Novokřesťanské studium Bible

Bible

 

Ιερεμία 50

Studie

   

1 Ο λογος, τον οποιον ελαλησε Κυριος κατα της Βαβυλωνος, κατα της γης των Χαλδαιων, δια Ιερεμιου του προφητου.

2 Αναγγειλατε εν τοις εθνεσι και κηρυξατε και υψωσατε σημαιαν· κηρυξατε, μη κρυψητε· ειπατε, Εκυριευθη η Βαβυλων, κατησχυνθη ο Βηλ, συνετριβη ο Μερωδαχ· κατησχυνθησαν τα ειδωλα αυτης, συνετριβησαν τα βδελυγματα αυτης.

3 Διοτι απο βορρα αναβαινει εθνος εναντιον αυτης, το οποιον θελει καταστησει την γην αυτης ερημον, και δεν θελει υπαρχει ο κατοικων εν αυτη· απο ανθρωπου εως κτηνους θελουσι μετατοπισθη, θελουσι φυγει.

4 Εν ταις ημεραις εκειναις και εν τω καιρω εκεινω, λεγει Κυριος, θελουσιν ελθει οι υιοι Ισραηλ, αυτοι και οι υιοι Ιουδα ομου, βαδιζοντες και κλαιοντες· θελουσιν υπαγει και ζητησει Κυριον τον Θεον αυτων.

5 Θελουσιν ερωτησει περι της οδου της Σιων με τα προσωπα αυτων προς εκει, λεγοντες, Ελθετε και ας ενωθωμεν μετα του Κυριου εν διαθηκη αιωνιω, ητις δεν θελει λησμονηθη.

6 Ο λαος μου εγεινε προβατα απολωλοτα· οι ποιμενες αυτων παρετρεψαν αυτους, περιεπλανησαν αυτους εις τα ορη· υπηγαν απο ορους εις βουνον, ελησμονησαν την μανδραν αυτων.

7 Παντες οι ευρισκοντες αυτους κατετρωγον αυτους, και οι εχθροι αυτων ειπον, Δεν πταιομεν, διοτι ημαρτησαν εις Κυριον, την κατοικιαν της δικαιοσυνης· ναι, εις Κυριον, την ελπιδα των πατερων αυτων.

8 Φυγετε εκ μεσου της Βαβυλωνος και εξελθετε εκ της γης των Χαλδαιων και γεινετε ως κριοι εμπροσθεν ποιμνιων.

9 Διοτι ιδου, εγω θελω εγειρει και αναβιβασει επι Βαβυλωνα συναγωγην εθνων μεγαλων εκ γης βορρα, και θελουσι παραταχθη εναντιον αυτης· εκειθεν θελει αλωθη· τα βελη αυτων θελουσιν εισθαι ως εμπειρου ισχυρου· δεν θελουσιν επιστρεψει κενα.

10 Και η Χαλδαια θελει εισθαι λαφυρον· παντες οι λεηλατουντες αυτην θελουσι χορτασθη, λεγει Κυριος.

11 Επειδη ηυφραινεσθε και εκαυχαθε, φθορεις της κληρονομιας μου, επειδη εσκιρτατε ως δαμαλις επι χλοης και εχρεμετιζετε ως ρωμαλεοι ιπποι,

12 η μητηρ σας κατησχυνθη σφοδρα· η γεννητρια σας ενετραπη· ιδου, αυτη θελει εισθαι η εσχατη των εθνων, ερημος, γη ξηρα και αβατος.

13 Εξ αιτιας της οργης του Κυριου δεν θελει κατοικηθη, αλλα θελει ερημωθη απασα· πας ο διαβαινων δια της Βαβυλωνος θελει εκθαμβηθη και συριξει επι πασαις ταις πληγαις αυτης.

14 Παραταχθητε εναντιον της Βαβυλωνος κυκλω· παντες οι εντεινοντες τοξον, τοξευσατε κατ' αυτης, μη φειδεσθε βελων· διοτι ημαρτησεν εις Κυριον.

