Bible

 

Matthew 13

Studie

   

1 εν τη ημερα εκεινη εξελθων ο ιησους της οικιας εκαθητο παρα την θαλασσαν

2 και συνηχθησαν προς αυτον οχλοι πολλοι ωστε αυτον εις πλοιον εμβαντα καθησθαι και πας ο οχλος επι τον αιγιαλον ειστηκει

3 και ελαλησεν αυτοις πολλα εν παραβολαις λεγων ιδου εξηλθεν ο σπειρων του σπειρειν

4 και εν τω σπειρειν αυτον α μεν επεσεν παρα την οδον και ελθοντα τα πετεινα κατεφαγεν αυτα

5 αλλα δε επεσεν επι τα πετρωδη οπου ουκ ειχεν γην πολλην και ευθεως εξανετειλεν δια το μη εχειν βαθος γης

6 ηλιου δε ανατειλαντος εκαυματισθη και δια το μη εχειν ριζαν εξηρανθη

7 αλλα δε επεσεν επι τας ακανθας και ανεβησαν αι ακανθαι και {VA 1: απεπνιξαν } {VA 2: επνιξαν } αυτα

8 αλλα δε επεσεν επι την γην την καλην και εδιδου καρπον ο μεν εκατον ο δε εξηκοντα ο δε τριακοντα

9 ο εχων ωτα ακουετω

10 και προσελθοντες οι μαθηται ειπαν αυτω δια τι εν παραβολαις λαλεις αυτοις

11 ο δε αποκριθεις ειπεν {VA 2: αυτοις } οτι υμιν δεδοται γνωναι τα μυστηρια της βασιλειας των ουρανων εκεινοις δε ου δεδοται

12 οστις γαρ εχει δοθησεται αυτω και περισσευθησεται οστις δε ουκ εχει και ο εχει αρθησεται απ αυτου

13 δια τουτο εν παραβολαις αυτοις λαλω οτι βλεποντες ου βλεπουσιν και ακουοντες ουκ ακουουσιν ουδε συνιουσιν

14 και αναπληρουται αυτοις η προφητεια ησαιου η λεγουσα ακοη ακουσετε και ου μη συνητε και βλεποντες βλεψετε και ου μη ιδητε

15 επαχυνθη γαρ η καρδια του λαου τουτου και τοις ωσιν βαρεως ηκουσαν και τους οφθαλμους αυτων εκαμμυσαν μηποτε ιδωσιν τοις οφθαλμοις και τοις ωσιν ακουσωσιν και τη καρδια συνωσιν και επιστρεψωσιν και ιασομαι αυτους

16 υμων δε μακαριοι οι οφθαλμοι οτι βλεπουσιν και τα ωτα {VA 1: [υμων] } {VA 2: υμων } οτι ακουουσιν

17 αμην γαρ λεγω υμιν οτι πολλοι προφηται και δικαιοι επεθυμησαν ιδειν α βλεπετε και ουκ ειδαν και ακουσαι α ακουετε και ουκ ηκουσαν

18 υμεις ουν ακουσατε την παραβολην του σπειραντος

19 παντος ακουοντος τον λογον της βασιλειας και μη συνιεντος ερχεται ο πονηρος και αρπαζει το εσπαρμενον εν τη καρδια αυτου ουτος εστιν ο παρα την οδον σπαρεις

20 ο δε επι τα πετρωδη σπαρεις ουτος εστιν ο τον λογον ακουων και ευθυς μετα χαρας λαμβανων αυτον

21 ουκ εχει δε ριζαν εν εαυτω αλλα προσκαιρος εστιν γενομενης δε θλιψεως η διωγμου δια τον λογον ευθυς σκανδαλιζεται

22 ο δε εις τας ακανθας σπαρεις ουτος εστιν ο τον λογον ακουων και η μεριμνα του αιωνος και η απατη του πλουτου συμπνιγει τον λογον και ακαρπος γινεται

23 ο δε επι την καλην γην σπαρεις ουτος εστιν ο τον λογον ακουων και συνιεις ος δη καρποφορει και ποιει ο μεν εκατον ο δε εξηκοντα ο δε τριακοντα

24 αλλην παραβολην παρεθηκεν αυτοις λεγων ωμοιωθη η βασιλεια των ουρανων ανθρωπω σπειραντι καλον σπερμα εν τω αγρω αυτου

