Novokřesťanské studium Bible

Bible

 

Exodus 4

Studie

   

1 απεκριθη δε μωυσης και ειπεν εαν ουν μη πιστευσωσιν μοι μηδε εισακουσωσιν της φωνης μου ερουσιν γαρ οτι ουκ ωπται σοι ο θεος τι ερω προς αυτους

2 ειπεν δε αυτω κυριος τι τουτο εστιν το εν τη χειρι σου ο δε ειπεν ραβδος

3 και ειπεν ριψον αυτην επι την γην και ερριψεν αυτην επι την γην και εγενετο οφις και εφυγεν μωυσης απ' αυτου

4 και ειπεν κυριος προς μωυσην εκτεινον την χειρα και επιλαβου της κερκου εκτεινας ουν την χειρα επελαβετο της κερκου και εγενετο ραβδος εν τη χειρι αυτου

5 ινα πιστευσωσιν σοι οτι ωπται σοι κυριος ο θεος των πατερων αυτων θεος αβρααμ και θεος ισαακ και θεος ιακωβ

6 ειπεν δε αυτω κυριος παλιν εισενεγκε την χειρα σου εις τον κολπον σου και εισηνεγκεν την χειρα αυτου εις τον κολπον αυτου και εξηνεγκεν την χειρα αυτου εκ του κολπου αυτου και εγενηθη η χειρ αυτου ωσει χιων

7 και ειπεν παλιν εισενεγκε την χειρα σου εις τον κολπον σου και εισηνεγκεν την χειρα εις τον κολπον αυτου και εξηνεγκεν αυτην εκ του κολπου αυτου και παλιν απεκατεστη εις την χροαν της σαρκος αυτου

8 εαν δε μη πιστευσωσιν σοι μηδε εισακουσωσιν της φωνης του σημειου του πρωτου πιστευσουσιν σοι της φωνης του σημειου του εσχατου

9 και εσται εαν μη πιστευσωσιν σοι τοις δυσι σημειοις τουτοις μηδε εισακουσωσιν της φωνης σου λημψη απο του υδατος του ποταμου και εκχεεις επι το ξηρον και εσται το υδωρ ο εαν λαβης απο του ποταμου αιμα επι του ξηρου

10 ειπεν δε μωυσης προς κυριον δεομαι κυριε ουχ ικανος ειμι προ της εχθες ουδε προ της τριτης ημερας ουδε αφ' ου ηρξω λαλειν τω θεραποντι σου ισχνοφωνος και βραδυγλωσσος εγω ειμι

11 ειπεν δε κυριος προς μωυσην τις εδωκεν στομα ανθρωπω και τις εποιησεν δυσκωφον και κωφον βλεποντα και τυφλον ουκ εγω ο θεος

12 και νυν πορευου και εγω ανοιξω το στομα σου και συμβιβασω σε ο μελλεις λαλησαι

13 και ειπεν μωυσης δεομαι κυριε προχειρισαι δυναμενον αλλον ον αποστελεις

14 και θυμωθεις οργη κυριος επι μωυσην ειπεν ουκ ιδου ααρων ο αδελφος σου ο λευιτης επισταμαι οτι λαλων λαλησει αυτος σοι και ιδου αυτος εξελευσεται εις συναντησιν σοι και ιδων σε χαρησεται εν εαυτω

15 και ερεις προς αυτον και δωσεις τα ρηματα μου εις το στομα αυτου και εγω ανοιξω το στομα σου και το στομα αυτου και συμβιβασω υμας α ποιησετε

16 και αυτος σοι προσλαλησει προς τον λαον και αυτος εσται σου στομα συ δε αυτω εση τα προς τον θεον

17 και την ραβδον ταυτην την στραφεισαν εις οφιν λημψη εν τη χειρι σου εν η ποιησεις εν αυτη τα σημεια

18 επορευθη δε μωυσης και απεστρεψεν προς ιοθορ τον γαμβρον αυτου και λεγει πορευσομαι και αποστρεψω προς τους αδελφους μου τους εν αιγυπτω και οψομαι ει ετι ζωσιν και ειπεν ιοθορ μωυση βαδιζε υγιαινων

19 μετα δε τας ημερας τας πολλας εκεινας ετελευτησεν ο βασιλευς αιγυπτου ειπεν δε κυριος προς μωυσην εν μαδιαμ βαδιζε απελθε εις αιγυπτον τεθνηκασιν γαρ παντες οι ζητουντες σου την ψυχην

20 αναλαβων δε μωυσης την γυναικα και τα παιδια ανεβιβασεν αυτα επι τα υποζυγια και επεστρεψεν εις αιγυπτον ελαβεν δε μωυσης την ραβδον την παρα του θεου εν τη χειρι αυτου

21 ειπεν δε κυριος προς μωυσην πορευομενου σου και αποστρεφοντος εις αιγυπτον ορα παντα τα τερατα α εδωκα εν ταις χερσιν σου ποιησεις αυτα εναντιον φαραω εγω δε σκληρυνω την καρδιαν αυτου και ου μη εξαποστειλη τον λαον

