¹ Ζητειτε παρα του Κυριου υετον εν τω καιρω της οψιμου βροχης· και ο Κυριος θελει καμει αστραπας και θελει δωσει εις αυτους βροχας ομβρου, εις εκαστον βοτανην εν τω αγρω.

² Διοτι τα ειδωλα ελαλησαν ματαιοτητα και οι μαντεις ειδον ορασεις ψευδεις και ελαλησαν ενυπνια ματαια· παρηγορουν ματαιως· δια τουτο μετετοπισθησαν ως ποιμνιον· εταραχθησαν, διοτι δεν υπηρχε ποιμην.

³ Ο θυμος μου εξηφθη κατα των ποιμενων και θελω τιμωρησει τους τραγους· διοτι ο Κυριος των δυναμεων επεσκεφθη το ποιμνιον αυτου, τον οικον Ιουδα, και εκαμεν αυτους ως ιππον αυτου ενδοξον εν μαχη.

⁴ Απ' αυτου εξηλθεν η γωνια, απ' αυτου ο πασσαλος, απ' αυτου το πολεμικον τοξον, απ' αυτου πας ηγεμων ομου.

⁵ Και θελουσιν εισθαι ως ισχυροι, καταπατουντες τους πολεμιους εν τω πηλω των οδων, εν τη μαχη· και θελουσι πολεμησει, διοτι ο Κυριος ειναι μετ' αυτων, και οι αναβαται των ιππων θελουσι καταισχυνθη.

⁶ Και θελω ενισχυσει τον οικον Ιουδα και τον οικον Ιωσηφ θελω σωσει, και θελω επαναφερει αυτους, διοτι ηλεησα αυτους· και θελουσιν εισθαι ως εαν δεν ειχον αποβαλει αυτους· διοτι εγω ειμαι Κυριος ο Θεος αυτων και θελω εισακουσει αυτων.

⁷ Και οι Εφραιμιται θελουσιν εισθαι ως ισχυρος και η καρδια αυτων θελει χαρη ως απο οινου· και τα τεκνα αυτων θελουσιν ιδει και χαρη· η καρδια αυτων θελει ευφρανθη εις τον Κυριον.

⁸ Θελω συριξει εις αυτους και θελω συναξει αυτους· διοτι εγω ελυτρωσα αυτους· και θελουσι πληθυνθη καθως ποτε επληθυνθησαν.

⁹ Και θελω σπειρει αυτους μεταξυ των λαων· και θελουσι με ενθυμηθη εν απομεμακρυσμενοις τοποις· και θελουσι ζησει μετα των τεκνων αυτων και θελουσιν επιστρεψει.

¹⁰ Και θελω επαναφερει αυτους εκ γης Αιγυπτου και συναξει αυτους εκ της Ασσυριας· και θελω φερει αυτους εις την γην Γαλααδ και εις τον Λιβανον, και δεν θελει εξαρκεσει εις αυτους.

¹¹ Και θελει περασει δια της θαλασσης εν θλιψει και θελει παταξει τα κυματα εν τη θαλασση και παντα τα βαθη του ποταμου θελουσι ξηρανθη, και η υπερηφανια της Ασσυριας θελει καταβληθη και το σκηπτρον της Αιγυπτου θελει αφαιρεθη.

¹² Και θελω ενισχυσει αυτους εις τον Κυριον, και θελουσι περιπατει εν τω ονοματι αυτου, λεγει Κυριος.

¹ Τοτε απεκριθη ο Κυριος προς τον Ιωβ εκ του ανεμοστροβιλου και ειπε·

² Τις ουτος, οστις σκοτιζει την βουλην μου δια λογων ασυνετων;

³ Ζωσον ηδη την οσφυν σου ως ανηρ· διοτι θελω σε ερωτησει, και φανερωσον μοι.

⁴ Που ησο οτε εθεμελιονον την γην; απαγγειλον, εαν εχης συνεσιν.

