Bible

 

Genesis 22

Studie

   

1 και εγενετο μετα τα ρηματα ταυτα ο θεος επειραζεν τον αβρααμ και ειπεν προς αυτον αβρααμ αβρααμ ο δε ειπεν ιδου εγω

2 και ειπεν λαβε τον υιον σου τον αγαπητον ον ηγαπησας τον ισαακ και πορευθητι εις την γην την υψηλην και ανενεγκον αυτον εκει εις ολοκαρπωσιν εφ' εν των ορεων ων αν σοι ειπω

3 αναστας δε αβρααμ το πρωι επεσαξεν την ονον αυτου παρελαβεν δε μεθ' εαυτου δυο παιδας και ισαακ τον υιον αυτου και σχισας ξυλα εις ολοκαρπωσιν αναστας επορευθη και ηλθεν επι τον τοπον ον ειπεν αυτω ο θεος

4 τη ημερα τη τριτη και αναβλεψας αβρααμ τοις οφθαλμοις ειδεν τον τοπον μακροθεν

5 και ειπεν αβρααμ τοις παισιν αυτου καθισατε αυτου μετα της ονου εγω δε και το παιδαριον διελευσομεθα εως ωδε και προσκυνησαντες αναστρεψωμεν προς υμας

6 ελαβεν δε αβρααμ τα ξυλα της ολοκαρπωσεως και επεθηκεν ισαακ τω υιω αυτου ελαβεν δε και το πυρ μετα χειρα και την μαχαιραν και επορευθησαν οι δυο αμα

7 ειπεν δε ισαακ προς αβρααμ τον πατερα αυτου ειπας πατερ ο δε ειπεν τι εστιν τεκνον λεγων ιδου το πυρ και τα ξυλα που εστιν το προβατον το εις ολοκαρπωσιν

8 ειπεν δε αβρααμ ο θεος οψεται εαυτω προβατον εις ολοκαρπωσιν τεκνον πορευθεντες δε αμφοτεροι αμα

9 ηλθον επι τον τοπον ον ειπεν αυτω ο θεος και ωκοδομησεν εκει αβρααμ θυσιαστηριον και επεθηκεν τα ξυλα και συμποδισας ισαακ τον υιον αυτου επεθηκεν αυτον επι το θυσιαστηριον επανω των ξυλων

10 και εξετεινεν αβρααμ την χειρα αυτου λαβειν την μαχαιραν σφαξαι τον υιον αυτου

11 και εκαλεσεν αυτον αγγελος κυριου εκ του ουρανου και ειπεν αυτω αβρααμ αβρααμ ο δε ειπεν ιδου εγω

12 και ειπεν μη επιβαλης την χειρα σου επι το παιδαριον μηδε ποιησης αυτω μηδεν νυν γαρ εγνων οτι φοβη τον θεον συ και ουκ εφεισω του υιου σου του αγαπητου δι' εμε

13 και αναβλεψας αβρααμ τοις οφθαλμοις αυτου ειδεν και ιδου κριος εις κατεχομενος εν φυτω σαβεκ των κερατων και επορευθη αβρααμ και ελαβεν τον κριον και ανηνεγκεν αυτον εις ολοκαρπωσιν αντι ισαακ του υιου αυτου

14 και εκαλεσεν αβρααμ το ονομα του τοπου εκεινου κυριος ειδεν ινα ειπωσιν σημερον εν τω ορει κυριος ωφθη

15 και εκαλεσεν αγγελος κυριου τον αβρααμ δευτερον εκ του ουρανου

16 λεγων κατ' εμαυτου ωμοσα λεγει κυριος ου εινεκεν εποιησας το ρημα τουτο και ουκ εφεισω του υιου σου του αγαπητου δι' εμε

17 η μην ευλογων ευλογησω σε και πληθυνων πληθυνω το σπερμα σου ως τους αστερας του ουρανου και ως την αμμον την παρα το χειλος της θαλασσης και κληρονομησει το σπερμα σου τας πολεις των υπεναντιων

18 και ενευλογηθησονται εν τω σπερματι σου παντα τα εθνη της γης ανθ' ων υπηκουσας της εμης φωνης

19 απεστραφη δε αβρααμ προς τους παιδας αυτου και ανασταντες επορευθησαν αμα επι το φρεαρ του ορκου και κατωκησεν αβρααμ επι τω φρεατι του ορκου

20 εγενετο δε μετα τα ρηματα ταυτα και ανηγγελη τω αβρααμ λεγοντες ιδου τετοκεν μελχα και αυτη υιους ναχωρ τω αδελφω σου

21 τον ωξ πρωτοτοκον και τον βαυξ αδελφον αυτου και τον καμουηλ πατερα συρων

22 και τον χασαδ και τον αζαυ και τον φαλδας και τον ιεδλαφ και τον βαθουηλ

23 και βαθουηλ εγεννησεν την ρεβεκκαν οκτω ουτοι υιοι ους ετεκεν μελχα τω ναχωρ τω αδελφω αβρααμ

24 και η παλλακη αυτου η ονομα ρεημα ετεκεν και αυτη τον ταβεκ και τον γααμ και τον τοχος και τον μωχα

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 2861

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

2861. That 'so it was, after these events' means the things that had been accomplished in regard to those within the Church is clear from the meaning of 'words' as real things. In the original language real things are called 'words', so that 'after these events' means the things that had been accomplished. The subject in what has gone before, from verse 13 to the present verse, has been the salvation of those who are spiritual by the Lord's Divine Human, and indeed of those who are endowed with good within the Church. These are ones who are able to be truly spiritual because they possess the Word and so the truths of faith. It is by means of the truths of doctrine joined to goodness of life that a person becomes spiritual. Everything spiritual originates in these when joined together. But gentiles outside the Church, because they do not possess the Word nor thus the truths of faith as long as they are in the world, even though the good of charity exists with them, are not truly spiritual until they have been taught the truths of faith. And because most gentiles in the world are not able to be taught, those who have led charitable and obedient lives one with another are, in the Lord's providence and mercy, taught in the next life. At that time they accept the truths of faith without difficulty and become spiritual. For such is the state and condition of gentiles in the next life, see 2589-2604.

[2] Since those within the Church who are saved by the Lord's Divine Human have been the subject in what has gone before, the subject in what follows from here to the end of the chapter is therefore those outside the Church who are saved. These are meant by the sons who were born to Nahor, Abraham's brother, by Milkah his wife and by Reumah his concubine. This also follows in the sequence of thought. Anyone who is unacquainted with the internal sense of the Word would imagine that these words merely presented the family-tree of the house of Terah, given on account of Rebekah, who became the wife of Isaac, and also on account of Bethuel, whose two granddaughters, Leah and Rachel, became the wives of Jacob. But in fact, as has often been stated and shown, all names in the Word mean real things, 1224, 1264, 1876, 1888. And unless they meant real things the Word would not be Divine but worldly. From this it may also become clear that the words which follow have regard in the train of thought to the Lord's spiritual Church, but that Church as it exists among gentiles. It was traced back through Nahor, Abraham's brother, so as to mean those who exist in a brotherly relationship by virtue of good, as shown below in 2863.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.