Bible

 

Leviticus 25

Studie

   

1 και ελαλησεν κυριος προς μωυσην εν τω ορει σινα λεγων

2 λαλησον τοις υιοις ισραηλ και ερεις προς αυτους εαν εισελθητε εις την γην ην εγω διδωμι υμιν και αναπαυσεται η γη ην εγω διδωμι υμιν σαββατα τω κυριω

3 εξ ετη σπερεις τον αγρον σου και εξ ετη τεμεις την αμπελον σου και συναξεις τον καρπον αυτης

4 τω δε ετει τω εβδομω σαββατα αναπαυσις εσται τη γη σαββατα τω κυριω τον αγρον σου ου σπερεις και την αμπελον σου ου τεμεις

5 και τα αυτοματα αναβαινοντα του αγρου σου ουκ εκθερισεις και την σταφυλην του αγιασματος σου ουκ εκτρυγησεις ενιαυτος αναπαυσεως εσται τη γη

6 και εσται τα σαββατα της γης βρωματα σοι και τω παιδι σου και τη παιδισκη σου και τω μισθωτω σου και τω παροικω τω προσκειμενω προς σε

7 και τοις κτηνεσιν σου και τοις θηριοις τοις εν τη γη σου εσται παν το γενημα αυτου εις βρωσιν

8 και εξαριθμησεις σεαυτω επτα αναπαυσεις ετων επτα ετη επτακις και εσονται σοι επτα εβδομαδες ετων εννεα και τεσσαρακοντα ετη

9 και διαγγελειτε σαλπιγγος φωνη εν παση τη γη υμων τω μηνι τω εβδομω τη δεκατη του μηνος τη ημερα του ιλασμου διαγγελειτε σαλπιγγι εν παση τη γη υμων

10 και αγιασετε το ετος το πεντηκοστον ενιαυτον και διαβοησετε αφεσιν επι της γης πασιν τοις κατοικουσιν αυτην ενιαυτος αφεσεως σημασια αυτη εσται υμιν και απελευσεται εις εκαστος εις την κτησιν αυτου και εκαστος εις την πατριδα αυτου απελευσεσθε

11 αφεσεως σημασια αυτη το ετος το πεντηκοστον ενιαυτος εσται υμιν ου σπερειτε ουδε αμησετε τα αυτοματα αναβαινοντα αυτης και ου τρυγησετε τα ηγιασμενα αυτης

12 οτι αφεσεως σημασια εστιν αγιον εσται υμιν απο των πεδιων φαγεσθε τα γενηματα αυτης

13 εν τω ετει της αφεσεως σημασια αυτης επανελευσεται εκαστος εις την κτησιν αυτου

14 εαν δε αποδω πρασιν τω πλησιον σου εαν και κτηση παρα του πλησιον σου μη θλιβετω ανθρωπος τον πλησιον

15 κατα αριθμον ετων μετα την σημασιαν κτηση παρα του πλησιον κατα αριθμον ενιαυτων γενηματων αποδωσεται σοι

16 καθοτι αν πλειον των ετων πληθυνη την εγκτησιν αυτου και καθοτι αν ελαττον των ετων ελαττονωση την κτησιν αυτου οτι αριθμον γενηματων αυτου ουτως αποδωσεται σοι

17 μη θλιβετω ανθρωπος τον πλησιον και φοβηθηση κυριον τον θεον σου εγω ειμι κυριος ο θεος υμων

18 και ποιησετε παντα τα δικαιωματα μου και πασας τας κρισεις μου και φυλαξασθε και ποιησετε αυτα και κατοικησετε επι της γης πεποιθοτες

19 και δωσει η γη τα εκφορια αυτης και φαγεσθε εις πλησμονην και κατοικησετε πεποιθοτες επ' αυτης

20 εαν δε λεγητε τι φαγομεθα εν τω ετει τω εβδομω τουτω εαν μη σπειρωμεν μηδε συναγαγωμεν τα γενηματα ημων

