Novokřesťanské studium Bible

Bible

 

Exodus 23

Studie

   

1 ου παραδεξη ακοην ματαιαν ου συγκαταθηση μετα του αδικου γενεσθαι μαρτυς αδικος

2 ουκ εση μετα πλειονων επι κακια ου προστεθηση μετα πληθους εκκλιναι μετα πλειονων ωστε εκκλιναι κρισιν

3 και πενητα ουκ ελεησεις εν κρισει

4 εαν δε συναντησης τω βοι του εχθρου σου η τω υποζυγιω αυτου πλανωμενοις αποστρεψας αποδωσεις αυτω

5 εαν δε ιδης το υποζυγιον του εχθρου σου πεπτωκος υπο τον γομον αυτου ου παρελευση αυτο αλλα συνεγερεις αυτο μετ' αυτου

6 ου διαστρεψεις κριμα πενητος εν κρισει αυτου

7 απο παντος ρηματος αδικου αποστηση αθωον και δικαιον ουκ αποκτενεις και ου δικαιωσεις τον ασεβη ενεκεν δωρων

8 και δωρα ου λημψη τα γαρ δωρα εκτυφλοι οφθαλμους βλεποντων και λυμαινεται ρηματα δικαια

9 και προσηλυτον ου θλιψετε υμεις γαρ οιδατε την ψυχην του προσηλυτου αυτοι γαρ προσηλυτοι ητε εν γη αιγυπτω

10 εξ ετη σπερεις την γην σου και συναξεις τα γενηματα αυτης

11 τω δε εβδομω αφεσιν ποιησεις και ανησεις αυτην και εδονται οι πτωχοι του εθνους σου τα δε υπολειπομενα εδεται τα αγρια θηρια ουτως ποιησεις τον αμπελωνα σου και τον ελαιωνα σου

12 εξ ημερας ποιησεις τα εργα σου τη δε ημερα τη εβδομη αναπαυσις ινα αναπαυσηται ο βους σου και το υποζυγιον σου και ινα αναψυξη ο υιος της παιδισκης σου και ο προσηλυτος

13 παντα οσα ειρηκα προς υμας φυλαξασθε και ονομα θεων ετερων ουκ αναμνησθησεσθε ουδε μη ακουσθη εκ του στοματος υμων

14 τρεις καιρους του ενιαυτου εορτασατε μοι

15 την εορτην των αζυμων φυλαξασθε ποιειν επτα ημερας εδεσθε αζυμα καθαπερ ενετειλαμην σοι κατα τον καιρον του μηνος των νεων εν γαρ αυτω εξηλθες εξ αιγυπτου ουκ οφθηση ενωπιον μου κενος

16 και εορτην θερισμου πρωτογενηματων ποιησεις των εργων σου ων εαν σπειρης εν τω αγρω σου και εορτην συντελειας επ' εξοδου του ενιαυτου εν τη συναγωγη των εργων σου των εκ του αγρου σου

17 τρεις καιρους του ενιαυτου οφθησεται παν αρσενικον σου ενωπιον κυριου του θεου σου

18 οταν γαρ εκβαλω εθνη απο προσωπου σου και εμπλατυνω τα ορια σου ου θυσεις επι ζυμη αιμα θυσιασματος μου ουδε μη κοιμηθη στεαρ της εορτης μου εως πρωι

19 τας απαρχας των πρωτογενηματων της γης σου εισοισεις εις τον οικον κυριου του θεου σου ουχ εψησεις αρνα εν γαλακτι μητρος αυτου

20 και ιδου εγω αποστελλω τον αγγελον μου προ προσωπου σου ινα φυλαξη σε εν τη οδω οπως εισαγαγη σε εις την γην ην ητοιμασα σοι

21 προσεχε σεαυτω και εισακουε αυτου και μη απειθει αυτω ου γαρ μη υποστειληται σε το γαρ ονομα μου εστιν επ' αυτω

22 εαν ακοη ακουσητε της εμης φωνης και ποιησης παντα οσα αν εντειλωμαι σοι και φυλαξητε την διαθηκην μου εσεσθε μοι λαος περιουσιος απο παντων των εθνων εμη γαρ εστιν πασα η γη υμεις δε εσεσθε μοι βασιλειον ιερατευμα και εθνος αγιον ταυτα τα ρηματα ερεις τοις υιοις ισραηλ εαν ακοη ακουσητε της φωνης μου και ποιησης παντα οσα αν ειπω σοι εχθρευσω τοις εχθροις σου και αντικεισομαι τοις αντικειμενοις σοι

23 πορευσεται γαρ ο αγγελος μου ηγουμενος σου και εισαξει σε προς τον αμορραιον και χετταιον και φερεζαιον και χαναναιον και γεργεσαιον και ευαιον και ιεβουσαιον και εκτριψω αυτους

24 ου προσκυνησεις τοις θεοις αυτων ουδε μη λατρευσης αυτοις ου ποιησεις κατα τα εργα αυτων αλλα καθαιρεσει καθελεις και συντριβων συντριψεις τας στηλας αυτων

25 και λατρευσεις κυριω τω θεω σου και ευλογησω τον αρτον σου και τον οινον σου και το υδωρ σου και αποστρεψω μαλακιαν αφ' υμων

