Novokřesťanské studium Bible

Bible

 

Exodus 20

Studie

   

1 και ελαλησεν κυριος παντας τους λογους τουτους λεγων

2 εγω ειμι κυριος ο θεος σου οστις εξηγαγον σε εκ γης αιγυπτου εξ οικου δουλειας

3 ουκ εσονται σοι θεοι ετεροι πλην εμου

4 ου ποιησεις σεαυτω ειδωλον ουδε παντος ομοιωμα οσα εν τω ουρανω ανω και οσα εν τη γη κατω και οσα εν τοις υδασιν υποκατω της γης

5 ου προσκυνησεις αυτοις ουδε μη λατρευσης αυτοις εγω γαρ ειμι κυριος ο θεος σου θεος ζηλωτης αποδιδους αμαρτιας πατερων επι τεκνα εως τριτης και τεταρτης γενεας τοις μισουσιν με

6 και ποιων ελεος εις χιλιαδας τοις αγαπωσιν με και τοις φυλασσουσιν τα προσταγματα μου

7 ου λημψη το ονομα κυριου του θεου σου επι ματαιω ου γαρ μη καθαριση κυριος τον λαμβανοντα το ονομα αυτου επι ματαιω

8 μνησθητι την ημεραν των σαββατων αγιαζειν αυτην

9 εξ ημερας εργα και ποιησεις παντα τα εργα σου

10 τη δε ημερα τη εβδομη σαββατα κυριω τω θεω σου ου ποιησεις εν αυτη παν εργον συ και ο υιος σου και η θυγατηρ σου ο παις σου και η παιδισκη σου ο βους σου και το υποζυγιον σου και παν κτηνος σου και ο προσηλυτος ο παροικων εν σοι

11 εν γαρ εξ ημεραις εποιησεν κυριος τον ουρανον και την γην και την θαλασσαν και παντα τα εν αυτοις και κατεπαυσεν τη ημερα τη εβδομη δια τουτο ευλογησεν κυριος την ημεραν την εβδομην και ηγιασεν αυτην

12 τιμα τον πατερα σου και την μητερα ινα ευ σοι γενηται και ινα μακροχρονιος γενη επι της γης της αγαθης ης κυριος ο θεος σου διδωσιν σοι

13 ου μοιχευσεις

14 ου κλεψεις

15 ου φονευσεις

16 ου ψευδομαρτυρησεις κατα του πλησιον σου μαρτυριαν ψευδη

17 ουκ επιθυμησεις την γυναικα του πλησιον σου ουκ επιθυμησεις την οικιαν του πλησιον σου ουτε τον αγρον αυτου ουτε τον παιδα αυτου ουτε την παιδισκην αυτου ουτε του βοος αυτου ουτε του υποζυγιου αυτου ουτε παντος κτηνους αυτου ουτε οσα τω πλησιον σου εστιν

18 και πας ο λαος εωρα την φωνην και τας λαμπαδας και την φωνην της σαλπιγγος και το ορος το καπνιζον φοβηθεντες δε πας ο λαος εστησαν μακροθεν

19 και ειπαν προς μωυσην λαλησον συ ημιν και μη λαλειτω προς ημας ο θεος μηποτε αποθανωμεν

20 και λεγει αυτοις μωυσης θαρσειτε ενεκεν γαρ του πειρασαι υμας παρεγενηθη ο θεος προς υμας οπως αν γενηται ο φοβος αυτου εν υμιν ινα μη αμαρτανητε

21 ειστηκει δε ο λαος μακροθεν μωυσης δε εισηλθεν εις τον γνοφον ου ην ο θεος

22 ειπεν δε κυριος προς μωυσην ταδε ερεις τω οικω ιακωβ και αναγγελεις τοις υιοις ισραηλ υμεις εωρακατε οτι εκ του ουρανου λελαληκα προς υμας

23 ου ποιησετε εαυτοις θεους αργυρους και θεους χρυσους ου ποιησετε υμιν αυτοις

24 θυσιαστηριον εκ γης ποιησετε μοι και θυσετε επ' αυτου τα ολοκαυτωματα και τα σωτηρια υμων τα προβατα και τους μοσχους υμων εν παντι τοπω ου εαν επονομασω το ονομα μου εκει και ηξω προς σε και ευλογησω σε