21 και αποστελω την ευλογιαν μου υμιν εν τω ετει τω εκτω και ποιησει τα γενηματα αυτης εις τα τρια ετη

22 και σπερειτε το ετος το ογδοον και φαγεσθε απο των γενηματων παλαια εως του ετους του ενατου εως αν ελθη το γενημα αυτης φαγεσθε παλαια παλαιων

23 και η γη ου πραθησεται εις βεβαιωσιν εμη γαρ εστιν η γη διοτι προσηλυτοι και παροικοι υμεις εστε εναντιον μου

24 και κατα πασαν γην κατασχεσεως υμων λυτρα δωσετε της γης

25 εαν δε πενηται ο αδελφος σου ο μετα σου και αποδωται απο της κατασχεσεως αυτου και ελθη ο αγχιστευων εγγιζων εγγιστα αυτου και λυτρωσεται την πρασιν του αδελφου αυτου

26 εαν δε μη η τινι ο αγχιστευων και ευπορηθη τη χειρι και ευρεθη αυτω το ικανον λυτρα αυτου

27 και συλλογιειται τα ετη της πρασεως αυτου και αποδωσει ο υπερεχει τω ανθρωπω ω απεδοτο εαυτον αυτω και απελευσεται εις την κατασχεσιν αυτου

28 εαν δε μη ευπορηθη η χειρ αυτου το ικανον ωστε αποδουναι αυτω και εσται η πρασις τω κτησαμενω αυτα εως του εκτου ετους της αφεσεως και εξελευσεται τη αφεσει και απελευσεται εις την κατασχεσιν αυτου

29 εαν δε τις αποδωται οικιαν οικητην εν πολει τετειχισμενη και εσται η λυτρωσις αυτης εως πληρωθη ενιαυτος ημερων εσται η λυτρωσις αυτης

30 εαν δε μη λυτρωθη εως αν πληρωθη αυτης ενιαυτος ολος κυρωθησεται η οικια η ουσα εν πολει τη εχουση τειχος βεβαιως τω κτησαμενω αυτην εις τας γενεας αυτου και ουκ εξελευσεται εν τη αφεσει

31 αι δε οικιαι αι εν επαυλεσιν αις ουκ εστιν εν αυταις τειχος κυκλω προς τον αγρον της γης λογισθητωσαν λυτρωται δια παντος εσονται και εν τη αφεσει εξελευσονται

32 και αι πολεις των λευιτων οικιαι των πολεων αυτων κατασχεσεως λυτρωται δια παντος εσονται τοις λευιταις

33 και ος αν λυτρωσαμενος παρα των λευιτων και εξελευσεται η διαπρασις αυτων οικιων πολεως κατασχεσεως αυτων εν τη αφεσει οτι οικιαι των πολεων των λευιτων κατασχεσις αυτων εν μεσω υιων ισραηλ

34 και οι αγροι οι αφωρισμενοι ταις πολεσιν αυτων ου πραθησονται οτι κατασχεσις αιωνια τουτο αυτων εστιν

35 εαν δε πενηται ο αδελφος σου και αδυνατηση ταις χερσιν παρα σοι αντιλημψη αυτου ως προσηλυτου και παροικου και ζησεται ο αδελφος σου μετα σου

36 ου λημψη παρ' αυτου τοκον ουδε επι πληθει και φοβηθηση τον θεον σου εγω κυριος και ζησεται ο αδελφος σου μετα σου

37 το αργυριον σου ου δωσεις αυτω επι τοκω και επι πλεονασμον ου δωσεις αυτω τα βρωματα σου

38 εγω κυριος ο θεος υμων ο εξαγαγων υμας εκ γης αιγυπτου δουναι υμιν την γην χανααν ωστε ειναι υμων θεος

39 εαν δε ταπεινωθη ο αδελφος σου παρα σοι και πραθη σοι ου δουλευσει σοι δουλειαν οικετου

