Novokřesťanské studium Bible

Bible

 

Numbers 14

Studie

   

1 και αναλαβουσα πασα η συναγωγη εδωκεν φωνην και εκλαιεν ο λαος ολην την νυκτα εκεινην

2 και διεγογγυζον επι μωυσην και ααρων παντες οι υιοι ισραηλ και ειπαν προς αυτους πασα η συναγωγη οφελον απεθανομεν εν γη αιγυπτω η εν τη ερημω ταυτη ει απεθανομεν

3 και ινα τι κυριος εισαγει ημας εις την γην ταυτην πεσειν εν πολεμω αι γυναικες ημων και τα παιδια εσονται εις διαρπαγην νυν ουν βελτιον ημιν εστιν αποστραφηναι εις αιγυπτον

4 και ειπαν ετερος τω ετερω δωμεν αρχηγον και αποστρεψωμεν εις αιγυπτον

5 και επεσεν μωυσης και ααρων επι προσωπον εναντιον πασης συναγωγης υιων ισραηλ

6 ιησους δε ο του ναυη και χαλεβ ο του ιεφοννη των κατασκεψαμενων την γην διερρηξαν τα ιματια αυτων

7 και ειπαν προς πασαν συναγωγην υιων ισραηλ λεγοντες η γη ην κατεσκεψαμεθα αυτην αγαθη εστιν σφοδρα σφοδρα

8 ει αιρετιζει ημας κυριος εισαξει ημας εις την γην ταυτην και δωσει αυτην ημιν γη ητις εστιν ρεουσα γαλα και μελι

9 αλλα απο του κυριου μη αποσταται γινεσθε υμεις δε μη φοβηθητε τον λαον της γης οτι καταβρωμα ημιν εστιν αφεστηκεν γαρ ο καιρος απ' αυτων ο δε κυριος εν ημιν μη φοβηθητε αυτους

10 και ειπεν πασα η συναγωγη καταλιθοβολησαι αυτους εν λιθοις και η δοξα κυριου ωφθη εν νεφελη επι της σκηνης του μαρτυριου εν πασι τοις υιοις ισραηλ

11 και ειπεν κυριος προς μωυσην εως τινος παροξυνει με ο λαος ουτος και εως τινος ου πιστευουσιν μοι εν πασιν τοις σημειοις οις εποιησα εν αυτοις

12 παταξω αυτους θανατω και απολω αυτους και ποιησω σε και τον οικον του πατρος σου εις εθνος μεγα και πολυ μαλλον η τουτο

13 και ειπεν μωυσης προς κυριον και ακουσεται αιγυπτος οτι ανηγαγες τη ισχυι σου τον λαον τουτον εξ αυτων

14 αλλα και παντες οι κατοικουντες επι της γης ταυτης ακηκοασιν οτι συ ει κυριος εν τω λαω τουτω οστις οφθαλμοις κατ' οφθαλμους οπταζη κυριε και η νεφελη σου εφεστηκεν επ' αυτων και εν στυλω νεφελης συ πορευη προτερος αυτων την ημεραν και εν στυλω πυρος την νυκτα

15 και εκτριψεις τον λαον τουτον ωσει ανθρωπον ενα και ερουσιν τα εθνη οσοι ακηκοασιν το ονομα σου λεγοντες

16 παρα το μη δυνασθαι κυριον εισαγαγειν τον λαον τουτον εις την γην ην ωμοσεν αυτοις κατεστρωσεν αυτους εν τη ερημω

17 και νυν υψωθητω η ισχυς σου κυριε ον τροπον ειπας λεγων

18 κυριος μακροθυμος και πολυελεος και αληθινος αφαιρων ανομιας και αδικιας και αμαρτιας και καθαρισμω ου καθαριει τον ενοχον αποδιδους αμαρτιας πατερων επι τεκνα εως τριτης και τεταρτης

19 αφες την αμαρτιαν τω λαω τουτω κατα το μεγα ελεος σου καθαπερ ιλεως αυτοις εγενου απ' αιγυπτου εως του νυν

20 και ειπεν κυριος προς μωυσην ιλεως αυτοις ειμι κατα το ρημα σου

21 αλλα ζω εγω και ζων το ονομα μου και εμπλησει η δοξα κυριου πασαν την γην

22 οτι παντες οι ανδρες οι ορωντες την δοξαν μου και τα σημεια α εποιησα εν αιγυπτω και εν τη ερημω ταυτη και επειρασαν με τουτο δεκατον και ουκ εισηκουσαν μου της φωνης

