Bible

 

Exodus 15

Studie

   

1 τοτε ησεν μωυσης και οι υιοι ισραηλ την ωδην ταυτην τω θεω και ειπαν λεγοντες ασωμεν τω κυριω ενδοξως γαρ δεδοξασται ιππον και αναβατην ερριψεν εις θαλασσαν

2 βοηθος και σκεπαστης εγενετο μοι εις σωτηριαν ουτος μου θεος και δοξασω αυτον θεος του πατρος μου και υψωσω αυτον

3 κυριος συντριβων πολεμους κυριος ονομα αυτω

4 αρματα φαραω και την δυναμιν αυτου ερριψεν εις θαλασσαν επιλεκτους αναβατας τριστατας κατεποντισεν εν ερυθρα θαλασση

5 ποντω εκαλυψεν αυτους κατεδυσαν εις βυθον ωσει λιθος

6 η δεξια σου κυριε δεδοξασται εν ισχυι η δεξια σου χειρ κυριε εθραυσεν εχθρους

7 και τω πληθει της δοξης σου συνετριψας τους υπεναντιους απεστειλας την οργην σου και κατεφαγεν αυτους ως καλαμην

8 και δια πνευματος του θυμου σου διεστη το υδωρ επαγη ωσει τειχος τα υδατα επαγη τα κυματα εν μεσω της θαλασσης

9 ειπεν ο εχθρος διωξας καταλημψομαι μεριω σκυλα εμπλησω ψυχην μου ανελω τη μαχαιρη μου κυριευσει η χειρ μου

10 απεστειλας το πνευμα σου εκαλυψεν αυτους θαλασσα εδυσαν ωσει μολιβος εν υδατι σφοδρω

11 τις ομοιος σοι εν θεοις κυριε τις ομοιος σοι δεδοξασμενος εν αγιοις θαυμαστος εν δοξαις ποιων τερατα

12 εξετεινας την δεξιαν σου κατεπιεν αυτους γη

13 ωδηγησας τη δικαιοσυνη σου τον λαον σου τουτον ον ελυτρωσω παρεκαλεσας τη ισχυι σου εις καταλυμα αγιον σου

14 ηκουσαν εθνη και ωργισθησαν ωδινες ελαβον κατοικουντας φυλιστιιμ

15 τοτε εσπευσαν ηγεμονες εδωμ και αρχοντες μωαβιτων ελαβεν αυτους τρομος ετακησαν παντες οι κατοικουντες χανααν

16 επιπεσοι επ' αυτους φοβος και τρομος μεγεθει βραχιονος σου απολιθωθητωσαν εως αν παρελθη ο λαος σου κυριε εως αν παρελθη ο λαος σου ουτος ον εκτησω

17 εισαγαγων καταφυτευσον αυτους εις ορος κληρονομιας σου εις ετοιμον κατοικητηριον σου ο κατειργασω κυριε αγιασμα κυριε ο ητοιμασαν αι χειρες σου

18 κυριος βασιλευων τον αιωνα και επ' αιωνα και ετι

19 οτι εισηλθεν ιππος φαραω συν αρμασιν και αναβαταις εις θαλασσαν και επηγαγεν επ' αυτους κυριος το υδωρ της θαλασσης οι δε υιοι ισραηλ επορευθησαν δια ξηρας εν μεσω της θαλασσης

20 λαβουσα δε μαριαμ η προφητις η αδελφη ααρων το τυμπανον εν τη χειρι αυτης και εξηλθοσαν πασαι αι γυναικες οπισω αυτης μετα τυμπανων και χορων

21 εξηρχεν δε αυτων μαριαμ λεγουσα ασωμεν τω κυριω ενδοξως γαρ δεδοξασται ιππον και αναβατην ερριψεν εις θαλασσαν

22 εξηρεν δε μωυσης τους υιους ισραηλ απο θαλασσης ερυθρας και ηγαγεν αυτους εις την ερημον σουρ και επορευοντο τρεις ημερας εν τη ερημω και ουχ ηυρισκον υδωρ ωστε πιειν