25 εαν δε θυσιαστηριον εκ λιθων ποιης μοι ουκ οικοδομησεις αυτους τμητους το γαρ εγχειριδιον σου επιβεβληκας επ' αυτους και μεμιανται

26 ουκ αναβηση εν αναβαθμισιν επι το θυσιαστηριον μου οπως αν μη αποκαλυψης την ασχημοσυνην σου επ' αυτου

   

Ze Swedenborgových děl

 

Apocalypse Explained # 962

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 1232  
  

962. And there came a great 1 and noxious sore, signifies evil works therein and consequent falsifications of the Word. This is evident from the signification of a "sore," as being works that are done from man, thus that are from what is his own [proprium] and that are evil (of which presently); and as "great" 1 is predicated of good, and in the contrary sense of evil, and "noxious" of what is falsified, therefore "a great 1 and noxious sore" signifies evil works, and consequent falsifications of truth. "Sores" signify works from what is one's own [proprium], and thus evils, because from what is man's own nothing but evil can be produced. For what is man's own is that into which he is born, and which he afterwards carries into effect by means of his life. And as what is his own is thus from very birth composed of mere evils, man must be as it were created anew, that is, regenerated, that he may be in good and thus be received into heaven. When he is being regenerated the evils that are from his own are removed, and goods are implanted in their place, and this is effected by means of truths. That evil works and falsifications of truths are with those who acknowledge faith alone in doctrine, and confirm it in life is meant by what follows, namely, that "a great 1 and noxious sore is on the men who have the mark of the beast and who adore his image."

[2] That "sores" signify works that are from one's own can be seen from the Word where sores and wounds, also diseases of various kinds, as leprosies, fevers, ulcers, emerods, and many others, are mentioned. All of these correspond to the cupidities that arise from evil loves, and thus signify them. Moreover, what sores or wounds signify can be seen from the following passages. In Isaiah:

From the sole of the foot even unto the head there is no soundness in it; wound, and bruise, and the fresh blow, they have not been pressed out nor bound up nor softened with oil. Your land is a solitude, your cities are burned with fire (Isaiah 1:6, 7).

This describes that there is no good and consequently no truth in the church, but evil and falsity therefrom. "From the sole of the foot even unto the head there is no soundness" signifies that both natural and spiritual things which are the interiors of man and of his will have been destroyed. "Wound and bruise and fresh blow" signify the evils of the will, and the falsities of the thought therefrom continually increasing. Evils of the will are also evil works. "Not bound up nor softened with oil" signifies not amended by repentance and tempered by good. "Your land is a solitude, your cities are burned with fire" signifies that the church has been devastated as to all truth, and its doctrinals have been destroyed by a life according to the cupidities that spring from an evil love.

[3] In Hosea:

Ephraim saw his disease, and Judah his wound; and Ephraim went to the Assyrian, and sent to king Jareb, and he was not able to heal you, neither shall he cure you of your wound (Hosea 5:13).

"Ephraim" signifies the church as to the understanding of truth, here as to the understanding of falsity; and "Judah" signifies the will of good, but here the will of evil; the "Assyrian" and "king Jareb" signify the rational perverted as to good and truth. This makes clear the signification of these words in the series, namely, that man is unable from self-intelligence to amend the falsities that spring from the evils of the will, "wound" meaning the evil of the will, which also is the evil of the life.

[4] In David:

Mine iniquities have passed over my head. My wounds have putrefied, they have wasted away because of my foolishness (Psalms 38:4, 5).

Here, too, "wounds" stand for evils of the will, which are evil works, these are said "to putrefy and to waste away because of foolishness" when it is the delight of the will and of the thought therefrom to do them.

[5] In Isaiah:

In the day that Jehovah shall bind up the breach of His people, and shall heal the wound of their blow (Isaiah 30:26).

