Bible

 

Jeremiah 28

Studie

   

1 ταδε λεγει κυριος ιδου εγω εξεγειρω επι βαβυλωνα και επι τους κατοικουντας χαλδαιους ανεμον καυσωνα διαφθειροντα

2 και εξαποστελω εις βαβυλωνα υβριστας και καθυβρισουσιν αυτην και λυμανουνται την γην αυτης ουαι επι βαβυλωνα κυκλοθεν εν ημερα κακωσεως αυτης

3 επ' αυτην τεινετω ο τεινων το τοξον αυτου και περιθεσθω ω εστιν οπλα αυτω και μη φεισησθε επι νεανισκους αυτης και αφανισατε πασαν την δυναμιν αυτης

4 και πεσουνται τραυματιαι εν γη χαλδαιων και κατακεκεντημενοι εξωθεν αυτης

5 διοτι ουκ εχηρευσεν ισραηλ και ιουδας απο θεου αυτων απο κυριου παντοκρατορος οτι η γη αυτων επλησθη αδικιας απο των αγιων ισραηλ

6 φευγετε εκ μεσου βαβυλωνος και ανασωζετε εκαστος την ψυχην αυτου και μη απορριφητε εν τη αδικια αυτης οτι καιρος εκδικησεως αυτης εστιν παρα κυριου ανταποδομα αυτος ανταποδιδωσιν αυτη

7 ποτηριον χρυσουν βαβυλων εν χειρι κυριου μεθυσκον πασαν την γην απο του οινου αυτης επιοσαν εθνη δια τουτο εσαλευθησαν

8 και αφνω επεσεν βαβυλων και συνετριβη θρηνειτε αυτην λαβετε ρητινην τη διαφθορα αυτης ει πως ιαθησεται

9 ιατρευσαμεν την βαβυλωνα και ουκ ιαθη εγκαταλιπωμεν αυτην και απελθωμεν εκαστος εις την γην αυτου οτι ηγγισεν εις ουρανον το κριμα αυτης εξηρεν εως των αστρων

10 εξηνεγκεν κυριος το κριμα αυτου δευτε και αναγγειλωμεν εις σιων τα εργα κυριου θεου ημων

11 παρασκευαζετε τα τοξευματα πληρουτε τας φαρετρας ηγειρεν κυριος το πνευμα βασιλεως μηδων οτι εις βαβυλωνα η οργη αυτου του εξολεθρευσαι αυτην οτι εκδικησις κυριου εστιν εκδικησις λαου αυτου εστιν

12 επι τειχεων βαβυλωνος αρατε σημειον επιστησατε φαρετρας εγειρατε φυλακας ετοιμασατε οπλα οτι ενεχειρησεν και ποιησει κυριος α ελαλησεν επι τους κατοικουντας βαβυλωνα

13 κατασκηνουντας εφ' υδασι πολλοις και επι πληθει θησαυρων αυτης ηκει το περας σου αληθως εις τα σπλαγχα σου

14 οτι ωμοσεν κυριος κατα του βραχιονος αυτου διοτι πληρωσω σε ανθρωπων ωσει ακριδων και φθεγξονται επι σε οι καταβαινοντες

15 ποιων γην εν τη ισχυι αυτου ετοιμαζων οικουμενην εν τη σοφια αυτου εν τη συνεσει αυτου εξετεινεν τον ουρανον

16 εις φωνην εθετο ηχος υδατος εν τω ουρανω και ανηγαγεν νεφελας απ' εσχατου της γης αστραπας εις υετον εποιησεν και εξηγαγεν φως εκ θησαυρων αυτου

17 εμωρανθη πας ανθρωπος απο γνωσεως κατησχυνθη πας χρυσοχοος απο των γλυπτων αυτου οτι ψευδη εχωνευσαν ουκ εστιν πνευμα εν αυτοις

18 ματαια εστιν εργα μεμωκημενα εν καιρω επισκεψεως αυτων απολουνται

19 ου τοιαυτη μερις τω ιακωβ οτι ο πλασας τα παντα αυτος εστιν κληρονομια αυτου κυριος ονομα αυτω

20 διασκορπιζεις συ μοι σκευη πολεμου και διασκορπιω εν σοι εθνη και εξαρω εκ σου βασιλεις

