Novokřesťanské studium Bible

Bible

 

Αριθμοί 32

Studie

   

1 Οι δε υιοι Ρουβην και οι υιοι Γαδ ειχον πληθος κτηνων πολυ σφοδρα· και οτε ειδον την γην Ιαζηρ και την γην Γαλααδ, οτι, ιδου, ο τοπος ητο τοπος δια κτηνη,

2 οι υιοι Γαδ και οι υιοι Ρουβην ελθοντες ειπον προς τον Μωυσην και προς Ελεαζαρ τον ιερεα και προς τους αρχοντας της συναγωγης, λεγοντες,

3 Η Αταρωθ και Δαιβων και Ιαζηρ και Νιμρα και Εσεβων και Ελεαλη και Σεβαμ και Νεβω και Βαιων,

4 η γη την οποιαν επαταξεν ο Κυριος εμπροσθεν της συναγωγης του Ισραηλ, ειναι γη κτηνοτροφος και οι δουλοι σου εχουσι κτηνη·

5 δια τουτο, ειπον, εαν ευρηκαμεν χαριν εμπροσθεν σου, ας δοθη η γη αυτη εις τους δουλους σου δια ιδιοκτησιαν· μη διαβιβασης ημας τον Ιορδανην.

6 Και ειπεν ο Μωυσης προς τους υιους Γαδ και προς τους υιους Ρουβην, Οι αδελφοι σας θελουσιν υπαγει εις πολεμον και σεις θελετε μεινει εδω;

7 και δια τι δειλιαζετε την καρδιαν των υιων Ισραηλ, δια να μη περασωσιν εις την γην, την οποιαν ο Κυριος εδωκεν εις αυτους;

8 ουτως εκαμον οι πατερες σας, οτε απεστειλα αυτους απο Καδης-βαρνη δια να ιδωσι την γην·

9 και ανεβησαν μεχρι της φαραγγος Εσχωλ, και ιδοντες την γην εδειλιασαν την καρδιαν των υιων Ισραηλ, δια να μη εισελθωσιν εις την γην την οποιαν ο Κυριος εδωκεν εις αυτους·

10 και εξηφθη η οργη του Κυριου εν τη ημερα εκεινη, και ωμοσε λεγων,

11 Δεν θελουσιν ιδει οι ανδρες οι αναβαντες εξ Αιγυπτου, απο εικοσι ετων και επανω, την γην την οποιαν ωμοσα προς τον Αβρααμ, προς τον Ισαακ και προς τον Ιακωβ· διοτι δεν με ηκολουθησαν εντελως·

12 εκτος Χαλεβ υιου Ιεφοννη του Κενεζιτου και Ιησου υιου του Ναυη· διοτι ηκολουθησαν εντελως τον Κυριον.

13 Και εξηφθη η οργη του Κυριου κατα του Ισραηλ, και εκαμεν αυτους να περιπλανωνται εις την ερημον τεσσαρακοντα ετη, εωσου εξωλοθρευθη πασα η γενεα, ητις ειχε πραξει το κακον ενωπιον του Κυριου.

14 Και ιδου, σεις εσηκωθητε αντι των πατερων σας, γενεα ανθρωπων αμαρτωλων, δια να εξαψητε περισσοτερον την φλογα της οργης του Κυριου κατα του Ισραηλ.

15 Επειδη, εαν εκκλινητε απ' αυτου, ετι παλιν θελει αφησει τον Ισραηλ εν τη ερημω και θελετε εξολοθρευσει παντα τον λαον τουτον.

16 Και προσηλθον εις αυτον και ειπον, Θελομεν οικοδομησει ενταυθα μανδρας δια τα κτηνη ημων και πολεις δια τα παιδια ημων·

17 ημεις δε ωπλισμενοι θελομεν προχωρει προθυμοι εμπροσθεν των υιων Ισραηλ, εωσου φερωμεν αυτους εις τον τοπον αυτων· τα δε παιδια ημων θελουσι κατοικει εις τετειχισμενας πολεις, δια τους κατοικους του τοπου·

18 δεν θελομεν επιστρεψει εις τας οικιας ημων, εωσου οι υιοι Ισραηλ κληρονομησωσιν εκαστος την κληρονομιαν αυτου·

19 διοτι ημεις δεν θελομεν να κληρονομησωμεν μετ' αυτων περαν του Ιορδανου και επεκεινα· διοτι η κληρονομια ημων επεσεν εις ημας εντευθεν του Ιορδανου προς ανατολας.

