Bible

 

Jeremias 34

Studie

   

1 Verbum quod factum est ad Jeremiam a Domino quando Nabuchodonosor rex Babylonis, et omnis exercitus ejus, universaque regna terræ, quæ erant sub potestate manus ejus, et omnes populi, bellabant contra Jerusalem, et contra omnes urbes ejus, dicens :

2 Hæc dicit Dominus Deus Israël : Vade, et loquere ad Sedeciam regem Juda, et dices ad eum : Hæc dicit Dominus : Ecce ego tradam civitatem hanc in manus regis Babylonis, et succendet eam igni :

3 et tu non effugies de manu ejus, sed comprehensione capieris, et in manu ejus traderis : et oculi tui oculos regis Babylonis videbunt, et os ejus cum ore tuo loquetur, et Babylonem introibis.

4 Attamen audi verbum Domini, Sedecia, rex Juda : Hæc dicit Dominus ad te : Non morieris in gladio,

5 sed in pace morieris : et secundum combustiones patrum tuorum, regum priorum qui fuerunt ante te, sic comburent te : et væ domine, plangent te : quia verbum ego locutus sum, dicit Dominus.

6 Et locutus est Jeremias propheta ad Sedeciam regem Juda universa verba hæc in Jerusalem.

7 Et exercitus regis Babylonis pugnabat contra Jerusalem, et contra omnes civitates Juda quæ reliquæ erant, contra Lachis et contra Azecha : hæ enim supererant de civitatibus Juda, urbes munitæ.

8 Verbum quod factum est ad Jeremiam a Domino, postquam percussit rex Sedecias fœdus cum omni populo in Jerusalem, prædicans,

9 ut dimitteret unusquisque servum suum et unusquisque ancillam suam, Hebræum et Hebræam, liberos, et nequaquam dominarentur eis, id est, in Judæo et fratre suo.

10 Audierunt ergo omnes principes et universus populus, qui inierant pactum ut dimitteret unusquisque servum suum et unusquisque ancillam suam liberos, et ultra non dominarentur eis : audierunt igitur, et dimiserunt.

11 Et conversi sunt deinceps : et retraxerunt servos et ancillas suas quos dimiserant liberos, et subjugaverunt in famulos et famulas.

12 Et factum est verbum Domini ad Jeremiam a Domino, dicens :

13 Hæc dicit Dominus Deus Israël : Ego percussi fœdus cum patribus vestris in die qua eduxi eos de terra Ægypti, de domo servitutis, dicens :

14 Cum completi fuerint septem anni, dimittat unusquisque fratrem suum Hebræum, qui venditus est ei : et serviet tibi sex annis, et dimittes eum a te liberum : et non audierunt patres vestri me, nec inclinaverunt aurem suam.

15 Et conversi estis vos hodie, et fecistis quod rectum est in oculis meis, ut prædicaretis libertatem unusquisque ad amicum suum : et inistis pactum in conspectu meo, in domo in qua invocatum est nomen meum super eam :

16 et reversi estis, et commaculastis nomen meum, et reduxistis unusquisque servum suum et unusquisque ancillam suam, quos dimiseratis ut essent liberi et suæ potestatis, et subjugastis eos ut sint vobis servi et ancillæ.

17 Propterea hæc dicit Dominus : Vos non audistis me, ut prædicaretis libertatem unusquisque fratri suo et unusquisque amico suo : ecce ego prædico vobis libertatem, ait Dominus, ad gladium, ad pestem, et ad famem, et dabo vos in commotionem cunctis regnis terræ.

18 Et dabo viros qui prævaricantur fœdus meum, et non observaverunt verba fœderis quibus assensi sunt in conspectu meo, vitulum quem conciderunt in duas partes, et transierunt inter divisiones ejus,

19 principes Juda et principes Jerusalem, eunuchi et sacerdotes, et omnis populus terræ, qui transierunt inter divisiones vituli :

20 et dabo eos in manus inimicorum suorum, et in manus quærentium animam eorum, et erit morticinum eorum in escam volatilibus cæli et bestiis terræ.

21 Et Sedeciam regem Juda, et principes ejus, dabo in manus inimicorum suorum, et in manus quærentium animas eorum, et in manus exercituum regis Babylonis, qui recesserunt a vobis.

