Novokřesťanské studium Bible

Bible

 

Αριθμοί 16

Studie

   

1 Ο δε Κορε ο υιος του Ισααρ, υιου του Κααθ, υιου του Λευι, και Δαθαν και Αβειρων οι υιοι του Ελιαβ, και Ων ο υιος του Φαλεθ, υιοι Ρουβην, εστασιασαν,

2 και εσηκωθησαν εναντιον του Μωυσεως μετα διακοσιων πεντηκοντα ανθρωπων εκ των υιων Ισραηλ, αρχηγων της συναγωγης, συγκλητων της βουλης, ανδρων ονομαστων·

3 και συνηχθησαν εναντιον του Μωυσεως και εναντιον του Ααρων και ειπον προς αυτους, Αρκει εις εσας, διοτι πασα η συναγωγη, παντες ειναι αγιοι και ο Κυριος ειναι μεταξυ αυτων· και δια τι υψονεσθε υπερανω της συναγωγης του Κυριου;

4 Ακουσας δε ο Μωυσης επεσε κατα προσωπον αυτου·

5 και ελαλησε προς τον Κορε και προς πασαν την συνοδιαν αυτου, λεγων, Το πρωι θελει φανερωσει ο Κυριος ποιοι ειναι αυτου και ποιος αγιος και θελει καμει αυτον να πλησιαση εις αυτον· και οντινα εξελεξε, τουτον θελει καμει να πλησιαση εις αυτον.

6 Τουτο καμετε, Λαβετε εις εαυτους θυμιατηρια, ο Κορε και πασα η συνοδια αυτου·

7 και βαλετε επ' αυτα πυρ και επιθεσατε θυμιαμα επ' αυτα ενωπιον του Κυριου αυριον· και ο ανθρωπος τον οποιον εκλεξη ο Κυριος, ουτος θελει εισθαι αγιος. Αρκει εις εσας, υιοι Λευι.

8 Και ειπεν ο Μωυσης προς τον Κορε, Ακουσατε τωρα, υιοι Λευι.

9 Μικρον πραγμα ειναι τουτο εις εσας, οτι εξεχωρισεν εσας ο Θεος του Ισραηλ απο της συναγωγης του Ισραηλ, δια να σας φερη πλησιον αυτου να καμνητε την υπηρεσιαν της σκηνης του Κυριου και να στεκησθε εμπροσθεν της συναγωγης, δια να υπηρετητε εις αυτους;

10 και αφου σε εφερε πλησιον εαυτου και παντας τους αδελφους σου τους υιους Λευι μετα σου, σεις ζητειτε και την ιερατειαν;

11 ουτω καμνεις, συ και πασα η συνοδια σου, οιτινες εισθε συνηθροισμενοι εναντιον του Κυριου· και ο Ααρων τις ειναι, ωστε να γογγυζητε εναντιον αυτου;

12 Και εστειλεν ο Μωυσης να καλεση τον Δαθαν και τον Αβειρων τους υιους Ελιαβ· οι δε ειπον, Δεν αναβαινομεν·

13 μικρον ειναι τουτο, οτι ανηγαγες ημας εκ γης ρεουσης γαλα και μελι, δια να θανατωσης ημας εν τη ερημω, και οτι ως αρχων θελεις να κατεξουσιαζης ημας;

14 αλλα συ δεν εφερες ημας εις γην ρεουσαν γαλα και μελι ουδε εδωκας εις ημας κληρονομιαν αγρων και αμπελωνων· τους οφθαλμους των ανθρωπων τουτων θελεις να εκβαλης; δεν αναβαινομεν.

15 Και εβαρυθυμησεν ο Μωυσης σφοδρα και ειπε προς τον Κυριον, Μη επιβλεψης εις την προσφοραν αυτων· ουδε ενα ονον απ' αυτων ελαβον ουδε εβλαψα τινα εξ αυτων.

16 Και ειπεν ο Μωυσης προς τον Κορε, Συ και πασα η συνοδια σου να ησθε ενωπιον του Κυριου, συ, και αυτοι, και ο Ααρων, αυριον·

17 και λαβετε εκαστος το θυμιατηριον αυτου και επιθεσατε θυμιαμα επ' αυτα και φερετε ενωπιον του Κυριου, εκαστος το θυμιατηριον αυτου, διακοσια πεντηκοντα θυμιατηρια· και συ, και ο Ααρων, εκαστος το θυμιατηριον αυτου.

