo uskrsavanje Drevne Crkve, koja je bila nestala.

2. Kakav je zakon devera (muževljevog brata), vidi se kod Mojsija: Kad braća žive zajedno pa umre jedan od njih bez djece, onda žena umrloga da se ne uda iz kuće za drugoga; brat njegov neka otide k njoj i uzme je za ženu i učini joj dužnost djeversku. I prvi sin kojega ona rodi neka se nazove imenom brata njegova umrloga, da ne pogine ime njegovo u Izraelu. Ako taj čovjek ne bi htio uzeti snahe svoje, onda snaha njegova neka dođe na vrata pred starješine, i reče: ne će djever moj da podigne bratu svojemu sjemena u Izrailju, ne će da mi učini dužnosti djeverske. Tada neka ga dovedu starješine mjesta onoga i razgovore se s njim, pa ako se on upre i reče: ne ću da je uzmem; Onda neka pristupi k njemu snaha njegova pred starješinama, i neka mu izuje obuću s noge njegove i pljune mu u lice, i progovorivši neka reče: tako valja da bude čovjeku koji ne će da zida kuće bratu svojega. I on neka se zove u Izraelu: dom bosoga. (Ponovljeni Zakon 25:5-10.) 3. Onaj ko ne zna šta deverska dužnost predstavlja, mora da misli da je to bilo samo radi čuvanja imena, i radi nasleđivanja; ali čuvanje imena i nasleđivanje nije bilo od takve važnosti, da bi se radi toga brat ženio bratovljevom ženom; nego je ovo bilo naređeno kako bi se predstavilo čuvanje i nastavak crkve. Jer brak predstavlja brak dobra i istine; i kada je crkva u tome braku, ona je jedno s nebom, koje je sam nebeski brak. Pošto brak ima ovu reprezentaciju, stoga su sinovi i kćeri predstavljali i označavali istine i dobra; stoga biti bez dece označavalo je lišavanje dobra i istine, to jest, da više nema reprezentativa crkve u tome domu, stoga da j an zajednice. Osim toga, brat je predstavljao srodno dobro, s kojim bi se mogla povezati istina predstavljena udovicom ženom; jer da bi istina bila istina te crkve, ona ne može da se poveže ni sa kojom drugom vrstom dobra nego s onom koja joj je srodna. To je ono što se opažalo u nebu odredbom o deverskoj dužnosti.

4. Da ako čovek ne bi hteo da izvrši deversku dužnost, da treba da njegova snaha skine obuću s njegove noge i da mu pljune u lice, označavalo je da bi ovaj postao kao neko ko je lišen spoljašnjeg i unutrašnjeg dobra i istine, koji bi na taj način razorio stvari koje pripadaju crkvi; jer obuća je ono što je spoljašnje (br. 1748), a lice je ono što je unutrašnje (br. 1999, 434, 3527, 4066. (4796). Iz ovoga se vidi da se deverskm dužnošću predstavlja čuvanje i nastavljanje crkve. Ali kada su s Gospodovim dolaskom prestali reprezentativi, tada je ovaj zakon izgubio snagu. Ovo je kao čovekova duša ili duh i njegovo telo. Čovekova duša ili duh je njegovo unutrašnje, a telo je njegovo spoljašnje; ili što je isto, duša ili duh su sama forma čoveka, a telo je slika koja ga predstavlja; i kad čovek ponovo ustane, njegova slika koja ga predstavlja ili njegov spoljašnji čovek, koji je njegovo telo, odlaže se; jer tada je on u svom unutrašnjem, ili u samoj svojoj formi. To je kao s nekim ko je u mraku, i iz njega gleda ono što je u svetlosti; ili, što je isto, to je kao onaj ko je u svetlosti sveta, i iz toga svetla vidi ono što je u svetlosti neba; jer svetlost sveta upoređena sa svetlošću neba je kao mrak. U mraku, ili u svetlosti sveta, stvari koje su u svetlolsti neba ne izgledaju onakve kakve su u sebi, nego kakve su u slici koja ih predstavlja, kao što se čovekov um vidi na njegovome licu; pa stoga kada se svetlost neba jasno pokaže, mrak ili slika koja predstavlja, izgubi se. Ovo se dogodilo s Gospodovim dolaskom. Da podigneš sjeme bratu svojemu. Da ovo označava kko crkva ne bi nestala, vidi se iz značenja sjemena, što je istina od dobra, ili vbera od ljubavi ka bližnjemu (br. 1025, 1447, 1610, 1940, 2848, 3310, 3373, 3671). Isto je označeno i sa prvencem koji će nositi ime umrloga brata (br. 352, 367, 2435, 3325, 3494). Podignuti sjeme bratu svojemu je nastavii ono što pripda crkvi, u skladu s onim čto je malopre rečeno (vidi br. 4834), a to značoi kako crkva ne bi nestala.