"The breach of the people" signifies the falsity of doctrine; and "the wound of their blow" the evil of life; the reformation of doctrine by means of truths is signified by "Jehovah shall bind up the breach of His people;" and reformation of the life by means of truths is signified by "He shall heal the wound of their blow."

[6] In Luke:

The Samaritan bound up the wounds of the man disabled by robbers, and poured into them oil and wine (Luke 10:33, 34).

This signifies that by means of truths from good, those who are in the good of charity will to amend the evils that spring from falsities; "robbers" mean those who have infused falsities from which come evils, in particular the Jews; "wounds" mean those evils; "oil" means the good of love; and "wine" the truth of the Word and of doctrine. (But this may be seen explained above, n. 376, 444)

[7] In Luke:

Lazarus, full of sores, who was cast forth at the vestibule of the rich man (Luke 16:20, 21),

signifies the nations that were in falsities from ignorance of truth, and thus were not in goods. From this he is said to have been "fall of sores;" "the rich man" at whose vestibule he was cast forth means the Jewish nation, which could have been in the truths from the Word that it possessed.

[8] That "a boil breaking forth" was one of the plagues in Egypt is evident in Moses:

Jehovah said unto Moses and unto Aaron, Take to you handfuls of ashes of the furnace, and let Moses scatter it towards heaven before the eyes of Pharaoh; and it shall become dust upon all the land of Egypt. And they took ashes of the furnace, and Moses scattered it towards heaven, and it became a boil of pustules breaking forth on man and beast; and the magicians could not stand before Moses because of the boil, because the boil was upon the magicians and upon all the Egyptians (Exodus 9:8-11).

"Pharaoh and the Egyptians" signify the natural man obsessed by evils and falsities of every kind, and the natural man's striving after dominion over the spiritual; the spiritual man is here signified by the sons of Israel. The miracles in Egypt, which were so many plagues, also called diseases, signify so many evils and falsities infesting, devastating, and destroying the church which is with spiritual men. "The ashes of the furnace" which Moses scattered towards heaven signify the falsities of lusts that are stirred up; "the dust in the land of Egypt" signifies damnation; "the boil breaking forth in pustules" signifies the filthy things of the will with blasphemies. (But this may be seen explained in detail in the Arcana Coelestia 7516-7532.)

[9] So, too, these words in Moses have a like signification:

Jehovah shall smite thee with the boil of Egypt and with emerods, and with scab and the itch, so that thou canst not be healed, with which thou shalt become mad from the sight of their eyes. Jehovah shall smite thee with an evil boil upon the knees and upon the thighs, of which thou canst not be healed (Deuteronomy 28:27, 34-36).

The plagues here mentioned signify evils and falsities of various kinds arising from the filthy loves of the natural man, for they correspond thereto. For sores and wounds exist from injury to flesh and blood, and evils and falsities from injury to the Divine good and the Divine truth; and flesh corresponds to good, and thus signifies it in the Word, and blood to truth, and thus signifies it.

[10] As "leprosy" signifies the profanation of truth, and the profanation of truth is various, is light or grievous, interior or exterior, and is according to the quality of the truth profaned, so too its effects are various, and these are signified by the appearances in leprosy, which were:

Tumors, suppurating tumors, white pustules, reddenings, abscesses, burnings, tetter, scall (Leviticus 13 to the end). The Jewish nation was afflicted with such things from correspondence because of their profanations of the Word, not only in their flesh, but also in their garments, houses, and vessels.

(Continuation respecting the Second Commandment)

[11] As the Divine truth or the Word is meant by "the name of God," and the profanation of it means a denial of its holiness, and thus contempt, rejection, and blasphemy, it follows that the name of God is interiorly profaned by a life contrary to the commandments of the Decalogue. For there is profanation that is interior and not exterior, and there is profanation that is interior and at the same time exterior, and there can be also a kind of profanation that is exterior and not at the same time interior. Interior profanation is produced by the life, exterior by the speech. Interior profanation, which is produced by the life, becomes exterior also, or of the speech, after death. For then everyone thinks and wills, and so far as it can be permitted, speaks and acts, according to his life; thus not as he did in the world. In the world, for the world's sake and to gain reputation, man is wont to speak and act otherwise than as he thinks and wills from his life. This is why it has been said that there is profanation that is interior and not at the same time exterior. There can also be a kind of profanation that is exterior and not at the same time interior. It can come from the style of the Word, which is not at all the style of the world, and for this reason it may be to some extent despised from ignorance of its interior sanctity.

