Bible

 

Exodus 30

Studie

   

1 και ποιησεις θυσιαστηριον θυμιαματος εκ ξυλων ασηπτων και ποιησεις αυτο

2 πηχεος το μηκος και πηχεος το ευρος τετραγωνον εσται και δυο πηχεων το υψος εξ αυτου εσται τα κερατα αυτου

3 και καταχρυσωσεις αυτα χρυσιω καθαρω την εσχαραν αυτου και τους τοιχους αυτου κυκλω και τα κερατα αυτου και ποιησεις αυτω στρεπτην στεφανην χρυσην κυκλω

4 και δυο δακτυλιους χρυσους καθαρους ποιησεις υπο την στρεπτην στεφανην αυτου εις τα δυο κλιτη ποιησεις εν τοις δυσι πλευροις και εσονται ψαλιδες ταις σκυταλαις ωστε αιρειν αυτο εν αυταις

5 και ποιησεις σκυταλας εκ ξυλων ασηπτων και καταχρυσωσεις αυτας χρυσιω

6 και θησεις αυτο απεναντι του καταπετασματος του οντος επι της κιβωτου των μαρτυριων εν οις γνωσθησομαι σοι εκειθεν

7 και θυμιασει επ' αυτου ααρων θυμιαμα συνθετον λεπτον το πρωι πρωι οταν επισκευαζη τους λυχνους θυμιασει επ' αυτου

8 και οταν εξαπτη ααρων τους λυχνους οψε θυμιασει επ' αυτου θυμιαμα ενδελεχισμου δια παντος εναντι κυριου εις γενεας αυτων

9 και ουκ ανοισεις επ' αυτου θυμιαμα ετερον καρπωμα θυσιαν και σπονδην ου σπεισεις επ' αυτου

10 και εξιλασεται επ' αυτο ααρων επι των κερατων αυτου απαξ του ενιαυτου απο του αιματος του καθαρισμου των αμαρτιων του εξιλασμου απαξ του ενιαυτου καθαριει αυτο εις τας γενεας αυτων αγιον των αγιων εστιν κυριω

11 και ελαλησεν κυριος προς μωυσην λεγων

12 εαν λαβης τον συλλογισμον των υιων ισραηλ εν τη επισκοπη αυτων και δωσουσιν εκαστος λυτρα της ψυχης αυτου τω κυριω και ουκ εσται εν αυτοις πτωσις εν τη επισκοπη αυτων

13 και τουτο εστιν ο δωσουσιν οσοι αν παραπορευωνται την επισκεψιν το ημισυ του διδραχμου ο εστιν κατα το διδραχμον το αγιον εικοσι οβολοι το διδραχμον το δε ημισυ του διδραχμου εισφορα κυριω

14 πας ο παραπορευομενος εις την επισκεψιν απο εικοσαετους και επανω δωσουσιν την εισφοραν κυριω

15 ο πλουτων ου προσθησει και ο πενομενος ουκ ελαττονησει απο του ημισους του διδραχμου εν τω διδοναι την εισφοραν κυριω εξιλασασθαι περι των ψυχων υμων

16 και λημψη το αργυριον της εισφορας παρα των υιων ισραηλ και δωσεις αυτο εις κατεργον της σκηνης του μαρτυριου και εσται τοις υιοις ισραηλ μνημοσυνον εναντι κυριου εξιλασασθαι περι των ψυχων υμων

17 και ελαλησεν κυριος προς μωυσην λεγων

18 ποιησον λουτηρα χαλκουν και βασιν αυτω χαλκην ωστε νιπτεσθαι και θησεις αυτον ανα μεσον της σκηνης του μαρτυριου και ανα μεσον του θυσιαστηριου και εκχεεις εις αυτον υδωρ

19 και νιψεται ααρων και οι υιοι αυτου εξ αυτου τας χειρας και τους ποδας υδατι

20 οταν εισπορευωνται εις την σκηνην του μαρτυριου νιψονται υδατι και ου μη αποθανωσιν η οταν προσπορευωνται προς το θυσιαστηριον λειτουργειν και αναφερειν τα ολοκαυτωματα κυριω

21 νιψονται τας χειρας και τους ποδας υδατι οταν εισπορευωνται εις την σκηνην του μαρτυριου νιψονται υδατι ινα μη αποθανωσιν και εσται αυτοις νομιμον αιωνιον αυτω και ταις γενεαις αυτου μετ' αυτον

