Bible

 

Exodus 14

Studie

   

1 και ελαλησεν κυριος προς μωυσην λεγων

2 λαλησον τοις υιοις ισραηλ και αποστρεψαντες στρατοπεδευσατωσαν απεναντι της επαυλεως ανα μεσον μαγδωλου και ανα μεσον της θαλασσης εξ εναντιας βεελσεπφων ενωπιον αυτων στρατοπεδευσεις επι της θαλασσης

3 και ερει φαραω τω λαω αυτου οι υιοι ισραηλ πλανωνται ουτοι εν τη γη συγκεκλεικεν γαρ αυτους η ερημος

4 εγω δε σκληρυνω την καρδιαν φαραω και καταδιωξεται οπισω αυτων και ενδοξασθησομαι εν φαραω και εν παση τη στρατια αυτου και γνωσονται παντες οι αιγυπτιοι οτι εγω ειμι κυριος και εποιησαν ουτως

5 και ανηγγελη τω βασιλει των αιγυπτιων οτι πεφευγεν ο λαος και μετεστραφη η καρδια φαραω και των θεραποντων αυτου επι τον λαον και ειπαν τι τουτο εποιησαμεν του εξαποστειλαι τους υιους ισραηλ του μη δουλευειν ημιν

6 εζευξεν ουν φαραω τα αρματα αυτου και παντα τον λαον αυτου συναπηγαγεν μεθ' εαυτου

7 και λαβων εξακοσια αρματα εκλεκτα και πασαν την ιππον των αιγυπτιων και τριστατας επι παντων

8 και εσκληρυνεν κυριος την καρδιαν φαραω βασιλεως αιγυπτου και των θεραποντων αυτου και κατεδιωξεν οπισω των υιων ισραηλ οι δε υιοι ισραηλ εξεπορευοντο εν χειρι υψηλη

9 και κατεδιωξαν οι αιγυπτιοι οπισω αυτων και ευροσαν αυτους παρεμβεβληκοτας παρα την θαλασσαν και πασα η ιππος και τα αρματα φαραω και οι ιππεις και η στρατια αυτου απεναντι της επαυλεως εξ εναντιας βεελσεπφων

10 και φαραω προσηγεν και αναβλεψαντες οι υιοι ισραηλ τοις οφθαλμοις ορωσιν και οι αιγυπτιοι εστρατοπεδευσαν οπισω αυτων και εφοβηθησαν σφοδρα ανεβοησαν δε οι υιοι ισραηλ προς κυριον

11 και ειπεν προς μωυσην παρα το μη υπαρχειν μνηματα εν γη αιγυπτω εξηγαγες ημας θανατωσαι εν τη ερημω τι τουτο εποιησας ημιν εξαγαγων εξ αιγυπτου

12 ου τουτο ην το ρημα ο ελαλησαμεν προς σε εν αιγυπτω λεγοντες παρες ημας οπως δουλευσωμεν τοις αιγυπτιοις κρεισσον γαρ ημας δουλευειν τοις αιγυπτιοις η αποθανειν εν τη ερημω ταυτη

13 ειπεν δε μωυσης προς τον λαον θαρσειτε στητε και ορατε την σωτηριαν την παρα του θεου ην ποιησει ημιν σημερον ον τροπον γαρ εωρακατε τους αιγυπτιους σημερον ου προσθησεσθε ετι ιδειν αυτους εις τον αιωνα χρονον

14 κυριος πολεμησει περι υμων και υμεις σιγησετε

15 ειπεν δε κυριος προς μωυσην τι βοας προς με λαλησον τοις υιοις ισραηλ και αναζευξατωσαν

16 και συ επαρον τη ραβδω σου και εκτεινον την χειρα σου επι την θαλασσαν και ρηξον αυτην και εισελθατωσαν οι υιοι ισραηλ εις μεσον της θαλασσης κατα το ξηρον

17 και ιδου εγω σκληρυνω την καρδιαν φαραω και των αιγυπτιων παντων και εισελευσονται οπισω αυτων και ενδοξασθησομαι εν φαραω και εν παση τη στρατια αυτου και εν τοις αρμασιν και εν τοις ιπποις αυτου

18 και γνωσονται παντες οι αιγυπτιοι οτι εγω ειμι κυριος ενδοξαζομενου μου εν φαραω και εν τοις αρμασιν και ιπποις αυτου

19 εξηρεν δε ο αγγελος του θεου ο προπορευομενος της παρεμβολης των υιων ισραηλ και επορευθη εκ των οπισθεν εξηρεν δε και ο στυλος της νεφελης απο προσωπου αυτων και εστη εκ των οπισω αυτων

20 και εισηλθεν ανα μεσον της παρεμβολης των αιγυπτιων και ανα μεσον της παρεμβολης ισραηλ και εστη και εγενετο σκοτος και γνοφος και διηλθεν η νυξ και ου συνεμιξαν αλληλοις ολην την νυκτα

21 εξετεινεν δε μωυσης την χειρα επι την θαλασσαν και υπηγαγεν κυριος την θαλασσαν εν ανεμω νοτω βιαιω ολην την νυκτα και εποιησεν την θαλασσαν ξηραν και εσχισθη το υδωρ

22 και εισηλθον οι υιοι ισραηλ εις μεσον της θαλασσης κατα το ξηρον και το υδωρ αυτοις τειχος εκ δεξιων και τειχος εξ ευωνυμων

23 κατεδιωξαν δε οι αιγυπτιοι και εισηλθον οπισω αυτων πασα η ιππος φαραω και τα αρματα και οι αναβαται εις μεσον της θαλασσης