Poznámky pod čarou:

1. In the text at the beginning of the chapter it reads "malum et noxium," "evil and noxious" here in the photolithograph Swedenborg first wrote "malum" but crossed this out and wrote over it "magnum" "great," through the following explanation he wrote "magnum" where the word is quoted. The Greek word means evil. In The Apocalypse Revealed Swedenborg translates it "malum" "evil," wherever quoted.

  
/ 1232  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for their permission to use this translation.

Bible

 

Daniel 3

Studie

   

1 ετους οκτωκαιδεκατου ναβουχοδονοσορ βασιλευς διοικων πολεις και χωρας και παντας τους κατοικουντας επι της γης απο ινδικης εως αιθιοπιας εποιησεν εικονα χρυσην το υψος αυτης πηχων εξηκοντα και το πλατος αυτης πηχων εξ και εστησεν αυτην εν πεδιω του περιβολου χωρας βαβυλωνιας

2 και ναβουχοδονοσορ βασιλευς βασιλεων και κυριευων της οικουμενης ολης απεστειλεν επισυναγαγειν παντα τα εθνη και φυλας και γλωσσας σατραπας στρατηγους τοπαρχας και υπατους διοικητας και τους επ' εξουσιων κατα χωραν και παντας τους κατα την οικουμενην ελθειν εις τον εγκαινισμον της εικονος της χρυσης ην εστησε ναβουχοδονοσορ ο βασιλευς

3 και εστησαν οι προγεγραμμενοι κατεναντι της εικονος

4 και ο κηρυξ εκηρυξε τοις οχλοις υμιν παραγγελλεται εθνη και χωραι λαοι και γλωσσαι

5 οταν ακουσητε της φωνης της σαλπιγγος συριγγος και κιθαρας σαμβυκης και ψαλτηριου συμφωνιας και παντος γενους μουσικων πεσοντες προσκυνησατε τη εικονι τη χρυση ην εστησε ναβουχοδονοσορ βασιλευς

6 και πας ος αν μη πεσων προσκυνηση εμβαλουσιν αυτον εις την καμινον του πυρος την καιομενην

7 και εν τω καιρω εκεινω οτε ηκουσαν παντα τα εθνη της φωνης της σαλπιγγος και παντος ηχου μουσικων πιπτοντα παντα τα εθνη φυλαι και γλωσσαι προσεκυνησαν τη εικονι τη χρυση ην εστησε ναβουχοδονοσορ κατεναντι τουτου

8 εν εκεινω τω καιρω προσελθοντες ανδρες χαλδαιοι διεβαλον τους ιουδαιους

9 και υπολαβοντες ειπον κυριε βασιλευ εις τον αιωνα ζηθι

10 συ βασιλευ προσεταξας και εκρινας ινα πας ανθρωπος ος αν ακουση της φωνης της σαλπιγγος και παντος ηχου μουσικων πεσων προσκυνηση τη εικονι τη χρυση

11 και ος αν μη πεσων προσκυνηση εμβληθησεται εις την καμινον του πυρος την καιομενην

12 εισι δε τινες ανδρες ιουδαιοι ους κατεστησας επι της χωρας της βαβυλωνιας σεδραχ μισαχ αβδεναγω οι ανθρωποι εκεινοι ουκ εφοβηθησαν σου την εντολην και τω ειδωλω σου ουκ ελατρευσαν και τη εικονι σου τη χρυση η εστησας ου προσεκυνησαν

13 τοτε ναβουχοδονοσορ θυμωθεις οργη προσεταξεν αγαγειν τον σεδραχ μισαχ αβδεναγω τοτε οι ανθρωποι ηχθησαν προς τον βασιλεα

14 ους και συνιδων ναβουχοδονοσορ ο βασιλευς ειπεν αυτοις δια τι σεδραχ μισαχ αβδεναγω τοις θεοις μου ου λατρευετε και τη εικονι τη χρυση ην εστησα ου προσκυνειτε

