Bible

 

Exodus 2

Studie

   

1 ην δε τις εκ της φυλης λευι ος ελαβεν των θυγατερων λευι και εσχεν αυτην

2 και εν γαστρι ελαβεν και ετεκεν αρσεν ιδοντες δε αυτο αστειον εσκεπασαν αυτο μηνας τρεις

3 επει δε ουκ ηδυναντο αυτο ετι κρυπτειν ελαβεν αυτω η μητηρ αυτου θιβιν και κατεχρισεν αυτην ασφαλτοπισση και ενεβαλεν το παιδιον εις αυτην και εθηκεν αυτην εις το ελος παρα τον ποταμον

4 και κατεσκοπευεν η αδελφη αυτου μακροθεν μαθειν τι το αποβησομενον αυτω

5 κατεβη δε η θυγατηρ φαραω λουσασθαι επι τον ποταμον και αι αβραι αυτης παρεπορευοντο παρα τον ποταμον και ιδουσα την θιβιν εν τω ελει αποστειλασα την αβραν ανειλατο αυτην

6 ανοιξασα δε ορα παιδιον κλαιον εν τη θιβει και εφεισατο αυτου η θυγατηρ φαραω και εφη απο των παιδιων των εβραιων τουτο

7 και ειπεν η αδελφη αυτου τη θυγατρι φαραω θελεις καλεσω σοι γυναικα τροφευουσαν εκ των εβραιων και θηλασει σοι το παιδιον

8 η δε ειπεν αυτη η θυγατηρ φαραω πορευου ελθουσα δε η νεανις εκαλεσεν την μητερα του παιδιου

9 ειπεν δε προς αυτην η θυγατηρ φαραω διατηρησον μοι το παιδιον τουτο και θηλασον μοι αυτο εγω δε δωσω σοι τον μισθον ελαβεν δε η γυνη το παιδιον και εθηλαζεν αυτο

10 αδρυνθεντος δε του παιδιου εισηγαγεν αυτο προς την θυγατερα φαραω και εγενηθη αυτη εις υιον επωνομασεν δε το ονομα αυτου μωυσην λεγουσα εκ του υδατος αυτον ανειλομην

11 εγενετο δε εν ταις ημεραις ταις πολλαις εκειναις μεγας γενομενος μωυσης εξηλθεν προς τους αδελφους αυτου τους υιους ισραηλ κατανοησας δε τον πονον αυτων ορα ανθρωπον αιγυπτιον τυπτοντα τινα εβραιον των εαυτου αδελφων των υιων ισραηλ

12 περιβλεψαμενος δε ωδε και ωδε ουχ ορα ουδενα και παταξας τον αιγυπτιον εκρυψεν αυτον εν τη αμμω

13 εξελθων δε τη ημερα τη δευτερα ορα δυο ανδρας εβραιους διαπληκτιζομενους και λεγει τω αδικουντι δια τι συ τυπτεις τον πλησιον

14 ο δε ειπεν τις σε κατεστησεν αρχοντα και δικαστην εφ' ημων μη ανελειν με συ θελεις ον τροπον ανειλες εχθες τον αιγυπτιον εφοβηθη δε μωυσης και ειπεν ει ουτως εμφανες γεγονεν το ρημα τουτο

15 ηκουσεν δε φαραω το ρημα τουτο και εζητει ανελειν μωυσην ανεχωρησεν δε μωυσης απο προσωπου φαραω και ωκησεν εν γη μαδιαμ ελθων δε εις γην μαδιαμ εκαθισεν επι του φρεατος

16 τω δε ιερει μαδιαμ ησαν επτα θυγατερες ποιμαινουσαι τα προβατα του πατρος αυτων ιοθορ παραγενομεναι δε ηντλουν εως επλησαν τας δεξαμενας ποτισαι τα προβατα του πατρος αυτων ιοθορ

17 παραγενομενοι δε οι ποιμενες εξεβαλον αυτας αναστας δε μωυσης ερρυσατο αυτας και ηντλησεν αυταις και εποτισεν τα προβατα αυτων

