Bible

 

Matthew 13

Studie

   

1 εν τη ημερα εκεινη εξελθων ο ιησους εκ της οικιας εκαθητο παρα την θαλασσαν

2 και συνηχθησαν προς αυτον οχλοι πολλοι ωστε αυτον εις πλοιον εμβαντα καθησθαι και πας ο οχλος επι τον αιγιαλον ειστηκει

3 και ελαλησεν αυτοις πολλα εν παραβολαις λεγων ιδου εξηλθεν ο σπειρων του σπειρειν

4 και εν τω σπειρειν αυτον α μεν επεσεν παρα την οδον και ελθεν τα πετεινα και κατεφαγεν αυτα

5 αλλα δε επεσεν επι τα πετρωδη οπου ουκ ειχεν γην πολλην και ευθεως εξανετειλεν δια το μη εχειν βαθος γης

6 ηλιου δε ανατειλαντος εκαυματισθη και δια το μη εχειν ριζαν εξηρανθη

7 αλλα δε επεσεν επι τας ακανθας και ανεβησαν αι ακανθαι και επνιξαν αυτα

8 αλλα δε επεσεν επι την γην την καλην και εδιδου καρπον ο μεν εκατον ο δε εξηκοντα ο δε τριακοντα

9 ο εχων ωτα ακουετω

10 και προσελθοντες οι μαθηται ειπαν αυτω διατι εν παραβολαις λαλεις αυτοις

11 ο δε αποκριθεις ειπεν οτι υμιν δεδοται γνωναι τα μυστηρια της βασιλειας των ουρανων εκεινοις δε ου δεδοται

12 οστις γαρ εχει δοθησεται αυτω και περισσευθησεται οστις δε ουκ εχει και ο εχει αρθησεται απ αυτου

13 δια τουτο εν παραβολαις αυτοις λαλω οτι βλεποντες ου βλεπουσιν και ακουοντες ουκ ακουουσιν ουδε συνιουσιν

14 και αναπληρουται αυτοις η προφητεια ησαιου η λεγουσα ακοη ακουσετε και ου μη συνητε και βλεποντες βλεψετε και ου μη ιδητε

15 επαχυνθη γαρ η καρδια του λαου τουτου και τοις ωσιν βαρεως ηκουσαν και τους οφθαλμους αυτων εκαμμυσαν μηποτε ιδωσιν τοις οφθαλμοις και τοις ωσιν ακουσωσιν και τη καρδια συνωσιν και επιστρεψωσιν και ιασομαι αυτους

16 υμων δε μακαριοι οι οφθαλμοι οτι βλεπουσιν και τα ωτα υμων οτι ακουουσιν

17 αμην λεγω υμιν οτι πολλοι προφηται και δικαιοι επεθυμησαν ιδειν α βλεπετε και ουκ ιδαν και ακουσαι α ακουετε και ουκ ηκουσαν

18 υμεις ουν ακουσατε την παραβολην του σπειραντος

19 παντος ακουοντος τον λογον της βασιλειας και μη συνιεντος ερχεται ο πονηρος και αρπαζει το εσπαρμενον εν τη καρδια αυτου ουτος εστιν ο παρα την οδον σπαρεις

20 ο δε επι τα πετρωδη σπαρεις ουτος εστιν ο τον λογον ακουων και ευθυς μετα χαρας λαμβανων αυτον

21 ουκ εχει δε ριζαν εν εαυτω αλλα προσκαιρος εστιν γενομενης δε θλιψεως η διωγμου δια τον λογον ευθυς σκανδαλιζεται

22 ο δε εις τας ακανθας σπαρεις ουτος εστιν ο τον λογον ακουων και η μεριμνα του αιωνος και η απατη του πλουτου συμπνιγει τον λογον και ακαρπος γινεται

23 ο δε επι την καλην γην σπαρεις ουτος εστιν ο τον λογον ακουων και συνιεις ος δη καρποφορει και ποιει ο μεν εκατον ο δε εξηκοντα ο δε τριακοντα

24 αλλην παραβολην παρεθηκεν αυτοις λεγων ωμοιωθη η βασιλεια των ουρανων ανθρωπω σπειραντι καλον σπερμα εν τω αγρω αυτου