22 Ecce ego præcipio, dicit Dominus, et reducam eos in civitatem hanc, et præliabuntur adversus eam, et capient eam, et incendent igni : et civitates Juda dabo in solitudinem, eo quod non sit habitator.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Apocalypsis Revelata # 32

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 962  
  

32. (Vers. 9.) "Ego Johannes, qui et 1 frater vester et consocius," significat illos qui in bono charitatis et inde veris fidei sunt. - Quod Johannes Apostolus repraesentaverit illos qui in bono charitatis sunt, supra (5) dictum est; et qui in bono charitatis sunt, etiam in veris fidei sunt, quoniam charitas est anima et vita fidei: inde est, quod Johannes se vocet fratrem et consocium illorum in Ecclesia ad quos scribit, scripsit enim ad septem Ecclesias; per "fratrem" in Sensu spirituali Verbi intelligitur qui in bono charitatis est, et per "socium," qui inde in veris fidei est; sunt enim omnes quasi consanguinei per charitatem, at affines per fidem; charitas enim conjungit, non ita fides, nisi haec sit ex charitate; dum fides ex charitate est, tunc charitas conjungit, et fides consociat; et quia unum faciunt, ideo Dominus mandavit, ut omnes essent "fratres;" dicit enim,

"Unus est vester Doctor, Christus; omnes autem vos Fratres estis," (Matthaeus 23:8);

etiam Dominus vocat illos "fratres," qui illos bono charitatis seu in bono vitae sunt; dixit,

"Mater Mea et Fratres Mei hi sunt, qui audiunt Verbum Dei et faciunt illud," (Luca 8:21; 2 Matthaeus 12:49; Marcus 3:33-35);

per "Matrem" intelligitur Ecclesia, et per "fratres" illi qui in charitate sunt; et quia bonum charitatis est "frater," ideo Dominus appellat illos qui in eo sunt fratres, etiam Matthaeus 25:40; et ideo quoque discipulos, Matthaeus 28:10; Johannes 20:17; sed non legitur quod discipuli appellaverint Dominum fratrem, quia frater est bonum quod a Domino est; est hoc comparative sicut cum Rege, Principe et Magnate, qui consanguineos et affines vocant fratres, sed usque non hi vicissim; nam dicit Dominus,

"Unus est vester Doctor, Christus vos autem omnes Fratres estis," (Matthaeus 23:8); tum,

"Vos vocatis Me Magister et Domine, et recte dicitis, sum namque' (Johannes 13:13).

Filii Israelis vocabant omnes fratres, qui a Patre eorum Jacobo erant, et latius etiam illos qui ab Esavo; at socios qui non ex illis. Sed quia Verbum in Sensu spirituali agit solum de illis, qui in Ecclesia Domini sunt, ideo in eo Sensu per "fratres" intelliguntur qui in bono charitatis a Domino sunt, et per "socios" illi qui in veris fidei; ita in sequentibus:

"Sic dicetis quisque ad Socium suum, et quisque ad Fratrem suum, quid respondit Jehovah," (Jeremias 23:35);

Non proclamastis libertatem quisque Fratri suo et quisque Socio suo," (Jeremias 34:17);

"Ne quis urgeat Socium suum nec Fratrem," (Deuteronomius 15:1-2);

"Propter Fratres meos et Socios meos loquar," (Psalm. 122:8);

"Quisque Socium suum adjuvat, et Fratri suo dicit, confirma te," (Esaias 41:6);

et in opposito sensu:

"Quisque, a Socio suo cavete vobis, et super ullo Fratre ne confidite; omnis Frater supplantat, et omnis Socius calumniatur," (Jeremias 9:3 (B.A. 4));

"Commiscebo Aegyptum cum Aegypto, ut pugnet contra Fratrem suum, et contra Socium suum," (Esaias 19:2); et alibi.

Haec allata sunt, ut sciatur cur Johannes se dicit Fratrem et Consocium; et quod per "fratrem" in Verbo intelligatur qui in charitate seu bono est, et per "consocium" qui in fide seu vero. Sed quia charitas est ex qua fides, ideo a Domino non aliqui vocantur socii, sed "fratres" vel "proximus; quisque etiam proximus est secundum quale boni, (Luca 10:36-37).

Poznámky pod čarou:

1. et pro "est"

2. 21 pro "22"

  
/ 962