18 Και ελαβον εκαστος το θυμιατηριον αυτου και εβαλον επ' αυτα πυρ, και επεθεσαν επ' αυτα θυμιαμα και εσταθησαν εις την θυραν της σκηνης του μαρτυριου μετα του Μωυσεως και του Ααρων.

19 Και συνηγαγεν εναντιον αυτων ο Κορε πασαν την συναγωγην εις την θυραν της σκηνης του μαρτυριου. Και η δοξα του Κυριου εφανη εις πασαν την συναγωγην.

20 Και ελαλησε Κυριος προς τον Μωυσην και προς τον Ααρων λεγων,

21 Αποχωρισθητε εκ μεσου της συναγωγης ταυτης, δια να εξαναλωσω αυτους δια μιας.

22 Και επεσαν κατα προσωπον αυτων, και ειπον, Ω Θεε, Θεε των πνευματων πασης σαρκος, εις ανθρωπος ημαρτησε και θελεις οργισθη εναντιον πασης της συναγωγης;

23 Και ελαλησε Κυριος προς τον Μωυσην, λεγων,

24 Λαλησον προς την συναγωγην, λεγων, Αναχωρησατε απο της σκηνης του Κορε, του Δαθαν και του Αβειρων κυκλοθεν.

25 Και εσηκωθη ο Μωυσης, και υπηγε προς τον Δαθαν και Αβειρων· και ηκολουθησαν αυτον οι πρεσβυτεροι του Ισραηλ.

26 Και ελαλησε προς την συναγωγην λεγων, Αποχωρισθητε ευθυς απο των σκηνων των ασεβων τουτων ανθρωπων και μη εγγισητε μηδεν εκ των οσα ειναι αυτων, δια να μη αφανισθητε εν μεσω πασων των αμαρτιων αυτων.

27 Ανεχωρησαν λοιπον απο της σκηνης του Κορε, του Δαθαν και του Αβειρων κυκλοθεν· και ο Δαθαν και ο Αβειρων εξηλθον, και εσταθησαν εις την θυραν των σκηνων αυτων και αι γυναικες αυτων και οι υιοι αυτων και αι οικογενειαι αυτων.

28 Και ειπεν ο Μωυσης, Εκ τουτου θελετε γνωρισει οτι ο Κυριος με απεστειλε δια να πραξω παντα τα εργα ταυτα, και οτι δεν επραξα απ' εμαυτου.

29 Εαν οι ανθρωποι ουτοι αποθανωσι τον κοινον θανατον παντων των ανθρωπων, η εαν γεινη ανταποδοσις εις αυτους κατα την ανταποδοσιν παντων των ανθρωπων, δεν με απεστειλεν ο Κυριος·

30 εαν ομως ο Κυριος καμη θαυμα, και ανοιξη η γη το στομα αυτης και καταπιη αυτους και παντα τα αυτων και καταβωσι ζωντες εις τον αδην, τοτε θελετε γνωρισει οτι παρωξυναν οι ανθρωποι ουτοι τον Κυριον.

31 Και ως επαυσε λαλων παντας τους λογους τουτους, εσχισθη το εδαφος το υποκατω αυτων.

32 Και η γη ηνοιξε το στομα αυτης και κατεπιεν αυτους και τους οικους αυτων και παντας τους ανθρωπους τους μετα του Κορε και πασαν την περιουσιαν αυτων.

33 Και κατεβησαν αυτοι και παντα τα αυτων ζωντες εις τον αδην, και η γη εκλεισθη επανωθεν αυτων· και ηφανισθησαν εκ μεσου της συναγωγης.

34 Και πας ο Ισραηλ ο περιξ αυτων εφυγον εις την βοην αυτων, λεγοντες, Μηπως καταπιη και ημας η γη.

35 Και πυρ εξηλθε παρα Κυριου και κατεφαγε τους διακοσιους πεντηκοντα ανδρας τους προσφεροντας το θυμιαμα.

36 Και ελαλησε Κυριος προς τον Μωυσην λεγων,

37 Ειπε προς τον Ελεαζαρ τον υιον Ααρων του ιερεως, να λαβη τα θυμιατηρια απο της πυρκαιας και το πυρ σκορπισον εκει· διοτι ειναι ηγιασμενα,

38 τα θυμιατηρια τουτων των αμαρτησαντων εναντιον εις τας ψυχας αυτων· και ας καμωσιν αυτα πλακας δια καλυμμα του θυσιαστηριου· επειδη ουτοι προσεφεραν αυτα ενωπιον του Κυριου, δια τουτο ειναι ηγιασμενα· και θελουσιν εισθαι δια σημειον εις τους υιους Ισραηλ.