25 εν δε τω καθευδειν τους ανθρωπους ηλθεν αυτου ο εχθρος και επεσπειρεν ζιζανια ανα μεσον του σιτου και απηλθεν

26 οτε δε εβλαστησεν ο χορτος και καρπον εποιησεν τοτε εφανη και τα ζιζανια

27 προσελθοντες δε οι δουλοι του οικοδεσποτου ειπον αυτω κυριε ουχι καλον σπερμα εσπειρας εν τω σω αγρω ποθεν ουν εχει ζιζανια

28 ο δε εφη αυτοις εχθρος ανθρωπος τουτο εποιησεν οι δε δουλοι λεγουσιν αυτω θελεις ουν απελθοντες συλλεξωμεν αυτα

29 ο δε φησιν ου μηποτε συλλεγοντες τα ζιζανια εκριζωσητε αμα αυτοις τον σιτον

30 αφετε συναυξανεσθαι αμφοτερα μεχρι του θερισμου και εν καιρω του θερισμου ερω τοις θερισταις συλλεξατε πρωτον τα ζιζανια και δησατε αυτα εις δεσμας προς το κατακαυσαι αυτα τον δε σιτον συναγαγετε εις την αποθηκην μου

31 αλλην παραβολην παρεθηκεν αυτοις λεγων ομοια εστιν η βασιλεια των ουρανων κοκκω σιναπεως ον λαβων ανθρωπος εσπειρεν εν τω αγρω αυτου

32 ο μικροτερον μεν εστιν παντων των σπερματων οταν δε αυξηθη μειζον των λαχανων εστιν και γινεται δενδρον ωστε ελθειν τα πετεινα του ουρανου και κατασκηνουν εν τοις κλαδοις αυτου

33 αλλην παραβολην ελαλησεν αυτοις ομοια εστιν η βασιλεια των ουρανων ζυμη ην λαβουσα γυνη ενεκρυψεν εις αλευρου σατα τρια εως ου εζυμωθη ολον

34 ταυτα παντα ελαλησεν ο ιησους εν παραβολαις τοις οχλοις και χωρις παραβολης ουδεν ελαλει αυτοις

35 οπως πληρωθη το ρηθεν δια του προφητου ησαιου λεγοντος ανοιξω εν παραβολαις το στομα μου ερευξομαι κεκρυμμενα απο καταβολης

36 τοτε αφεις τους οχλους ηλθεν εις την οικιαν και προσηλθον αυτω οι μαθηται αυτου λεγοντες φρασον ημιν την παραβολην των ζιζανιων του αγρου

37 ο δε αποκριθεις ειπεν ο σπειρων το καλον σπερμα εστιν ο υιος του ανθρωπου

38 ο δε αγρος εστιν ο κοσμος το δε καλον σπερμα ουτοι εισιν οι υιοι της βασιλειας τα δε ζιζανια εισιν οι υιοι του πονηρου

39 ο δε εχθρος ο σπειρας αυτα εστιν ο διαβολος ο δε θερισμος συντελεια αιωνος εστιν οι δε θερισται αγγελοι εισιν

40 ωσπερ ουν συλλεγεται τα ζιζανια και πυρι κατακαιεται ουτως εσται εν τη συντελεια του αιωνος

41 αποστελει ο υιος του ανθρωπου τους αγγελους αυτου και συλλεξουσιν εκ της βασιλειας αυτου παντα τα σκανδαλα και τους ποιουντας την ανομιαν

42 και βαλουσιν αυτους εις την καμινον του πυρος εκει εσται ο κλαυθμος και ο βρυγμος των οδοντων

43 τοτε οι δικαιοι εκλαμψουσιν ως ο ηλιος εν τη βασιλεια του πατρος αυτων ο εχων ωτα ακουετω

44 ομοια εστιν η βασιλεια των ουρανων θησαυρω κεκρυμμενω εν τω αγρω ον ευρων ανθρωπος εκρυψεν και απο της χαρας αυτου υπαγει και πωλει παντα οσα εχει και αγοραζει τον αγρον εκεινον

45 παλιν ομοια εστιν η βασιλεια των ουρανων ανθρωπω εμπορω ζητουντι καλους μαργαριτας