26 ουκ εσται αγονος ουδε στειρα επι της γης σου τον αριθμον των ημερων σου αναπληρωσω

27 και τον φοβον αποστελω ηγουμενον σου και εκστησω παντα τα εθνη εις ους συ εισπορευη εις αυτους και δωσω παντας τους υπεναντιους σου φυγαδας

28 και αποστελω τας σφηκιας προτερας σου και εκβαλει τους αμορραιους και τους ευαιους και τους χαναναιους και τους χετταιους απο σου

29 ουκ εκβαλω αυτους εν ενιαυτω ενι ινα μη γενηται η γη ερημος και πολλα γενηται επι σε τα θηρια της γης

30 κατα μικρον μικρον εκβαλω αυτους απο σου εως αν αυξηθης και κληρονομησης την γην

31 και θησω τα ορια σου απο της ερυθρας θαλασσης εως της θαλασσης της φυλιστιιμ και απο της ερημου εως του μεγαλου ποταμου ευφρατου και παραδωσω εις τας χειρας υμων τους εγκαθημενους εν τη γη και εκβαλω αυτους απο σου

32 ου συγκαταθηση αυτοις και τοις θεοις αυτων διαθηκην

33 και ουκ εγκαθησονται εν τη γη σου ινα μη αμαρτειν σε ποιησωσιν προς με εαν γαρ δουλευσης τοις θεοις αυτων ουτοι εσονται σοι προσκομμα

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 9323

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

9323. And He shall bless thy bread, and thy waters. That this signifies the increase of the good of love and truth of faith, is evident from the signification of “being blessed by Jehovah,” as being to be made fruitful in goods, and multiplied in truths (see n. 2846, 3406, 4981, 6091, 6099, 8939), thus increase in such things as belong to love and faith; from the signification of “bread,” as being the good of love (see n. 276, 680, 2165, 2177, 3478, 3735, 3813, 4211, 4217, 4735, 4976, 6118, 8410); and from the signification of “water,” as being the truth of faith (n. 680, 739, 2702, 3058, 3424, 4976, 5668, 6346, 7307, 8568). As “bread” signified all the good of love, and “water” all the truth of faith, in the complex, and as “to be blessed of Jehovah” signifies all increase in these, therefore it was a customary devout wish in the Ancient Churches that Jehovah would “bless the bread and the water;” and it was also a common form of speaking to say “bread and water,” to express all natural food and all natural drink, and to mean thereby all spiritual good and all spiritual truth; for these are what nourish the spiritual life, as bread and water nourish the natural life (see n. 4976).

[2] Such is the signification of “bread and water” in the following passages.

In Isaiah:

Behold Jehovah Zebaoth doth take away from Jerusalem and from Judah the whole staff of bread, and the whole staff of water (Isaiah 3:1);

“the staff of bread” denotes power and life from good; and “the staff of water,” power and life from truth.

In Ezekiel:

Behold, I break the staff of bread in Jerusalem; that they may eat bread by weight, and in disquiet; and drink water by measure, and with amazement; that they may be in want of bread and water, and be desolated a man and his brother, and pine away because of their iniquity (Ezekiel 4:16-17).

That “to be in want of bread and water” denotes to be deprived of the good of love and truth of faith, is very evident; for it is said “that they may be desolated a man and his brother, and pine away because of iniquity.”

[3] In like manner in the same:

They shall eat their bread with disquiet, and drink their water with amazement, that the land may be laid waste from the fullness thereof, because of the violence of all them that dwell therein (Ezekiel 12:19).

Behold the days come that I will send a famine in the land; not a famine for bread, nor a thirst for water; but for hearing the words of Jehovah (Amos 8:11).

The man of God said to Jeroboam, If thou wilt give me half thine house, I will not go in with thee, neither will I eat bread nor drink water in this place; for so Jehovah commanded, saying, Eat no bread, nor drink water, nor return by the way that thou camest. But the prophet from Bethel told him that Jehovah had said that he should eat bread with him, and drink water, lying unto him. And he went back with him, and did eat bread in his house and drink water; wherefore he was torn in pieces by a lion (1 Kings 13:8-9, 16-19, 24).

That he “should not eat bread and drink water with Jeroboam” signified that he should abhor the good there, and also the truth, because these had been profaned; for Jeroboam profaned the altar and all the holy things of worship, as is plain from the historical narrative of the Word in that chapter.

[4] The lack of spiritual good and truth was signified by rain not being given for three years and a half during the reign of Ahab, insomuch that bread and water failed; and then Elijah went to a widow in Sarepta and asked from her a little water to drink, and a morsel of bread to eat (1 Kings 17 an. 18); for, as before said, by “bread” was signified all the good of the church, and by “water” all the truth of the church. As at that time such things were represented because the representative of a church existed among them, and because the Word, even the historical Word, was to be written by representatives, therefore the devastation of good and truth was represented by a lack of bread and water. As “bread” signified all the good of love in the complex, the sacrifices were called “bread” (n. 2165); and the Lord also calls Himself “the bread which came down from heaven” (John 6:48, 50-51); for the Lord is the good of love itself.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org