Novokřesťanské studium Bible

Bible

 

Leviticus 16

Studie

   

1 και ελαλησεν κυριος προς μωυσην μετα το τελευτησαι τους δυο υιους ααρων εν τω προσαγειν αυτους πυρ αλλοτριον εναντι κυριου και ετελευτησαν

2 και ειπεν κυριος προς μωυσην λαλησον προς ααρων τον αδελφον σου και μη εισπορευεσθω πασαν ωραν εις το αγιον εσωτερον του καταπετασματος εις προσωπον του ιλαστηριου ο εστιν επι της κιβωτου του μαρτυριου και ουκ αποθανειται εν γαρ νεφελη οφθησομαι επι του ιλαστηριου

3 ουτως εισελευσεται ααρων εις το αγιον εν μοσχω εκ βοων περι αμαρτιας και κριον εις ολοκαυτωμα

4 και χιτωνα λινουν ηγιασμενον ενδυσεται και περισκελες λινουν εσται επι του χρωτος αυτου και ζωνη λινη ζωσεται και κιδαριν λινην περιθησεται ιματια αγια εστιν και λουσεται υδατι παν το σωμα αυτου και ενδυσεται αυτα

5 και παρα της συναγωγης των υιων ισραηλ λημψεται δυο χιμαρους εξ αιγων περι αμαρτιας και κριον ενα εις ολοκαυτωμα

6 και προσαξει ααρων τον μοσχον τον περι της αμαρτιας αυτου και εξιλασεται περι αυτου και του οικου αυτου

7 και λημψεται τους δυο χιμαρους και στησει αυτους εναντι κυριου παρα την θυραν της σκηνης του μαρτυριου

8 και επιθησει ααρων επι τους δυο χιμαρους κληρον ενα τω κυριω και κληρον ενα τω αποπομπαιω

9 και προσαξει ααρων τον χιμαρον εφ' ον επηλθεν επ' αυτον ο κληρος τω κυριω και προσοισει περι αμαρτιας

10 και τον χιμαρον εφ' ον επηλθεν επ' αυτον ο κληρος του αποπομπαιου στησει αυτον ζωντα εναντι κυριου του εξιλασασθαι επ' αυτου ωστε αποστειλαι αυτον εις την αποπομπην αφησει αυτον εις την ερημον

11 και προσαξει ααρων τον μοσχον τον περι της αμαρτιας τον αυτου και του οικου αυτου μονον και εξιλασεται περι αυτου και του οικου αυτου και σφαξει τον μοσχον τον περι της αμαρτιας τον αυτου

12 και λημψεται το πυρειον πληρες ανθρακων πυρος απο του θυσιαστηριου του απεναντι κυριου και πλησει τας χειρας θυμιαματος συνθεσεως λεπτης και εισοισει εσωτερον του καταπετασματος

13 και επιθησει το θυμιαμα επι το πυρ εναντι κυριου και καλυψει η ατμις του θυμιαματος το ιλαστηριον το επι των μαρτυριων και ουκ αποθανειται

14 και λημψεται απο του αιματος του μοσχου και ρανει τω δακτυλω επι το ιλαστηριον κατα ανατολας κατα προσωπον του ιλαστηριου ρανει επτακις απο του αιματος τω δακτυλω

15 και σφαξει τον χιμαρον τον περι της αμαρτιας τον περι του λαου εναντι κυριου και εισοισει απο του αιματος αυτου εσωτερον του καταπετασματος και ποιησει το αιμα αυτου ον τροπον εποιησεν το αιμα του μοσχου και ρανει το αιμα αυτου επι το ιλαστηριον κατα προσωπον του ιλαστηριου

16 και εξιλασεται το αγιον απο των ακαθαρσιων των υιων ισραηλ και απο των αδικηματων αυτων περι πασων των αμαρτιων αυτων και ουτω ποιησει τη σκηνη του μαρτυριου τη εκτισμενη εν αυτοις εν μεσω της ακαθαρσιας αυτων