39 Και ελαβεν Ελεαζαρ ο ιερευς τα χαλκινα θυμιατηρια, τα οποια προσεφεραν οι καυθεντες· και εκαμον αυτα πλακας δια να καλυψωσι το θυσιαστηριον·

40 προς μνημοσυνον εις τους υιους Ισραηλ, ωστε μηδεις αλλογενης, μη ων εκ του σπερματος του Ααρων, να μη πλησιαζη δια να προσφερη θυμιαμα ενωπιον του Κυριου, δια να μη γεινη ως ο Κορε και ως η συνοδια αυτου, καθως ειπε Κυριος προς αυτον δια χειρος του Μωυσεως.

41 Την δε ακολουθον ημεραν πασα η συναγωγη των υιων Ισραηλ εγογγυσαν εναντιον του Μωυσεως και του Ααρων, λεγοντες, Σεις εφονευσατε τον λαον του Κυριου.

42 Και ενω η συναγωγη ητο συνηθροισμενη εναντιον του Μωυσεως και εναντιον του Ααρων, ανεβλεψαν προς την σκηνην του μαρτυριου, και ιδου, η νεφελη εσκεπασεν αυτην, και εφανη η δοξα του Κυριου.

43 Και ηλθεν ο Μωυσης και ο Ααρων εμπροσθεν της σκηνης του μαρτυριου.

44 Και ελαλησε Κυριος προς τον Μωυσην λεγων·

45 Αποσυρθητε εκ μεσου της συναγωγης ταυτης, δια να αναλωσω αυτους δια μιας. Και επεσον κατα προσωπον αυτων.

46 Και ειπεν ο Μωυσης προς τον Ααρων, Λαβε το θυμιατηριον και βαλε πυρ εις αυτο εκ του θυσιαστηριου και επιθες θυμιαμα και υπαγε ταχεως εις την συναγωγην και καμε εξιλεωσιν υπερ αυτων· διοτι εξηλθεν οργη παρα του Κυριου· η πληγη ηρχισε.

47 Και ελαβε το θυμιατηριον ο Ααρων, καθως ελαλησεν ο Μωυσης, και εδραμεν εις το μεσον της συναγωγης· και ιδου, η πληγη ειχεν αρχισει εν τω λαω· και επεθεσε θυμιαμα και εκαμεν εξιλεωσιν υπερ του λαου.

48 Και εσταθη αναμεσον των αποθανοντων και των ζωντων, και επαυσεν η θραυσις.

49 Ησαν δε οι αποθανοντες εις την θραυσιν δεκατεσσαρες χιλιαδες και επτακοσιοι, εκτος των αποθανοντων εξ αιτιας του Κορε.

50 Και επεστρεψεν ο Ααρων προς τον Μωυσην, εις την θυραν της σκηνης του μαρτυριου· και επαυσεν η θραυσις.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Apocalypse Explained # 79

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 1232  
  

79. And he laid his right hand upon me. That this signifies life from Him, is evident from the signification of right hand, when said of the Lord, as being life from Him (concerning this see above, n. 72). The reason why this signifies life from the Lord, is, that it follows immediately after the words, "I fell at his feet as dead." And, moreover, by touching with the hand, is signified to communicate and transfer to another that which belongs to oneself, and also to receive from another and to communicate and transfer to another what belongs to oneself, when said of the Lord, as in this passage, denotes life, such as is communicated to those who are in a state of enlightenment, and see and hear such things as are in heaven. This also was the case with John; for he was in such a state of enlightenment when he saw and heard the things described in the Apocalypse.

[2] The reason why to touch with the hand denotes to communicate, and to transfer to another, is, because all the power of man is transferred from the body into the hands; therefore, what the mind wills that the body should do, the arms and hands perform accordingly. Hence it is that by arms and hands in the Word is signified power (as may be seen, Arcana Coelestia 878, 3091, 4931-4937. 7673, 10019); this power, however, is natural power, and communication thereby is the exertion of the forces of the body; but spiritual power is to will the good of another, and, as much as possible, to be willing to transfer to another what belongs to oneself. This power is signified by hand in the spiritual sense, and its communication and translation by touching with the hand.

