Bible

 

Jeremiah 38

Studie

   

1 εν τω χρονω εκεινω ειπεν κυριος εσομαι εις θεον τω γενει ισραηλ και αυτοι εσονται μοι εις λαον

2 ουτως ειπεν κυριος ευρον θερμον εν ερημω μετα ολωλοτων εν μαχαιρα βαδισατε και μη ολεσητε τον ισραηλ

3 κυριος πορρωθεν ωφθη αυτω αγαπησιν αιωνιαν ηγαπησα σε δια τουτο ειλκυσα σε εις οικτιρημα

4 ετι οικοδομησω σε και οικοδομηθηση παρθενος ισραηλ ετι λημψη τυμπανον σου και εξελευση μετα συναγωγης παιζοντων

5 ετι φυτευσατε αμπελωνας εν ορεσιν σαμαρειας φυτευσατε και αινεσατε

6 οτι εστιν ημερα κλησεως απολογουμενων εν ορεσιν εφραιμ αναστητε και αναβητε εις σιων προς κυριον τον θεον ημων

7 οτι ουτως ειπεν κυριος τω ιακωβ ευφρανθητε και χρεμετισατε επι κεφαλην εθνων ακουστα ποιησατε και αινεσατε ειπατε εσωσεν κυριος τον λαον αυτου το καταλοιπον του ισραηλ

8 ιδου εγω αγω αυτους απο βορρα και συναξω αυτους απ' εσχατου της γης εν εορτη φασεκ και τεκνοποιηση οχλον πολυν και αποστρεψουσιν ωδε

9 εν κλαυθμω εξηλθον και εν παρακλησει αναξω αυτους αυλιζων επι διωρυγας υδατων εν οδω ορθη και ου μη πλανηθωσιν εν αυτη οτι εγενομην τω ισραηλ εις πατερα και εφραιμ πρωτοτοκος μου εστιν

10 ακουσατε λογον κυριου εθνη και αναγγειλατε εις νησους τας μακροτερον ειπατε ο λικμησας τον ισραηλ συναξει αυτον και φυλαξει αυτον ως ο βοσκων το ποιμνιον αυτου

11 οτι ελυτρωσατο κυριος τον ιακωβ εξειλατο αυτον εκ χειρος στερεωτερων αυτου

12 και ηξουσιν και ευφρανθησονται εν τω ορει σιων και ηξουσιν επ' αγαθα κυριου επι γην σιτου και οινου και καρπων και κτηνων και προβατων και εσται η ψυχη αυτων ωσπερ ξυλον εγκαρπον και ου πεινασουσιν ετι

13 τοτε χαρησονται παρθενοι εν συναγωγη νεανισκων και πρεσβυται χαρησονται και στρεψω το πενθος αυτων εις χαρμονην και ποιησω αυτους ευφραινομενους

14 μεγαλυνω και μεθυσω την ψυχην των ιερεων υιων λευι και ο λαος μου των αγαθων μου εμπλησθησεται

15 ουτως ειπεν κυριος φωνη εν ραμα ηκουσθη θρηνου και κλαυθμου και οδυρμου ραχηλ αποκλαιομενη ουκ ηθελεν παυσασθαι επι τοις υιοις αυτης οτι ουκ εισιν

16 ουτως ειπεν κυριος διαλιπετω η φωνη σου απο κλαυθμου και οι οφθαλμοι σου απο δακρυων σου οτι εστιν μισθος τοις σοις εργοις και επιστρεψουσιν εκ γης εχθρων

17 μονιμον τοις σοις τεκνοις

18 ακοην ηκουσα εφραιμ οδυρομενου επαιδευσας με και επαιδευθην εγω ωσπερ μοσχος ουκ εδιδαχθην επιστρεψον με και επιστρεψω οτι συ κυριος ο θεος μου

19 οτι υστερον αιχμαλωσιας μου μετενοησα και υστερον του γνωναι με εστεναξα εφ' ημερας αισχυνης και υπεδειξα σοι οτι ελαβον ονειδισμον εκ νεοτητος μου

20 υιος αγαπητος εφραιμ εμοι παιδιον εντρυφων οτι ανθ' ων οι λογοι μου εν αυτω μνεια μνησθησομαι αυτου δια τουτο εσπευσα επ' αυτω ελεων ελεησω αυτον φησιν κυριος