17 και πας ανθρωπος ουκ εσται εν τη σκηνη του μαρτυριου εισπορευομενου αυτου εξιλασασθαι εν τω αγιω εως αν εξελθη και εξιλασεται περι αυτου και του οικου αυτου και περι πασης συναγωγης υιων ισραηλ

18 και εξελευσεται επι το θυσιαστηριον το ον απεναντι κυριου και εξιλασεται επ' αυτου και λημψεται απο του αιματος του μοσχου και απο του αιματος του χιμαρου και επιθησει επι τα κερατα του θυσιαστηριου κυκλω

19 και ρανει επ' αυτου απο του αιματος τω δακτυλω επτακις και καθαριει αυτο και αγιασει αυτο απο των ακαθαρσιων των υιων ισραηλ

20 και συντελεσει εξιλασκομενος το αγιον και την σκηνην του μαρτυριου και το θυσιαστηριον και περι των ιερεων καθαριει και προσαξει τον χιμαρον τον ζωντα

21 και επιθησει ααρων τας χειρας αυτου επι την κεφαλην του χιμαρου του ζωντος και εξαγορευσει επ' αυτου πασας τας ανομιας των υιων ισραηλ και πασας τας αδικιας αυτων και πασας τας αμαρτιας αυτων και επιθησει αυτας επι την κεφαλην του χιμαρου του ζωντος και εξαποστελει εν χειρι ανθρωπου ετοιμου εις την ερημον

22 και λημψεται ο χιμαρος εφ' εαυτω τας αδικιας αυτων εις γην αβατον και εξαποστελει τον χιμαρον εις την ερημον

23 και εισελευσεται ααρων εις την σκηνην του μαρτυριου και εκδυσεται την στολην την λινην ην ενεδεδυκει εισπορευομενου αυτου εις το αγιον και αποθησει αυτην εκει

24 και λουσεται το σωμα αυτου υδατι εν τοπω αγιω και ενδυσεται την στολην αυτου και εξελθων ποιησει το ολοκαρπωμα αυτου και το ολοκαρπωμα του λαου και εξιλασεται περι αυτου και περι του οικου αυτου και περι του λαου ως περι των ιερεων

25 και το στεαρ το περι των αμαρτιων ανοισει επι το θυσιαστηριον

26 και ο εξαποστελλων τον χιμαρον τον διεσταλμενον εις αφεσιν πλυνει τα ιματια και λουσεται το σωμα αυτου υδατι και μετα ταυτα εισελευσεται εις την παρεμβολην

27 και τον μοσχον τον περι της αμαρτιας και τον χιμαρον τον περι της αμαρτιας ων το αιμα εισηνεχθη εξιλασασθαι εν τω αγιω εξοισουσιν αυτα εξω της παρεμβολης και κατακαυσουσιν αυτα εν πυρι και τα δερματα αυτων και τα κρεα αυτων και την κοπρον αυτων

28 ο δε κατακαιων αυτα πλυνει τα ιματια και λουσεται το σωμα αυτου υδατι και μετα ταυτα εισελευσεται εις την παρεμβολην

29 και εσται τουτο υμιν νομιμον αιωνιον εν τω μηνι τω εβδομω δεκατη του μηνος ταπεινωσατε τας ψυχας υμων και παν εργον ου ποιησετε ο αυτοχθων και ο προσηλυτος ο προσκειμενος εν υμιν

30 εν γαρ τη ημερα ταυτη εξιλασεται περι υμων καθαρισαι υμας απο πασων των αμαρτιων υμων εναντι κυριου και καθαρισθησεσθε

31 σαββατα σαββατων αναπαυσις αυτη εσται υμιν και ταπεινωσετε τας ψυχας υμων νομιμον αιωνιον

32 εξιλασεται ο ιερευς ον αν χρισωσιν αυτον και ον αν τελειωσουσιν τας χειρας αυτου ιερατευειν μετα τον πατερα αυτου και ενδυσεται την στολην την λινην στολην αγιαν

