Novokřesťanské studium Bible

Bible

 

Leviticus 16

Studie

   

1 και ελαλησεν κυριος προς μωυσην μετα το τελευτησαι τους δυο υιους ααρων εν τω προσαγειν αυτους πυρ αλλοτριον εναντι κυριου και ετελευτησαν

2 και ειπεν κυριος προς μωυσην λαλησον προς ααρων τον αδελφον σου και μη εισπορευεσθω πασαν ωραν εις το αγιον εσωτερον του καταπετασματος εις προσωπον του ιλαστηριου ο εστιν επι της κιβωτου του μαρτυριου και ουκ αποθανειται εν γαρ νεφελη οφθησομαι επι του ιλαστηριου

3 ουτως εισελευσεται ααρων εις το αγιον εν μοσχω εκ βοων περι αμαρτιας και κριον εις ολοκαυτωμα

4 και χιτωνα λινουν ηγιασμενον ενδυσεται και περισκελες λινουν εσται επι του χρωτος αυτου και ζωνη λινη ζωσεται και κιδαριν λινην περιθησεται ιματια αγια εστιν και λουσεται υδατι παν το σωμα αυτου και ενδυσεται αυτα

5 και παρα της συναγωγης των υιων ισραηλ λημψεται δυο χιμαρους εξ αιγων περι αμαρτιας και κριον ενα εις ολοκαυτωμα

6 και προσαξει ααρων τον μοσχον τον περι της αμαρτιας αυτου και εξιλασεται περι αυτου και του οικου αυτου

7 και λημψεται τους δυο χιμαρους και στησει αυτους εναντι κυριου παρα την θυραν της σκηνης του μαρτυριου

8 και επιθησει ααρων επι τους δυο χιμαρους κληρον ενα τω κυριω και κληρον ενα τω αποπομπαιω

9 και προσαξει ααρων τον χιμαρον εφ' ον επηλθεν επ' αυτον ο κληρος τω κυριω και προσοισει περι αμαρτιας

10 και τον χιμαρον εφ' ον επηλθεν επ' αυτον ο κληρος του αποπομπαιου στησει αυτον ζωντα εναντι κυριου του εξιλασασθαι επ' αυτου ωστε αποστειλαι αυτον εις την αποπομπην αφησει αυτον εις την ερημον

11 και προσαξει ααρων τον μοσχον τον περι της αμαρτιας τον αυτου και του οικου αυτου μονον και εξιλασεται περι αυτου και του οικου αυτου και σφαξει τον μοσχον τον περι της αμαρτιας τον αυτου

12 και λημψεται το πυρειον πληρες ανθρακων πυρος απο του θυσιαστηριου του απεναντι κυριου και πλησει τας χειρας θυμιαματος συνθεσεως λεπτης και εισοισει εσωτερον του καταπετασματος

13 και επιθησει το θυμιαμα επι το πυρ εναντι κυριου και καλυψει η ατμις του θυμιαματος το ιλαστηριον το επι των μαρτυριων και ουκ αποθανειται

14 και λημψεται απο του αιματος του μοσχου και ρανει τω δακτυλω επι το ιλαστηριον κατα ανατολας κατα προσωπον του ιλαστηριου ρανει επτακις απο του αιματος τω δακτυλω

15 και σφαξει τον χιμαρον τον περι της αμαρτιας τον περι του λαου εναντι κυριου και εισοισει απο του αιματος αυτου εσωτερον του καταπετασματος και ποιησει το αιμα αυτου ον τροπον εποιησεν το αιμα του μοσχου και ρανει το αιμα αυτου επι το ιλαστηριον κατα προσωπον του ιλαστηριου

16 και εξιλασεται το αγιον απο των ακαθαρσιων των υιων ισραηλ και απο των αδικηματων αυτων περι πασων των αμαρτιων αυτων και ουτω ποιησει τη σκηνη του μαρτυριου τη εκτισμενη εν αυτοις εν μεσω της ακαθαρσιας αυτων

17 και πας ανθρωπος ουκ εσται εν τη σκηνη του μαρτυριου εισπορευομενου αυτου εξιλασασθαι εν τω αγιω εως αν εξελθη και εξιλασεται περι αυτου και του οικου αυτου και περι πασης συναγωγης υιων ισραηλ

18 και εξελευσεται επι το θυσιαστηριον το ον απεναντι κυριου και εξιλασεται επ' αυτου και λημψεται απο του αιματος του μοσχου και απο του αιματος του χιμαρου και επιθησει επι τα κερατα του θυσιαστηριου κυκλω

19 και ρανει επ' αυτου απο του αιματος τω δακτυλω επτακις και καθαριει αυτο και αγιασει αυτο απο των ακαθαρσιων των υιων ισραηλ

20 και συντελεσει εξιλασκομενος το αγιον και την σκηνην του μαρτυριου και το θυσιαστηριον και περι των ιερεων καθαριει και προσαξει τον χιμαρον τον ζωντα

21 και επιθησει ααρων τας χειρας αυτου επι την κεφαλην του χιμαρου του ζωντος και εξαγορευσει επ' αυτου πασας τας ανομιας των υιων ισραηλ και πασας τας αδικιας αυτων και πασας τας αμαρτιας αυτων και επιθησει αυτας επι την κεφαλην του χιμαρου του ζωντος και εξαποστελει εν χειρι ανθρωπου ετοιμου εις την ερημον

22 και λημψεται ο χιμαρος εφ' εαυτω τας αδικιας αυτων εις γην αβατον και εξαποστελει τον χιμαρον εις την ερημον

23 και εισελευσεται ααρων εις την σκηνην του μαρτυριου και εκδυσεται την στολην την λινην ην ενεδεδυκει εισπορευομενου αυτου εις το αγιον και αποθησει αυτην εκει