25 εν δε τω καθευδειν τους ανθρωπους ηλθεν αυτου ο εχθρος και επεσπειρεν ζιζανια ανα μεσον του σιτου και απηλθεν

26 οτε δε εβλαστησεν ο χορτος και καρπον εποιησεν τοτε εφανη και τα ζιζανια

27 προσελθοντες δε οι δουλοι του οικοδεσποτου ειπον αυτω κυριε ουχι καλον σπερμα εσπειρας εν τω σω αγρω ποθεν ουν εχει ζιζανια

28 ο δε εφη αυτοις εχθρος ανθρωπος τουτο εποιησεν οι δε {VA 1: αυτω λεγουσιν } {VA 2: δουλοι λεγουσιν αυτω } θελεις ουν απελθοντες συλλεξωμεν αυτα

29 ο δε φησιν ου μηποτε συλλεγοντες τα ζιζανια εκριζωσητε αμα αυτοις τον σιτον

30 αφετε συναυξανεσθαι αμφοτερα εως του θερισμου και εν καιρω του θερισμου ερω τοις θερισταις συλλεξατε πρωτον τα ζιζανια και δησατε αυτα {VA 1: [εις] } {VA 2: εις } δεσμας προς το κατακαυσαι αυτα τον δε σιτον {VA 1: συναγετε } {VA 2: συναγαγετε } εις την αποθηκην μου

31 αλλην παραβολην παρεθηκεν αυτοις λεγων ομοια εστιν η βασιλεια των ουρανων κοκκω σιναπεως ον λαβων ανθρωπος εσπειρεν εν τω αγρω αυτου

32 ο μικροτερον μεν εστιν παντων των σπερματων οταν δε αυξηθη μειζον των λαχανων εστιν και γινεται δενδρον ωστε ελθειν τα πετεινα του ουρανου και κατασκηνουν εν τοις κλαδοις αυτου

33 αλλην παραβολην {VA 1: [ελαλησεν αυτοις] } {VA 2: ελαλησεν αυτοις } ομοια εστιν η βασιλεια των ουρανων ζυμη ην λαβουσα γυνη ενεκρυψεν εις αλευρου σατα τρια εως ου εζυμωθη ολον

34 ταυτα παντα ελαλησεν ο ιησους εν παραβολαις τοις οχλοις και χωρις παραβολης ουδεν ελαλει αυτοις

35 οπως πληρωθη το ρηθεν δια του προφητου λεγοντος ανοιξω εν παραβολαις το στομα μου ερευξομαι κεκρυμμενα απο καταβολης {VA 2: [κοσμου] }

36 τοτε αφεις τους οχλους ηλθεν εις την οικιαν και προσηλθον αυτω οι μαθηται αυτου λεγοντες διασαφησον ημιν την παραβολην των ζιζανιων του αγρου

37 ο δε αποκριθεις ειπεν ο σπειρων το καλον σπερμα εστιν ο υιος του ανθρωπου

38 ο δε αγρος εστιν ο κοσμος το δε καλον σπερμα ουτοι εισιν οι υιοι της βασιλειας τα δε ζιζανια εισιν οι υιοι του πονηρου

39 ο δε εχθρος ο σπειρας αυτα εστιν ο διαβολος ο δε θερισμος συντελεια αιωνος εστιν οι δε θερισται αγγελοι εισιν

40 ωσπερ ουν συλλεγεται τα ζιζανια και πυρι {VA 1: κατακαιεται } {VA 2: <κατακαιεται> } ουτως εσται εν τη συντελεια του αιωνος

41 αποστελει ο υιος του ανθρωπου τους αγγελους αυτου και συλλεξουσιν εκ της βασιλειας αυτου παντα τα σκανδαλα και τους ποιουντας την ανομιαν

42 και βαλουσιν αυτους εις την καμινον του πυρος εκει εσται ο κλαυθμος και ο βρυγμος των οδοντων

43 τοτε οι δικαιοι εκλαμψουσιν ως ο ηλιος εν τη βασιλεια του πατρος αυτων ο εχων ωτα ακουετω

