Novokřesťanské studium Bible

Bible

 

Leviticus 16

Studie

   

1 και ελαλησεν κυριος προς μωυσην μετα το τελευτησαι τους δυο υιους ααρων εν τω προσαγειν αυτους πυρ αλλοτριον εναντι κυριου και ετελευτησαν

2 και ειπεν κυριος προς μωυσην λαλησον προς ααρων τον αδελφον σου και μη εισπορευεσθω πασαν ωραν εις το αγιον εσωτερον του καταπετασματος εις προσωπον του ιλαστηριου ο εστιν επι της κιβωτου του μαρτυριου και ουκ αποθανειται εν γαρ νεφελη οφθησομαι επι του ιλαστηριου

3 ουτως εισελευσεται ααρων εις το αγιον εν μοσχω εκ βοων περι αμαρτιας και κριον εις ολοκαυτωμα

4 και χιτωνα λινουν ηγιασμενον ενδυσεται και περισκελες λινουν εσται επι του χρωτος αυτου και ζωνη λινη ζωσεται και κιδαριν λινην περιθησεται ιματια αγια εστιν και λουσεται υδατι παν το σωμα αυτου και ενδυσεται αυτα

5 και παρα της συναγωγης των υιων ισραηλ λημψεται δυο χιμαρους εξ αιγων περι αμαρτιας και κριον ενα εις ολοκαυτωμα

6 και προσαξει ααρων τον μοσχον τον περι της αμαρτιας αυτου και εξιλασεται περι αυτου και του οικου αυτου

7 και λημψεται τους δυο χιμαρους και στησει αυτους εναντι κυριου παρα την θυραν της σκηνης του μαρτυριου

8 και επιθησει ααρων επι τους δυο χιμαρους κληρον ενα τω κυριω και κληρον ενα τω αποπομπαιω

9 και προσαξει ααρων τον χιμαρον εφ' ον επηλθεν επ' αυτον ο κληρος τω κυριω και προσοισει περι αμαρτιας

10 και τον χιμαρον εφ' ον επηλθεν επ' αυτον ο κληρος του αποπομπαιου στησει αυτον ζωντα εναντι κυριου του εξιλασασθαι επ' αυτου ωστε αποστειλαι αυτον εις την αποπομπην αφησει αυτον εις την ερημον

11 και προσαξει ααρων τον μοσχον τον περι της αμαρτιας τον αυτου και του οικου αυτου μονον και εξιλασεται περι αυτου και του οικου αυτου και σφαξει τον μοσχον τον περι της αμαρτιας τον αυτου

12 και λημψεται το πυρειον πληρες ανθρακων πυρος απο του θυσιαστηριου του απεναντι κυριου και πλησει τας χειρας θυμιαματος συνθεσεως λεπτης και εισοισει εσωτερον του καταπετασματος

13 και επιθησει το θυμιαμα επι το πυρ εναντι κυριου και καλυψει η ατμις του θυμιαματος το ιλαστηριον το επι των μαρτυριων και ουκ αποθανειται

14 και λημψεται απο του αιματος του μοσχου και ρανει τω δακτυλω επι το ιλαστηριον κατα ανατολας κατα προσωπον του ιλαστηριου ρανει επτακις απο του αιματος τω δακτυλω

15 και σφαξει τον χιμαρον τον περι της αμαρτιας τον περι του λαου εναντι κυριου και εισοισει απο του αιματος αυτου εσωτερον του καταπετασματος και ποιησει το αιμα αυτου ον τροπον εποιησεν το αιμα του μοσχου και ρανει το αιμα αυτου επι το ιλαστηριον κατα προσωπον του ιλαστηριου

16 και εξιλασεται το αγιον απο των ακαθαρσιων των υιων ισραηλ και απο των αδικηματων αυτων περι πασων των αμαρτιων αυτων και ουτω ποιησει τη σκηνη του μαρτυριου τη εκτισμενη εν αυτοις εν μεσω της ακαθαρσιας αυτων

17 και πας ανθρωπος ουκ εσται εν τη σκηνη του μαρτυριου εισπορευομενου αυτου εξιλασασθαι εν τω αγιω εως αν εξελθη και εξιλασεται περι αυτου και του οικου αυτου και περι πασης συναγωγης υιων ισραηλ