15 και νυν ει μεν εχετε ετοιμως αμα τω ακουσαι της σαλπιγγος και παντος ηχου μουσικων πεσοντες προσκυνησαι τη εικονι τη χρυση η εστησα ει δε μη γε γινωσκετε οτι μη προσκυνησαντων υμων αυθωρι εμβληθησεσθε εις την καμινον του πυρος την καιομενην και ποιος θεος εξελειται υμας εκ των χειρων μου

16 αποκριθεντες δε σεδραχ μισαχ αβδεναγω ειπαν τω βασιλει ναβουχοδονοσορ βασιλευ ου χρειαν εχομεν ημεις επι τη επιταγη ταυτη αποκριθηναι σοι

17 εστι γαρ θεος εν ουρανοις εις κυριος ημων ον φοβουμεθα ος εστι δυνατος εξελεσθαι ημας εκ της καμινου του πυρος και εκ των χειρων σου βασιλευ εξελειται ημας

18 και τοτε φανερον σοι εσται οτι ουτε τω ειδωλω σου λατρευομεν ουτε τη εικονι σου τη χρυση ην εστησας προσκυνουμεν

19 τοτε ναβουχοδονοσορ επλησθη θυμου και η μορφη του προσωπου αυτου ηλλοιωθη και επεταξε καηναι την καμινον επταπλασιως παρ' ο εδει αυτην καηναι

20 και ανδρας ισχυροτατους των εν τη δυναμει επεταξε συμποδισαντας τον σεδραχ μισαχ αβδεναγω εμβαλειν εις την καμινον του πυρος την καιομενην

21 τοτε οι ανδρες εκεινοι συνεποδισθησαν εχοντες τα υποδηματα αυτων και τας τιαρας αυτων επι των κεφαλων αυτων συν τω ιματισμω αυτων και εβληθησαν εις την καμινον

22 επειδη το προσταγμα του βασιλεως ηπειγεν και η καμινος εξεκαυθη υπερ το προτερον επταπλασιως και οι ανδρες οι προχειρισθεντες συμποδισαντες αυτους και προσαγαγοντες τη καμινω ενεβαλοσαν εις αυτην

23 τους μεν ουν ανδρας τους συμποδισαντας τους περι τον αζαριαν εξελθουσα η φλοξ εκ της καμινου ενεπυρισε και απεκτεινεν αυτοι δε συνετηρηθησαν

24 ουτως ουν προσηυξατο ανανιας και αζαριας και μισαηλ και υμνησαν τω κυριω οτε αυτους ο βασιλευς προσεταξεν εμβληθηναι εις την καμινον

25 στας δε αζαριας προσηυξατο ουτως και ανοιξας το στομα αυτου εξωμολογειτο τω κυριω αμα τοις συνεταιροις αυτου εν μεσω τω πυρι υποκαιομενης της καμινου υπο των χαλδαιων σφοδρα και ειπαν

26 ευλογητος ει κυριε ο θεος των πατερων ημων και αινετον και δεδοξασμενον το ονομα σου εις τους αιωνας

27 οτι δικαιος ει επι πασιν οις εποιησας ημιν και παντα τα εργα σου αληθινα και αι οδοι σου ευθειαι και πασαι αι κρισεις σου αληθιναι

28 και κριματα αληθειας εποιησας κατα παντα α επηγαγες ημιν και επι την πολιν σου την αγιαν την των πατερων ημων ιερουσαλημ διοτι εν αληθεια και κρισει εποιησας παντα ταυτα δια τας αμαρτιας ημων

29 οτι ημαρτομεν εν πασι και ηνομησαμεν αποστηναι απο σου και εξημαρτομεν εν πασι και των εντολων του νομου σου ουχ υπηκουσαμεν

30 ουδε συνετηρησαμεν ουδε εποιησαμεν καθως ενετειλω ημιν ινα ευ ημιν γενηται

31 και νυν παντα οσα ημιν επηγαγες και παντα οσα εποιησας ημιν εν αληθινη κρισει εποιησας