21 και διασκορπιω εν σοι ιππον και αναβατην αυτου και διασκορπιω εν σοι αρματα και αναβατας αυτων

22 και διασκορπιω εν σοι νεανισκον και παρθενον και διασκορπιω εν σοι ανδρα και γυναικα

23 και διασκορπιω εν σοι ποιμενα και το ποιμνιον αυτου και διασκορπιω εν σοι γεωργον και το γεωργιον αυτου και διασκορπιω εν σοι ηγεμονας και στρατηγους σου

24 και ανταποδωσω τη βαβυλωνι και πασι τοις κατοικουσι χαλδαιοις πασας τας κακιας αυτων ας εποιησαν επι σιων κατ' οφθαλμους υμων λεγει κυριος

25 ιδου εγω προς σε το ορος το διεφθαρμενον το διαφθειρον πασαν την γην και εκτενω την χειρα μου επι σε και κατακυλιω σε απο των πετρων και δωσω σε ως ορος εμπεπυρισμενον

26 και ου μη λαβωσιν απο σου λιθον εις γωνιαν και λιθον εις θεμελιον οτι εις αφανισμον εις τον αιωνα εση λεγει κυριος

27 αρατε σημειον επι της γης σαλπισατε εν εθνεσιν σαλπιγγι αγιασατε επ' αυτην εθνη παραγγειλατε επ' αυτην βασιλειαις αραρατ παρ' εμου και τοις ασχαναζαιοις επιστησατε επ' αυτην βελοστασεις αναβιβασατε επ' αυτην ιππον ως ακριδων πληθος

28 αγιασατε επ' αυτην εθνη τον βασιλεα των μηδων και πασης της γης τους ηγουμενους αυτου και παντας τους στρατηγους αυτου

29 εσεισθη η γη και επονεσεν διοτι εξανεστη επι βαβυλωνα λογισμος κυριου του θειναι την γην βαβυλωνος εις αφανισμον και μη κατοικεισθαι αυτην

30 εξελιπεν μαχητης βαβυλωνος του πολεμειν καθησονται εκει εν περιοχη εθραυσθη η δυναστεια αυτων εγενηθησαν ωσει γυναικες ενεπυρισθη τα σκηνωματα αυτης συνετριβησαν οι μοχλοι αυτης

31 διωκων εις απαντησιν διωκοντος διωξεται και αναγγελλων εις απαντησιν αναγγελλοντος του αναγγειλαι τω βασιλει βαβυλωνος οτι εαλωκεν η πολις αυτου

32 απ' εσχατου των διαβασεων αυτου ελημφθησαν και τα συστεματα αυτων ενεπρησαν εν πυρι και ανδρες αυτου οι πολεμισται εξερχονται

33 διοτι ταδε λεγει κυριος οικοι βασιλεως βαβυλωνος ως αλων ωριμος αλοηθησονται ετι μικρον και ηξει ο αμητος αυτης

34 κατεφαγεν με εμερισατο με κατελαβεν με σκευος λεπτον ναβουχοδονοσορ βασιλευς βαβυλωνος κατεπιεν με ως δρακων επλησεν την κοιλιαν αυτου απο της τρυφης μου εξωσεν με

35 οι μοχθοι μου και αι ταλαιπωριαι μου εις βαβυλωνα ερει κατοικουσα σιων και το αιμα μου επι τους κατοικουντας χαλδαιους ερει ιερουσαλημ

36 δια τουτο ταδε λεγει κυριος ιδου εγω κρινω την αντιδικον σου και εκδικησω την εκδικησιν σου και ερημωσω την θαλασσαν αυτης και ξηρανω την πηγην αυτης

37 και εσται βαβυλων εις αφανισμον και ου κατοικηθησεται

38 αμα ως λεοντες εξηγερθησαν και ως σκυμνοι λεοντων

39 εν τη θερμασια αυτων δωσω ποτημα αυτοις και μεθυσω αυτους οπως καρωθωσιν και υπνωσωσιν υπνον αιωνιον και ου μη εγερθωσι λεγει κυριος

