¹ λογος κυριου ος εγενηθη προς σοφονιαν τον του χουσι υιον γοδολιου του αμαριου του εζεκιου εν ημεραις ιωσιου υιου αμων βασιλεως ιουδα

² εκλειψει εκλιπετω παντα απο προσωπου της γης λεγει κυριος

³ εκλιπετω ανθρωπος και κτηνη εκλιπετω τα πετεινα του ουρανου και οι ιχθυες της θαλασσης και εξαρω τους ανθρωπους απο προσωπου της γης λεγει κυριος

⁴ και εκτενω την χειρα μου επι ιουδαν και επι παντας τους κατοικουντας ιερουσαλημ και εξαρω εκ του τοπου τουτου τα ονοματα της βααλ και τα ονοματα των ιερεων

⁵ και τους προσκυνουντας επι τα δωματα τη στρατια του ουρανου και τους ομνυοντας κατα του κυριου και τους ομνυοντας κατα του βασιλεως αυτων

⁶ και τους εκκλινοντας απο του κυριου και τους μη ζητησαντας τον κυριον και τους μη αντεχομενους του κυριου

⁷ ευλαβεισθε απο προσωπου κυριου του θεου διοτι εγγυς η ημερα του κυριου οτι ητοιμακεν κυριος την θυσιαν αυτου ηγιακεν τους κλητους αυτου

⁸ και εσται εν ημερα θυσιας κυριου και εκδικησω επι τους αρχοντας και επι τον οικον του βασιλεως και επι παντας τους ενδεδυμενους ενδυματα αλλοτρια

⁹ και εκδικησω επι παντας εμφανως επι τα προπυλα εν εκεινη τη ημερα τους πληρουντας τον οικον κυριου του θεου αυτων ασεβειας και δολου

¹⁰ και εσται εν εκεινη τη ημερα λεγει κυριος φωνη κραυγης απο πυλης αποκεντουντων και ολολυγμος απο της δευτερας και συντριμμος μεγας απο των βουνων

¹¹ θρηνησατε οι κατοικουντες την κατακεκομμενην οτι ωμοιωθη πας ο λαος χανααν εξωλεθρευθησαν παντες οι επηρμενοι αργυριω

¹² και εσται εν εκεινη τη ημερα εξερευνησω την ιερουσαλημ μετα λυχνου και εκδικησω επι τους ανδρας τους καταφρονουντας επι τα φυλαγματα αυτων οι λεγοντες εν ταις καρδιαις αυτων ου μη αγαθοποιηση κυριος ουδ' ου μη κακωση

¹³ και εσται η δυναμις αυτων εις διαρπαγην και οι οικοι αυτων εις αφανισμον και οικοδομησουσιν οικιας και ου μη κατοικησουσιν εν αυταις και καταφυτευσουσιν αμπελωνας και ου μη πιωσιν τον οινον αυτων

¹⁴ οτι εγγυς η ημερα κυριου η μεγαλη εγγυς και ταχεια σφοδρα φωνη ημερας κυριου πικρα και σκληρα τετακται δυνατη

¹⁵ ημερα οργης η ημερα εκεινη ημερα θλιψεως και αναγκης ημερα αωριας και αφανισμου ημερα σκοτους και γνοφου ημερα νεφελης και ομιχλης

¹⁶ ημερα σαλπιγγος και κραυγης επι τας πολεις τας οχυρας και επι τας γωνιας τας υψηλας

¹⁷ και εκθλιψω τους ανθρωπους και πορευσονται ως τυφλοι οτι τω κυριω εξημαρτον και εκχεει το αιμα αυτων ως χουν και τας σαρκας αυτων ως βολβιτα

¹⁸ και το αργυριον αυτων και το χρυσιον αυτων ου μη δυνηται εξελεσθαι αυτους εν ημερα οργης κυριου και εν πυρι ζηλους αυτου καταναλωθησεται πασα η γη διοτι συντελειαν και σπουδην ποιησει επι παντας τους κατοικουντας την γην

¹ A false balance is abomination to the LORD: but a just weight is his delight.

² When pride cometh, then cometh shame: but with the lowly is wisdom.

³ The integrity of the upright shall guide them: but the perverseness of transgressors shall destroy them.

⁴ Riches profit not in the day of wrath: but righteousness delivereth from death.

⁵ The righteousness of the perfect shall direct his way: but the wicked shall fall by his own wickedness.

⁶ The righteousness of the upright shall deliver them: but transgressors shall be taken in their own naughtiness.

⁷ When a wicked man dieth, his expectation shall perish: and the hope of unjust men perisheth.

⁸ The righteous is delivered out of trouble, and the wicked cometh in his stead.

⁹ An hypocrite with his mouth destroyeth his neighbour: but through knowledge shall the just be delivered.

¹⁰ When it goeth well with the righteous, the city rejoiceth: and when the wicked perish, there is shouting.

¹¹ By the blessing of the upright the city is exalted: but it is overthrown by the mouth of the wicked.

¹² He that is void of wisdom despiseth his neighbour: but a man of understanding holdeth his peace.

¹³ A talebearer revealeth secrets: but he that is of a faithful spirit concealeth the matter.

¹⁴ Where no counsel is, the people fall: but in the multitude of counsellers there is safety.

¹⁵ He that is surety for a stranger shall smart for it: and he that hateth suretiship is sure.

¹⁶ A gracious woman retaineth honour: and strong men retain riches.

¹⁷ The merciful man doeth good to his own soul: but he that is cruel troubleth his own flesh.

¹⁸ The wicked worketh a deceitful work: but to him that soweth righteousness shall be a sure reward.

¹⁹ As righteousness tendeth to life: so he that pursueth evil pursueth it to his own death.

²⁰ They that are of a froward heart are abomination to the LORD: but such as are upright in their way are his delight.

²¹ Though hand join in hand, the wicked shall not be unpunished: but the seed of the righteous shall be delivered.

²² As a jewel of gold in a swine's snout, so is a fair woman which is without discretion.

²³ The desire of the righteous is only good: but the expectation of the wicked is wrath.

²⁴ There is that scattereth, and yet increaseth; and there is that withholdeth more than is meet, but it tendeth to poverty.

²⁵ The liberal soul shall be made fat: and he that watereth shall be watered also himself.

²⁶ He that withholdeth corn, the people shall curse him: but blessing shall be upon the head of him that selleth it.

²⁷ He that diligently seeketh good procureth favour: but he that seeketh mischief, it shall come unto him.

²⁸ He that trusteth in his riches shall fall: but the righteous shall flourish as a branch.

²⁹ He that troubleth his own house shall inherit the wind: and the fool shall be servant to the wise of heart.

³⁰ The fruit of the righteous is a tree of life; and he that winneth souls is wise.

³¹ Behold, the righteous shall be recompensed in the earth: much more the wicked and the sinner.