¹ Et accesserunt ad eum pharisæi et sadducæi tentantes : et rogaverunt eum ut signum de cælo ostenderet eis.

² At ille respondens, ait illis : Facto vespere dicitis : Serenum erit, rubicundum est enim cælum.

³ Et mane : Hodie tempestas, rutilat enim triste cælum.

⁴ Faciem ergo cæli dijudicare nostis : signa autem temporum non potestis scire ? Generatio mala et adultera signum quærit : et signum non dabitur ei, nisi signum Jonæ prophetæ. Et relictis illis, abiit.

⁵ Et cum venissent discipuli ejus trans fretum, obliti sunt panes accipere.

⁶ Qui dixit illis : Intuemini, et cavete a fermento pharisæorum et sadducæorum.

⁷ At illi cogitabant intra se dicentes : Quia panes non accepimus.

⁸ Sciens autem Jesus, dixit : Quid cogitatis intra vos modicæ fidei, quia panes non habetis ?

⁹ Nondum intelligitis, neque recordamini quinque panum in quinque millia hominum, et quot cophinos sumpsistis ?

¹⁰ neque septem panum in quatuor millia hominum, et quot sportas sumpsistis ?

¹¹ Quare non intelligitis, quia non de pane dixi vobis : Cavete a fermento pharisæorum et sadducæorum ?

¹² Tunc intellexerunt quia non dixerit cavendum a fermento panum, sed a doctrina pharisæorum et sadducæorum.

¹³ Venit autem Jesus in partes Cæsareæ Philippi : et interrogabat discipulos suos, dicens : Quem dicunt homines esse Filium hominis ?

¹⁴ At illi dixerunt : Alii Joannem Baptistam, alii autem Eliam, alii vero Jeremiam, aut unum ex prophetis.

¹⁵ Dicit illis Jesus : Vos autem, quem me esse dicitis ?

¹⁶ Respondens Simon Petrus dixit : Tu es Christus, Filius Dei vivi.

¹⁷ Respondens autem Jesus, dixit ei : Beatus es Simon Bar Jona : quia caro et sanguis non revelavit tibi, sed Pater meus, qui in cælis est.

¹⁸ Et ego dico tibi, quia tu es Petrus, et super hanc petram ædificabo Ecclesiam meam, et portæ inferi non prævalebunt adversus eam.

¹⁹ Et tibi dabo claves regni cælorum. Et quodcumque ligaveris super terram, erit ligatum et in cælis : et quodcumque solveris super terram, erit solutum et in cælis.

²⁰ Tunc præcepit discipulis suis ut nemini dicerent quia ipse esset Jesus Christus.

²¹ Exinde cœpit Jesus ostendere discipulis suis, quia oporteret eum ire Jerosolymam, et multa pati a senioribus, et scribis, et principibus sacerdotum, et occidi, et tertia die resurgere.

²² Et assumens eum Petrus, cœpit increpare illum dicens : Absit a te, Domine : non erit tibi hoc.

²³ Qui conversus, dixit Petro : Vade post me Satana, scandalum es mihi : quia non sapis ea quæ Dei sunt, sed ea quæ hominum.

²⁴ Tunc Jesus dixit discipulis suis : Si quis vult post me venire, abneget semetipsum, et tollat crucem suam, et sequatur me.

²⁵ Qui enim voluerit animam suam salvam facere, perdet eam : qui autem perdiderit animam suam propter me, inveniet eam.

²⁶ Quid enim prodest homini, si mundum universum lucretur, animæ vero suæ detrimentum patiatur ? aut quam dabit homo commutationem pro anima sua ?

²⁷ Filius enim hominis venturus est in gloria Patris sui cum angelis suis : et tunc reddet unicuique secundum opera ejus.

²⁸ Amen dico vobis, sunt quidam de hic stantibus, qui non gustabunt mortem, donec videant Filium hominis venientem in regno suo.

¹ Et ingressus perambulabat Jericho.

² Et ecce vir nomine Zachæus : et hic princeps erat publicanorum, et ipse dives :

³ et quærebat videre Jesum, quis esset : et non poterat præ turba, quia statura pusillus erat.

⁴ Et præcurrens ascendit in arborem sycomorum ut videret eum : quia inde erat transiturus.

⁵ Et cum venisset ad locum, suspiciens Jesus vidit illum, et dixit ad eum : Zachæe, festinans descende : quia hodie in domo tua oportet me manere.

⁶ Et festinans descendit, et excepit illum gaudens.

⁷ Et cum viderent omnes, murmurabant, dicentes quod ad hominem peccatorem divertisset.

⁸ Stans autem Zachæus, dixit ad Dominum : Ecce dimidium bonorum meorum, Domine, do pauperibus : et si quid aliquem defraudavi, reddo quadruplum.

