Novokřesťanské studium Bible

Bible

 

Genesis 25

Studie

   

1 προσθεμενος δε αβρααμ ελαβεν γυναικα η ονομα χεττουρα

2 ετεκεν δε αυτω τον ζεμραν και τον ιεξαν και τον μαδαν και τον μαδιαμ και τον ιεσβοκ και τον σωυε

3 ιεξαν δε εγεννησεν τον σαβα και τον θαιμαν και τον δαιδαν υιοι δε δαιδαν εγενοντο ραγουηλ και ναβδεηλ και ασσουριιμ και λατουσιιμ και λοωμιμ

4 υιοι δε μαδιαμ γαιφα και αφερ και ενωχ και αβιρα και ελραγα παντες ουτοι ησαν υιοι χεττουρας

5 εδωκεν δε αβρααμ παντα τα υπαρχοντα αυτου ισαακ τω υιω αυτου

6 και τοις υιοις των παλλακων αυτου εδωκεν αβρααμ δοματα και εξαπεστειλεν αυτους απο ισαακ του υιου αυτου ετι ζωντος αυτου προς ανατολας εις γην ανατολων

7 ταυτα δε τα ετη ημερων ζωης αβρααμ οσα εζησεν εκατον εβδομηκοντα πεντε ετη

8 και εκλιπων απεθανεν αβρααμ εν γηρει καλω πρεσβυτης και πληρης ημερων και προσετεθη προς τον λαον αυτου

9 και εθαψαν αυτον ισαακ και ισμαηλ οι υιοι αυτου εις το σπηλαιον το διπλουν εις τον αγρον εφρων του σααρ του χετταιου ο εστιν απεναντι μαμβρη

10 τον αγρον και το σπηλαιον ο εκτησατο αβρααμ παρα των υιων χετ εκει εθαψαν αβρααμ και σαρραν την γυναικα αυτου

11 εγενετο δε μετα το αποθανειν αβρααμ ευλογησεν ο θεος ισαακ τον υιον αυτου και κατωκησεν ισαακ παρα το φρεαρ της ορασεως

12 αυται δε αι γενεσεις ισμαηλ του υιου αβρααμ ον ετεκεν αγαρ η παιδισκη σαρρας τω αβρααμ

13 και ταυτα τα ονοματα των υιων ισμαηλ κατ' ονομα των γενεων αυτου πρωτοτοκος ισμαηλ ναβαιωθ και κηδαρ και ναβδεηλ και μασσαμ

14 και μασμα και ιδουμα και μασση

15 και χοδδαδ και θαιμαν και ιετουρ και ναφες και κεδμα

16 ουτοι εισιν οι υιοι ισμαηλ και ταυτα τα ονοματα αυτων εν ταις σκηναις αυτων και εν ταις επαυλεσιν αυτων δωδεκα αρχοντες κατα εθνη αυτων

17 και ταυτα τα ετη της ζωης ισμαηλ εκατον τριακοντα επτα ετη και εκλιπων απεθανεν και προσετεθη προς το γενος αυτου

18 κατωκησεν δε απο ευιλατ εως σουρ η εστιν κατα προσωπον αιγυπτου εως ελθειν προς ασσυριους κατα προσωπον παντων των αδελφων αυτου κατωκησεν

19 και αυται αι γενεσεις ισαακ του υιου αβρααμ αβρααμ εγεννησεν τον ισαακ

20 ην δε ισαακ ετων τεσσαρακοντα οτε ελαβεν την ρεβεκκαν θυγατερα βαθουηλ του συρου εκ της μεσοποταμιας αδελφην λαβαν του συρου εαυτω γυναικα

21 εδειτο δε ισαακ κυριου περι ρεβεκκας της γυναικος αυτου οτι στειρα ην επηκουσεν δε αυτου ο θεος και ελαβεν εν γαστρι ρεβεκκα η γυνη αυτου

22 εσκιρτων δε τα παιδια εν αυτη ειπεν δε ει ουτως μοι μελλει γινεσθαι ινα τι μοι τουτο επορευθη δε πυθεσθαι παρα κυριου

23 και ειπεν κυριος αυτη δυο εθνη εν τη γαστρι σου εισιν και δυο λαοι εκ της κοιλιας σου διασταλησονται και λαος λαου υπερεξει και ο μειζων δουλευσει τω ελασσονι

24 και επληρωθησαν αι ημεραι του τεκειν αυτην και τηδε ην διδυμα εν τη κοιλια αυτης

25 εξηλθεν δε ο υιος ο πρωτοτοκος πυρρακης ολος ωσει δορα δασυς επωνομασεν δε το ονομα αυτου ησαυ