23 ηλθον δε εις μερρα και ουκ ηδυναντο πιειν εκ μερρας πικρον γαρ ην δια τουτο επωνομασθη το ονομα του τοπου εκεινου πικρια

24 και διεγογγυζεν ο λαος επι μωυσην λεγοντες τι πιομεθα

25 εβοησεν δε μωυσης προς κυριον και εδειξεν αυτω κυριος ξυλον και ενεβαλεν αυτο εις το υδωρ και εγλυκανθη το υδωρ εκει εθετο αυτω δικαιωματα και κρισεις και εκει επειρασεν αυτον

26 και ειπεν εαν ακοη ακουσης της φωνης κυριου του θεου σου και τα αρεστα εναντιον αυτου ποιησης και ενωτιση ταις εντολαις αυτου και φυλαξης παντα τα δικαιωματα αυτου πασαν νοσον ην επηγαγον τοις αιγυπτιοις ουκ επαξω επι σε εγω γαρ ειμι κυριος ο ιωμενος σε

27 και ηλθοσαν εις αιλιμ και ησαν εκει δωδεκα πηγαι υδατων και εβδομηκοντα στελεχη φοινικων παρενεβαλον δε εκει παρα τα υδατα

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 1928

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

1928. By the fountain in the way to Shur. That this signifies that that truth was from those things which proceed from memory-knowledges, is evident from the signification of a “fountain,” also of a “way,” and likewise of “Shur.” A “fountain,” as before said, signifies truth. A “way” signifies that which leads to truth and which proceeds from truth (as before shown, n. 627 t “Shur” signifies such memory-knowledge as is still as it were in the wilderness, that is, which has not yet attained to life. Truths that come from memory-knowledges are said to attain to life, when they join or associate themselves with the truths into which flows the celestial of love, for the very life of truth comes thence. There are conjunctions of actual things, thus of truths, like those of the societies in heaven, to which also they correspond; for a man as to his interiors is a kind of little heaven. The actual things, or truths, that have not been conjoined in accordance with the form of the heavenly societies, have not yet attained to life; for before this the celestial of love from the Lord cannot flow in with adaptation. They first receive life when the form is similar on both sides, or when the man’s little heaven is a correspondent image of the Grand Heaven; previous to this, no one can be called a heavenly man.

[2] The Lord, who was to govern the universal heaven from Himself, did when in the world reduce the truths and goods in His external man, or in His Human Essence, into such order; but as He perceived that His rational that was first conceived was not of this character (as said above, verses 4 and 5), He thought out the cause, and perceived that the natural truths that sprung from memory-knowledges had not as yet attained to life, that is, were not as yet reduced into that heavenly order. And besides, the truths of faith have no life at all, unless the man lives in charity, for all the truths of faith flow from charity and are in charity; and when they are in charity and from charity, then they have life. In charity there is life, but never in truths apart from charity.

[3] That “Shur” signifies memory-knowledge that has not yet attained to life, is evident from its meaning, for Shur was a wilderness not far from the Red Sea, thus toward Egypt, as is evident in Moses:

Moses made Israel to journey from the Red Sea, and they went out into the wilderness of Shur; and they went three days in the wilderness, and found no water (Exodus 15:22).

That it was toward Egypt is evident also in Moses, where the posterity of Ishmael are spoken of:

They dwelt from Havilah unto Shur, that is toward the faces of Egypt (Genesis 25:18).

Also in Samuel:

Saul smote Amalek from Havilah, as thou comest to Shur, that is toward the faces of Egypt (1 Samuel 15:7).

And again:

David made a raid against the Geshurite, and the Gizrite, and the Amalekite, for they were the inhabitants of the land who were of old, as thou goest to Shur, even to the land of Egypt (1 Samuel 27:8).

From these passages it may be seen that by “Shur” is signified the first memory-knowledge, and in fact such as is still in the wilderness, or that is not as yet conjoined with the rest in accordance with the order of heavenly association; for by “Egypt,” before which it was, is signified memory-knowledge in every sense as before shown, n. 1164, 1165, 1186, 1462).

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.