18 και εξελευσεται επι το θυσιαστηριον το ον απεναντι κυριου και εξιλασεται επ' αυτου και λημψεται απο του αιματος του μοσχου και απο του αιματος του χιμαρου και επιθησει επι τα κερατα του θυσιαστηριου κυκλω

19 και ρανει επ' αυτου απο του αιματος τω δακτυλω επτακις και καθαριει αυτο και αγιασει αυτο απο των ακαθαρσιων των υιων ισραηλ

20 και συντελεσει εξιλασκομενος το αγιον και την σκηνην του μαρτυριου και το θυσιαστηριον και περι των ιερεων καθαριει και προσαξει τον χιμαρον τον ζωντα

21 και επιθησει ααρων τας χειρας αυτου επι την κεφαλην του χιμαρου του ζωντος και εξαγορευσει επ' αυτου πασας τας ανομιας των υιων ισραηλ και πασας τας αδικιας αυτων και πασας τας αμαρτιας αυτων και επιθησει αυτας επι την κεφαλην του χιμαρου του ζωντος και εξαποστελει εν χειρι ανθρωπου ετοιμου εις την ερημον

22 και λημψεται ο χιμαρος εφ' εαυτω τας αδικιας αυτων εις γην αβατον και εξαποστελει τον χιμαρον εις την ερημον

23 και εισελευσεται ααρων εις την σκηνην του μαρτυριου και εκδυσεται την στολην την λινην ην ενεδεδυκει εισπορευομενου αυτου εις το αγιον και αποθησει αυτην εκει

24 και λουσεται το σωμα αυτου υδατι εν τοπω αγιω και ενδυσεται την στολην αυτου και εξελθων ποιησει το ολοκαρπωμα αυτου και το ολοκαρπωμα του λαου και εξιλασεται περι αυτου και περι του οικου αυτου και περι του λαου ως περι των ιερεων

25 και το στεαρ το περι των αμαρτιων ανοισει επι το θυσιαστηριον

26 και ο εξαποστελλων τον χιμαρον τον διεσταλμενον εις αφεσιν πλυνει τα ιματια και λουσεται το σωμα αυτου υδατι και μετα ταυτα εισελευσεται εις την παρεμβολην

27 και τον μοσχον τον περι της αμαρτιας και τον χιμαρον τον περι της αμαρτιας ων το αιμα εισηνεχθη εξιλασασθαι εν τω αγιω εξοισουσιν αυτα εξω της παρεμβολης και κατακαυσουσιν αυτα εν πυρι και τα δερματα αυτων και τα κρεα αυτων και την κοπρον αυτων

28 ο δε κατακαιων αυτα πλυνει τα ιματια και λουσεται το σωμα αυτου υδατι και μετα ταυτα εισελευσεται εις την παρεμβολην

29 και εσται τουτο υμιν νομιμον αιωνιον εν τω μηνι τω εβδομω δεκατη του μηνος ταπεινωσατε τας ψυχας υμων και παν εργον ου ποιησετε ο αυτοχθων και ο προσηλυτος ο προσκειμενος εν υμιν

30 εν γαρ τη ημερα ταυτη εξιλασεται περι υμων καθαρισαι υμας απο πασων των αμαρτιων υμων εναντι κυριου και καθαρισθησεσθε

31 σαββατα σαββατων αναπαυσις αυτη εσται υμιν και ταπεινωσετε τας ψυχας υμων νομιμον αιωνιον

32 εξιλασεται ο ιερευς ον αν χρισωσιν αυτον και ον αν τελειωσουσιν τας χειρας αυτου ιερατευειν μετα τον πατερα αυτου και ενδυσεται την στολην την λινην στολην αγιαν

33 και εξιλασεται το αγιον του αγιου και την σκηνην του μαρτυριου και το θυσιαστηριον εξιλασεται και περι των ιερεων και περι πασης συναγωγης εξιλασεται

34 και εσται τουτο υμιν νομιμον αιωνιον εξιλασκεσθαι περι των υιων ισραηλ απο πασων των αμαρτιων αυτων απαξ του ενιαυτου ποιηθησεται καθαπερ συνεταξεν κυριος τω μωυση

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 1001

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

1001. That the “blood” signifies charity, is evident from many things. Thus it signifies the new will part which the regenerate spiritual man receives from the Lord, and which is the same as charity, for the new will is formed of charity. Charity or love is the very essential or life of the will, for no one can say that he wills anything, except from choosing or loving it. To say that one thinks a thing is not to will it, unless willing is in the thought. This new will which is of charity is here the “blood” and this will is not the man’s, but the Lord’s in the man. And because it is the Lord’s, it is never to be mingled with the things of man’s will, and which are so foul, as has been shown. For this reason it was commanded in the representative church that they should not eat flesh with the soul or blood thereof, that is, should not mingle the two together.