21 στησον σεαυτην σιων ποιησον τιμωριαν δος καρδιαν σου εις τους ωμους οδον ην επορευθης αποστραφητι παρθενος ισραηλ αποστραφητι εις τας πολεις σου πενθουσα

22 εως ποτε αποστρεψεις θυγατηρ ητιμωμενη οτι εκτισεν κυριος σωτηριαν εις καταφυτευσιν καινην εν σωτηρια περιελευσονται ανθρωποι

23 ουτως ειπεν κυριος ετι ερουσιν τον λογον τουτον εν γη ιουδα και εν πολεσιν αυτου οταν αποστρεψω την αιχμαλωσιαν αυτου ευλογημενος κυριος επι δικαιον ορος το αγιον αυτου

24 και ενοικουντες εν ταις πολεσιν ιουδα και εν παση τη γη αυτου αμα γεωργω και αρθησεται εν ποιμνιω

25 οτι εμεθυσα πασαν ψυχην διψωσαν και πασαν ψυχην πεινωσαν ενεπλησα

26 δια τουτο εξηγερθην και ειδον και ο υπνος μου ηδυς μοι εγενηθη

27 δια τουτο ιδου ημεραι ερχονται φησιν κυριος και σπερω τον ισραηλ και τον ιουδαν σπερμα ανθρωπου και σπερμα κτηνους

28 και εσται ωσπερ εγρηγορουν επ' αυτους καθαιρειν και κακουν ουτως γρηγορησω επ' αυτους του οικοδομειν και καταφυτευειν φησιν κυριος

29 εν ταις ημεραις εκειναις ου μη ειπωσιν οι πατερες εφαγον ομφακα και οι οδοντες των τεκνων ημωδιασαν

30 αλλ' η εκαστος εν τη εαυτου αμαρτια αποθανειται και του φαγοντος τον ομφακα αιμωδιασουσιν οι οδοντες αυτου

31 ιδου ημεραι ερχονται φησιν κυριος και διαθησομαι τω οικω ισραηλ και τω οικω ιουδα διαθηκην καινην

32 ου κατα την διαθηκην ην διεθεμην τοις πατρασιν αυτων εν ημερα επιλαβομενου μου της χειρος αυτων εξαγαγειν αυτους εκ γης αιγυπτου οτι αυτοι ουκ ενεμειναν εν τη διαθηκη μου και εγω ημελησα αυτων φησιν κυριος

33 οτι αυτη η διαθηκη ην διαθησομαι τω οικω ισραηλ μετα τας ημερας εκεινας φησιν κυριος διδους δωσω νομους μου εις την διανοιαν αυτων και επι καρδιας αυτων γραψω αυτους και εσομαι αυτοις εις θεον και αυτοι εσονται μοι εις λαον

34 και ου μη διδαξωσιν εκαστος τον πολιτην αυτου και εκαστος τον αδελφον αυτου λεγων γνωθι τον κυριον οτι παντες ειδησουσιν με απο μικρου αυτων και εως μεγαλου αυτων οτι ιλεως εσομαι ταις αδικιαις αυτων και των αμαρτιων αυτων ου μη μνησθω ετι

35 εαν υψωθη ο ουρανος εις το μετεωρον φησιν κυριος και εαν ταπεινωθη το εδαφος της γης κατω και εγω ουκ αποδοκιμω το γενος ισραηλ φησιν κυριος περι παντων ων εποιησαν

36 ουτως ειπεν κυριος ο δους τον ηλιον εις φως της ημερας σεληνην και αστερας εις φως της νυκτος και κραυγην εν θαλασση και εβομβησεν τα κυματα αυτης κυριος παντοκρατωρ ονομα αυτω

37 εαν παυσωνται οι νομοι ουτοι απο προσωπου μου φησιν κυριος και το γενος ισραηλ παυσεται γενεσθαι εθνος κατα προσωπον μου πασας τας ημερας

38 ιδου ημεραι ερχονται φησιν κυριος και οικοδομηθησεται πολις τω κυριω απο πυργου αναμεηλ εως πυλης της γωνιας

39 και εξελευσεται η διαμετρησις αυτης απεναντι αυτων εως βουνων γαρηβ και περικυκλωθησεται κυκλω εξ εκλεκτων λιθων