40 καταβιβασω αυτους ως αρνας εις σφαγην και ως κριους μετ' εριφων

41 πως εαλω και εθηρευθη το καυχημα πασης της γης πως εγενετο βαβυλων εις αφανισμον εν τοις εθνεσιν

42 ανεβη επι βαβυλωνα η θαλασσα εν ηχω κυματων αυτης και κατεκαλυφθη

43 εγενηθησαν αι πολεις αυτης γη ανυδρος και αβατος ου κατοικησει εν αυτη ουδε εις ουδε μη καταλυση εν αυτη υιος ανθρωπου

44 και εκδικησω επι βαβυλωνα και εξοισω α κατεπιεν εκ του στοματος αυτης και ου μη συναχθωσιν προς αυτην ετι τα εθνη

49 και εν βαβυλωνι πεσουνται τραυματιαι πασης της γης

50 ανασωζομενοι εκ γης πορευεσθε και μη ιστασθε οι μακροθεν μνησθητε του κυριου και ιερουσαλημ αναβητω επι την καρδιαν υμων

51 ησχυνθημεν οτι ηκουσαμεν ονειδισμον ημων κατεκαλυψεν ατιμια το προσωπον ημων εισηλθον αλλογενεις εις τα αγια ημων εις οικον κυριου

52 δια τουτο ιδου ημεραι ερχονται λεγει κυριος και εκδικησω επι τα γλυπτα αυτης και εν παση τη γη αυτης πεσουνται τραυματιαι

53 οτι εαν αναβη βαβυλων ως ο ουρανος και οτι εαν οχυρωση υψος ισχυος αυτης παρ' εμου ηξουσιν εξολεθρευοντες αυτην λεγει κυριος

54 φωνη κραυγης εν βαβυλωνι και συντριβη μεγαλη εν γη χαλδαιων

55 οτι εξωλεθρευσεν κυριος την βαβυλωνα και απωλεσεν απ' αυτης φωνην μεγαλην ηχουσαν ως υδατα πολλα εδωκεν εις ολεθρον φωνην αυτης

56 οτι ηλθεν επι βαβυλωνα ταλαιπωρια εαλωσαν οι μαχηται αυτης επτοηται το τοξον αυτων οτι θεος ανταποδιδωσιν αυτοις κυριος ανταποδιδωσιν αυτη την ανταποδοσιν

57 και μεθυσει μεθη τους ηγεμονας αυτης και τους σοφους αυτης και τους στρατηγους αυτης λεγει ο βασιλευς κυριος παντοκρατωρ ονομα αυτω

58 ταδε λεγει κυριος τειχος βαβυλωνος επλατυνθη κατασκαπτομενον κατασκαφησεται και αι πυλαι αυτης αι υψηλαι εμπυρισθησονται και ου κοπιασουσιν λαοι εις κενον και εθνη εν αρχη εκλειψουσιν

59 ο λογος ον ενετειλατο κυριος ιερεμια τω προφητη ειπειν τω σαραια υιω νηριου υιου μαασαιου οτε επορευετο παρα σεδεκιου βασιλεως ιουδα εις βαβυλωνα εν τω ετει τω τεταρτω της βασιλειας αυτου και σαραιας αρχων δωρων

60 και εγραψεν ιερεμιας παντα τα κακα α ηξει επι βαβυλωνα εν βιβλιω ενι παντας τους λογους τουτους τους γεγραμμενους επι βαβυλωνα

61 και ειπεν ιερεμιας προς σαραιαν οταν ελθης εις βαβυλωνα και οψη και αναγνωση παντας τους λογους τουτους

62 και ερεις κυριε κυριε συ ελαλησας επι τον τοπον τουτον του εξολεθρευσαι αυτον και του μη ειναι εν αυτω κατοικουντας απο ανθρωπου εως κτηνους οτι αφανισμος εις τον αιωνα εσται

63 και εσται οταν παυση του αναγινωσκειν το βιβλιον τουτο και επιδησεις επ' αυτο λιθον και ριψεις αυτο εις μεσον του ευφρατου

64 και ερεις ουτως καταδυσεται βαβυλων και ου μη αναστη απο προσωπου των κακων ων εγω επαγω επ' αυτην

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 9229

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

9229. 'And men of holiness shall you be to Me' means a state of life then composed of good. This is clear from the meaning of 'men of holiness' as those who are led by the Lord, for the Divine which emanates from the Lord is holiness itself, 6788, 7499, 8127 (end), 8302, 8806. Consequently those who receive that emanation in faith and also in love are called holy ones. Anyone who imagines that a person is holy from any other source, or that anything present with a person is holy apart from that which comes and is received from the Lord is very much mistaken; for that which is the person's own, and is called his proprium, is evil.