24 εγενηθη δε εν τη φυλακη τη εωθινη και επεβλεψεν κυριος επι την παρεμβολην των αιγυπτιων εν στυλω πυρος και νεφελης και συνεταραξεν την παρεμβολην των αιγυπτιων

25 και συνεδησεν τους αξονας των αρματων αυτων και ηγαγεν αυτους μετα βιας και ειπαν οι αιγυπτιοι φυγωμεν απο προσωπου ισραηλ ο γαρ κυριος πολεμει περι αυτων τους αιγυπτιους

26 ειπεν δε κυριος προς μωυσην εκτεινον την χειρα σου επι την θαλασσαν και αποκαταστητω το υδωρ και επικαλυψατω τους αιγυπτιους επι τε τα αρματα και τους αναβατας

27 εξετεινεν δε μωυσης την χειρα επι την θαλασσαν και απεκατεστη το υδωρ προς ημεραν επι χωρας οι δε αιγυπτιοι εφυγον υπο το υδωρ και εξετιναξεν κυριος τους αιγυπτιους μεσον της θαλασσης

28 και επαναστραφεν το υδωρ εκαλυψεν τα αρματα και τους αναβατας και πασαν την δυναμιν φαραω τους εισπεπορευμενους οπισω αυτων εις την θαλασσαν και ου κατελειφθη εξ αυτων ουδε εις

29 οι δε υιοι ισραηλ επορευθησαν δια ξηρας εν μεσω της θαλασσης το δε υδωρ αυτοις τειχος εκ δεξιων και τειχος εξ ευωνυμων

30 και ερρυσατο κυριος τον ισραηλ εν τη ημερα εκεινη εκ χειρος των αιγυπτιων και ειδεν ισραηλ τους αιγυπτιους τεθνηκοτας παρα το χειλος της θαλασσης

31 ειδεν δε ισραηλ την χειρα την μεγαλην α εποιησεν κυριος τοις αιγυπτιοις εφοβηθη δε ο λαος τον κυριον και επιστευσαν τω θεω και μωυση τω θεραποντι αυτου

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 8330

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

8330. The sanctuary, O Lord, which thy hands have prepared. That this signifies heaven where are they who are in the truth of faith from the Lord, is evident from the signification of “the sanctuary,” as being heaven where is the truth of faith (of which below); and from the signification of “Thy hands have prepared,” as being that which is from the Lord. It is said of the sanctuary that “Thy hands have prepared it,” because the “hands” are predicated of truth, and signify power. (That the “hands” are predicated of truth, see n. 3091, 8281; and also that they denote power, n. 878, 3387, 4931-4937, 5327, 5328, 6292, 6947, 7011, 7188, 7189, 7518, 7673, 8050, 8069, 8153, 8281; in like manner that “sanctuary” is predicated of truth, n. 8302.) But the words which precede, as “the place for Thee to dwell in,” and “which Thou hast wrought O Jehovah,” are predicated of good, because they relate to “the mountain of inheritance,” by which is signified heaven wherein is the good of charity (n. 8327). (That there are words which in the Word are predicated of good, and words which are predicated of truth, see n. 8314)

[2] What is meant by the heaven in which is the good of charity, which is signified by “the mountain of inheritance,” and what by the heaven in which is the truth of faith, which is “the sanctuary,” shall be briefly told. The heaven in which is the good of charity is that in which are the interior ones who belong to the Lord’s spiritual kingdom; and the heaven in which is the truth of faith is that in which are the exterior ones who belong to this kingdom. They who are interior are in charity itself and in the derivative faith; but they who are exterior are those who are in faith, but not yet in charity. These latter do good from obedience, but the former from affection. From all this it is evident what is meant by the heaven in which is the good of charity, and what by the heaven in which is the truth of faith.

[3] As regards the “sanctuary,” it denotes in the supreme sense the truth of faith which is from the Lord, and consequently in the representative sense it denotes the Lord’s spiritual kingdom, also the spiritual church, and from this a regenerated man who is a church, and thus in a sense abstracted from these it denotes the truth of faith, thus faith itself. (What “holy” denotes see above, n. 8302)

[4] From this then it is that heaven is called “the sanctuary” from the truth of faith which is from the Lord, as in David:

Jehovah answer thee in the day of trouble, send thee help from the sanctuary, and sustain thee out of Zion (Psalms 20:1-2);

here “the sanctuary” denotes the heaven where is the truth of faith; “Zion” denotes the heaven where is the good of love.

They have seen Thy goings, O God, the goings of my God, of my King, in the sanctuary; to be feared is God, out of Thy sanctuaries the God of Israel (Psalms 68:24, 35);

“the sanctuary” denotes the heaven where is the truth of faith, consequently it is said “God,” and not “Jehovah,” and also “King;” because “God” is said where truth is treated of, and “Jehovah” where good is treated of (n. 2586, 2769, 2807, 2822, 3921, 4402, 7010, 7268), and because “King” denotes truth (n. 1672, 1728, 2015, 2069, 3009, 4575, 4581, 4966, 5044, 5068, 6148).

[5] In the same:

A people shall praise Jah, because He hath looked forth from the height of His sanctuary; from the heavens did Jehovah look upon the earth, to hear the groaning of the bound one, to open to the sons of death (Psalms 102:18-20);

here also “sanctuary” denotes heaven as to the truth of faith. In the same:

Praise ye God in His sanctuary; praise ye Him in the expanse of His strength (Psalms 150:1);

“to praise in the sanctuary” denotes to do so from the truth of faith which is from the Lord; and “to praise in the expanse of His strength,” denotes by virtue of the good of charity which is from the Lord.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.