Bible

 

Ezechiel 16

Studie

   

1 Et factus est sermo Domini ad me, dicens :

2 Fili hominis, notas fac Jerusalem abominationes suas,

3 et dices : Hæc dicit Dominus Deus Jerusalem : Radix tua et generatio tua de terra Chanaan : pater tuus Amorrhæus, et mater tua Cethæa.

4 Et quando nata es, in die ortus tui, non est præcisus umbilicus tuus : et aqua non es lota in salutem, nec sale salita, nec involuta pannis.

5 Non pepercit super te oculus, ut faceret tibi unum de his, misertus tui : sed projecta es super faciem terræ in abjectione animæ tuæ, in die qua nata es.

6 Transiens autem per te, vidi te conculcari in sanguine tuo, et dixi tibi cum esses in sanguine tuo : Vive, dixi, inquam, tibi ; in sanguine tuo vive.

7 Multiplicatam quasi germen agri dedi te : et multiplicata es, et grandis effecta, et ingressa es, et pervenisti ad mundum muliebrem : ubera tua intumuerunt, et pilus tuus germinavit : et eras nuda, et confusione plena.

8 Et transivi per te, et vidi te : et ecce tempus tuum, tempus amantium : et expandi amictum meum super te, et operui ignominiam tuam : et juravi tibi, et ingressus sum pactum tecum, ait Dominus Deus, et facta es mihi.

9 Et lavi te aqua, et emundavi sanguinem tuum ex te, et unxi te oleo.

10 Et vestivi te discoloribus, et calceavi te janthino : et cinxi te bysso, et indui te subtilibus.

11 Et ornavi te ornamento, et dedi armillas in manibus tuis, et torquem circa collum tuum.

12 Et dedi inaurem super os tuum, et circulos auribus tuis, et coronam decoris in capite tuo.

13 Et ornata es auro et argento, et vestita es bysso et polymito et multicoloribus : similam, et mel, et oleum comedisti : et decora facta es vehementer nimis, et profecisti in regnum.

14 Et egressum est nomen tuum in gentes propter speciem tuam, quia perfecta eras in decore meo, quem posueram super te, dicit Dominus Deus.

15 Et habens fiduciam in pulchritudine tua, fornicata es in nomine tuo : et exposuisti fornicationem tuam omni transeunti, et ejus fieres.

16 Et sumens de vestimentis tuis, fecisti tibi excelsa hinc inde consuta, et fornicata es super eis sicut non est factum, neque futurum est.

17 Et tulisti vasa decoris tui de auro meo atque argento meo, quæ dedi tibi, et fecisti tibi imagines masculinas, et fornicata es in eis.

18 Et sumpsisti vestimenta tua multicoloria, et operuisti illas, et oleum meum et thymiama meum posuisti coram eis.

19 Et panem meum quem dedi tibi, similam, et oleum, et mel, quibus enutrivi te, posuisti in conspectu eorum in odorem suavitatis : et factum est, ait Dominus Deus.

20 Et tulisti filios tuos et filias tuas, quas generasti mihi, et immolasti eis ad devorandum. Numquid parva est fornicatio tua ?

21 Immolasti filios meos, et dedisti, illos consecrans, eis.

22 Et post omnes abominationes tuas et fornicationes, non es recordata dierum adolescentiæ tuæ, quando eras nuda, et confusione plena, conculcata in sanguine tuo.

23 Et accidit post omnem malitiam tuam (væ, væ tibi ! ait Dominus Deus),

24 et ædificasti tibi lupanar, et fecisti tibi prostibulum in cunctis plateis.

25 Ad omne caput viæ ædificasti signum prostitutionis tuæ, et abominabilem fecisti decorem tuum : et divisisti pedes tuos omni transeunti, et multiplicasti fornicationes tuas :

26 et fornicata es cum filiis Ægypti, vicinis tuis, magnarum carnium : et multiplicasti fornicationem tuam ad irritandum me.

27 Ecce ego extendam manum meam super te, et auferam justificationem tuam, et dabo te in animas odientium te filiarum Palæstinarum, quæ erubescunt in via tua scelerata.

28 Et fornicata es in filiis Assyriorum eo quod necdum fueris expleta : et postquam fornicata es, nec sic es satiata :

29 et multiplicasti fornicationem tuam in terra Chanaan cum Chaldæis, et nec sic satiata es.