[2] The “blood” because it signified charity, signified what is holy; and the “flesh” because it signified man’s will, signified what is profane. And because these things are separate, being contrary, they were forbidden to eat blood; for by eating flesh with the blood was then represented in heaven profanation, or the mingling of what is sacred with what is profane; and this representation in heaven could not then but strike the angels with horror; for at that time all things existing with the man of the church were turned, among the angels, into corresponding spiritual representations, in accordance with the signification of the things in the internal sense. As the nature of all things is determined by that of the man of whom they are predicated, so also is the signification of “blood.” Relatively to the regenerate spiritual man, “blood” signifies charity, or love toward the neighbor; relatively to the regenerate celestial man it signifies love to the Lord; but relatively to the Lord it signifies all His Human essence, consequently Love itself, that is, His mercy toward the human race. Hence “blood” in general, because it signifies love and what is of love, signifies celestial things, which are of the Lord alone; and thus relatively to man the celestial things which he receives from the Lord. The celestial things which the regenerate spiritual man receives from the Lord, are celestial spiritual—of which, by the Divine mercy of the Lord, elsewhere.

[3] That “blood” signifies what is celestial, and in the supreme sense signified the Human essence of the Lord, thus love itself, or His mercy toward the human race, is evident from the sanctity in which it was commanded that blood should be held in the Jewish representative church. For this reason blood was called the blood of the covenant, and was sprinkled upon the people, as also upon Aaron and his sons, together with the anointing oil; and the blood of every burnt offering and sacrifice was sprinkled upon and around the altar (see Exodus 12:7, 13, 22-23; 24:6, 8; Leviticus 1:5, 11, 15; 4:6-7, 17-18, 25, 30, 34; 5:9; 16:14-15, 18-19; Numbers 18:17; Deuteronomy 12:27).

[4] And because blood was held so sacred and man’s will is so profane, the eating of blood was severely prohibited, on account of its representation of the profanation of what is holy.

As in Moses:

It shall be a perpetual statute throughout your generations in all your dwellings, that ye shall eat neither fat nor blood (Leviticus 3:17).

“Fat” here denotes celestial life, and “blood” celestial spiritual life. The celestial spiritual is the spiritual which is from the celestial; as in the Most Ancient Church love to the Lord was their celestial, because implanted in their will; their celestial spiritual was the faith therefrom, of which see above n. 30-38, 337, 393, 398). With the spiritual man, however, the celestial does not exist, but the celestial spiritual, because charity has been implanted in his intellectual part.

Again in Moses:

Whosoever of the house of Israel, or of the sojourner sojourning among them, eateth any manner of blood, I will set My faces against that soul that eateth blood, and will cut him off from among his people; for the soul of the flesh is in the blood; and I have given it to you upon the altar, to make atonement for your souls; for it is the blood that maketh atonement for the soul. The soul of all flesh, it is the blood thereof; whosoever eateth it shall be cut off (Leviticus 17:10-11, 14).

Here it is plainly shown that the soul of the flesh is in the blood, and that the soul of the flesh is the blood, or the celestial, that is, the holy, which is the Lord’s.

[5] Again:

Be sure that thou eat not the blood; for the blood is the soul, and thou shalt not eat the soul with the flesh (Deuteronomy 12:23-25).

From this passage also it is evident that the blood is called the soul, that is, celestial life, or the celestial, which was represented by the burnt offerings and sacrifices of that church. And in the same way, that what is celestial, which is the Lord’s Own [Domini Proprium]—which alone is celestial and holy—was not to be commingled with that which is man’s own—which is profane—was also represented by the command that they should not sacrifice or offer the blood of the sacrifice on what was leavened (Exodus 23:18; 34:25). What was leavened signified what is corrupt and defiled. That blood is called the soul and signifies the holy of charity, and that the holy of love was represented in the Jewish Church by blood, is because the life of the body consists in the blood. And as the life of the body consists in the blood, this is its ultimate soul, so that the blood may be said to be the corporeal soul, or that in which is the corporeal life of man; and inasmuch as in the representative churches internal things were represented by external, the soul or celestial life was represented by the blood.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org