15 Αλαλαξατε επ' αυτη κυκλω· παρεδωκεν εαυτην· επεσαν τα θεμελια αυτης, κατηδαφισθησαν τα τειχη αυτης· διοτι τουτο ειναι η εκδικησις του Κυριου· εκδικηθητε αυτην· καθως αυτη εκαμε, καμετε εις αυτην.

16 Εκκοψατε απο Βαβυλωνος τον σπειροντα και τον κρατουντα δρεπανον εν καιρω θερισμου· απο προσωπου της εξολοθρευτικης μαχαιρας θελουσιν επιστρεψει εκαστος εις τον λαον αυτου, και θελουσι φυγει εκαστος εις την γην αυτου.

17 Ο Ισραηλ ειναι προβατον πλανωμενον· λεοντες εκυνηγησαν αυτο· πρωτος ο βασιλευς της Ασσυριας κατεφαγεν αυτον· και υστερον ουτος ο Ναβουχοδονοσορ, ο βασιλευς της Βαβυλωνος, κατεσυντριψε τα οστα αυτου.

18 Δια τουτο ουτω λεγει ο Κυριος των δυναμεων, ο Θεος του Ισραηλ· Ιδου, εγω θελω τιμωρησει τον βασιλεα της Βαβυλωνος και την γην αυτου, καθως ετιμωρησα τον βασιλεα της Ασσυριας.

19 Και θελω αποκαταστησει τον Ισραηλ εν τη κατοικια αυτου, και θελει βοσκεσθαι τον Καρμηλον και την Βασαν, και η ψυχη αυτου θελει χορτασθη επι το ορος Εφραιμ και Γαλααδ.

20 Εν ταις ημεραις εκειναις και εν τω καιρω εκεινω, λεγει Κυριος, η ανομια του Ισραηλ θελει ζητηθη και δεν θελει υπαρχει, και αι αμαρτιαι του Ιουδα και δεν θελουσιν ευρεθη· διοτι θελω συγχωρησει οσους αφησω υπολοιπον.

21 Αναβα επι την γην των καταδυναστων, επ' αυτην και επι τους κατοικους της Φεκωδ· αφανισον και εξολοθρευσον κατοπιν αυτων, λεγει Κυριος, και καμε κατα παντα οσα προσεταξα εις σε.

22 Φωνη πολεμου εν τη γη και συντριμμα μεγα.

23 Πως συνεθλασθη και συνετριβη η σφυρα πασης της γης· πως εγεινεν η Βαβυλων εις θαμβος μεταξυ των εθνων.

24 Εστησα παγιδα εις σε, μαλιστα και επιασθης, Βαβυλων, και συ δεν εγνωρισας· ευρεθης μαλιστα και συνεληφθης, διοτι εις τον Κυριον αντεσταθης.

25 Ο Κυριος ηνοιξε την οπλοθηκην αυτου και εξηγαγε το οπλα της οργης αυτου· διοτι το εργον τουτο εχει Κυριος ο Θεος των δυναμεων εν τη γη των Χαλδαιων.

26 Ελθετε επ' αυτην απο των περατων· ανοιξατε τας αποθηκας αυτης· καταστησατε αυτην ως σωρους και εξολοθρευσατε αυτην· ας μη μεινη εξ αυτης υπολοιπον.

27 Σφαξατε παντας τους μοσχους αυτης· ας καταβωσιν εις σφαγην· ουαι εις αυτους· διοτι ηλθεν η ημερα αυτων, ο καιρος της επισκεψεως αυτων.

28 Φωνη φευγοντων και διασωζομενων απο της γης Βαβυλωνος, δια να αναγγειλη εν Σιων την εκδικησιν Κυριου του Θεου ημων, την εκδικησιν του ναου αυτου.

29 Συγκαλεσατε τους τοξοτας επι Βαβυλωνα· παντες οι εντεινοντες τοξον, στρατοπεδευσατε κατ' αυτης κυκλω· μηδεις εξ αυτης ας μη διασωθη· ανταποδοτε εις αυτην κατα το εργον αυτης· κατα παντα οσα εκαμε, καμετε εις αυτην· διοτι υπερηφανευθη κατα του Κυριου, κατα του Αγιου του Ισραηλ.