18 παρεγενοντο δε προς ραγουηλ τον πατερα αυτων ο δε ειπεν αυταις τι οτι εταχυνατε του παραγενεσθαι σημερον

19 αι δε ειπαν ανθρωπος αιγυπτιος ερρυσατο ημας απο των ποιμενων και ηντλησεν ημιν και εποτισεν τα προβατα ημων

20 ο δε ειπεν ταις θυγατρασιν αυτου και που εστι και ινα τι ουτως καταλελοιπατε τον ανθρωπον καλεσατε ουν αυτον οπως φαγη αρτον

21 κατωκισθη δε μωυσης παρα τω ανθρωπω και εξεδοτο σεπφωραν την θυγατερα αυτου μωυση γυναικα

22 εν γαστρι δε λαβουσα η γυνη ετεκεν υιον και επωνομασεν μωυσης το ονομα αυτου γηρσαμ λεγων οτι παροικος ειμι εν γη αλλοτρια

23 μετα δε τας ημερας τας πολλας εκεινας ετελευτησεν ο βασιλευς αιγυπτου και κατεστεναξαν οι υιοι ισραηλ απο των εργων και ανεβοησαν και ανεβη η βοη αυτων προς τον θεον απο των εργων

24 και εισηκουσεν ο θεος τον στεναγμον αυτων και εμνησθη ο θεος της διαθηκης αυτου της προς αβρααμ και ισαακ και ιακωβ

25 και επειδεν ο θεος τους υιους ισραηλ και εγνωσθη αυτοις

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 6717

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

6717. 'And married a daughter of Levi' means its being joined to good. This is clear from the meaning of 'marrying a daughter' as a joining together; and from the representation of 'Levi' as good, dealt with immediately above in 6716. How to understand the idea that truth which had its origin in good was joined to good must be stated. The truth that is instilled by the Lord into a person who is being regenerated traces its origin back to good. Initially good does not reveal itself because it is in the internal man; but truth does reveal itself because it is in the external and because the internal acts on the external, and not vice versa, 6322. Good is that which acts on truth and makes it its own, since nothing else than good acknowledges and receives truth. This becomes apparent in the affection for truth that is present with a person who is being regenerated. The affection derives from the good, for an affection that is a mark of love cannot come from any other source. But this truth that is received at this initial stage, that is, before regeneration, is not the genuine truth of good; rather, it is the truth of doctrine. For at this stage a person does not ponder on whether it is the truth but accepts it because it is part of the teaching of the Church. And as long as he does not ponder on whether it is the truth and then accept it, it is neither his own nor thereby comes to be his own. This state is the first for a person who is being regenerated.

[2] But once he has been regenerated the good reveals itself, in particular through the fact that he loves to lead his life in accordance with the truth which of his own accord he acknowledges to be the truth. At this point because he wills and acts on the truth he accepts, it comes to be his own. The reason for this is that it is not merely in his understanding, as it was previously, but is also in his will; and what is in the will has come to be his own. And since the understanding now makes one with the will - for the understanding accepts and the will puts into practice - there is a joining together of the two, that is to say, of good and truth. Once the joining together has been effected, then as if from a marriage offspring are born repeatedly, such offspring being truths and forms of good, and all the blessing and delight that accompanies them. These two states are what are meant by truth that has its origin in good and by truth joined to good.

[3] But the truth that is joined to good, meant here by 'a man from the house of Levi went and married a daughter of Levi', is not the kind of truth that a person receives in the first state; for what he receives then is the truth of doctrine taught by the Church in which he was born. Rather, it is truth itself, for the subject in the highest sense is the way in which the Lord as to His Human became the law of God, the truth embodied in this law being what is meant by truth itself. The reason why the origin of such truth is good is that it was the Divine - what was the Lord's inmost Self and the Being (Esse) of His life - that gave rise to that truth in His Human. This was how that truth came to be joined to good, for the Divine is nothing other than good.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.