The human proprium is nothing but evil, see 210, 215, 694, 874-876, 987, 1047, 4328, 5660, 5786, 8480, 8944.

To the extent that a person can be withheld from his proprium, the Lord can be present with him, and therefore to the same extent holiness resides with him, 1023, 1044, 1581, 2256, 2388, 2406, 2411, 8206, 8393, 8988 (end), 9014.

[2] The truth that the Lord is the Only Holy One, and that nothing is holy except that which emanates from the Lord, and so that which a person receives from the Lord, is evident from everywhere in the Word, as in John,

I make Myself holy, that they also may be made holy in the truth. John 17:19.

'Making Himself holy' means making Himself Divine by His own power. Consequently those who receive Divine Truth emanating from the Lord in faith and life are said to be 'made holy in the truth'.

[3] This also explains why after the Resurrection, when the Lord spoke to the disciples, He breathed on them and said to them, Receive the Holy Spirit, John 20:22. 'Breathing on (or into)' was a sign that represented the imparting of life through faith and love, as also in Genesis,

Jehovah breathed into his nostrils the breath of life, and man (homo) became a living soul. Genesis 2:7.

Other examples like this may be seen elsewhere, such as Psalms 33:6; 104:29-30; Job 32:8; 33:4; John 3:8. Therefore also the Word is said to be inspired because it comes from the Lord, and those who wrote the Word have been called 'inspired'. Breathing, and so breathing on or inspiring, corresponds to the life of faith, see 97, 1119, 1120, 3883-3896. This explains why the term spirit in the Word is derived from the word for wind, and holiness from the Lord is called Jehovah's wind, 8286, and why the Holy Spirit is the holiness emanating from the Lord, 3704, 4673 (end), 5307, 6788, 6982, 6993, 8127 (end), 8302, 9199.

[4] So also it says in John 1:33 that the Lord baptizes with the Holy Spirit, and in Luke 3:16 that He baptizes with the Holy Spirit and with fire. 'Baptizing' in the internal sense means regenerating, 4255, 5120 (end), 9088; 'baptizing with the Holy Spirit' means regenerating by means of the good of faith; and 'baptizing with fire' means regenerating by means of the good of love, 'fire' being the good of love, see 934, 4906, 5215, 6314, 6832, 6834, 6849, 7324. In John,

Who is not going to fear You, O Lord, and glorify Your name? For You alone are holy. Revelation 15:4.

In Luke the angel telling Mary about the Lord said,

That which is holy will be born from you. Luke 1:35.

And in Daniel,

I saw in the visions of my head while on my bed, and behold, a vigilant and holy one came down from heaven. Daniel 4:13.

In these places 'that which is holy' and 'a holy one' stand for the Lord.

[5] Because the Lord alone is holy He is called in the Old Testament the Holy One of Israel, the Redeemer, the Saviour, and the Regenerator, as in Isaiah 1:4; 5:19, 24; 10:20; 12:6; 17:7; 29:19; 30:11-12, 15; 31:1; 37:23; 41:14, 16, 20; 43:3, 14; 45:11; 47:4; 48:17; 49:7; 54:5; 55:5; 60:9, 14; Jeremiah 50:29; 51:5; Ezekiel 39:7; Psalms 71:22; 78:41; 89:18. This is why the Lord in heaven, and consequently heaven itself, is called the dwelling-place of holiness, Jeremiah 25:30; 31:23; 1 Isaiah 63:15; the sanctuary, 2 Ezekiel 11:16; 24:21; and also the mountain of holiness, Psalms 3:4. It is also why the middle of the tent [of meeting], where the ark containing the law was, was called The Holy of Holies, Exodus 26:33-34; for the law in the ark in the middle of the tent [of meeting], represented the Lord in respect of the Word. For the law is the Word, 6752, 7463.