40 ως μισθωτος η παροικος εσται σοι εως του ετους της αφεσεως εργαται παρα σοι

41 και εξελευσεται τη αφεσει και τα τεκνα αυτου μετ' αυτου και απελευσεται εις την γενεαν αυτου εις την κατασχεσιν την πατρικην αποδραμειται

42 διοτι οικεται μου εισιν ουτοι ους εξηγαγον εκ γης αιγυπτου ου πραθησεται εν πρασει οικετου

43 ου κατατενεις αυτον εν τω μοχθω και φοβηθηση κυριον τον θεον σου

44 και παις και παιδισκη οσοι αν γενωνται σοι απο των εθνων οσοι κυκλω σου εισιν απ' αυτων κτησεσθε δουλον και δουλην

45 και απο των υιων των παροικων των οντων εν υμιν απο τουτων κτησεσθε και απο των συγγενων αυτων οσοι αν γενωνται εν τη γη υμων εστωσαν υμιν εις κατασχεσιν

46 και καταμεριειτε αυτους τοις τεκνοις υμων μεθ' υμας και εσονται υμιν κατοχιμοι εις τον αιωνα των αδελφων υμων των υιων ισραηλ εκαστος τον αδελφον αυτου ου κατατενει αυτον εν τοις μοχθοις

47 εαν δε ευρη η χειρ του προσηλυτου η του παροικου του παρα σοι και απορηθεις ο αδελφος σου πραθη τω προσηλυτω η τω παροικω τω παρα σοι εκ γενετης προσηλυτω

48 μετα το πραθηναι αυτω λυτρωσις εσται αυτω εις των αδελφων αυτου λυτρωσεται αυτον

49 αδελφος πατρος αυτου η υιος αδελφου πατρος λυτρωσεται αυτον η απο των οικειων των σαρκων αυτου εκ της φυλης αυτου λυτρωσεται αυτον εαν δε ευπορηθεις ταις χερσιν λυτρωσηται εαυτον

50 και συλλογιειται προς τον κεκτημενον αυτον απο του ετους ου απεδοτο εαυτον αυτω εως του ενιαυτου της αφεσεως και εσται το αργυριον της πρασεως αυτου ως μισθιου ετος εξ ετους εσται μετ' αυτου

51 εαν δε τινι πλειον των ετων η προς ταυτα αποδωσει τα λυτρα αυτου απο του αργυριου της πρασεως αυτου

52 εαν δε ολιγον καταλειφθη απο των ετων εις τον ενιαυτον της αφεσεως και συλλογιειται αυτω κατα τα ετη αυτου και αποδωσει τα λυτρα αυτου

53 ως μισθωτος ενιαυτον εξ ενιαυτου εσται μετ' αυτου ου κατατενεις αυτον εν τω μοχθω ενωπιον σου

54 εαν δε μη λυτρωται κατα ταυτα εξελευσεται εν τω ετει της αφεσεως αυτος και τα παιδια αυτου μετ' αυτου

55 οτι εμοι οι υιοι ισραηλ οικεται παιδες μου ουτοι εισιν ους εξηγαγον εκ γης αιγυπτου εγω κυριος ο θεος υμων

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 9274

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

9274. 'And in the seventh you shall let it rest, and let it lie fallow' means the second state, when the member of the Church is governed by good, and so enjoys peace and serenity. This is clear from the meaning of 'the seventh year' or 'the sabbath' as the time when a person is governed by good and is led by the Lord through good, dealt with in 8495, 8510, 8890, 8893; from the meaning of 'letting the land rest', or not sowing it, as not being led by truths as before; and from the meaning of 'letting it lie fallow' as enjoying peace and serenity. Also, the sabbath was representative of a state of peace in which [goodness and truth] are joined together, see 8494; for letting the land rest and lie fallow represented the rest, serenity, and peace enjoyed by those who are governed by good received from the Lord. Regarding the two states of a person who is being regenerated and coming to have the Church within him, the first being a time when he is led by the truths of faith towards the good of charity, and the second being a time when he is governed by the good of charity, see 7923, 7992, 8505, 8506, 8512, 8513, 8516, 8539, 8643, 8648, 8658, 8685, 8690, 8701, 8772, 9139, 9224, 9227, 9230.