32 και παρεδωκας ημας εις χειρας εχθρων ημων ανομων και εχθιστων αποστατων και βασιλει αδικω και πονηροτατω παρα πασαν την γην

33 και νυν ουκ εστιν ημιν ανοιξαι το στομα αισχυνη και ονειδος εγενηθη τοις δουλοις σου και τοις σεβομενοις σε

34 μη παραδως ημας εις τελος δια το ονομα σου και μη διασκεδασης σου την διαθηκην

35 και μη αποστησης το ελεος σου αφ' ημων δια αβρααμ τον ηγαπημενον υπο σου και δια ισαακ τον δουλον σου και ισραηλ τον αγιον σου

36 ως ελαλησας προς αυτους λεγων πληθυναι το σπερμα αυτων ως τα αστρα του ουρανου και ως την αμμον την παρα το χειλος της θαλασσης

37 οτι δεσποτα εσμικρυνθημεν παρα παντα τα εθνη και εσμεν ταπεινοι εν παση τη γη σημερον δια τας αμαρτιας ημων

38 και ουκ εστιν εν τω καιρω τουτω αρχων και προφητης ουδε ηγουμενος ουδε ολοκαυτωσις ουδε θυσια ουδε προσφορα ουδε θυμιαμα ουδε τοπος του καρπωσαι ενωπιον σου και ευρειν ελεος

39 αλλ' εν ψυχη συντετριμμενη και πνευματι τεταπεινωμενω προσδεχθειημεν ως εν ολοκαυτωμασι κριων και ταυρων και ως εν μυριασιν αρνων πιονων

40 ουτω γενεσθω ημων η θυσια ενωπιον σου σημερον και εξιλασαι οπισθεν σου οτι ουκ εστιν αισχυνη τοις πεποιθοσιν επι σοι και τελειωσαι οπισθεν σου

41 και νυν εξακολουθουμεν εν ολη καρδια και φοβουμεθα σε και ζητουμεν το προσωπον σου μη καταισχυνης ημας

42 αλλα ποιησον μεθ' ημων κατα την επιεικειαν σου και κατα το πληθος του ελεους σου

43 και εξελου ημας κατα τα θαυμασια σου και δος δοξαν τω ονοματι σου κυριε

44 και εντραπειησαν παντες οι ενδεικνυμενοι τοις δουλοις σου κακα και καταισχυνθειησαν απο πασης δυναστειας και η ισχυς αυτων συντριβειη

45 γνωτωσαν οτι συ ει μονος κυριος ο θεος και ενδοξος εφ' ολην την οικουμενην

46 και ου διελιπον οι εμβαλλοντες αυτους υπηρεται του βασιλεως καιοντες την καμινον και ηνικα ενεβαλοσαν τους τρεις εις απαξ εις την καμινον και η καμινος ην διαπυρος κατα την θερμασιαν αυτης επταπλασιως και οτε αυτους ενεβαλοσαν οι μεν εμβαλλοντες αυτους ησαν υπερανω αυτων οι δε υπεκαιον υποκατωθεν αυτων ναφθαν και στιππυον και πισσαν και κληματιδα

47 και διεχειτο η φλοξ επανω της καμινου επι πηχεις τεσσαρακοντα εννεα

48 και διεξωδευσε και ενεπυρισεν ους ευρε περι την καμινον των χαλδαιων

49 αγγελος δε κυριου συγκατεβη αμα τοις περι τον αζαριαν εις την καμινον και εξετιναξε την φλογα του πυρος εκ της καμινου

50 και εποιησε το μεσον της καμινου ωσει πνευμα δροσου διασυριζον και ουχ ηψατο αυτων καθολου το πυρ και ουκ ελυπησε και ου παρηνωχλησεν αυτους

51 αναλαβοντες δε οι τρεις ως εξ ενος στοματος υμνουν και εδοξαζον και ευλογουν και εξυψουν τον θεον εν τη καμινω λεγοντες