⁹ Ait Jesus ad eum : Quia hodie salus domui huic facta est : eo quod et ipse filius sit Abrahæ.

¹⁰ Venit enim Filius hominis quærere, et salvum facere quod perierat.

¹¹ Hæc illis audientibus adjiciens, dixit parabolam, eo quod esset prope Jerusalem : et quia existimarent quod confestim regnum Dei manifestaretur.

¹² Dixit ergo : Homo quidam nobilis abiit in regionem longinquam accipere sibi regnum, et reverti.

¹³ Vocatis autem decem servis suis, dedit eis decem mnas, et ait ad illos : Negotiamini dum venio.

¹⁴ Cives autem ejus oderant eum : et miserunt legationem post illum, dicentes : Nolumus hunc regnare super nos.

¹⁵ Et factum est ut rediret accepto regno : et jussit vocari servos, quibus dedit pecuniam, ut sciret quantum quisque negotiatus esset.

¹⁶ Venit autem primus dicens : Domine, mna tua decem mnas acquisivit.

¹⁷ Et ait illi : Euge bone serve, quia in modico fuisti fidelis, eris potestatem habens super decem civitates.

¹⁸ Et alter venit, dicens : Domine, mna tua fecit quinque mnas.

¹⁹ Et huic ait : Et tu esto super quinque civitates.

²⁰ Et alter venit, dicens : Domine, ecce mna tua, quam habui repositam in sudario :

²¹ timui enim te, quia homo austerus es : tollis quod non posuisti, et metis quod non seminasti.

²² Dicit ei : De ore tuo te judico, serve nequam. Sciebas quod ego homo austerus sum, tollens quod non posui, et metens quod non seminavi :

²³ et quare non dedisti pecuniam meam ad mensam, ut ego veniens cum usuris utique exegissem illam ?

²⁴ Et astantibus dixit : Auferte ab illo mnam, et date illi qui decem mnas habet.

²⁵ Et dixerunt ei : Domine, habet decem mnas.

²⁶ Dico autem vobis, quia omni habenti dabitur, et abundabit : ab eo autem qui non habet, et quod habet auferetur ab eo.

²⁷ Verumtamen inimicos meos illos, qui noluerunt me regnare super se, adducite huc : et interficite ante me.

²⁸ Et his dictis, præcedebat ascendens Jerosolymam.

²⁹ Et factum est, cum appropinquasset ad Bethphage et Bethaniam, ad montem qui vocatur Oliveti, misit duos discipulos suos,

³⁰ dicens : Ite in castellum quod contra est : in quod introëuntes, invenietis pullum asinæ alligatum, cui nemo umquam hominum sedit : solvite illum, et adducite.

³¹ Et si quis vos interrogaverit : Quare solvitis ? sic dicetis ei : Quia Dominus operam ejus desiderat.

³² Abierunt autem qui missi erant : et invenerunt, sicut dixit illis, stantem pullum.

³³ Solventibus autem illis pullum, dixerunt domini ejus ad illos : Quid solvitis pullum ?

³⁴ At illi dixerunt : Quia Dominus eum necessarium habet.

³⁵ Et duxerunt illum ad Jesum. Et jacentes vestimenta sua supra pullum, imposuerunt Jesum.

³⁶ Eunte autem illo, substernebant vestimenta sua in via :

³⁷ et cum appropinquaret jam ad descensum montis Oliveti, cœperunt omnes turbæ discipulorum gaudentes laudare Deum voce magna super omnibus, quas viderant, virtutibus,

³⁸ dicentes : Benedictus, qui venit rex in nomine Domini : pax in cælo, et gloria in excelsis.

³⁹ Et quidam pharisæorum de turbis dixerunt ad illum : Magister, increpa discipulos tuos.

⁴⁰ Quibus ipse ait : Dico vobis, quia si hi tacuerint, lapides clamabunt.

⁴¹ Et ut appropinquavit, videns civitatem flevit super illam, dicens :

⁴² Quia si cognovisses et tu, et quidem in hac die tua, quæ ad pacem tibi : nunc autem abscondita sunt ab oculis tuis.

⁴³ Quia venient dies in te : et circumdabunt te inimici tui vallo, et circumdabunt te : et coangustabunt te undique :

⁴⁴ et ad terram prosternent te, et filios tuos, qui in te sunt, et non relinquent in te lapidem super lapidem : eo quod non cognoveris tempus visitationis tuæ.

⁴⁵ Et ingressus in templum, cœpit ejicere vendentes in illo, et ementes,

⁴⁶ dicens illis : Scriptum est : Quia domus mea domus orationis est : vos autem fecistis illam speluncam latronum.

⁴⁷ Et erat docens quotidie in templo. Principes autem sacerdotum, et scribæ, et princeps plebis quærebant illum perdere :

⁴⁸ et non inveniebant quid facerent illi. Omnis enim populus suspensus erat, audiens illum.