[6] All this shows why it is that the angels are called holy in Matthew 25:31; Mark 8:38; Luke 9:26; Psalms 149:1; Daniel 8:13; also the prophets, Luke 1:70; and the apostles too, Revelation 18:20. Not that they are holy by their own virtue but that the Lord, who alone is holy and the only source of holiness, makes them so. For truths are meant by 'the angels', because they are those who receive truth from the Lord, 1925, 4085, 4295, 4402, 7268, 7873, 8192, 8301; teachings which present the truth that comes through the Word from the Lord are meant by 'the prophets', 2534, 7269; and all the truths and forms of the good of faith in their entirety which come from the Lord are meant by 'the apostles', 3488, 3858 (end), 6397.

[7] Consecrations 3 among the Israelite and Jewish people took place in order that the Lord who alone was holy might be represented, and in order that holiness, which He alone is the source of, might be represented. This is the reason for the consecration of Aaron and his sons, Exodus 29:1ff; Leviticus 8:10-11, 13, 30; the consecration of their garments, Exodus 29:21ff; the consecration of the altar in order that it might be most holy, 4 Exodus 29:37ff; the consecration of the tent of meeting, the ark of the Testimony, the table, all the vessels, the altar of incense, the altar of burnt offering and its vessels, and the laver and its base, Exodus 30:26ff.

[8] The truth that the Lord is the real Holiness that was represented is evident also from the Lord's words in Matthew when they are seen in the internal sense,

Fools and blind! Which of the two is greater, the gold or the temple that makes the gold holy? And which of the two is greater, the gift or the altar that makes the gift holy? Matthew 23:17-19.

'The temple' represented the Lord Himself, and so did 'the altar', while 'the gold' was a sign of the good that comes from the Lord, and 'the gift' or a sacrifice was a sign of things constituting faith and charity that come from the Lord.

The Lord was represented by 'the temple', see 2777, 3720, and by 'the altar', 2777, 2811, 4489, 8935, 8940. 'Gold' was a sign of good that comes from the Lord, 1551, 1552, 5658, and 'a sacrifice' a sign of worship springing from faith and charity that come from the Lord, 922, 923, 2805, 2807, 2830, 6905, 8680, 8682, 8936.

[9] From all this it is now evident why it is that the children of Israel were called a holy people in Deuteronomy 26:19 and elsewhere, or as in the present verse men of holiness. That is to say, they were so called because every single aspect of their worship represented Divine realities that are the Lord's, and celestial and spiritual things of His kingdom and Church. On this account they were called holy in a representative sense; they themselves were not holy on that account, because representatives had regard to the holy things that were represented, not to the person who represented them, see 665, 1097 (end), 1361, 3147, 3881 (end), 4208, 4281, 4288, 4293, 4307, 4444, 4500, 6304, 7048, 7439, 8588, 8788, 8806.

[10] On that account also was Jerusalem called holy, and Zion the mountain of holiness in Zechariah 8:3 and elsewhere, as well as in Matthew,

And the tombs were opened, and many bodies of dead holy ones were raised; and coming out of their tombs after the Lord's resurrection, they went into the holy city and appeared to many. Matthew 27:52-53.

Here Jerusalem is called 'the holy city', when in fact, quite to the contrary, it was unholy because the Lord was crucified there at that time, for which reason it is called 'Sodom and Egypt' in John,

Their bodies will lie in the street of the great city which spiritually is called Sodom and Egypt, where also our Lord was crucified. Revelation 11:8.

Yet it is called holy, because it means the Lord's kingdom and the Church, 402, 2117, 3654. The appearance of 'dead holy ones' there, an event witnessed by some in vision, was a sign of the salvation of people who belonged to the spiritual Church, and of the raising of those people to the Holy Jerusalem, which is heaven - the people who had been kept up to that time on the lower earth, spoken of in 6854, 6914, 7091, 7828, 7932, 8049, 8054, 8159, 8321.

Poznámky pod čarou:

1Jeremiah 31:23 refers to a dwelling-place of righteousness [and] mountain of holiness, to be exact

2. i.e. an especially holy place

3. i.e. dedicating persons or things to holy functions or purposes

4. literally, the holiness of holinesses

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.