30 In quo mundabo cor tuum, ait Dominus Deus, cum facias omnia hæc opera mulieris meretricis et procacis ?

31 Quia fabricasti lupanar tuum in capite omnis viæ, et excelsum tuum fecisti in omni platea : nec facta es quasi meretrix fastidio augens pretium :

32 sed quasi mulier adultera, quæ super virum suum inducit alienos.

33 Omnibus meretricibus dantur mercedes : tu autem dedisti mercedes cunctis amatoribus tuis, et dona donabas eis, ut intrarent ad te undique ad fornicandum tecum.

34 Factumque est in te contra consuetudinem mulierum in fornicationibus tuis, et post te non erit fornicatio : in eo enim quod dedisti mercedes, et mercedes non accepisti, factum est in te contrarium.

35 Propterea, meretrix, audi verbum Domini.

36 Hæc dicit Dominus Deus : Quia effusum est æs tuum et revelata est ignominia tua in fornicationibus tuis super amatores tuos, et super idola abominationum tuarum, in sanguine filiorum tuorum quos dedisti eis,

37 ecce ego congregabo omnes amatores tuos, quibus commista es, et omnes quos dilexisti, cum universis quos oderas : et congregabo eos super te undique, et nudabo ignominiam tuam coram eis, et videbunt omnem turpitudinem tuam.

38 Et judicabo te judiciis adulterarum, et effundentium sanguinem : et dabo te in sanguinem furoris et zeli.

39 Et dabo te in manus eorum, et destruent lupanar tuum, et demolientur prostibulum tuum : et denudabunt te vestimentis tuis, et auferent vasa decoris tui, et derelinquent te nudam, plenamque ignominia :

40 et adducent super te multitudinem, et lapidabunt te lapidibus, et trucidabunt te gladiis suis :

41 et comburent domos tuas igni, et facient in te judicia in oculis mulierum plurimarum : et desines fornicari, et mercedes ultra non dabis :

42 et requiescet indignatio mea in te, et auferetur zelus meus a te : et quiescam, nec irascar amplius.

43 Eo quod non fueris recordata dierum adolescentiæ tuæ, et provocasti me in omnibus his, quapropter et ego vias tuas in capite tuo dedi, ait Dominus Deus, et non feci juxta scelera tua in omnibus abominationibus tuis.

44 Ecce omnis qui dicit vulgo proverbium, in te assumet illud, dicens : Sicut mater, ita et filia ejus.

45 Filia matris tuæ es tu, quæ projecit virum suum et filios suos : et soror sororum tuarum es tu, quæ projecerunt viros suos et filios suos : mater vestra Cethæa, et pater vester Amorrhæus.

46 Et soror tua major, Samaria, ipsa et filiæ ejus, quæ habitant ad sinistram tuam : soror autem tua minor te, quæ habitat a dextris tuis, Sodoma, et filiæ ejus.

47 Sed nec in viis earum ambulasti, neque secundum scelera earum fecisti pauxillum minus : pene sceleratiora fecisti illis in omnibus viis tuis.

48 Vivo ego, dicit Dominus Deus, quia non fecit Sodoma, soror tua, ipsa et filiæ ejus, sicut fecisti tu, et filiæ tuæ.

49 Ecce hæc fuit iniquitas Sodomæ, sororis tuæ : superbia, saturitas panis et abundantia, et otium ipsius, et filiarum ejus : et manum egeno et pauperi non porrigebant :

50 et elevatæ sunt, et fecerunt abominationes coram me : et abstuli eas sicut vidisti.

51 Et Samaria dimidium peccatorum tuorum non peccavit : sed vicisti eas sceleribus tuis, et justificasti sorores tuas in omnibus abominationibus tuis quas operata es.

52 Ergo et tu porta confusionem tuam, quæ vicisti sorores tuas peccatis tuis, scelerantius agens ab eis : justificatæ sunt enim a te : ergo et tu confundere, et porta ignominiam tuam, quæ justificasti sorores tuas.

53 Et convertam restituens eas conversione Sodomorum cum filiabus suis, et conversione Samariæ et filiarum ejus, et convertam reversionem tuam in medio earum,

54 ut portes ignominiam tuam, et confundaris in omnibus quæ fecisti consolans eas.

55 Et soror tua Sodoma et filiæ ejus revertentur ad antiquitatem suam, et Samaria et filiæ ejus revertentur ad antiquitatem suam, et tu et filiæ tuæ revertemini ad antiquitatem vestram.

