Bible

 

Genesis 32

Studie

   

1 αναστας δε λαβαν το πρωι κατεφιλησεν τους υιους αυτου και τας θυγατερας αυτου και ευλογησεν αυτους και αποστραφεις λαβαν απηλθεν εις τον τοπον αυτου

2 και ιακωβ απηλθεν εις την εαυτου οδον και αναβλεψας ειδεν παρεμβολην θεου παρεμβεβληκυιαν και συνηντησαν αυτω οι αγγελοι του θεου

3 ειπεν δε ιακωβ ηνικα ειδεν αυτους παρεμβολη θεου αυτη και εκαλεσεν το ονομα του τοπου εκεινου παρεμβολαι

4 απεστειλεν δε ιακωβ αγγελους εμπροσθεν αυτου προς ησαυ τον αδελφον αυτου εις γην σηιρ εις χωραν εδωμ

5 και ενετειλατο αυτοις λεγων ουτως ερειτε τω κυριω μου ησαυ ουτως λεγει ο παις σου ιακωβ μετα λαβαν παρωκησα και εχρονισα εως του νυν

6 και εγενοντο μοι βοες και ονοι και προβατα και παιδες και παιδισκαι και απεστειλα αναγγειλαι τω κυριω μου ησαυ ινα ευρη ο παις σου χαριν εναντιον σου

7 και ανεστρεψαν οι αγγελοι προς ιακωβ λεγοντες ηλθομεν προς τον αδελφον σου ησαυ και ιδου αυτος ερχεται εις συναντησιν σοι και τετρακοσιοι ανδρες μετ' αυτου

8 εφοβηθη δε ιακωβ σφοδρα και ηπορειτο και διειλεν τον λαον τον μετ' αυτου και τους βοας και τα προβατα εις δυο παρεμβολας

9 και ειπεν ιακωβ εαν ελθη ησαυ εις παρεμβολην μιαν και εκκοψη αυτην εσται η παρεμβολη η δευτερα εις το σωζεσθαι

10 ειπεν δε ιακωβ ο θεος του πατρος μου αβρααμ και ο θεος του πατρος μου ισαακ κυριε ο ειπας μοι αποτρεχε εις την γην της γενεσεως σου και ευ σε ποιησω

11 ικανουται μοι απο πασης δικαιοσυνης και απο πασης αληθειας ης εποιησας τω παιδι σου εν γαρ τη ραβδω μου διεβην τον ιορδανην τουτον νυν δε γεγονα εις δυο παρεμβολας

12 εξελου με εκ χειρος του αδελφου μου ησαυ οτι φοβουμαι εγω αυτον μηποτε ελθων παταξη με και μητερα επι τεκνοις

13 συ δε ειπας καλως ευ σε ποιησω και θησω το σπερμα σου ως την αμμον της θαλασσης η ουκ αριθμηθησεται απο του πληθους

14 και εκοιμηθη εκει την νυκτα εκεινην και ελαβεν ων εφερεν δωρα και εξαπεστειλεν ησαυ τω αδελφω αυτου

15 αιγας διακοσιας τραγους εικοσι προβατα διακοσια κριους εικοσι

16 καμηλους θηλαζουσας και τα παιδια αυτων τριακοντα βοας τεσσαρακοντα ταυρους δεκα ονους εικοσι και πωλους δεκα

17 και εδωκεν δια χειρος τοις παισιν αυτου ποιμνιον κατα μονας ειπεν δε τοις παισιν αυτου προπορευεσθε εμπροσθεν μου και διαστημα ποιειτε ανα μεσον ποιμνης και ποιμνης

18 και ενετειλατο τω πρωτω λεγων εαν σοι συναντηση ησαυ ο αδελφος μου και ερωτα σε λεγων τινος ει και που πορευη και τινος ταυτα τα προπορευομενα σου

19 ερεις του παιδος σου ιακωβ δωρα απεσταλκεν τω κυριω μου ησαυ και ιδου αυτος οπισω ημων

20 και ενετειλατο τω πρωτω και τω δευτερω και τω τριτω και πασι τοις προπορευομενοις οπισω των ποιμνιων τουτων λεγων κατα το ρημα τουτο λαλησατε ησαυ εν τω ευρειν υμας αυτον

21 και ερειτε ιδου ο παις σου ιακωβ παραγινεται οπισω ημων ειπεν γαρ εξιλασομαι το προσωπον αυτου εν τοις δωροις τοις προπορευομενοις αυτου και μετα τουτο οψομαι το προσωπον αυτου ισως γαρ προσδεξεται το προσωπον μου

22 και παρεπορευοντο τα δωρα κατα προσωπον αυτου αυτος δε εκοιμηθη την νυκτα εκεινην εν τη παρεμβολη

23 αναστας δε την νυκτα εκεινην ελαβεν τας δυο γυναικας και τας δυο παιδισκας και τα ενδεκα παιδια αυτου και διεβη την διαβασιν του ιαβοκ