52 ευλογητος ει κυριε ο θεος των πατερων ημων και αινετος και υπερυψουμενος εις τους αιωνας και ευλογημενον το ονομα της δοξης σου το αγιον και υπεραινετον και υπερυψωμενον εις παντας τους αιωνας

53 ευλογημενος ει εν τω ναω της αγιας δοξης σου και υπερυμνητος και υπερενδοξος εις τους αιωνας

54 ευλογητος ει επι θρονου της βασιλειας σου και υμνητος και υπερυψωμενος εις τους αιωνας

55 ευλογητος ει ο βλεπων αβυσσους καθημενος επι χερουβιμ και αινετος και δεδοξασμενος εις τους αιωνας

56 ευλογητος ει εν τω στερεωματι και υμνητος και δεδοξασμενος εις τους αιωνας

57 ευλογειτε παντα τα εργα του κυριου τον κυριον υμνειτε και υπερυψουτε αυτον εις τους αιωνας

58 ευλογειτε αγγελοι κυριου τον κυριον υμνειτε και υπερυψουτε αυτον εις τους αιωνας

59 ευλογειτε ουρανοι τον κυριον υμνειτε και υπερυψουτε αυτον εις τους αιωνας

60 ευλογειτε υδατα παντα τα επανω του ουρανου τον κυριον υμνειτε και υπερυψουτε αυτον εις τους αιωνας

61 ευλογειτε πασαι αι δυναμεις κυριου τον κυριον υμνειτε και υπερυψουτε αυτον εις τους αιωνας

62 ευλογειτε ηλιος και σεληνη τον κυριον υμνειτε και υπερυψουτε αυτον εις τους αιωνας

63 ευλογειτε αστρα του ουρανου τον κυριον υμνειτε και υπερυψουτε αυτον εις τους αιωνας

64 ευλογειτε πας ομβρος και δροσος τον κυριον υμνειτε και υπερυψουτε αυτον εις τους αιωνας

65 ευλογειτε παντα τα πνευματα τον κυριον υμνειτε και υπερυψουτε αυτον εις τους αιωνας

66 ευλογειτε πυρ και καυμα τον κυριον υμνειτε και υπερυψουτε αυτον εις τους αιωνας

67 ευλογειτε ριγος και ψυχος τον κυριον υμνειτε και υπερυψουτε αυτον εις τους αιωνας

68 ευλογειτε δροσοι και νιφετοι τον κυριον υμνειτε και υπερυψουτε αυτον εις τους αιωνας

69 ευλογειτε παγοι και ψυχος τον κυριον υμνειτε και υπερυψουτε αυτον εις τους αιωνας

70 ευλογειτε παχναι και χιονες τον κυριον υμνειτε και υπερυψουτε αυτον εις τους αιωνας

71 ευλογειτε νυκτες και ημεραι τον κυριον υμνειτε και υπερυψουτε αυτον εις τους αιωνας

72 ευλογειτε φως και σκοτος τον κυριον υμνειτε και υπερυψουτε αυτον εις τους αιωνας

73 ευλογειτε αστραπαι και νεφελαι τον κυριον υμνειτε και υπερυψουτε αυτον εις τους αιωνας

74 ευλογειτω η γη τον κυριον υμνειτω και υπερυψουτω αυτον εις τους αιωνας

75 ευλογειτε ορη και βουνοι τον κυριον υμνειτε και υπερυψουτε αυτον εις τους αιωνας

76 ευλογειτε παντα τα φυομενα επι της γης τον κυριον υμνειτε και υπερυψουτε αυτον εις τους αιωνας

77 ευλογειτε αι πηγαι τον κυριον υμνειτε και υπερυψουτε αυτον εις τους αιωνας

78 ευλογειτε θαλασσαι και ποταμοι τον κυριον υμνειτε και υπερυψουτε αυτον εις τους αιωνας

79 ευλογειτε κητη και παντα τα κινουμενα εν τοις υδασι τον κυριον υμνειτε και υπερυψουτε αυτον εις τους αιωνας

80 ευλογειτε παντα τα πετεινα του ουρανου τον κυριον υμνειτε και υπερυψουτε αυτον εις τους αιωνας