33 και εξιλασεται το αγιον του αγιου και την σκηνην του μαρτυριου και το θυσιαστηριον εξιλασεται και περι των ιερεων και περι πασης συναγωγης εξιλασεται

34 και εσται τουτο υμιν νομιμον αιωνιον εξιλασκεσθαι περι των υιων ισραηλ απο πασων των αμαρτιων αυτων απαξ του ενιαυτου ποιηθησεται καθαπερ συνεταξεν κυριος τω μωυση

   

Ze Swedenborgových děl

 

Apocalypse Revealed # 392

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 962  
  

392. Then another angel came and stood at the altar, having a golden censer. (8:3) This symbolizes spiritual worship, which originates from the goodness of charity expressed through truths of faith.

The altar at which the angel stood, and the golden censer that he had in his hand, symbolize worship of the Lord springing from a spiritual love, which is worship that originates from the goodness of charity expressed through truths of faith.

The children of Israel had two altars, one outside the Tabernacle, the other inside the Tabernacle. The altar outside the Tabernacle was called the altar of burnt offering, because burnt offerings and other sacrifices were presented on it. The altar inside the Tabernacle was called the altar of incense, and also the golden altar.

They had these two altars because worship of the Lord originates from celestial love and from spiritual love - from celestial love in the case of angels in His celestial kingdom, and from spiritual love in the case of angels in His spiritual kingdom. Regarding these two kingdoms, see no. 387 above.

Regarding the two altars, see the following passages in the books of Moses: On the altar of burnt offering, Exodus 20:24-26; 27:1-8; 29:36-43, Leviticus 6:8-12; 8:11; 16:18-19, 33-34. On the altar of incense, Exodus 30:1-10; 31:8; 37:25-29; 40:5, 26, Numbers 7:1.

John saw altars, censers, and the burning of incense, not because things of that kind are found in heaven. They were simply images representative of the worship of the Lord there. John saw them because such things were instituted among the children of Israel, and are often mentioned, therefore, in the Word. Moreover that church was a representational church, for every aspect of their worship was representative, and therefore those things now symbolize the Lord's Divinely given celestial and spiritual elements which are connected with His church in heaven and on earth.

[2] These same things are therefore symbolically meant in the Word by these two altars in the following places:

Send out Your light and Your truth! Let them lead me... to Your habitations. Then I will go to the altar of God, to God... (Psalms 43:3-4)

I wash my hands in innocence, and go around your altar, O Jehovah, and I will make to be heard the voice of confession... (Psalms 26:6-7)

The sin of Judah is written with a pen of iron... on the tablet of their heart, and on the horns of your altars... (Jeremiah 17:1-2)

God is Jehovah, who gives us light; bind the festal sacrifice with cords to the horns of the altar. (Psalms 118:27)

In that day there will be an altar to Jehovah in the midst of the land of Egypt... (Isaiah 19:19)

An altar to Jehovah in the midst of the land of Egypt symbolizes worship of the Lord originating from love in the natural person.

The thistle and thorn shall rise up on their altars. (Hosea 10:8)

These symbolize worship originating from evils and from the falsities accompanying evil.

See also elsewhere, such as Isaiah 27:9; 56:6-7; 60:7.

[3] Since an altar represented and so symbolized worship of the Lord, it is apparent that the altar here in the book of Revelation has no other meaning, and so, too, elsewhere. As for example:

...I saw under the altar the souls of those slain for the Word of God... (Revelation 6:9)

...the angel stood and said, ."..measure the temple of God and the altar, and those who worship in it." (Revelation 11:1)

...I heard another (angel) from the altar saying, ."..true and just are Your judgments." (Revelation 16:7)

Since representative worship was carried out principally upon the two altars, and since it was abolished by the Lord when He came into the world because He laid open the inner qualities of a church, we are accordingly told in Isaiah,

In that day a man will look to his Maker, and his eyes will regard the Holy One of Israel, and... not... to the altars, the work of his hands. (Isaiah 17:7-8)

  
/ 962  
  

Many thanks to the General Church of the New Jerusalem, and to Rev. N.B. Rogers, translator, for the permission to use this translation.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org