⁵ Τις εθεσε τα μετρα αυτης, εαν εξευρης; η τις ηπλωσε σταθμην επ' αυτην;

⁶ Επι τινος ειναι εστηριγμενα τα θεμελια αυτης; η τις εθεσε τον ακρογωνιαιον λιθον αυτης,

⁷ οτε τα αστρα της αυγης εψαλλον ομου και παντες οι υιοι του Θεου ηλαλαζον;

⁸ η τις συνεκλεισε την θαλασσαν με θυρας, οτε εξορμωσα εξηλθεν εκ μητρας;

⁹ οτε περιεβαλον αυτην με νεφελην και με ομιχλην εσπαργανωσα αυτην,

¹⁰ και περιωρισα αυτην δια προσταγματος μου, και εβαλον μοχλους και πυλας,

¹¹ και ειπα, Εως αυτου θελεις ερχεσθαι και δεν θελεις υπερβη· και εδω θελει συντριβεσθαι η υπερηφανια των κυματων σου;

¹² Προσεταξας συ την πρωιαν επι των ημερων σου; εδειξας εις την αυγην τον τοπον αυτης,

¹³ δια να πιαση τα εσχατα της γης, ωστε οι κακουργοι να εκτιναχθωσιν απ' αυτης;

¹⁴ Αυτη μεταμορφουται ως πηλος σφραγιζομενος· και τα παντα παρουσιαζονται ως στολη.

¹⁵ Και το φως των ασεβων αφαιρειται απ' αυτων, ο δε βραχιων των υπερηφανων συντριβεται.

¹⁶ Εισηλθες εως των πηγων της θαλασσης; η περιεπατησας εις εξιχνιασιν της αβυσσου;

¹⁷ Ηνοιχθησαν εις σε του θανατου αι πυλαι; η ειδες τας θυρας της σκιας του θανατου;

¹⁸ Εγνωρισας το πλατος της γης; απαγγειλον, εαν ενοησας παντα ταυτα.

¹⁹ Που ειναι η οδος της κατοικιας του φωτος; και του σκοτους, που ειναι ο τοπος αυτου,

²⁰ δια να συλλαβης αυτο εις το οριον αυτου και να γνωρισης τας τριβους της οικιας αυτου;

²¹ Γνωριζεις αυτο, διοτι τοτε εγεννηθης; η διοτι ο αριθμος των ημερων σου ειναι πολυς;

²² Εισηλθες εις τους θησαυρους της χιονος; η ειδες τους θησαυρους της χαλαζης,

²³ τους οποιους φυλαττω δια τον καιρον της θλιψεως δια την ημεραν της μαχης και του πολεμου;

²⁴ Δια τινος οδου διαδιδεται το φως, η ο ανατολικος ανεμος διαχεεται επι την γην;

²⁵ Τις ηνοιξε ρυακας δια τας ραγδαιας βροχας, η δρομον δια την αστραπην της βροντης,

²⁶ δια να φερη βροχην επι γην ακατοικητον, εις ερημον, οπου ανθρωπος δεν υπαρχει,

²⁷ δια να χορταση την αβατον και ακατοικητον, και να αναβλαστηση τον βλαστον της χλοης;

²⁸ Εχει πατερα η βροχη; η τις εγεννησε τας σταγονας της δροσου;

²⁹ Απο μητρας τινος εξερχεται ο παγος; και την παχνην του ουρανου, τις εγεννησε;

³⁰ Τα υδατα σκληρυνονται ως λιθος, και το προσωπον της αβυσσου πηγνυεται.

³¹ Δυνασαι να δεσμευσης τας γλυκειας επιρροας της Πλειαδος η να λυσης τα δεσμα τον Ωριωνος;

³² Δυνασαι να εκβαλης τα Ζωδια εις τον καιρον αυτων; η δυνασαι να οδηγησης τον Αρκτουρον μετα των υιων αυτου;

³³ Γνωριζεις τους νομους του ουρανου; δυνασαι να διαταξης τας επιρροας αυτου επι την γην;

³⁴ Δυνασαι να υψωσης την φωνην σου εις τα νεφη, δια να σε σκεπαση αφθονια υδατων;

³⁵ Δυνασαι να αποστειλης αστραπας, ωστε να εξελθωσι και να ειπωσι προς σε, Ιδου, ημεις;

³⁶ Τις εβαλε σοφιαν εντος του ανθρωπου; η τις εδωκε συνεσιν εις την καρδιαν αυτου;

³⁷ Τις δυναται να αριθμηση τα νεφη δια σοφιας; η τις δυναται να κενονη τα δοχεια του ουρανου,

³⁸ δια να χωνευθη το χωμα εις συμπηξιν και οι βωλοι να συγκολλωνται;

³⁹ Θελεις κυνηγησει θηραμα δια τον λεοντα; η χορτασει την ορεξιν των σκυμνων,

⁴⁰ οταν κοιτωνται εν τοις σπηλαιοις και καθηνται εις τους κρυπτηρας δια να ενεδρευωσι;

⁴¹ Τις ετοιμαζει εις τον κορακα την τροφην αυτου, οταν οι νεοσσοι αυτου κραζωσι προς τον Θεον, περιπλανωμενοι δι' ελλειψιν τροφης;