Novokřesťanské studium Bible

Bible

 

Matthew 12

Studie

   

1 εν εκεινω τω καιρω επορευθη ο ιησους τοις σαββασιν δια των σποριμων οι δε μαθηται αυτου επεινασαν και ηρξαντο τιλλειν σταχυας και εσθιειν

2 οι δε φαρισαιοι ιδοντες ειπαν αυτω ιδου οι μαθηται σου ποιουσιν ο ουκ εξεστιν ποιειν εν σαββατω

3 ο δε ειπεν αυτοις ουκ ανεγνωτε τι εποιησεν δαυιδ οτε επεινασεν και οι μετ αυτου

4 πως εισηλθεν εις τον οικον του θεου και τους αρτους της προθεσεως εφαγον ο ουκ εξον ην αυτω φαγειν ουδε τοις μετ αυτου ει μη τοις ιερευσιν μονοις

5 η ουκ ανεγνωτε εν τω νομω οτι τοις σαββασιν οι ιερεις εν τω ιερω το σαββατον βεβηλουσιν και αναιτιοι εισιν

6 λεγω δε υμιν οτι του ιερου μειζον εστιν ωδε

7 ει δε εγνωκειτε τι εστιν ελεος θελω και ου θυσιαν ουκ αν κατεδικασατε τους αναιτιους

8 κυριος γαρ εστιν του σαββατου ο υιος του ανθρωπου

9 και μεταβας εκειθεν ηλθεν εις την συναγωγην αυτων

10 και ιδου ανθρωπος χειρα εχων ξηραν και επηρωτησαν αυτον λεγοντες ει εξεστιν τοις σαββασιν {VA 1: θεραπευειν } {VA 2: θεραπευσαι } ινα κατηγορησωσιν αυτου

11 ο δε ειπεν αυτοις τις {VA 1: [εσται] } {VA 2: εσται } εξ υμων ανθρωπος ος εξει προβατον εν και εαν εμπεση τουτο τοις σαββασιν εις βοθυνον ουχι κρατησει αυτο και εγερει

12 ποσω ουν διαφερει ανθρωπος προβατου ωστε εξεστιν τοις σαββασιν καλως ποιειν

13 τοτε λεγει τω ανθρωπω εκτεινον σου την χειρα και εξετεινεν και απεκατεσταθη υγιης ως η αλλη

14 εξελθοντες δε οι φαρισαιοι συμβουλιον ελαβον κατ αυτου οπως αυτον απολεσωσιν

15 ο δε ιησους γνους ανεχωρησεν εκειθεν και ηκολουθησαν αυτω {VA 2: [οχλοι] } πολλοι και εθεραπευσεν αυτους παντας

16 και επετιμησεν αυτοις ινα μη φανερον αυτον ποιησωσιν

17 ινα πληρωθη το ρηθεν δια ησαιου του προφητου λεγοντος

18 ιδου ο παις μου ον ηρετισα ο αγαπητος μου {VA 2: εις } ον ευδοκησεν η ψυχη μου θησω το πνευμα μου επ αυτον και κρισιν τοις εθνεσιν απαγγελει

19 ουκ ερισει ουδε κραυγασει ουδε ακουσει τις εν ταις πλατειαις την φωνην αυτου

20 καλαμον συντετριμμενον ου κατεαξει και λινον τυφομενον ου σβεσει εως αν εκβαλη εις νικος την κρισιν

21 και τω ονοματι αυτου εθνη ελπιουσιν

22 τοτε {VA 1: προσηνεγκαν αυτω δαιμονιζομενον τυφλον και κωφον } {VA 2: προσηνεχθη αυτω δαιμονιζομενος τυφλος και κωφος } και εθεραπευσεν αυτον ωστε τον κωφον λαλειν και βλεπειν

23 και εξισταντο παντες οι οχλοι και ελεγον μητι ουτος εστιν ο υιος δαυιδ

24 οι δε φαρισαιοι ακουσαντες ειπον ουτος ουκ εκβαλλει τα δαιμονια ει μη εν τω βεελζεβουλ αρχοντι των δαιμονιων

25 ειδως δε τας ενθυμησεις αυτων ειπεν αυτοις πασα βασιλεια μερισθεισα καθ εαυτης ερημουται και πασα πολις η οικια μερισθεισα καθ εαυτης ου σταθησεται

26 και ει ο σατανας τον σαταναν εκβαλλει εφ εαυτον εμερισθη πως ουν σταθησεται η βασιλεια αυτου

