Novokřesťanské studium Bible

Bible

 

Genesis 26

Studie

   

1 εγενετο δε λιμος επι της γης χωρις του λιμου του προτερον ος εγενετο εν τω χρονω τω αβρααμ επορευθη δε ισαακ προς αβιμελεχ βασιλεα φυλιστιιμ εις γεραρα

2 ωφθη δε αυτω κυριος και ειπεν μη καταβης εις αιγυπτον κατοικησον δε εν τη γη η αν σοι ειπω

3 και παροικει εν τη γη ταυτη και εσομαι μετα σου και ευλογησω σε σοι γαρ και τω σπερματι σου δωσω πασαν την γην ταυτην και στησω τον ορκον μου ον ωμοσα αβρααμ τω πατρι σου

4 και πληθυνω το σπερμα σου ως τους αστερας του ουρανου και δωσω τω σπερματι σου πασαν την γην ταυτην και ενευλογηθησονται εν τω σπερματι σου παντα τα εθνη της γης

5 ανθ' ων υπηκουσεν αβρααμ ο πατηρ σου της εμης φωνης και εφυλαξεν τα προσταγματα μου και τας εντολας μου και τα δικαιωματα μου και τα νομιμα μου

6 και κατωκησεν ισαακ εν γεραροις

7 επηρωτησαν δε οι ανδρες του τοπου περι ρεβεκκας της γυναικος αυτου και ειπεν αδελφη μου εστιν εφοβηθη γαρ ειπειν οτι γυνη μου εστιν μηποτε αποκτεινωσιν αυτον οι ανδρες του τοπου περι ρεβεκκας οτι ωραια τη οψει ην

8 εγενετο δε πολυχρονιος εκει παρακυψας δε αβιμελεχ ο βασιλευς γεραρων δια της θυριδος ειδεν τον ισαακ παιζοντα μετα ρεβεκκας της γυναικος αυτου

9 εκαλεσεν δε αβιμελεχ τον ισαακ και ειπεν αυτω αρα γε γυνη σου εστιν τι οτι ειπας αδελφη μου εστιν ειπεν δε αυτω ισαακ ειπα γαρ μηποτε αποθανω δι' αυτην

10 ειπεν δε αυτω αβιμελεχ τι τουτο εποιησας ημιν μικρου εκοιμηθη τις του γενους μου μετα της γυναικος σου και επηγαγες εφ' ημας αγνοιαν

11 συνεταξεν δε αβιμελεχ παντι τω λαω αυτου λεγων πας ο απτομενος του ανθρωπου τουτου η της γυναικος αυτου θανατου ενοχος εσται

12 εσπειρεν δε ισαακ εν τη γη εκεινη και ευρεν εν τω ενιαυτω εκεινω εκατοστευουσαν κριθην ευλογησεν δε αυτον κυριος

13 και υψωθη ο ανθρωπος και προβαινων μειζων εγινετο εως ου μεγας εγενετο σφοδρα

14 εγενετο δε αυτω κτηνη προβατων και κτηνη βοων και γεωργια πολλα εζηλωσαν δε αυτον οι φυλιστιιμ

15 και παντα τα φρεατα α ωρυξαν οι παιδες του πατρος αυτου εν τω χρονω του πατρος αυτου ενεφραξαν αυτα οι φυλιστιιμ και επλησαν αυτα γης

16 ειπεν δε αβιμελεχ προς ισαακ απελθε αφ' ημων οτι δυνατωτερος ημων εγενου σφοδρα

17 και απηλθεν εκειθεν ισαακ και κατελυσεν εν τη φαραγγι γεραρων και κατωκησεν εκει

18 και παλιν ισαακ ωρυξεν τα φρεατα του υδατος α ωρυξαν οι παιδες αβρααμ του πατρος αυτου και ενεφραξαν αυτα οι φυλιστιιμ μετα το αποθανειν αβρααμ τον πατερα αυτου και επωνομασεν αυτοις ονοματα κατα τα ονοματα α επωνομασεν αβρααμ ο πατηρ αυτου

19 και ωρυξαν οι παιδες ισαακ εν τη φαραγγι γεραρων και ευρον εκει φρεαρ υδατος ζωντος

20 και εμαχεσαντο οι ποιμενες γεραρων μετα των ποιμενων ισαακ φασκοντες αυτων ειναι το υδωρ και εκαλεσεν το ονομα του φρεατος αδικια ηδικησαν γαρ αυτον

21 απαρας δε ισαακ εκειθεν ωρυξεν φρεαρ ετερον εκρινοντο δε και περι εκεινου και επωνομασεν το ονομα αυτου εχθρια

22 απαρας δε εκειθεν ωρυξεν φρεαρ ετερον και ουκ εμαχεσαντο περι αυτου και επωνομασεν το ονομα αυτου ευρυχωρια λεγων διοτι νυν επλατυνεν κυριος ημιν και ηυξησεν ημας επι της γης

23 ανεβη δε εκειθεν επι το φρεαρ του ορκου

24 και ωφθη αυτω κυριος εν τη νυκτι εκεινη και ειπεν εγω ειμι ο θεος αβρααμ του πατρος σου μη φοβου μετα σου γαρ ειμι και ηυλογηκα σε και πληθυνω το σπερμα σου δια αβρααμ τον πατερα σου