22 συ δε ερεις τω φαραω ταδε λεγει κυριος υιος πρωτοτοκος μου ισραηλ

23 ειπα δε σοι εξαποστειλον τον λαον μου ινα μοι λατρευση ει μεν ουν μη βουλει εξαποστειλαι αυτους ορα ουν εγω αποκτενω τον υιον σου τον πρωτοτοκον

24 εγενετο δε εν τη οδω εν τω καταλυματι συνηντησεν αυτω αγγελος κυριου και εζητει αυτον αποκτειναι

25 και λαβουσα σεπφωρα ψηφον περιετεμεν την ακροβυστιαν του υιου αυτης και προσεπεσεν προς τους ποδας και ειπεν εστη το αιμα της περιτομης του παιδιου μου

26 και απηλθεν απ' αυτου διοτι ειπεν εστη το αιμα της περιτομης του παιδιου μου

27 ειπεν δε κυριος προς ααρων πορευθητι εις συναντησιν μωυσει εις την ερημον και επορευθη και συνηντησεν αυτω εν τω ορει του θεου και κατεφιλησαν αλληλους

28 και ανηγγειλεν μωυσης τω ααρων παντας τους λογους κυριου ους απεστειλεν και παντα τα σημεια α ενετειλατο αυτω

29 επορευθη δε μωυσης και ααρων και συνηγαγον την γερουσιαν των υιων ισραηλ

30 και ελαλησεν ααρων παντα τα ρηματα ταυτα α ελαλησεν ο θεος προς μωυσην και εποιησεν τα σημεια εναντιον του λαου

31 και επιστευσεν ο λαος και εχαρη οτι επεσκεψατο ο θεος τους υιους ισραηλ και οτι ειδεν αυτων την θλιψιν κυψας δε ο λαος προσεκυνησεν

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 7007

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

7007. 'And will teach you the things you will do' means that the Divine will therefore be within every single thing that is going to happen. This is clear from the meaning of 'teaching' as flowing in, and when it is used as it is here in reference to the Divine, as going forth, as above in 6999; and from the meaning of 'the things you will do' as things that are going to happen. Every single one is meant because what is said refers to the Divine. Something must be said here about what is meant by the Divine within every single thing that happens in a person's life. To man this seems to be altogether untrue, because he thinks that if the Divine were present in every single thing that happens no evil deeds would be done and no one would be damned either, and also that justice would always prevail, the upright would prosper in the world rather than those who are not upright, and many other conditions like these. But because they see the opposite of such conditions they do not believe that the Divine is in every single thing. As a consequence they attribute matters of a specific nature to themselves and their own prudence, and merely general, overall control to the Divine, calling everything else fortune and chance, which to them are blind natural forces.

[2] But a person thinks in that kind of way because he has no knowledge of the arcana of heaven, which are that the Lord leaves each person in freedom, for unless a person is in freedom he cannot be reformed at all. What a person does under compulsion does not reform him because compulsion does not allow anything to take root; for anything a person does under compulsion is not an act of willing, whereas what he does in freedom is an act of willing. What is good and true, if it is to be present in a person as his own, must take root in his will. What is outside the will is not the person's own. And since everyone is for that reason left in freedom people are allowed to think what is evil and, so far as outward fears do not hold them back, to do what is evil; and - since everyone is in freedom - those who are not upright rejoice and glory in the world seemingly more than those who are upright. But the glorying and rejoicing of those who are not upright is external or of the body and in the next life it is turned into hellish misery, whereas the glorying and rejoicing of those who are upright, being internal or of the spirit, remains and becomes heavenly bliss.

[3] Furthermore high rank and wealth bring worldly but not eternal happiness. This being so, that happiness may be experienced both by those who are not upright and by those who are upright; and if the upright are denied it, it is in order that such things may not divert them from what is good. And since a person thinks that Divine blessings consist in worldly kinds of goodness and bliss, his weakness leads him into errors about God's providence when He sees the opposite taking place. He also draws conclusions from present circumstances as he sees them. He gives no thought to the idea that Divine Providence has what is eternal in view, working especially to bring all things into a state of order in heaven, and also in hell, and so to ensure that heaven will unceasingly resemble a single human being, hell will exist opposite it, and equilibrium will therefore result. He gives no thought to the idea that these things cannot be brought about at all except by means of Divine providence at work in the most specific details of all, thus unless the Divine is constantly governing and directing people's freedom.

[4] For anything further on the subject see what has been stated and shown already regarding Divine providence:

The Lord's providence cannot be overall unless it is present in the most specific details, 1919 (end), 4319, 5122 (end), 5894 (end), 6481-6486, 6490.

The Lord's providence has in view what is eternal, 5264, 6490.

The Lord foresees what is evil and makes provision for what is good, 5155, 5195, 6489.

The Lord turns evil that He foresees into good, 6574.

Things that happen by chance are all part of providence, 5508, 6493, 6494.

One's own prudence is like dust thinly distributed in the air, while providence is, like the entire atmosphere, 6485.

Quite a number of mistaken ideas deny the presence of Divine providence in specific details, 6481.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org