27 και ει εγω εν βεελζεβουλ εκβαλλω τα δαιμονια οι υιοι υμων εν τινι εκβαλλουσιν δια τουτο αυτοι κριται εσονται υμων

28 ει δε εν πνευματι θεου εγω εκβαλλω τα δαιμονια αρα εφθασεν εφ υμας η βασιλεια του θεου

29 η πως δυναται τις εισελθειν εις την οικιαν του ισχυρου και τα σκευη αυτου αρπασαι εαν μη πρωτον δηση τον ισχυρον και τοτε την οικιαν αυτου διαρπασει

30 ο μη ων μετ εμου κατ εμου εστιν και ο μη συναγων μετ εμου σκορπιζει

31 δια τουτο λεγω υμιν πασα αμαρτια και βλασφημια αφεθησεται τοις ανθρωποις η δε του πνευματος βλασφημια ουκ αφεθησεται

32 και ος εαν ειπη λογον κατα του υιου του ανθρωπου αφεθησεται αυτω ος δ αν ειπη κατα του πνευματος του αγιου ουκ αφεθησεται αυτω ουτε εν τουτω τω αιωνι ουτε εν τω μελλοντι

33 η ποιησατε το δενδρον καλον και τον καρπον αυτου καλον η ποιησατε το δενδρον σαπρον και τον καρπον αυτου σαπρον εκ γαρ του καρπου το δενδρον γινωσκεται

34 γεννηματα εχιδνων πως δυνασθε αγαθα λαλειν πονηροι οντες εκ γαρ του περισσευματος της καρδιας το στομα λαλει

35 ο αγαθος ανθρωπος εκ του αγαθου θησαυρου εκβαλλει αγαθα και ο πονηρος ανθρωπος εκ του πονηρου θησαυρου εκβαλλει πονηρα

36 λεγω δε υμιν οτι παν ρημα αργον ο λαλησουσιν οι ανθρωποι αποδωσουσιν περι αυτου λογον εν ημερα κρισεως

37 εκ γαρ των λογων σου δικαιωθηση και εκ των λογων σου καταδικασθηση

38 τοτε απεκριθησαν αυτω τινες των γραμματεων και φαρισαιων λεγοντες διδασκαλε θελομεν απο σου σημειον ιδειν

39 ο δε αποκριθεις ειπεν αυτοις γενεα πονηρα και μοιχαλις σημειον επιζητει και σημειον ου δοθησεται αυτη ει μη το σημειον ιωνα του προφητου

40 ωσπερ γαρ ην ιωνας εν τη κοιλια του κητους τρεις ημερας και τρεις νυκτας ουτως εσται ο υιος του ανθρωπου εν τη καρδια της γης τρεις ημερας και τρεις νυκτας

41 ανδρες νινευιται αναστησονται εν τη κρισει μετα της γενεας ταυτης και κατακρινουσιν αυτην οτι μετενοησαν εις το κηρυγμα ιωνα και ιδου πλειον ιωνα ωδε

42 βασιλισσα νοτου εγερθησεται εν τη κρισει μετα της γενεας ταυτης και κατακρινει αυτην οτι ηλθεν εκ των περατων της γης ακουσαι την σοφιαν σολομωνος και ιδου πλειον σολομωνος ωδε

43 οταν δε το ακαθαρτον πνευμα εξελθη απο του ανθρωπου διερχεται δι ανυδρων τοπων ζητουν αναπαυσιν και ουχ ευρισκει

44 τοτε λεγει εις τον οικον μου επιστρεψω οθεν εξηλθον και ελθον ευρισκει σχολαζοντα {VA 1: [και] } σεσαρωμενον και κεκοσμημενον

45 τοτε πορευεται και παραλαμβανει μεθ εαυτου επτα ετερα πνευματα πονηροτερα εαυτου και εισελθοντα κατοικει εκει και γινεται τα εσχατα του ανθρωπου εκεινου χειρονα των πρωτων ουτως εσται και τη γενεα ταυτη τη πονηρα

46 ετι αυτου λαλουντος τοις οχλοις ιδου η μητηρ και οι αδελφοι αυτου ειστηκεισαν εξω ζητουντες αυτω λαλησαι

47 {VA 2: [ειπεν δε τις αυτω ιδου η μητηρ σου και οι αδελφοι σου εξω εστηκασιν ζητουντες σοι λαλησαι] }

48 ο δε αποκριθεις ειπεν τω λεγοντι αυτω τις εστιν η μητηρ μου και τινες εισιν οι αδελφοι μου

49 και εκτεινας την χειρα {VA 1: [αυτου] } {VA 2: αυτου } επι τους μαθητας αυτου ειπεν ιδου η μητηρ μου και οι αδελφοι μου