46 ευρων δε ενα πολυτιμον μαργαριτην απελθων πεπρακεν παντα οσα ειχεν και ηγορασεν αυτον

47 παλιν ομοια εστιν η βασιλεια των ουρανων σαγηνη βληθειση εις την θαλασσαν και εκ παντος γενους συναγαγουση

48 ην οτε επληρωθη αναβιβασαντες επι τον αιγιαλον και καθισαντες συνελεξαν τα καλα εις αγγη τα δε σαπρα εξω εβαλον

49 ουτως εσται εν τη συντελεια του αιωνος εξελευσονται οι αγγελοι και αφοριουσιν τους πονηρους εκ μεσου των δικαιων

50 και βαλουσιν αυτους εις την καμινον του πυρος εκει εσται ο κλαυθμος και ο βρυγμος των οδοντων

51 συνηκατε ταυτα παντα λεγουσιν αυτω ναι

52 ο δε ειπεν αυτοις δια τουτο πας γραμματευς μαθητευθεις τη βασιλεια των ουρανων ομοιος εστιν ανθρωπω οικοδεσποτη οστις εκβαλλει εκ του θησαυρου αυτου καινα και παλαια

53 και εγενετο οτε ετελεσεν ο ιησους τας παραβολας ταυτας μετηρεν εκειθεν

54 και ελθων εις την πατριδα αυτου εδιδασκεν αυτους εν τη συναγωγη αυτων ωστε εκπλησσεσθαι αυτους και λεγειν ποθεν τουτω η σοφια αυτη και αι δυναμεις

55 ουχ ουτος εστιν ο του τεκτονος υιος ουχ η μητηρ αυτου λεγεται μαριαμ και οι αδελφοι αυτου ιακωβος και ιωσηφ και σιμων και ιουδας

56 και αι αδελφαι αυτου ουχι πασαι προς ημας εισιν ποθεν ουν τουτω ταυτα παντα

57 και εσκανδαλιζοντο εν αυτω ο δε ιησους ειπεν αυτοις ουκ εστιν προφητης ατιμος ει μη εν τη ιδια πατριδι και εν τη οικια αυτου

58 και ουκ εποιησεν εκει δυναμεις πολλας δια την απιστιαν αυτων

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 2813

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

2813. 'He bound Isaac his son' means the state of the Divine rational which, in this condition as regards truth, was about to undergo the last degrees of temptation. This becomes clear from the meaning of 'binding', and also of 'Isaac his son' - of 'binding' as the assuming of a state for undergoing the last degrees of temptation, as may become clear from the consideration that anyone in a state of temptation is altogether like one who has been bound or fettered; and from the meaning of 'Isaac his son' as the Lord's Divine Rational, here as regards truth, see 2802, 2803. The whole genuine rational part of the mind consists of good and of truth. The Lord's Divine Rational as regards good could not suffer, nor undergo temptations, for no genius or spirit initiating temptations is able to get near Divine good, as this stands above their every endeavour to tempt. But Divine truth once it had been bound was that which could be tempted, for illusions, and still more falsities, are what invade it and so tempt it. Indeed some idea of Divine truth can be formed, but not of Divine good except by beings who have perception and are celestial angels. It was Divine truth that people no longer acknowledged at the time of the Lord's Coming into the world, and therefore it was Divine truth from which the Lord underwent and suffered temptations. Divine truth within the Lord is that which is called the Son of Man, whereas Divine good within Him is that which is called the Son of God. Speaking of the Son of Man the Lord many times says that He is to suffer, but He never says this when He refers to the Son of God. The fact that He speaks of the Son of Man, or Divine truth, having to suffer, is clear in Matthew,

Behold, we are going up to Jerusalem, and the Son of Man will be delivered to the chief priests and the scribes, and they will condemn Him and deliver Him to the gentiles to mock and scourge Him, and to crucify [Him]. Matthew 20:18-19.

In the same gospel,

Jesus said to His disciples, Behold, the hour is at hand, and the Son of Man will be delivered into the hands of sinners. Matthew 26:45.