44 ομοια εστιν η βασιλεια των ουρανων θησαυρω κεκρυμμενω εν τω αγρω ον ευρων ανθρωπος εκρυψεν και απο της χαρας αυτου υπαγει και πωλει {VA 2: παντα } οσα εχει και αγοραζει τον αγρον εκεινον

45 παλιν ομοια εστιν η βασιλεια των ουρανων {VA 2: ανθρωπω } εμπορω ζητουντι καλους μαργαριτας

46 ευρων δε ενα πολυτιμον μαργαριτην απελθων πεπρακεν παντα οσα ειχεν και ηγορασεν αυτον

47 παλιν ομοια εστιν η βασιλεια των ουρανων σαγηνη βληθειση εις την θαλασσαν και εκ παντος γενους συναγαγουση

48 ην οτε επληρωθη αναβιβασαντες επι τον αιγιαλον και καθισαντες συνελεξαν τα καλα εις αγγη τα δε σαπρα εξω εβαλον

49 ουτως εσται εν τη συντελεια του αιωνος εξελευσονται οι αγγελοι και αφοριουσιν τους πονηρους εκ μεσου των δικαιων

50 και βαλουσιν αυτους εις την καμινον του πυρος εκει εσται ο κλαυθμος και ο βρυγμος των οδοντων

51 συνηκατε ταυτα παντα λεγουσιν αυτω ναι

52 ο δε ειπεν αυτοις δια τουτο πας γραμματευς μαθητευθεις τη βασιλεια των ουρανων ομοιος εστιν ανθρωπω οικοδεσποτη οστις εκβαλλει εκ του θησαυρου αυτου καινα και παλαια

53 και εγενετο οτε ετελεσεν ο ιησους τας παραβολας ταυτας μετηρεν εκειθεν

54 και ελθων εις την πατριδα αυτου εδιδασκεν αυτους εν τη συναγωγη αυτων ωστε εκπλησσεσθαι αυτους και λεγειν ποθεν τουτω η σοφια αυτη και αι δυναμεις

55 ουχ ουτος εστιν ο του τεκτονος υιος ουχ η μητηρ αυτου λεγεται μαριαμ και οι αδελφοι αυτου ιακωβος και ιωσηφ και σιμων και ιουδας

56 και αι αδελφαι αυτου ουχι πασαι προς ημας εισιν ποθεν ουν τουτω ταυτα παντα

57 και εσκανδαλιζοντο εν αυτω ο δε ιησους ειπεν αυτοις ουκ εστιν προφητης ατιμος ει μη εν τη πατριδι και εν τη οικια αυτου

58 και ουκ εποιησεν εκει δυναμεις πολλας δια την απιστιαν αυτων

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 7519

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

7519. 'The ashes of the furnace' means to arouse the falsities that are a product of evil desires, by being present with those engaged in molestation. This is clear from the meaning of 'the ashes of the furnace' as the falsities that are a product of evil desires, dealt with below. The fact that they are aroused through presence with those who molest is clear from what follows in the present verse, for it goes on to say that Moses scattered the ashes in the direction of heaven, before 'Pharaoh's eyes', 'before the eyes' meaning presence, and 'Pharaoh' meaning those who engage in molestation, as has been shown often.

[2] The nature of these things cannot be known without revelation, for they are things such as take place in the next life and are unknown in the world. As long as evil spirits or those from hell have been removed and are separated from heaven, that is, from the good of love and the truth of faith which are there, they are unaware of the fact that they are under the influence of evils and falsities. For in these circumstances they believe falsities to be truths and evils to be forms of good. But as soon as heaven, that is, some heavenly community, moves closer towards them, they recognize them to be falsities and evils; for the truth of faith that flows in then enables them to recognize falsities, and the good of love that flows in enables them to recognize evils. Also the closer heaven comes, or the inflow from it of the good of love and truth of faith becomes more directly present, the worse are those evil spirits tormented by their own evils and falsities, because they cannot bear that goodness and truth.

[3] From all this one may now see why Moses was commanded to take the ashes of the furnace and to scatter them in the direction of heaven, and to do this before Pharaoh's eyes, and why he, not Aaron, was commanded to scatter the ashes in the direction of heaven. For the requirement that the ashes should be scattered in the direction of heaven means the influx of heaven; the requirement that it should be done before Pharaoh's eyes means in the presence of those who molest; and Moses, not Aaron, was told to do it because this situation is brought about among the evil by truth that goes forth directly from God, 'Moses' being truth that goes forth directly from God, 'Aaron' that which goes forth in an indirect way, see 7010. All this shows what is meant in the internal sense by the contents of this verse and those immediately following - that foul and filthy things that are products of evil desires, together with blasphemy, meant by 'sores breaking out into pustules', should be aroused. They are aroused when Divine Truth flows in and heaven moves closer.