50 οστις γαρ αν ποιηση το θελημα του πατρος μου του εν ουρανοις αυτος μου αδελφος και αδελφη και μητηρ εστιν

   

Ze Swedenborgových děl

 

The New Jerusalem and its Heavenly Doctrine # 172

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 325  
  

172. Of the Profane and Profanation, spoken of above at (n. 169).

Profanation is a commixture of good and evil, as also of truth and falsity in man (n. 6348). None can profane goods and truths, or the holy things of the church and the Word, except those who first acknowledge, believe, and still more live according to them, and afterwards recede from and do not believe, and who live to themselves and the world (n. 593, 1008, 1010, 1059, 3398-3399, 3898, 4289, 4601, 8394, 10287). He who believes truths in his childhood, and afterwards does not believe them, profanes lightly; but he who confirms truths in himself and after that denies them, profanes grievously (n. 6959, 6963, 6971). They who believe truths, and live evilly, commit profanation; as also they who do not believe truths and live holily (n. 8882). If man, after repentance of heart, relapses to his former evils, he profanes, and then his latter state is worse than his former (n. 8394). Those in the Christian world who defile the holy things of the Word by unclean thoughts and discourses, profane (n. 4050, 5390). There are various kinds of profanation (n. 10287).

They who do not acknowledge holy things cannot profane them, still less they who do not know them (n. 1008, 1010, 1059, 9188, 10287). They who are within the church, can profane holy things, but not they who are out of it (n. 2051). The Gentiles, because out of the church, and who do not have the Word, cannot profane (n. 1327-1328, 2051, 9021). Neither can the Jews profane the holy interior things of the Word and the church, because they do not acknowledge them (n. 6963). Therefore interior truths were not revealed to the Jews, for if they had been revealed and acknowledged, they would have profaned them (n. 3398, 3479, 6963). Profanation is meant by the words of the Lord above quoted at n. 169:

When the unclean spirit goes out of a man, he walks through dry places, seeking rest, but finding none; then he saith, I will return into my house from whence I went out; and when he comes and finds it empty, and swept, and garnished, then he goes away, and takes to himself seven other spirits worse than himself, and entering in they dwell there, and the latter things of the man become worse than the first (Matt. 12:43-45).

"The unclean spirit going out of a man," signifies the repentance of him who is in evil; his "walking through dry places and not finding rest" signifies that to such a person, a life of good is of that quality; "the house" into which he returned, and which he found empty, swept, and garnished, signifies the man himself, and his will, as being without good. "The seven spirits" which he took to himself and with whom he returned, signify evil conjoined to good; "his state then being worse than his former," signifies profanation. This is the internal sense of these words, for the Lord spoke by correspondences. The same thing is meant by the words of the Lord to the man whom He healed in the Pool of Bethesda:

Behold, thou art made whole; sin no more, lest a worse thing come unto thee (John 5:14).

Also by these words of the Lord:

He hath blinded their eyes, and hardened their heart; that they should not see with their eyes, nor understand with their heart, and be converted, and I should heal them (John 12:40).

"To be converted and healed," signifies to profane, which takes place when truth and good are acknowledged, and afterwards rejected, which would have been the case if the Jews had been converted and healed.

The lot of profaners in the other life is the worst of all, because the good and truth which they have acknowledged remain, and also the evil and falsity; and because they cohere, a tearing asunder of the life takes place (n. 571, 582, 6348). The greatest care is therefore taken by the Lord, to prevent profanation (n. 2426, 10287). Therefore man is withheld from acknowledgment and faith, if he cannot remain therein to the end of life (n. 3398, 3402). On this account also man is rather kept in ignorance, and in external worship (n. 301-303, 1327-1328). The Lord also stores up the goods and truths which man has received by acknowledgment, in his interiors (n. 6595).

Lest interior truths should be profaned, they are not revealed before the church is at its end (n. 3398-3399). Wherefore the Lord came into the world, and opened interior truths, when the church was wholly vastated (n. 3398). See what is adduced on this subject in the work on The Last Judgment and Babylon Destroyed (n. 73, 74).

In the Word "Babel" signifies the profanation of good, and "Chaldea," the profanation of truth (n. 1182, 1283, 1295, 1304, 1306-1308, 1321-1322, 1326). These profanations correspond to the prohibited degrees, or foul adulteries, spoken of in the Word (n. 6348). Profanation was represented in the Israelitish and Jewish church by eating blood, wherefore this was so severely prohibited (n. 1003).

  
/ 325  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for their permission to use this translation.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org