20 Και ειπε προς αυτους ο Μωυσης, Εαν καμητε κατα τον λογον τουτον, εαν προχωρητε ωπλισμενοι εμπροσθεν του Κυριου εις πολεμον,

21 και διαβητε παντες, ωπλισμενοι τον Ιορδανην εμπροσθεν του Κυριου, εωσου εκδιωξη τους εχθρους αυτου απ' εμπροσθεν αυτου,

22 και υποταχθη η γη εμπροσθεν του Κυριου· τοτε μετα ταυτα θελετε επιστρεψει και θελετε εισθαι αθωοι ενωπιον του Κυριου και ενωπιον του Ισραηλ, και θελετε εχει την γην ταυτην ιδιοκτησιαν σας ενωπιον του Κυριου·

23 εαν ομως δεν καμητε ουτως, ιδου, θελετε αμαρτησει ενωπιον του Κυριου· και ας ησθε βεβαιοι οτι θελει σας ευρη η αμαρτια σας·

24 οικοδομησατε πολεις δια τα παιδια σας και μανδρας δια τα προβατα σας και καμετε εκεινο, το οποιον εξηλθεν εκ του στοματος σας.

25 Και ειπον οι υιοι Γαδ και οι υιοι Ρουβην προς τον Μωυσην, λεγοντες, Οι δουλοι σου θελουσι καμει καθως ο κυριος μου προσταζει·

26 τα παιδια ημων, αι γυναικες ημων, τα ποιμνια ημων και παντα τα κτηνη ημων θελουσι μενει ενταυθα εις τας πολεις του Γαλααδ·

27 οι δουλοι σου ομως θελουσι διαβη παντες ωπλισμενοι, παρατεταγμενοι ενωπιον του Κυριου εις μαχην, καθως λεγει ο κυριος μου.

28 Τοτε ο Μωυσης εδωκε προσταγην περι αυτων εις Ελεαζαρ τον ιερεα και εις τον Ιησουν υιον του Ναυη και εις τους αρχηγους των πατριων των φυλων των υιων Ισραηλ·

29 και ειπε προς αυτους ο Μωυσης, Εαν οι υιοι Γαδ και οι υιοι Ρουβην διαβωσι με σας τον Ιορδανην, παντες ωπλισμενοι εις μαχην, εμπροσθεν του Κυριου, και κατακυριευθη η γη εμπροσθεν σας, τοτε θελετε δωσει εις αυτους την γην Γαλααδ εις ιδιοκτησιαν·

30 εαν ομως δεν θελωσι να διαβωσιν ωπλισμενοι με σας, τοτε θελουσι λαβει κληρονομιαν μεταξυ σας εν τη γη Χανααν.

31 Και απεκριθησαν οι υιοι Γαδ και οι υιοι Ρουβην λεγοντες, Ως ειπεν ο Κυριος εις τους δουλους σου, ουτω θελομεν καμει·

32 ημεις θελομεν διαβη ωπλισμενοι εμπροσθεν του Κυριου εις την γην Χανααν, δια να εχωμεν την ιδιοκτησιαν της κληρονομιας ημων εντευθεν του Ιορδανου.

33 Και εδωκεν εις αυτους ο Μωυσης, εις τους υιους Γαδ και εις τους υιους Ρουβην και εις το ημισυ της φυλης Μανασση υιου του Ιωσηφ, το βασιλειον του Σηων βασιλεως των Αμορραιων και το βασιλειον του Ωγ βασιλεως της Βασαν, την γην μετα των πολεων αυτης εν τοις οριοις, τας πολεις της γης κυκλω.

34 Και οι υιοι Γαδ ωκοδομησαν την Δαιβων και την Αταρωθ και την Αροηρ

35 και την Ατρωθ-σοφαν και την Ιαζηρ και την Ιογβεα

36 και την Βαιθ-νιμρα και την Βαιθ-αραν, πολεις οχυρας, και μανδρας προβατων.

37 Και οι υιοι Ρουβην ωκοδομησαν την Εσεβων και την Ελεαλη και την Κιριαθαιμ

38 και την Νεβω και την Βααλ-μεων, μεταβαλλοντες τα ονοματα αυτων, και την Σιβμα· και εδωκαν αλλα ονοματα εις τας πολεις, τας οποιας ωκοδομησαν.

39 Και οι υιοι Μαχειρ υιου του Μανασση υπηγαν εις την Γαλααδ και εκυριευσαν αυτην, εκδιωξαντες τον Αμορραιον τον εν αυτη.

40 Και εδωκεν ο Μωυσης την Γαλααδ εις Μαχειρ τον υιον του Μανασση· και κατωκησεν εν αυτη.

41 Και Ιαειρ ο υιος του Μανασση υπηγε και εκυριευσε τας μικρας πολεις αυτης· και ωνομασεν αυτας Αβωθ-ιαειρ.