23 η μην ουκ οψονται την γην ην ωμοσα τοις πατρασιν αυτων αλλ' η τα τεκνα αυτων α εστιν μετ' εμου ωδε οσοι ουκ οιδασιν αγαθον ουδε κακον πας νεωτερος απειρος τουτοις δωσω την γην παντες δε οι παροξυναντες με ουκ οψονται αυτην

24 ο δε παις μου χαλεβ οτι εγενηθη πνευμα ετερον εν αυτω και επηκολουθησεν μοι εισαξω αυτον εις την γην εις ην εισηλθεν εκει και το σπερμα αυτου κληρονομησει αυτην

25 ο δε αμαληκ και ο χαναναιος κατοικουσιν εν τη κοιλαδι αυριον επιστραφητε υμεις και απαρατε εις την ερημον οδον θαλασσαν ερυθραν

26 και ειπεν κυριος προς μωυσην και ααρων λεγων

27 εως τινος την συναγωγην την πονηραν ταυτην α αυτοι γογγυζουσιν εναντιον εμου την γογγυσιν των υιων ισραηλ ην εγογγυσαν περι υμων ακηκοα

28 ειπον αυτοις ζω εγω λεγει κυριος η μην ον τροπον λελαληκατε εις τα ωτα μου ουτως ποιησω υμιν

29 εν τη ερημω ταυτη πεσειται τα κωλα υμων και πασα η επισκοπη υμων και οι κατηριθμημενοι υμων απο εικοσαετους και επανω οσοι εγογγυσαν επ' εμοι

30 ει υμεις εισελευσεσθε εις την γην εφ' ην εξετεινα την χειρα μου κατασκηνωσαι υμας επ' αυτης αλλ' η χαλεβ υιος ιεφοννη και ιησους ο του ναυη

31 και τα παιδια α ειπατε εν διαρπαγη εσεσθαι εισαξω αυτους εις την γην και κληρονομησουσιν την γην ην υμεις απεστητε απ' αυτης

32 και τα κωλα υμων πεσειται εν τη ερημω ταυτη

33 οι δε υιοι υμων εσονται νεμομενοι εν τη ερημω τεσσαρακοντα ετη και ανοισουσιν την πορνειαν υμων εως αν αναλωθη τα κωλα υμων εν τη ερημω

34 κατα τον αριθμον των ημερων οσας κατεσκεψασθε την γην τεσσαρακοντα ημερας ημεραν του ενιαυτου λημψεσθε τας αμαρτιας υμων τεσσαρακοντα ετη και γνωσεσθε τον θυμον της οργης μου

35 εγω κυριος ελαλησα η μην ουτως ποιησω τη συναγωγη τη πονηρα ταυτη τη επισυνεσταμενη επ' εμε εν τη ερημω ταυτη εξαναλωθησονται και εκει αποθανουνται

36 και οι ανθρωποι ους απεστειλεν μωυσης κατασκεψασθαι την γην και παραγενηθεντες διεγογγυσαν κατ' αυτης προς την συναγωγην εξενεγκαι ρηματα πονηρα περι της γης

37 και απεθανον οι ανθρωποι οι κατειπαντες κατα της γης πονηρα εν τη πληγη εναντι κυριου

38 και ιησους υιος ναυη και χαλεβ υιος ιεφοννη εζησαν απο των ανθρωπων εκεινων των πεπορευμενων κατασκεψασθαι την γην

39 και ελαλησεν μωυσης τα ρηματα ταυτα προς παντας υιους ισραηλ και επενθησεν ο λαος σφοδρα

40 και ορθρισαντες το πρωι ανεβησαν εις την κορυφην του ορους λεγοντες ιδου οιδε ημεις αναβησομεθα εις τον τοπον ον ειπεν κυριος οτι ημαρτομεν

41 και ειπεν μωυσης ινα τι υμεις παραβαινετε το ρημα κυριου ουκ ευοδα εσται υμιν

42 μη αναβαινετε ου γαρ εστιν κυριος μεθ' υμων και πεσεισθε προ προσωπου των εχθρων υμων

43 οτι ο αμαληκ και ο χαναναιος εκει εμπροσθεν υμων και πεσεισθε μαχαιρα ου εινεκεν απεστραφητε απειθουντες κυριω και ουκ εσται κυριος εν υμιν

44 και διαβιασαμενοι ανεβησαν επι την κορυφην του ορους η δε κιβωτος της διαθηκης κυριου και μωυσης ουκ εκινηθησαν εκ της παρεμβολης

45 και κατεβη ο αμαληκ και ο χαναναιος ο εγκαθημενος εν τω ορει εκεινω και ετρεψαντο αυτους και κατεκοψαν αυτους εως ερμαν και απεστραφησαν εις την παρεμβολην