25 και ωκοδομησεν εκει θυσιαστηριον και επεκαλεσατο το ονομα κυριου και επηξεν εκει την σκηνην αυτου ωρυξαν δε εκει οι παιδες ισαακ φρεαρ

26 και αβιμελεχ επορευθη προς αυτον απο γεραρων και οχοζαθ ο νυμφαγωγος αυτου και φικολ ο αρχιστρατηγος της δυναμεως αυτου

27 και ειπεν αυτοις ισαακ ινα τι ηλθατε προς με υμεις δε εμισησατε με και απεστειλατε με αφ' υμων

28 και ειπαν ιδοντες εωρακαμεν οτι ην κυριος μετα σου και ειπαμεν γενεσθω αρα ανα μεσον ημων και ανα μεσον σου και διαθησομεθα μετα σου διαθηκην

29 μη ποιησειν μεθ' ημων κακον καθοτι ημεις σε ουκ εβδελυξαμεθα και ον τροπον εχρησαμεθα σοι καλως και εξαπεστειλαμεν σε μετ' ειρηνης και νυν συ ευλογητος υπο κυριου

30 και εποιησεν αυτοις δοχην και εφαγον και επιον

31 και ανασταντες το πρωι ωμοσαν ανθρωπος τω πλησιον αυτου και εξαπεστειλεν αυτους ισαακ και απωχοντο απ' αυτου μετα σωτηριας

32 εγενετο δε εν τη ημερα εκεινη και παραγενομενοι οι παιδες ισαακ απηγγειλαν αυτω περι του φρεατος ου ωρυξαν και ειπαν ουχ ευρομεν υδωρ

33 και εκαλεσεν αυτο ορκος δια τουτο ονομα τη πολει φρεαρ ορκου εως της σημερον ημερας

34 ην δε ησαυ ετων τεσσαρακοντα και ελαβεν γυναικα ιουδιν την θυγατερα βεηρ του χετταιου και την βασεμμαθ θυγατερα αιλων του ευαιου

35 και ησαν εριζουσαι τω ισαακ και τη ρεβεκκα

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 3470

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

3470. And he took for a woman Judith the daughter of Beeri the Hittite, and Basemath the daughter of Elon the Hittite. That this signifies the adjunction of natural truth from another source than from genuine truth itself, is evident from the signification of a “woman,” as being truth adjoined to good (concerning which see above, where Sarah and Rebekah are treated of, n. 1468, 1909, 2063, 2065, 2172, 2173, 2198, 2507, 2904, 3012, 3013, 3077); but the subject here treated of is natural truth adjoined to natural good; and from the representation of “Judith the daughter of Beeri the Hittite, and Basemath the daughter of Elon the Hittite,” as being truth from another source than genuine truth itself. For the Hittites were among the upright Gentiles in the land of Canaan, among whom Abraham dwelt, and from whom he bought the cave of Machpelah for a sepulchre (Genesis 23); and by whom is there represented a spiritual church among the Gentiles (n. 2913, 2986); and because this church is not in truth from the Word, by the same is signified truth not from genuine truth itself. For the nation that represents a church, signifies also the truth and good such as belongs to that church; a church being a church from truth and good; so that when a church is mentioned, truth and good are understood; and when truth and good are mentioned, a church is understood.

[2] The case herein is this: Until it has been reformed, the natural good of truth is not spiritual good, that is, the good of faith and the good of charity. As just stated (n. 3469) natural good is from parents; but spiritual good is from the Lord; and therefore in order that a man may receive spiritual good, he must be regenerated; and while this is taking place there are first adjoined to him truths from another source than from genuine truth itself, which are such as do not adhere, but serve only as means for introducing genuine truths; and when these have been introduced, the truths not genuine are separated. The case herein is as it is with children, who first learn many things, even trifling ones, such as things relating to sports and the like; not that these may make them wise, but that they may prepare the way for the reception of useful things which are of wisdom; and when these have been received, the former are separated, and indeed cast away. Or as is the case with fruits, which are first filled with sour juice before they can receive sweet juice, the sour juice which is not genuine being the means of introducing the sweet, on the entrance of which the former is dispersed.

[3] Such also is the case with man’s natural when being regenerated, for natural good is such that of itself it is not willing to obey and serve rational good as a servant serves its master, but desires to command. But in order that it may be reduced to a state of compliance and service, it is harassed by states of vastation and temptation until its concupiscences decline; and then by the influx of the good of faith and of charity through the internal man from the Lord, the natural is tempered, until the good received hereditarily is by degrees extirpated, and a new good is implanted in its place, into which good the truths of faith are then insinuated, which are like new fibers inserted into the heart of man, through which fibers new juice is introduced, until a new heart has by degrees grown there.

[4] The truths which are first introduced cannot be from a genuine fountain, because evils and falsities are in the former or natural good; but they are such seeming truths, or such appearances of truths, as have a certain affinity with genuine truths, by which there is gradually given the opportunity and place for real genuine truths to insinuate themselves. Genuine good is like the blood in the arteries, or the juice in the fibers, and leads and applies truths into form. The good which is thus formed in the natural or external man is a general good, as it were woven or connected together of the particulars and singulars of spiritual good through the rational or internal man from the Lord, who alone forms and creates anew. Hence it is that in the Word the Lord is so often called the Former and Creator.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org