81 ευλογειτε τετραποδα και θηρια της γης τον κυριον υμνειτε και υπερυψουτε αυτον εις τους αιωνας

82 ευλογειτε οι υιοι των ανθρωπων τον κυριον υμνειτε και υπερυψουτε αυτον εις τους αιωνας

83 ευλογειτε ισραηλ τον κυριον υμνειτε και υπερυψουτε αυτον εις τους αιωνας

84 ευλογειτε ιερεις τον κυριον υμνειτε και υπερυψουτε αυτον εις τους αιωνας

85 ευλογειτε δουλοι τον κυριον υμνειτε και υπερυψουτε αυτον εις τους αιωνας

86 ευλογειτε πνευματα και ψυχαι δικαιων τον κυριον υμνειτε και υπερυψουτε αυτον εις τους αιωνας

87 ευλογειτε οσιοι και ταπεινοι καρδια τον κυριον υμνειτε και υπερυψουτε αυτον εις τους αιωνας

88 ευλογειτε ανανια αζαρια μισαηλ τον κυριον υμνειτε και υπερυψουτε αυτον εις τους αιωνας οτι εξειλετο ημας εξ αδου και εσωσεν ημας εκ χειρος θανατου και ερρυσατο ημας εκ μεσου καιομενης φλογος και εκ του πυρος ελυτρωσατο ημας

89 εξομολογεισθε τω κυριω οτι χρηστος οτι εις τον αιωνα το ελεος αυτου

90 ευλογειτε παντες οι σεβομενοι τον θεον των θεων υμνειτε και εξομολογεισθε οτι εις τον αιωνα το ελεος αυτου και εις τον αιωνα των αιωνων

91 και εγενετο εν τω ακουσαι τον βασιλεα υμνουντων αυτων και εστως εθεωρει αυτους ζωντας τοτε ναβουχοδονοσορ ο βασιλευς εθαυμασε και ανεστη σπευσας και ειπεν τοις φιλοις αυτου

92 ιδου εγω ορω ανδρας τεσσαρας λελυμενους περιπατουντας εν τω πυρι και φθορα ουδεμια εγενηθη εν αυτοις και η ορασις του τεταρτου ομοιωμα αγγελου θεου

93 και προσελθων ο βασιλευς προς την θυραν της καμινου της καιομενης τω πυρι εκαλεσεν αυτους εξ ονοματος σεδραχ μισαχ αβδεναγω οι παιδες του θεου των θεων του υψιστου εξελθετε εκ του πυρος ουτως ουν εξηλθον οι ανδρες εκ μεσου του πυρος

94 και συνηχθησαν οι υπατοι τοπαρχαι και αρχιπατριωται και οι φιλοι του βασιλεως και εθεωρουν τους ανθρωπους εκεινους οτι ουχ ηψατο το πυρ του σωματος αυτων και αι τριχες αυτων ου κατεκαησαν και τα σαραβαρα αυτων ουκ ηλλοιωθησαν ουδε οσμη του πυρος ην εν αυτοις

95 υπολαβων δε ναβουχοδονοσορ ο βασιλευς ειπεν ευλογητος κυριος ο θεος του σεδραχ μισαχ αβδεναγω ος απεστειλε τον αγγελον αυτου και εσωσε τους παιδας αυτου τους ελπισαντας επ' αυτον την γαρ προσταγην του βασιλεως ηθετησαν και παρεδωκαν τα σωματα αυτων εις εμπυρισμον ινα μη λατρευσωσι μηδε προσκυνησωσι θεω ετερω αλλ' η τω θεω αυτων

96 και νυν εγω κρινω ινα παν εθνος και πασαι φυλαι και πασαι γλωσσαι ος αν βλασφημηση εις τον κυριον τον θεον σεδραχ μισαχ αβδεναγω διαμελισθησεται και η οικια αυτου δημευθησεται διοτι ουκ εστιν θεος ετερος ος δυνησεται εξελεσθαι ουτως

97 ουτως ουν ο βασιλευς τω σεδραχ μισαχ αβδεναγω εξουσιαν δους εφ' ολης της χωρας κατεστησεν αυτους αρχοντας

   

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org