42 Και ο Νοβα υπηγε και εκυριευσε την Καιναθ και τα χωρια αυτης· και ωνομασεν αυτην Νοβα, απο του ονοματος αυτου.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 2280

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

2280. Peradventure twenty shall be found there. That this signifies if there be not anything of combat, but still there be good, is evident from the signification of “twenty.” As all the numbers that are mentioned in the Word signify actual things, and states (as before said and shown in many places, see n. 2252), so also does “twenty;” and what it signifies can be seen from its derivation, namely, from twice ten. “Ten” in the Word, as also “tenths,” signify remains, by which is meant everything good and true that the Lord insinuates into man from infancy even to the end of his life, and which are treated of in the following verse. Twice ten, or double tenths, that is, twenty, signify the same, but in a higher degree, namely, good.

[2] Goods of three kinds are signified by remains, namely, the goods of infancy, the goods of ignorance, and the goods of intelligence. The goods of infancy are those which are insinuated into man from his very birth up to the age in which he is beginning to be instructed and to know something. The goods of ignorance are what are insinuated when he is being instructed and is beginning to know something. The goods of intelligence are what are insinuated when he is able to reflect upon what is good and what is true. The good of infancy exists from the man’s infancy up to the tenth year of his age; the good of ignorance, from this age up to his twentieth year. From this year the man begins to become rational, and to have the faculty of reflecting upon good and truth, and to procure for himself the good of intelligence.

[3] The good of ignorance is that which is signified by “twenty,” because those who are in the good of ignorance do not come into any temptation for no one is tempted before he is able to reflect, and in his own way to perceive the nature of good and truth. Those who have received goods by means of temptations have been treated of in the two immediately preceding verses; those who have not been in temptations, and yet have good, are now treated of in this verse.

[4] As those who have this good, which is called the good of ignorance, are signified by “twenty,” all those who went forth from Egypt were reckoned from “a son of twenty years” and upward; or as it is expressed, “everyone going forth into the army,” by whom are meant those who were no longer in the good of ignorance, concerning whom we read in Numbers (1:20, 24, 26, 28, 30, 32, 34, 38, 40, 42 (Numbers 1:42), 45; 26:4); and also that all those who were more than twenty years old died in the wilderness (32:10-11), because evil could be imputed to them, and they represented those who yield in temptations; as well as that the valuing made of a male, from “a son of five years” to “a son of twenty years” was “twenty shekels” (Leviticus 17:5); and another valuing from “a son of twenty years” old to one of sixty was fifty shekels (verse 3).

[5] As regards the before-mentioned goods, namely those of infancy, of ignorance, and of intelligence, the case is this. The good of intelligence is the best, for this is of wisdom the good which precedes it, namely that of ignorance, is indeed good, but as there is but little of intelligence in it, it cannot be called the good of wisdom; and as for the good of infancy, it is indeed good in itself, but still it is less good than the other two; for as yet there is not any truth of intelligence adjoined to it, and thus it has not become any good of wisdom, but it is only a plane for being able to become so; for it is the knowledges of good and truth that cause a man to be wise as a man. Infancy itself, by which is signified innocence, does not belong to infancy, but to wisdom; as can be better seen from what will be said about little children in the other life, at the end of this chapter.

[6] By “twenty,” in this verse, as has been said, there is signified no other good than the good of ignorance which good is not only declared to be with those who are under their twentieth year, as already said, but also with all who are in the good of charity and at the same time in ignorance of truth, as are those within the church who are in the good of charity, but from whatever cause, do not know what the truth of faith is; as is the case with very many of those who think devoutly about God and kindly about the neighbor; and as is also the case with all outside the church, who are called Gentiles, and who in like manner live in the good of charity. Both the latter and the former, although not in the truths of faith, yet being in good, are in the faculty of receiving the truths of faith in the other life equally as are little children; for their understanding has not as yet been tainted with principles of falsity, nor their will so confirmed in a life of evil, because they are ignorant of its being falsity and evil; and the life of charity is attended with this: that the falsity and evil of ignorance may be easily bent to truth and good. Not so is it with those who have confirmed themselves in things contrary to the truth, and at the same time have lived a life in things contrary to good.

[7] In other cases by “two tenths” in the Word is signified good both celestial and spiritual, good celestial and thence spiritual by the two tenths of which every loaf of the showbread or bread of faces was prepared (Leviticus 24:5), and spiritual good by the two tenths of the meat-offering with the sacrifice of the ram (Numbers 15:6; 28:12, 20, 28; 29:3, 9, 14), concerning which, of the Lord’s Divine mercy elsewhere.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org