22 και ελαλησεν κυριος προς μωυσην λεγων

23 και συ λαβε ηδυσματα το ανθος σμυρνης εκλεκτης πεντακοσιους σικλους και κινναμωμου ευωδους το ημισυ τουτου διακοσιους πεντηκοντα και καλαμου ευωδους διακοσιους πεντηκοντα

24 και ιρεως πεντακοσιους σικλους του αγιου και ελαιον εξ ελαιων ιν

25 και ποιησεις αυτο ελαιον χρισμα αγιον μυρον μυρεψικον τεχνη μυρεψου ελαιον χρισμα αγιον εσται

26 και χρισεις εξ αυτου την σκηνην του μαρτυριου και την κιβωτον του μαρτυριου

27 και την λυχνιαν και παντα τα σκευη αυτης και το θυσιαστηριον του θυμιαματος

28 και το θυσιαστηριον των ολοκαυτωματων και παντα αυτου τα σκευη και την τραπεζαν και παντα τα σκευη αυτης και τον λουτηρα και την βασιν αυτου

29 και αγιασεις αυτα και εσται αγια των αγιων πας ο απτομενος αυτων αγιασθησεται

30 και ααρων και τους υιους αυτου χρισεις και αγιασεις αυτους ιερατευειν μοι

31 και τοις υιοις ισραηλ λαλησεις λεγων ελαιον αλειμμα χρισεως αγιον εσται τουτο υμιν εις τας γενεας υμων

32 επι σαρκα ανθρωπου ου χρισθησεται και κατα την συνθεσιν ταυτην ου ποιησετε υμιν εαυτοις ωσαυτως αγιον εστιν και αγιασμα εσται υμιν

33 ος αν ποιηση ωσαυτως και ος αν δω απ' αυτου αλλογενει εξολεθρευθησεται εκ του λαου αυτου

34 και ειπεν κυριος προς μωυσην λαβε σεαυτω ηδυσματα στακτην ονυχα χαλβανην ηδυσμου και λιβανον διαφανη ισον ισω εσται

35 και ποιησουσιν εν αυτω θυμιαμα μυρεψικον εργον μυρεψου μεμιγμενον καθαρον εργον αγιον

36 και συγκοψεις εκ τουτων λεπτον και θησεις απεναντι των μαρτυριων εν τη σκηνη του μαρτυριου οθεν γνωσθησομαι σοι εκειθεν αγιον των αγιων εσται υμιν

37 θυμιαμα κατα την συνθεσιν ταυτην ου ποιησετε υμιν αυτοις αγιασμα εσται υμιν κυριω

38 ος αν ποιηση ωσαυτως ωστε οσφραινεσθαι εν αυτω απολειται εκ του λαου αυτου

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 10052

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

10052. 'And you shall burn the whole ram on the altar' means the internal of the Lord's Divine Human united to the Divine Good of His Divine Love, which was within Him. This is clear from the meaning of 'burning' as uniting to the Divine Good of Divine Love, dealt with below; from the meaning of 'the ram' as that which is internal with a person, and so in the highest sense as the internal of the Lord's Divine Human, dealt with in 10042; and from the meaning of 'the altar' as the chief representative of the Lord's Divine Human in respect of His Divine Good, dealt with immediately above in 10051 (end).

[2] It should be remembered that with everyone there is that which is internal and that which is external, called his internal man and external man; that when a person is being regenerated he is being regenerated as to both the internal and the external; and that regeneration is the joining together of good and truth in both. A similar process took place in the Lord's Human. Yet it cannot be said that His Human was regenerated, only that it was glorified, because what was inmost in Him, which in a person is called the soul from the father, was Divinity itself; for He was conceived from Jehovah. Divinity itself is the Divine Good of Divine Love. And since the Lord united His Human to this and thereby also made Divine His Human, it cannot be said that His Human was regenerated, only that it was glorified; for glorifying means making Divine, see immediately below in 10053. The glorification of His internal man, that is, of His internal Human, is what the representative signs associated with the burnt offerings of rams and of lambs serve to describe.

[3] 'Burning the whole ram on the altar' means uniting the Divine Good of Divine Love to the internal of His Human. It does so firstly because the altar was representative of the Lord's Divine Human, and the fire on the altar, which burned the offering, meant the Divine Good of Divine Love, as may recognized from the places referred to immediately above in 10051 (end), and secondly because 'the ram' - the offering that was burned - means that which is internal with a person, and so the internal of the Lord's Human, 10042. From all this it is evident that 'you shall burn the whole ram on the altar as a burnt offering' means the internal of the Lord's Human united to the Divine Good of His Divine Love, which was within Him.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.