24 και ελαβεν αυτους και διεβη τον χειμαρρουν και διεβιβασεν παντα τα αυτου

25 υπελειφθη δε ιακωβ μονος και επαλαιεν ανθρωπος μετ' αυτου εως πρωι

26 ειδεν δε οτι ου δυναται προς αυτον και ηψατο του πλατους του μηρου αυτου και εναρκησεν το πλατος του μηρου ιακωβ εν τω παλαιειν αυτον μετ' αυτου

27 και ειπεν αυτω αποστειλον με ανεβη γαρ ο ορθρος ο δε ειπεν ου μη σε αποστειλω εαν μη με ευλογησης

28 ειπεν δε αυτω τι το ονομα σου εστιν ο δε ειπεν ιακωβ

29 ειπεν δε αυτω ου κληθησεται ετι το ονομα σου ιακωβ αλλα ισραηλ εσται το ονομα σου οτι ενισχυσας μετα θεου και μετα ανθρωπων δυνατος

30 ηρωτησεν δε ιακωβ και ειπεν αναγγειλον μοι το ονομα σου και ειπεν ινα τι τουτο ερωτας το ονομα μου και ηυλογησεν αυτον εκει

31 και εκαλεσεν ιακωβ το ονομα του τοπου εκεινου ειδος θεου ειδον γαρ θεον προσωπον προς προσωπον και εσωθη μου η ψυχη

32 ανετειλεν δε αυτω ο ηλιος ηνικα παρηλθεν το ειδος του θεου αυτος δε επεσκαζεν τω μηρω αυτου

33 ενεκεν τουτου ου μη φαγωσιν οι υιοι ισραηλ το νευρον ο εναρκησεν ο εστιν επι του πλατους του μηρου εως της ημερας ταυτης οτι ηψατο του πλατους του μηρου ιακωβ του νευρου και εναρκησεν

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 4274

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

4274. 'And a man wrestled with him' means temptation that concerns truth. This is clear from the meaning of 'wrestling' as temptation. Temptation itself is nothing other than a wrestling or conflict, for truth is attacked by the evil spirits and defended by the angels who are present with a person. And his awareness of that conflict taking place within himself is temptation, 741, 757, 761, 1661, 3927, 4249, 4256. But no temptation can arise unless the good of truth, that is, the love or affection for truth, exists in him. For anyone who does not love the truth he knows, or is not affected by it, does not trouble about it at all, whereas anyone who does love it is worried lest it should suffer harm. Nothing else constitutes the life in a person's understanding than that which he believes to be the truth, and nothing else the life of his will than that which, he has become convinced, is good. This being so, when that which he believes to be the truth is attacked the life of his understanding is attacked; and when that which, he has become convinced, is good is attacked the life of his will is attacked. And therefore when a person is being tempted his life is under attack.

[2] The reason why the conflict at first concerns truth or is about truth is that truth is what a person loves first. That which anyone loves is the object of evil spirits' attack, but once he starts to love good more than truth, which takes place when order is being turned around, the temptation of him concerns good. But few know what temptation is, because few at the present day undergo any temptation; for none are able to be tempted except those who are governed by the good of faith, that is, by charity towards the neighbour. If those who are not governed by such charity experienced temptation they would instantly give way; and in those who give way evil becomes more firmly established and falsity more firmly believed, because in their case the evil spirits with whom they are thereby associated are victorious. This is the reason why at the present day few are allowed to enter into any spiritual temptation, but only into some natural forms of distress in order that they may be held back by means of them from self-love and love of the world into which they would otherwise plunge without any restraint.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 3459

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

3459. 'And swore, a man to his brother' means confirmation with those who do the good of truth. This is clear from the meaning of 'swearing' or of 'an oath' as confirmation, dealt with in 2842, 3037, 3375, and from the meaning of 'a man to his brother' as the good of truth, or what amounts to the same, one who is governed by that truth - 'man' meaning truth, see 265, 749, 1007, 3134, 3309, and 'brother' good, 2360. For what the good of truth is, see 3295, 3332. This good occurs with those represented here by Abimelech or by the Philistines, of whom Abimelech was the king, that is to say, those who make faith the essential thing of the Church and rank it above charity. No other good exists with such persons than the good of truth. Indeed they extract and draw out of the Word nothing else than references to faith and so to truth. They hardly notice references to good and so to life, and as a consequence they become more firmly convinced by matters of doctrine concerning faith and not by any concerning charity. When they do perform a good action it is one prescribed by matters of doctrine concerning faith. Good prescribed by these is called the good of truth.

[2] The Lord does indeed join Himself to those with whom this good exists, but not in the same way as He does to those who do the good of charity, for love and charity constitute spiritual conjunction, but not so faith except through love and charity. It is for this reason that the words used are not 'they made a covenant with Isaac' but 'they swore, a man to his brother'; for 'a covenant' has reference to good, which is the good of love and charity, whereas 'an oath' has reference to truth, which is the truth of faith, 3375. Also 'dwelling together' meant by 'a feast', 3456, is used in reference to those who do the good of truth. From people such as these in the next life I have been given to know that they have been separated from those who do the good of charity; for the latter are joined more nearly to the Lord than the former, since the former's good is so to speak hard and inflexible, and not communicable, and so is not in heaven but on the threshold of heaven.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.