26 και μετα τουτο εξηλθεν ο αδελφος αυτου και η χειρ αυτου επειλημμενη της πτερνης ησαυ και εκαλεσεν το ονομα αυτου ιακωβ ισαακ δε ην ετων εξηκοντα οτε ετεκεν αυτους ρεβεκκα

27 ηυξηθησαν δε οι νεανισκοι και ην ησαυ ανθρωπος ειδως κυνηγειν αγροικος ιακωβ δε ην ανθρωπος απλαστος οικων οικιαν

28 ηγαπησεν δε ισαακ τον ησαυ οτι η θηρα αυτου βρωσις αυτω ρεβεκκα δε ηγαπα τον ιακωβ

29 ηψησεν δε ιακωβ εψεμα ηλθεν δε ησαυ εκ του πεδιου εκλειπων

30 και ειπεν ησαυ τω ιακωβ γευσον με απο του εψεματος του πυρρου τουτου οτι εκλειπω δια τουτο εκληθη το ονομα αυτου εδωμ

31 ειπεν δε ιακωβ τω ησαυ αποδου μοι σημερον τα πρωτοτοκια σου εμοι

32 ειπεν δε ησαυ ιδου εγω πορευομαι τελευταν και ινα τι μοι ταυτα τα πρωτοτοκια

33 και ειπεν αυτω ιακωβ ομοσον μοι σημερον και ωμοσεν αυτω απεδοτο δε ησαυ τα πρωτοτοκια τω ιακωβ

34 ιακωβ δε εδωκεν τω ησαυ αρτον και εψεμα φακου και εφαγεν και επιεν και αναστας ωχετο και εφαυλισεν ησαυ τα πρωτοτοκια

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 1928

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

1928. By the fountain in the way to Shur. That this signifies that that truth was from those things which proceed from memory-knowledges, is evident from the signification of a “fountain,” also of a “way,” and likewise of “Shur.” A “fountain,” as before said, signifies truth. A “way” signifies that which leads to truth and which proceeds from truth (as before shown, n. 627 t “Shur” signifies such memory-knowledge as is still as it were in the wilderness, that is, which has not yet attained to life. Truths that come from memory-knowledges are said to attain to life, when they join or associate themselves with the truths into which flows the celestial of love, for the very life of truth comes thence. There are conjunctions of actual things, thus of truths, like those of the societies in heaven, to which also they correspond; for a man as to his interiors is a kind of little heaven. The actual things, or truths, that have not been conjoined in accordance with the form of the heavenly societies, have not yet attained to life; for before this the celestial of love from the Lord cannot flow in with adaptation. They first receive life when the form is similar on both sides, or when the man’s little heaven is a correspondent image of the Grand Heaven; previous to this, no one can be called a heavenly man.

[2] The Lord, who was to govern the universal heaven from Himself, did when in the world reduce the truths and goods in His external man, or in His Human Essence, into such order; but as He perceived that His rational that was first conceived was not of this character (as said above, verses 4 and 5), He thought out the cause, and perceived that the natural truths that sprung from memory-knowledges had not as yet attained to life, that is, were not as yet reduced into that heavenly order. And besides, the truths of faith have no life at all, unless the man lives in charity, for all the truths of faith flow from charity and are in charity; and when they are in charity and from charity, then they have life. In charity there is life, but never in truths apart from charity.

[3] That “Shur” signifies memory-knowledge that has not yet attained to life, is evident from its meaning, for Shur was a wilderness not far from the Red Sea, thus toward Egypt, as is evident in Moses:

Moses made Israel to journey from the Red Sea, and they went out into the wilderness of Shur; and they went three days in the wilderness, and found no water (Exodus 15:22).

That it was toward Egypt is evident also in Moses, where the posterity of Ishmael are spoken of:

They dwelt from Havilah unto Shur, that is toward the faces of Egypt (Genesis 25:18).

Also in Samuel:

Saul smote Amalek from Havilah, as thou comest to Shur, that is toward the faces of Egypt (1 Samuel 15:7).

And again:

David made a raid against the Geshurite, and the Gizrite, and the Amalekite, for they were the inhabitants of the land who were of old, as thou goest to Shur, even to the land of Egypt (1 Samuel 27:8).

From these passages it may be seen that by “Shur” is signified the first memory-knowledge, and in fact such as is still in the wilderness, or that is not as yet conjoined with the rest in accordance with the order of heavenly association; for by “Egypt,” before which it was, is signified memory-knowledge in every sense as before shown, n. 1164, 1165, 1186, 1462).

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org