[2] These two states of a person who is being regenerated and coming to have the Church within him have not been known up to now, the chief reason for this being that members of the Church have not drawn a clear distinction between truth and good, nor therefore between faith and charity. Another reason is that they have had no clear idea of the two powers of mind a person has - the understanding and the will - nor any clear idea that the function of the understanding is to see truths and forms of good, and that of the will to be stirred by affection for them and to love them. Consequently it was not possible for them to know that the first state of a person who is being regenerated consists in learning truths and seeing them, and the second state in willing and loving them, and that a person has made them his own only when he desires and loves those he has learned and seen. For the will is the person's true self, and the understanding is its servant. Had people known these things they could then have known and come to see clearly that a person who is being regenerated is endowed by the Lord with both a new understanding and a new will, and that unless he is endowed with both he is not a new person; for understanding is no more than the seeing of things that a person desires and loves, and so is simply a servant, as has been stated. And if people had known this they could consequently have known that the first state of a person who is being regenerated consists in being led by means of truths towards good, and the second state in being led by means of good. They could have known that in this second state order is turned around, that the person is now led by the Lord, and that therefore the person is now in heaven and so enjoys peace and serenity.

[3] This state is what is meant by the seventh day, by the seventh year, and also by a jubilee - which are the sabbath, and the sabbath of sabbaths - and by the land's resting in those years, in keeping with the following in Moses,

Six years you shall sow your field, and six years you shall prune your vineyard, and gather in its produce; but in the seventh year there shall be a sabbath of sabbaths for the land, a sabbath to Jehovah. You shall not sow your field, and you shall not prune your vineyard. What grows of its own accord of your harvest you shall not reap. Leviticus 25:3-5.

And in reference to a jubilee,

In the year of a jubilee you shall not sow, nor shall you reap what grows of its own accord, nor shall you harvest the unattended 1 vines. Leviticus 25:11, 12.

The person who does not know anything about those two states cannot know either about very many things contained in the Word; for in the Word, especially the prophetical part, the first state is depicted clearly and so is the second. Indeed that person cannot understand the internal sense of the Word, nor even much that is contained in its literal sense, such as the following predictions by the Lord regarding the final period of the Church at the present day, which is there called 'the close of the age', in Matthew,

Then let those who are in Judea flee into the mountains; let him who is on the housetop not go down to take anything out of his house; and let him who is in the field not return to take his clothes. Matthew 24:16-18.

And in Luke,

On that day, whoever will be on the housetop with his vessels in the house, let him not come down to take them away; and whoever is in the field, let him likewise not return to the things behind him. Remember Lot's wife. Luke 17:31-32.

The second state is described in these places, together with a warning not to go back from it to the first, see 3650-3655, 5895 (end), 5897 (end), 8505, 8506, 8510, 8512, 8516.

[4] The fact that those states are distinct and separate from each other is also implied by the following words in Moses,

When you build 2 a new house you shall make a parapet for your roof. You shall not sow your vineyard and your field with mixed seed. You shall not plough with an ox and an ass together. You shall not wear a garment made of wool and flax mixed together. 3 Deuteronomy 22:8-11; Leviticus 19:19.

These laws serve to mean that anyone who is in the state of truth, that is, in the first state, cannot be in the state of good, that is, in the second state, nor vice versa, the reason being that one state is the inverse of the other. For in the first state a person looks from the world to heaven, but in the second from heaven to the world. In the first state truths come from the world by way of the understanding into the will, where they become forms of good because they are loved. But in the second state the forms of good so created come from heaven by way of the will into the understanding, where they appear in the form of faith. This faith is saving faith, because it comes out of the good of love, that is, comes from the Lord by way of the good of love; for this faith is charity in outward form.

Poznámky pod čarou:

1. literally, separated

2. literally, make

3. literally, a mixed garment of wool and flax together

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.