¹ Visio Abdiæ. Hæc dicit Dominus Deus ad Edom : Auditum audivimus a Domino, et legatum ad gentes misit : surgite, et consurgamus adversus eum in prælium.

² Ecce parvulum dedi te in gentibus : contemptibilis tu es valde.

³ Superbia cordis tui extulit te, habitantem in scissuris petrarum, exaltantem solium tuum ; qui dicis in corde tuo : Quis detrahet me in terram ?

⁴ Si exaltatus fueris ut aquila, et si inter sidera posueris nidum tuum, inde detraham te, dicit Dominus.

⁵ Si fures introissent ad te, si latrones per noctem, quomodo conticuisses ? nonne furati essent sufficientia sibi ? Si vindemiatores introissent ad te, numquid saltem racemum reliquissent tibi ?

⁶ Quomodo scrutati sunt Esau ; investigaverunt abscondita ejus ?

⁷ Usque ad terminum emiserunt te : omnes viri fœderis tui illuserunt tibi : invaluerunt adversum te viri pacis tuæ, qui comedunt tecum, ponent insidias subter te ; non est prudentia in eo.

⁸ Numquid non in die illa, dicit Dominus, perdam sapientes de Idumæa, et prudentiam de monte Esau ?

⁹ Et timebunt fortes tui a meridie, ut intereat vir de monte Esau.

¹⁰ Propter interfectionem, et propter iniquitatem in fratrem tuum Jacob, operiet te confusio, et peribis in æternum.

¹¹ In die cum stares adversus eum, quando capiebant alieni exercitum ejus, et extranei ingrediebantur portas ejus, et super Jerusalem mittebant sortem, tu quoque eras quasi unus ex eis.

¹² Et non despicies in die fratris tui, in die peregrinationis ejus : et non lætaberis super filios Juda in die perditionis eorum : et non magnificabis os tuum in die angustiæ.

¹³ Neque ingriederis portam populi mei in die ruinæ eorum ; neque despicies et tu in malis ejus in die vastitatis illius. Et non emitteris adversus exercitum ejus in die vastitatis illius,

¹⁴ neque stabis in exitibus ut interficias eos qui fugerint, et non concludes reliquos ejus in die tribulationis.

¹⁵ Quoniam juxta est dies Domini super omnes gentes : sicut fecisti, fiet tibi ; retributionem tuam convertet in caput tuum.

¹⁶ Quomodo enim bibistis super montem sanctum meum, bibent omnes gentes jugiter : et bibent, et absorbebunt, et erunt quasi non sint.

¹⁷ Et in monte Sion erit salvatio, et erit sanctus ; et possidebit domus Jacob eos qui se possederant.

¹⁸ Et erit domus Jacob ignis, et domus Joseph flamma, et domus Esau stipula : et succendentur in eis, et devorabunt eos, et non erunt reliquiæ domus Esau, quia Dominus locutus est.

¹⁹ Et hæreditabunt hi, qui ad austrum sunt, montem Esau, et qui in campestribus, Philisthiim : et possidebunt regionem Ephraim et regionem Samariæ, et Benjamin possidebit Galaad.

²⁰ Et transmigratio exercitus hujus filiorum Israël, omnia loca Chananæorum usque ad Sareptam : et transmigratio Jerusalem, quæ in Bosphoro est, possidebit civitates austri.

²¹ Et ascendent salvatores in montem Sion judicare montem Esau, et erit Domino regnum.

¹ Respondens autem Sophar Naamathites, dixit :

² Idcirco cogitationes meæ variæ succedunt sibi, et mens in diversa rapitur.

³ Doctrinam qua me arguis audiam, et spiritus intelligentiæ meæ respondebit mihi.

⁴ Hoc scio a principio, ex quo positus est homo super terram,

⁵ quod laus impiorum brevis sit, et gaudium hypocritæ ad instar puncti.

⁶ Si ascenderit usque ad cælum superbia ejus, et caput ejus nubes tetigerit,

⁷ quasi sterquilinium in fine perdetur, et qui eum viderant, dicent : Ubi est ?

⁸ Velut somnium avolans non invenietur : transiet sicut visio nocturna.

⁹ Oculus qui eum viderat non videbit, neque ultra intuebitur eum locus suus.

¹⁰ Filii ejus atterentur egestate, et manus illius reddent ei dolorem suum.

¹¹ Ossa ejus implebuntur vitiis adolescentiæ ejus, et cum eo in pulvere dormient.

¹² Cum enim dulce fuerit in ore ejus malum, abscondet illud sub lingua sua.

¹³ Parcet illi, et non derelinquet illud, et celabit in gutture suo.

¹⁴ Panis ejus in utero illius vertetur in fel aspidum intrinsecus.

¹⁵ Divitias quas devoravit evomet, et de ventre illius extrahet eas Deus.

¹⁶ Caput aspidum suget, et occidet eum lingua viperæ.

¹⁷ (Non videat rivulos fluminis, torrentes mellis et butyri.)

¹⁸ Luet quæ fecit omnia, nec tamen consumetur : juxta multitudinem adinventionum suarum, sic et sustinebit.

¹⁹ Quoniam confringens nudavit pauperes : domum rapuit, et non ædificavit eam.

²⁰ Nec est satiatus venter ejus : et cum habuerit quæ concupierat, possidere non poterit.

²¹ Non remansit de cibo ejus : et propterea nihil permanebit de bonis ejus.

²² Cum satiatus fuerit, arctabitur : æstuabit, et omnis dolor irruet super eum.

²³ Utinam impleatur venter ejus, ut emittat in eum iram furoris sui, et pluat super illum bellum suum !

²⁴ Fugiet arma ferrea, et irruet in arcum æreum.

²⁵ Eductus, et egrediens de vagina sua, et fulgurans in amaritudine sua : vadent et venient super eum horribiles.

²⁶ Omnes tenebræ absconditæ sunt in occultis ejus : devorabit eum ignis qui non succenditur : affligetur relictus in tabernaculo suo.

²⁷ Revelabunt cæli iniquitatem ejus, et terra consurget adversus eum.

²⁸ Apertum erit germen domus illius : detrahetur in die furoris Dei.

²⁹ Hæc est pars hominis impii a Deo, et hæreditas verborum ejus a Domino.