In Mark,

Jesus began to teach them that the Son of Man must suffer many things, and be rejected by the elders and chief priests and scribes, and be killed, but after three days rise again. Mark 8:31.

In the same gospel,

It is written of the Son of Man that He will suffer many things and be treated with contempt. And the Son of Man will be delivered into the hands of men who will kill Him; but when He has been killed He will rise again on the third day. Mark 9:12, 31.

In the same gospel,

Behold, we are going up to Jerusalem, and the Son of Man will be delivered to the chief priests and the scribes who will condemn Him to death, and deliver Him to the heathens. They will mock Him, and scourge Him, and spit on Him, and kill Him; but on the third day He will rise again. Mark 10:33-34.

In the same gospel,

The hour has come; behold, the Son of Man will be delivered into the hands of sinners. Mark 14:41.

In Luke,

The Son of Man must suffer many things, and be rejected by the elders and chief priests and scribes, and be killed, and on the third day rise again. Luke 9:22, 44.

In the same gospel,

We are going up to Jerusalem where everything will be accomplished that has been written by the prophets concerning the Son of Man. He will be delivered to the gentiles, and will be mocked, and suffer insults, and be spat upon. And they will scourge and kill Him, but on the third day He will rise again. Luke 18:31-33.

In the same gospel,

The angel said to the women, Remember what He told you while He was still in Galilee, saving that the Son of Man must be betrayed into the hands of sinful men, and be crucified, and on the third day rise again. Luke 24:6-7.

[2] In all these places 'the Son of Man' is used to mean the Lord as regards Divine truth - that is, as regards the Word in its internal sense - which was to be rejected by the chief priests and the scribes, suffer insults, be scourged, spat on, and crucified. This is made quite clear by the fact that the Jews took every single thing literally, applying and misappropriating it to themselves, and had no wish to know anything whatever about the spiritual sense of the Word and about a heavenly kingdom. They believed, as they do even today, that when He came the Messiah would raise up their kingdom above all the kingdoms of the earth. From this it is evident that it was Divine truth which was rejected, insulted, scourged, and crucified by them. Whether you speak of Divine truth or of the Lord as regards Divine truth it amounts to the same, for the Lord is Truth itself just as He is the Word itself, 2011, 2016, 2533 (end).

[3] Also implied in the Lord's rising again on the third day is the fact that Divine truth, or the Word as to its internal sense - as it was understood in the Ancient Church - will be brought back to life again at the close of the age, which also is 'the third day', 1825, 2788. And this is the reason why it is said that the Son of Man, that is, Divine truth, will appear at that time, Matthew 24:30, 37, 39, 44; Mark 13:26; Luke 17:22, 24-26, 30; 21:27, 36.

[4] The fact that the Son of Man is the Lord as regards Divine truth is clear from the places quoted already and further still from the following: In Matthew,

He who sows the good seed is the Son of Man; the field is the world. At the close of the age the Son of Man will send His angels, and they will gather out of His kingdom all offences. Matthew 13:37, 41-42.

Here 'the good seed' means truth, 'the world' men, 'he who sows it' the Son of Man, and 'offences' falsities. In John,

The crowd said, We have heard from the Law that the Christ remains for ever. Why therefore do you say, The Son of Man must be lifted up? Who is this Son of Man? Jesus answered them, The Light is with you for a brief while. Walk, as long as you have the Light, lest the darkness overtakes you, for he who walks in the darkness does not know where he is going. As long as you have the Light believe in the Light, that you may be sons of the Light. John 12:34-36.

Here, when the crowd ask, 'Who is the Son of Man?' Jesus speaks in His reply about the Light, which is truth, and says that He Himself is the Light or Truth in which they ought to believe. Regarding the Light which comes from the Lord, and which is Divine Truth, see 1053, 1521, 1529-1531, 1619-1632.

[5] But as for the truth that the Son of God, or the Lord as to the Good within His Divine human, could not be tempted, as stated above, this is evident also from the Lord's reply to the tempter, in the gospels,

The tempter said, If You are the Son of God, throw Yourself down, for it is written, He will give His angels charge regarding you, lest you strike your foot against a stone. Jesus said to him, Again it is written, You shall not tempt the Lord your God. Matthew 4:6-7; Luke 4:9-12.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.