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 730

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

730. That by “forty days and nights” is signified the duration of temptation, is plainly evident from the Word of the Lord. That “forty” signifies the duration of temptation, comes from the fact that the Lord suffered Himself to be tempted for forty days (as is stated in Matthew 4:1-2; Luke 4:2; Mark 1:13). And as the things instituted in the Jewish and the other representative churches before the coming of the Lord were each and all types of Him, so also were the forty days and nights, in that they represented and signified in general all temptation, and specifically the duration of the temptation, whatever that might be. And because a man when in temptation is in vastation as to all things that are of his Own, and of the body (for the things that are of his Own and of the body must die, and this through combats and temptations, before he is born again a new man, or is made spiritual and heavenly), for this reason also “forty days and nights” signify the duration of vastation; and it is the same here where the subject is both the temptation of the man of the new church, called “Noah” and the devastation of the antediluvians.

[2] That the number “forty” signifies the duration of both temptation and vastation, whether greater or less, is evident in Ezekiel:

Thou shalt lie on thy right side, and shalt bear the iniquity of the house of Judah forty days, each day for a year have I appointed it unto thee (Ezekiel 4:6).

“Forty” denotes here the duration of the vastation of the Jewish Church, and also a representation of the Lord’s temptation; for it is said that he should “bear the iniquity of the house of Judah.” Again:

I will make the land of Egypt wastes, a waste of desolation; no foot of man shall pass through it, nor foot of beast shall pass through it, and it shall not be inhabited forty years; and I will make the land of Egypt a desolation in the midst of the desolate lands, and her cities in the midst of the cities that are laid waste shall be a solitude forty years (Ezekiel 29:10-12).

Here also “forty” denotes the duration of vastation and desolation; and in the internal sense forty years are not meant, but only, in general, the desolation of faith, whether within a less or greater time.

In John:

The court that is without the temple cast out and measure it not; for it hath been given unto the nations, who shall tread the holy city underfoot forty and two months (Revelation 11:2).

[3] And again:

There was given unto the beast a mouth speaking great things and blasphemies; and there was given unto him power to make war forty and two months (Revelation 13:5), denoting the duration of vastation, for anyone may know that forty-two months of time is not meant. But the origin of the use of the number “forty-two” in this passage (which has the same signification as the number “forty”) is that “seven days” signify the end of vastation, and a new beginning, and “six days” signify labor, from the six days of labor or combat. Seven are therefore multiplied by six, and thus give rise to the number forty-two, which signifies the duration of the vastation and the duration of the temptation, or the labor and combat, of the man who is to be regenerated, in which there is holiness. But, as is evident from these passages in Revelation, the round number “forty” was taken for the not-so-round number “forty-two.”

[4] That the Israelitish people were led about for forty years in the wilderness before they were brought into the land of Canaan, in like manner represented and signified the duration of temptation, and also the duration of vastation; the duration of temptation, by their being afterwards brought into the holy land; the duration of vastation, by the fact that all above the age of twenty years, who went out of Egypt, except Joshua and Caleb, died in the wilderness (Numbers 14:33-35; 32:8-14). The things against which they so often murmured signify temptations, and the plagues and destruction that so frequently came upon them signify vastations. That these signify temptations and vastations will of the Lord’s Divine mercy be shown in that place. Of these things it is written in Moses:

Thou shalt remember all the way which Jehovah thy God hath led thee these forty years in the wilderness, to afflict thee, to tempt thee, to know what was in thine heart, whether thou wouldest keep His commandments, or no (Deuteronomy 8:2-3, 16).

That Moses was forty days and forty nights upon Mount Sinai, likewise signifies the duration of the temptation, that is, it signifies the Lord’s temptation, as is evident from his abiding in the mount forty days and forty nights, neither eating bread nor drinking water, supplicating for the people that they might not be destroyed (Deuteronomy 9:9, 11, 18, 25-29; 10:10).

[5] The reason why “forty days” signify the duration of temptation is, as just said, that the Lord suffered Himself to be tempted of the devil forty days. And therefore-as all things were representative of the Lord-when the idea of temptations was present with the angels, that idea was represented in the world of spirits by such things as are in this world, as is the case with all angelic ideas during their descent into the world of spirits: they being presented representatively. And in the same way the idea of temptation was presented by the number “forty” because the Lord was to be tempted forty days. With the Lord, and consequently with the angelic heaven, it is the same whether a thing is present or is to come; what is to come is present, or what is to be done is done. From this came the representation of temptations, as also of vastations, in the representative church, by “forty.” But these things cannot as yet be very well comprehended, because the influx of the angelic heaven into the world of spirits is not known, nor that such is the nature of this influx.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org