Bible

 

Genesis 2

Studie

   

1 Igitur perfecti sunt cæli et terra, et omnis ornatus eorum.

2 Complevitque Deus die septimo opus suum quod fecerat : et requievit die septimo ab universo opere quod patrarat.

3 Et benedixit diei septimo, et sanctificavit illum, quia in ipso cessaverat ab omni opere suo quod creavit Deus ut faceret.

4 Istæ sunt generationes cæli et terræ, quando creata sunt, in die quo fecit Dominus Deus cælum et terram,

5 et omne virgultum agri antequam orietur in terra, omnemque herbam regionis priusquam germinaret : non enim pluerat Dominus Deus super terram, et homo non erat qui operaretur terram :

6 sed fons ascendebat e terra, irrigans universam superficiem terræ.

7 Formavit igitur Dominus Deus hominem de limo terræ, et inspiravit in faciem ejus spiraculum vitæ, et factus est homo in animam viventem.

8 Plantaverat autem Dominus Deus paradisum voluptatis a principio, in quo posuit hominem quem formaverat.

9 Produxitque Dominus Deus de humo omne lignum pulchrum visu, et ad vescendum suave lignum etiam vitæ in medio paradisi, lignumque scientiæ boni et mali.

10 Et fluvius egrediebatur de loco voluptatis ad irrigandum paradisum, qui inde dividitur in quatuor capita.

11 Nomen uni Phison : ipse est qui circuit omnem terram Hevilath, ubi nascitur aurum :

12 et aurum terræ illius optimum est ; ibi invenitur bdellium, et lapis onychinus.

13 Et nomen fluvii secundi Gehon ; ipse est qui circumit omnem terram Æthiopiæ.

14 Nomen vero fluminis tertii, Tigris : ipse vadit contra Assyrios. Fluvius autem quartus, ipse est Euphrates.

15 Tulit ergo Dominus Deus hominem, et posuit eum in paradiso voluptatis, ut operaretur, et custodiret illum :

16 præcepitque ei, dicens : Ex omni ligno paradisi comede ;

17 de ligno autem scientiæ boni et mali ne comedas : in quocumque enim die comederis ex eo, morte morieris.

18 Dixit quoque Dominus Deus : Non est bonum esse hominem solum : faciamus ei adjutorium simile sibi.

19 Formatis igitur Dominus Deus de humo cunctis animantibus terræ, et universis volatilibus cæli, adduxit ea ad Adam, ut videret quid vocaret ea : omne enim quod vocavit Adam animæ viventis, ipsum est nomen ejus.

20 Appellavitque Adam nominibus suis cuncta animantia, et universa volatilia cæli, et omnes bestias terræ : Adæ vero non inveniebatur adjutor similis ejus.

21 Immisit ergo Dominus Deus soporem in Adam : cumque obdormisset, tulit unam de costis ejus, et replevit carnem pro ea.

22 Et ædificavit Dominus Deus costam, quam tulerat de Adam, in mulierem : et adduxit eam ad Adam.

23 Dixitque Adam : Hoc nunc os ex ossibus meis, et caro de carne mea : hæc vocabitur Virago, quoniam de viro sumpta est.

24 Quam ob rem relinquet homo patrem suum, et matrem, et adhærebit uxori suæ : et erunt duo in carne una.

25 Erat autem uterque nudus, Adam scilicet et uxor ejus : et non erubescebant.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 81

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

81. THE INTERNAL SENSE

The subject in this chapter is the celestial man; in the previous chapter it was the spiritual man who progressed to being spiritual from having been a dead man. But since people nowadays do not know what the celestial man is, and scarcely know what the spiritual man is or what the dead man is, let the nature of each one be presented briefly, in order that it may be known how they differ.

First. The dead man acknowledges no other truth or good than that belonging to the body and the world. This he also worships. The spiritual man acknowledges spiritual and celestial truth and good. But he does so not so much from love as from faith, which is also the basis of his actions. The celestial man believes and perceives spiritual and celestial truth and good, and does not acknowledge any other faith than that which stems from love, which is also the basis of his actions.

Second. The dead man has solely the life of the body and of the world as his ends in view. He does not know what eternal life is, or what the Lord is. Or if he does know, he does not believe. The spiritual man has eternal life, and therefore the Lord, as his ends in view. The celestial man has the Lord and therefore His kingdom and eternal life as his ends in view.

Third. The dead man when involved in conflict nearly always gives in. And when there is no conflict evils and falsities reign supreme within him, making him their slave. His bonds are external ones, such as fear of the law, loss of life, wealth, profits, and reputation on account of these. The spiritual man is involved in conflict, but he always conquers. The bonds which restrain him are internal, and are called the bonds of conscience. The celestial man is not involved in conflict. If evils and falsities assail him, he treats them with contempt, and is therefore called a conqueror. No visible bonds restrict him, for he is a free man. His bonds, which are not visible, are perceptions of good and truth.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.