56 Non fuit autem Sodoma, soror tua, audita in ore tuo, in die superbiæ tuæ,

57 antequam revelaretur malitia tua, sicut hoc tempore in opprobrium filiarum Syriæ, et cunctarum in circuitu tuo filiarum Palæstinarum quæ ambiunt te per gyrum.

58 Scelus tuum et ignominiam tuam tu portasti, ait Dominus Deus.

59 Quia hæc dicit Dominus Deus : Et faciam tibi sicut despexisti juramentum, ut irritum faceres pactum :

60 et recordabor ego pacti mei tecum in diebus adolescentiæ tuæ, et suscitabo tibi pactum sempiternum.

61 Et recordaberis viarum tuarum, et confunderis, cum receperis sorores tuas te majores cum minoribus tuis : et dabo eas tibi in filias, sed non ex pacto tuo.

62 Et suscitabo ego pactum meum tecum, et scies quia ego Dominus :

63 ut recorderis, et confundaris, et non sit tibi ultra aperire os præ confusione tua, cum placatus tibi fuero in omnibus quæ fecisti, ait Dominus Deus.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Apocalypsis Explicata # 1153

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 1232  
  

1153. "Et similam et triticum." - Quod significet cultum ex veris et bonis quae ex origine spirituali sunt, profanatum, constat ex significatione "similae", quod sit verum ex origine spirituali (de qua sequitur); et ex significatione "tritici", quod sit bonum ex origine spirituali (de qua [supra] , n. 374 [a-d] 375 [a, b]); quod haec quoque significent cultum, est quia ex illis conficiebatur minchah, quae una cum sacrificiis super altari adolebatur, similiter vinum et oleum: minchae enim cum oleo conficiebantur, et libamina cum vino; et quoque ex proventu illorum laetabantur in festis, quae propter collectiones eorum instituta sunt.

Quod "simila" seu "similago" significet verum ex bono spirituali, est quia illa fit ex tritico, per quod significatur bonum spirituale, sicut verum fit ex bono.

[2] Quoniam id verum ecclesiae significatum est per "similam, "

Ideo ordinabatur quantum ex illa sumeretur in placentis, quae vocabantur minchae, quae una cum sacrificiis super altari offerebantur (de quo 29; Levit. 5, 6, 7, 23; Num. 18, 28, 29);

Tum quantum similae in panibus propositionis (Leviticus 23:17; 24:5):

Mandatum enim est quod minchah, quae super altari offerenda erat, conficeretur ex similagine, super qua oleum et thus (Leviticus 2:1).

Quia id per "similam" significabatur, ideo Abrahamus, quando locutus est cum tribus angelis, dixit Sarae uxori suae,

"Festina, tria sata farinae similaginis pinse, et fac placentas" (Genesis 18:6).

[3] Per "similam" etiam significatur verum boni ex origine spirituali apud Ezechielem,

"Similam, mel et oleum comedisti, unde pulchra facta es valde admodum, et prosperata es usque ad regnum. .... Panem meum, quem dedi tibi, similam, mel et oleum, quibus cibavi te, tu dedisti coram idolis "in odorem quietationis" (16:13, 19):

haec de Hierosolyma, per quam significatur ecclesia quoad doctrinam, et in eo capite describitur qualis fuerat in principio, et qualis facta est postea; per "similam et oleum" significatur verum et bonum ex origine spirituali, et per "mel" bonum ex origine naturali; per quod "pulchra facta sit valde admodum" significatur quod intelligens et sapiens; per quod "prosperata sit ad regnum" significatur usque ut fieret ecclesia ("regnum" est ecclesia); per "dare illa idolis in odorem quietationis significatur cultus idololatricus, in quem cultus ecclesiae verus postea conversus est.

[4] Per "farinam" autem ex hordeo significatur verum ex origine naturali, "hordeum" enim significat bonum naturale, sicut "triticum" bonum spirituale:

– Ut apud Esaiam,

"Sume molam, et mole farinam, ...denuda te" (47:2):

haec de Babele; et per "sumere molam et molere farinam" significatur falsificare vera Verbi; et per "denudare se" significatur adulterare bona Verbi.

Apud Hoscheam,

"Ventum serunt et procellam metunt, seges stans non illi, germen non faciet farinam; et si forte fecerit, alieni comedent" (8:7);

etiam hic per "farinam" significatur verum ex origine naturali.

[5] (Continuatio de Fide Athanasiana, et de Domino.)