From these considerations it is evident that, by the Lord, who is there called the Son of man, laying His right hand upon John, when he lay as dead, is signified, that He communicated and transferred to him life from Himself (concerning which, see above).

[3] To touch, and to touch with the hand, has a similar signification in many passages in the Word, as in the following. In Daniel:

The Lord, who there appeared to him as a man clothed in linen, whose aspect was as the appearance of lightning, and His eyes as torches of fire, and His feet as the brightness of polished brass, touched him; restored him to his station; set him upon his knees; touched his lips, and opened his mouth; and again touched him, and strengthened him (10:4 to the end).

In Jeremiah:

"Jehovah put forth his hand and touched my mouth, and said, I give my words into thy mouth" (1:9).

And in Matthew:

Jesus put forth His and to the leper "and touched him, saying, I will, be thou clean. And immediately his leprosy was cleansed" (8:3).

In the same:

Jesus saw Peter's wife's mother sick of a fever "and he touched her hand, and the fever left her" (8:14, 15).

In the same:

Jesus touched the eyes of two blind men and their eyes were opened (9:29).

In the same:

"While Peter was speaking, behold a bright cloud overshadowed the disciples, and behold a voice out of the cloud which said, This is my beloved Son, in whom I am well pleased; hear ye him. And when the disciples heard it, they fell upon their face, and were sore afraid. Then Jesus came near and touched them, and said, Arise, be not afraid" (17:5-7).

In Luke:

Jesus came and touched the bier of the dead man, and said, "Young man, I say unto thee, Arise. Then he that was dead sat up, and began to speak" (7:14, 15).

In the same:

Jesus touched the ear of the deaf man, and healed him (22:51).

In Mark:

"They brought young children to him, that he should touch them. And he took them up in his arms, put his hands upon them, and blessed them" (10:13, 16).

In the same:

They brought unto Jesus those that were sick "that they might touch the hem of his garment; and as many as touched were made whole" (Matthew 14:35, 36).

In Luke:

"A woman having an issue of blood, touched the border of Jesus' garment; and immediately her issue of blood stanched. Jesus said, Some one hath touched me, for I perceive that virtue is gone out of me" (8:43, 44, 46).

[4] Because by the touching and laying on of hands, is signified to communicate and transfer to another what is one's own, therefore from ancient times it has been customary in the churches to lay hands upon the heads of those who were inaugurated and blessed, as Moses was commanded to do in the case of Joshua (Numbers 27:18-23; Deuteronomy 34:9). Since all things among the sons of Israel were representative and significative of spiritual things, so also was the touch; therefore those were sanctified who touched what was holy, and those were polluted who touched what was unclean, for the touch signified communication and transference from one to another, and reception from one by another; as is evident from the following passages in Moses: whosoever shall touch the tent of the assembly, the ark of the testimony, the table and all its vessels, the lampstand and its vessels, the altar of incense, the altar of burnt offering and all its vessels, and the laver and its foot, shall be holy (Exodus 30:26-29). Whatsoever touched the altar should be holy (Exodus 29:37). Every thing which touched the remainder of the meat-offering, and the remainder of the flesh from the sacrifices, should be holy (Leviticus 6:11-20).

"Whosoever touched a dead body, and purified not himself, defiled the tabernacle of Jehovah; therefore that soul should be cut off from Israel. Whosoever touched one that was slain with a sword in the open fields, or a bone of a man, or a grave, should be unclean seven days. He that toucheth the waters of separation, shall be unclean until even. Whatsoever the unclean person toucheth shall be unclean until even" (Numbers 19:11, 13, 16, 21, 22).

He who toucheth unclean beasts, and unclean creeping things, shall be unclean; everything upon which they shall fall shall be unclean, whether a vessel of wood, raiment, water, an earthen vessel, food, drink, an oven, except a fountain, pit, a receptacle of waters, shall be unclean (Leviticus 11:31-36). Besides other places, as Leviticus 5:2, 3; 7:21; 11:37, 38; 15:1 to the end; 22:4; Numbers 16:26; Isaiah 52:11; Lamentations 4:14, 15; Hosea 4:2, 3; Haggai 2:12, 13, 14.

  
/ 1232  
  

Translation by Isaiah Tansley. Many thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org