[4] Anyone may see that Moses would never have been commanded by Jehovah to do such things - to take the ashes of the furnace and scatter them in the direction of heaven - unless some heavenly arcanum had lain within them. Jehovah would never have given orders for the employment of such means to produce their effect unless they had contained something heavenly to which they corresponded. From this one may see what the Word is like, that it is very full of arcana, but arcana that are not clearly visible in the sense of the letter.

[5] The reason why 'the ashes of the furnace' means falsities that are a product of evil desires is that ashes are formed from things that have been burnt. What is being burnt, as also the actual fire, in the Word means in the good sense good that is the object of heavenly affections, but in the contrary sense evil that is the object of hellish desires. For the fact that 'fire' means those things, see 934, 1861, 2446, 4906, 5071, 5215, 6314, 6832, 6834, 6849, 7324; and 'burning' means evil desires, 1297, 5215. So it is that 'ashes' means falsities, for falsities are the product of evil desires. Since evil desires are meant by 'fire' they are also meant by 'a furnace'. 'A furnace', being a container, often implies the same as its contents.

[6] The fact that 'a furnace' means these things is clear from the following places: In Malachi,

Behold, the day is coming, burning like a furnace, and all the arrogant, and every evil-doer will be stubble; and the day that is coming will burn them up; it will leave them neither root nor branch. Malachi 4:1

'Burning like a furnace' stands for evil desires; 'burning them up' stands for burning with evil desires.

[7] In the book of Genesis,

Abraham looked out towards the face of Sodom and Gomorrah, and towards the whole face of the land of the plain; and he saw, and the smoke went up like the smoke of a furnace. Genesis 19:28.

'The smoke of a furnace' stands for falsities arising from evil desires. For 'Sodom' is evil desires that stem from self-love, and 'Gomorrah' is falsity arising from that evil, 2220, 2246, 2322. In John,

Out of the pit of the abyss there went up smoke, like the smoke of a furnace. Revelation 9:2.

'The smoke of a furnace' again stands for falsities arising from evil desires, 'the pit of the abyss' standing for hell.

[8] In Matthew,

The Son of Man will send His angels, who will gather out of His kingdom all offences, and those who work iniquity, and will send them into the furnace of fire. Matthew 13:41-42.

'The furnace of fire' stands for evil desires; for the fire of evil desires is what is meant in the Word by hell-fire. Loves too are simply what fire people's lives; and loves extend into desires.

[9] In Nahum,

Draw yourself water for the siege, strengthen your fortifications; go into the mud and tread the clay; renew the brick-kiln. 1 There the fire will devour you, the sword cut you off. Nahum 3:14-15.

'Going into the mud' stands for entering into falsity, 'treading the clay' stands for stepping into evil, 6669. 'The brick-kiln' 1 stands for the falsities which they fashion and which are introduced by the evil, 1296, 6669, 7113; 'the fire' stands for the desire for evil, 1861, 2446, 5071, 5215, 6832, 7324; and 'the sword' stands for falsity, 4499.

[10] In Jeremiah,

Take into your hand large stones, and hide them in the clay in the brick-kiln 1 which is at the gate of Pharaoh's house in Tahpanhes, in the eyes of the men of the Jews, and say to them, Behold, I am sending and will bring Nebuchadnezzar the king of Babel, and will put his throne onto these stones which I have hidden, so that he may spread his tent over them. He will come and strike the land of Egypt. Jeremiah 43:9-11.

One cannot know what these verses mean without the internal sense. 'Large stones' are falsities; 'the brick-kiln' 1 is the desire for falsity arising from evil; 'Nebuchadnezzar the king of Babel' is one who lays truth and goodness waste; the presence of his throne and tent on these stones means that he will cause falsities to reign; and 'the land of Egypt' which he will strike is the natural mind.

Poznámky pod čarou:

1. literally, brick-furnace

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.