(5) Lex Quinta Providentiae Divinae est, Ut homo ex sensu et perceptione in se, non sciat quomodo influit bonum et verum a Domino, et quomodo influit malum et falsum ab inferno: nec ut videat quomodo providentia Divina operatur pro bono contra malum, sic enim homo non ex libero secundum rationem ageret sicut ex se: satis est ut sciat et agnoscat illa ex Verbo et ex doctrina ecclesiae. – Hoc intelligitur per Domini verba apud Johannem,

"Spiritus ubi vult spirat, et vocem ejus audis, atque non scis unde venit aut quo abit: sic est omnis qui generatus est a spiritu" (3:8);

et quoque per haec apud Marcum,

"Regnum Dei est quemadmodum homo qui projicit semen super terram, dormit dein, et surgit nocte et die; semen vero germinat et crescit dum nescit ipse; ultronea enim terra fructum fert, primum gramen, dein spicam, tandem plenum frumentum in spica; et cum productus est fructus, immittit falcem, quia institit messis" (4:26-29).

[6] Quod homo non percipiat operationem Divinae providentiae in se, est quia id tollit liberum ejus, et inde facultatem cogitandi sicut a se, et cum illa etiam omne vitae jucundum; ita foret homo sicut automaton, in quo non reciprocum, et per quod conjunctio; et quoque foret servus et non liber. Quod providentia Divina tam occulte vadat ut vix aliquod vestigium ejus appareat, tametsi singularissima cogitationis et voluntatis hominis, quae spectant ejus statum aeternum, operatur, est principalis causa quia Dominus continue vult indere homini suum amorem, et per illum suam sapientiam, et sic illum creare in Sui imaginem; idcirco operatio Domini est in amorem hominis, 1 ac ab illo in intellectum ejus, et non vicissim: amor cum ejus affectionibus, quae sunt multiplices et innumerabiles, ab homine non percipitur nisi quam communissimo sensu, et inde tam parum ut ejus vix aliquid; et tamen homo ducendus est ab una amorum affectione in alteram secundum nexum in quo ex ordine sunt, ut reformari et salvari possit, quod incomprehensibile est non modo homini sed etiam angelo:

[7] si homo aliquid de illis arcanis resciret, non potuisset retrahi a ducendo se Ipsum etiam in eo, quod foret continue a caelo in infernum, cum tamen ille a Domino continue ducitur ab inferno ad caelum; homo enim a se constanter agit contra ordinem, Dominus autem constanter agit secundum ordinem; est enim homo in amore sui et in amore mundi ex natura a parentibus, et inde omne illorum amorum ex sensu jucundi percipit sicut bonum; et usque illi amores ut fines removendi sunt, quod a Domino fit per infinitas vias, quae apparent sicut labyrintheae etiam coram angelis tertii caeli.

[8] Ex his patet quod prorsus nihil juvet hominem, ut aliquid de eo ex sensu et perceptione sciat, sed quod ei noceret, et illum destrueret in aeternum. Satis est ut homo sciat vera, et per illa quid bonum et quid malum, et agnoscat Dominum, ac Ipsius Divinum auspicium in singulis; tunc quantum scit vera, et per illa quid bonum et malum, et facit illa sicut a se, tantum Dominus per amorem introducit illum in sapientiam, ac amorem sapientiae et sapientiam amori conjungit, ac facit ut unum sint, quia in Ipso unum sunt. Illae viae, per quas Dominus ducit hominem, comparari possunt cum vasis per quae sanguis apud hominem vadit et circulat; tum etiam cum fibris et earum plexibus intra et extra viscera corporis, imprimis in cerebro, per quas fluit spiritus animalis, et animat.

[9] Quomodo omnia illa influunt et perfluunt, nescit homo; et tamen vivit, modo scit et facit quid sibi conducit. Viae autem, per quas Dominus ducit hominem, sunt multo plus implexae et inextricabiles, tam illae per quas Dominus ducit hominem per societates inferni, et ab illis, quam illae per quas ducit hominem per societates caeli et in illas interius. Hoc itaque est quod intelligitur per quod

"spiritus quo vult spiret, et non scis unde venit, et quo vadit" (Joh. 3 2 );

tum etiam, per quod

"semen germinet et crescat, dum nescit homo" (Marc. 4

[27]);

quid etiam refert ut sciat homo quomodo semen crescit dummodo scit terram arare, occare, serere, et dum metit, benedicere Deo?

Poznámky pod čarou:

1. The editors made a correction or note here.
2. The editors made a correction or note here.

  
/ 1232