24 και λουσεται το σωμα αυτου υδατι εν τοπω αγιω και ενδυσεται την στολην αυτου και εξελθων ποιησει το ολοκαρπωμα αυτου και το ολοκαρπωμα του λαου και εξιλασεται περι αυτου και περι του οικου αυτου και περι του λαου ως περι των ιερεων

25 και το στεαρ το περι των αμαρτιων ανοισει επι το θυσιαστηριον

26 και ο εξαποστελλων τον χιμαρον τον διεσταλμενον εις αφεσιν πλυνει τα ιματια και λουσεται το σωμα αυτου υδατι και μετα ταυτα εισελευσεται εις την παρεμβολην

27 και τον μοσχον τον περι της αμαρτιας και τον χιμαρον τον περι της αμαρτιας ων το αιμα εισηνεχθη εξιλασασθαι εν τω αγιω εξοισουσιν αυτα εξω της παρεμβολης και κατακαυσουσιν αυτα εν πυρι και τα δερματα αυτων και τα κρεα αυτων και την κοπρον αυτων

28 ο δε κατακαιων αυτα πλυνει τα ιματια και λουσεται το σωμα αυτου υδατι και μετα ταυτα εισελευσεται εις την παρεμβολην

29 και εσται τουτο υμιν νομιμον αιωνιον εν τω μηνι τω εβδομω δεκατη του μηνος ταπεινωσατε τας ψυχας υμων και παν εργον ου ποιησετε ο αυτοχθων και ο προσηλυτος ο προσκειμενος εν υμιν

30 εν γαρ τη ημερα ταυτη εξιλασεται περι υμων καθαρισαι υμας απο πασων των αμαρτιων υμων εναντι κυριου και καθαρισθησεσθε

31 σαββατα σαββατων αναπαυσις αυτη εσται υμιν και ταπεινωσετε τας ψυχας υμων νομιμον αιωνιον

32 εξιλασεται ο ιερευς ον αν χρισωσιν αυτον και ον αν τελειωσουσιν τας χειρας αυτου ιερατευειν μετα τον πατερα αυτου και ενδυσεται την στολην την λινην στολην αγιαν

33 και εξιλασεται το αγιον του αγιου και την σκηνην του μαρτυριου και το θυσιαστηριον εξιλασεται και περι των ιερεων και περι πασης συναγωγης εξιλασεται

34 και εσται τουτο υμιν νομιμον αιωνιον εξιλασκεσθαι περι των υιων ισραηλ απο πασων των αμαρτιων αυτων απαξ του ενιαυτου ποιηθησεται καθαπερ συνεταξεν κυριος τω μωυση

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 9938

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

9938. Which the sons of Israel shall sanctify in respect to all the gifts of their holy things. That this signifies acts of worship representative of removal from sins, is evident from the signification of “gifts” or “offerings,” which among the Israelitish and Jewish nation were chiefly burnt-offerings, sacrifices, and meat-offerings, as being the interior things of worship, for these were what they represented. The interior things of worship are those which are of love and faith, and from this forgivenesses of sins, that is, removals from them, because sins are removed through faith and love from the Lord. For insofar as the good of love and of faith enters, or what is the same thing, so far as heaven enters, so far sins are removed, that is, so far hell is removed, both that which is within man, and that which is without him. From this it is evident what is meant by “the gifts which they sanctified,” that is, offered. The gifts were called “holy,” and presenting or offering them was called “sanctifying” them, because they represented holy things; for they were offered for expiations, thus for removals from sins, which are effected through faith and love to the Lord from the Lord.

[2] They were called “gifts and offerings made to Jehovah,” although Jehovah, that is, the Lord, does not accept any gifts or offerings, but gives to everyone freely. Nevertheless He wills that these things should come from man as from himself, provided he acknowledges that they are not from himself, but from the Lord. For the Lord imparts the affection of doing good from love, and the affection of speaking truth from faith; but the affection itself flows in from the Lord, and it appears as if it were in the man, thus from the man; for whatever a man does from the affection which is of love, he does from his life, because love is the life of everyone. From this it is evident that what are called “gifts and offerings made to the Lord” by man are in their essence gifts and offerings made to man by the Lord; and their being called “gifts and offerings” is from the appearance. All who are wise in heart see this appearance; but not so the simple; and yet the gifts and offerings of the latter are grateful, insofar as they are offered from ignorance in which is innocence. Innocence is the good of love to God, and dwells in ignorance, especially with the wise in heart; for they who are wise in heart know and perceive that there is nothing of wisdom in themselves from themselves; but that everything of wisdom is from the Lord, that is, everything of the good of love, and everything of the truth of faith; thus that even with the wise innocence dwells in ignorance. From this it is evident that the acknowledgment of this fact, and especially the perception of it, is the innocence of wisdom.

[3] The gifts that were offered in the Jewish Church, and which were chiefly burnt-offerings, sacrifices, and meat-offerings, were also called “expiations from sins,” because they were offered for the sake of the forgivenesses of them, that is, removals from them. Those who belonged to that church also believed that their sins were accordingly forgiven; nay, that they were entirely taken away; for it is said that after they had offered these things they would be “forgiven” (see Leviticus 4:26, 31, 35; 5:6, 10, 1 5:13, 16, 18; 9:7, 15, 15:15, 30 (Leviticus 9:18)). But they did not know that these offerings represented interior things, thus such things as are done by man from the love and faith that are from the Lord; and that these are the things which expiate, that is, remove sins, and that after they have been removed they appear as if they were quite removed or taken away, as has been shown above in this and in the preceding articles. For that nation was in representative worship, thus in external worship without internal, by means of which there was at that time a conjunction of heaven with man. (See the places cited in n. 9320, 9380)

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org