40 και παντες ασαρημωθ εως ναχαλ κεδρων εως γωνιας πυλης ιππων ανατολης αγιασμα τω κυριω και ουκετι ου μη εκλιπη και ου μη καθαιρεθη εως του αιωνος

   

Ze Swedenborgových děl

 

Coronis (An Appendix to True Christian Religion) # 27

  
/ 60  
  

27. II. THE SECOND STATE OF THIS MOST ANCIENT CHURCH, OR ITS PROGRESSION INTO LIGHT, AND DAY, is described in the second chapter of Genesis, by these words:

God planted a garden in Eden at the East, and there He put the man whom He had formed, to dress it and to keep it. And Jehovah made to spring forth every tree pleasant to the sight, and good for food; the tree of life also in the midst of the garden, and the tree of the knowledge of good and evil. And a river went forth out of Eden to water the garden, which was made into four heads, in the first of which was gold and the schoham stone. And Jehovah God commanded the man, saying, Of every tree of the garden, eat; but of the tree of the knowledge of good and evil, eat not (Gen. 2:8-17).

The progression of this Church into light, or day, is described by Adam's being placed in the garden of Eden, because by a garden is signified the Church as to its truths and goods. That there "went forth out of Eden a river which became into four heads, in the first of which was gold and the schoham stone," signifies that in that Church there was the doctrine of good and truth; for a "river" signifies doctrine, "gold" the good thereof, and "schoham stone" its truth. That two trees were placed in that garden, the one of life, and the other of the knowledge of good and evil, was because the "tree of life" signifies the Lord, in whom and from whom is the life of heavenly love and wisdom, which in itself is eternal life; and the "tree of the knowledge of good and evil" signifies man, in whom is the life of infernal love, and thence insanity in the things of the Church, which life considered in itself is eternal death. That it was allowable to eat of every tree of the garden except of the "tree of the knowledge of good and evil" signifies free-determination in spiritual things; for all things in the garden signified spiritual things, and without free-determination in those, a man can in no wise advance into light, that is, into the truths and goods of the Church, and procure for himself life; for, if he does not aim at and strive after this, he procures to himself death.

[2] That a "garden" signifies the Church as to its truths and goods, is owing to the correspondence of a tree with man; for a tree, in like manner as man, is conceived from seed; is put forth from the womb of the earth as a man from the womb of his mother; it grows in height in like manner, and extends itself into branches as he into members; clothes itself with leaves, and adorns itself with flowers as man does with natural and spiritual truths; and also produces fruits as man does goods of use. Hence it is that in the Word a man is so often likened to a "tree," and hence the Church to a "garden"; as in the following passages:

Jehovah will set out her desert like Eden, and her solitude like the garden of Jehovah (Isa. 51:3);

speaking of Zion, by which is signified the Church in which God is worshipped according to the Word.

Thou shalt be like a watered garden, and like a spring of waters, whose waters shall not lie (Isa. 58:11; Jer. 31:12);

where also the Church is treated of.

Thou art full of wisdom, and perfect in beauty; thou hast been in Eden the garden of God; every precious stone was thy covering (Ezek. 28:12-13);

respecting Tyre, by which is signified the Church as to the knowledges of truth and good.

How good are thy dwellings, O Israel! as valleys they are planted, and as gardens beside the river (Num. 24:5-6);

by Israel is signified the spiritual Church; but by Jacob, the natural Church in which there is something spiritual.

Nor was any tree in the garden of God equal to him in beauty; so that all the trees of Eden, in the garden of God, envied him (Ezek. 31:8-9);

speaking of Egypt and Assyria, by which, where mentioned in a good sense, the Church is signified as to knowledges and as to perceptions.

To him that overcometh will I give to eat of the tree of life, which is in the midst of the paradise of God (Rev. 2:7).

[3] Owing to the correspondence of a garden with the Church, it comes to pass that everywhere in the heavens gardens appear, producing leaves, flowers and fruits according to the states of the Church with the angels; and it has been told me, that in some of the gardens there, trees of life are observed in the middle parts, and trees of the knowledge of good and evil in the boundaries, as a sign that they are in free-determination in spiritual things. The Church is over and over again described in the Word by a "garden," a "field," and a "sheepfold"; by a "garden" from the trees, as has been mentioned above; by a "field" from its crops, wherewith man is nourished; by a "sheepfold" from the sheep, by which are meant the faithful and useful.

  
/ 60  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.