30 Δια τουτο οι νεοι αυτης θελουσι πεσει εν ταις πλατειαις αυτης, και παντες οι ανδρες αυτης οι πολεμισται θελουσιν απολεσθη κατ' εκεινην την ημεραν, λεγει Κυριος.

31 Ιδου, εγω ειμαι εναντιον σου, ω επηρμενη, λεγει Κυριος ο Θεος των δυναμεων· διοτι ηλθεν η ημερα σου, ο καιρος της επισκεψεως σου.

32 Και ο επηρμενος θελει προσκοψει και πεσει, και δεν θελει υπαρχει ο αναστησων αυτον· και θελω αναψει πυρ εν ταις πολεσιν αυτου και ο θελει καταφαγει παντα τα περιξ αυτου.

33 Ουτω λεγει ο Κυριος των δυναμεων· οι υιοι Ισραηλ και οι υιοι Ιουδα κατεδυναστευθησαν ομου· και παντες οι αιχμαλωτισαντες αυτους κατεκρατησαν αυτους· ηρνηθησαν να απολυσωσιν αυτους.

34 Πλην ο Λυτρωτης αυτων ειναι Ισχυρος· Κυριος των δυναμεων το ονομα αυτου· θελει εξαπαντος διαδικασει την δικην αυτων, δια να αναπαυση την γην και να ταραξη τους κατοικους της Βαβυλωνος.

35 Μαχαιρα επι τους Χαλδαιους, λεγει Κυριος, και επι τους κατοικους της Βαβυλωνος και επι τους μεγιστανας αυτης και επι τους σοφους αυτης.

36 Μαχαιρα επι τους ψευδοπροφητας και θελουσι παραφρονησει· μαχαιρα επι τους ισχυρους αυτης και θελουσι τρομαξει.

37 Μαχαιρα επι τους ιππους αυτων και επι τας αμαξας αυτων και επι παντα τον συμμικτον λαον τον εν μεσω αυτης, και θελουσιν εισθαι ως γυναικες· μαχαιρα επι τους θησαυρους αυτης και θελουσι διαρπαχθη.

38 Ξηρασια επι τα υδατα αυτης, και θελουσι ξηρανθη· διοτι ειναι γη των γλυπτων και εμωρανθησαν εν τοις ειδωλοις αυτων.

39 Δια τουτο θηρια και αιλουροι θελουσι κατοικησει εκει και στρουθοκαμηλοι θελουσι κατοικησει εν αυτη και δεν θελει κατοικηθη πλεον εις τον αιωνα· και ουδεις θελει κατασκηνωσει εν αυτη εις γενεαν και γενεαν.

40 Καθως κατεστρεψεν ο Θεος τα Σοδομα και τα Γομορρα και τα πλησιοχωρα αυτων, λεγει Κυριος, ουτως ανθρωπος δεν θελει κατοικησει εκει ουδε υιος ανθρωπου θελει παροικησει εν αυτη.

41 Ιδου, λαος θελει ελθει απο βορρα και εθνος μεγα, και βασιλεις πολλοι θελουσιν εγερθη απο των εσχατων της γης.

42 Τοξον και λογχην θελουσι κρατει· ειναι σκληροι και ανιλεοι· η φωνη αυτων ηχει ως θαλασσα, και επιβαινουσιν επι ιππους, παρατεταγμενοι ως ανδρες εις πολεμον, εναντιον σου, θυγατηρ Βαβυλωνος.

43 Ηκουσεν ο βαιλευς της Βαβυλωνος την φημην αυτων και αι χειρες αυτου παρελυθησαν· στενοχωρια συνελαβεν αυτον, ωδινες ως τικτουσης.

44 Ιδου, θελει αναβη ως λεων απο του φρυαγματος του Ιορδανου εναντιον της κατοικιας του δυνατου· αλλ' εγω ταχεως θελω εκδιωξει αυτους απ' αυτης· και οστις ειναι ο εκλεκτος σου, τουτον θελω καταστησει επ' αυτην· διοτι τις ομοιος μου; και τις θελει αντισταθη εις εμε; και τις ειναι ο ποιμην εκεινος, οστις θελει σταθη κατα προσωπον μου;

45 Δια τουτο ακουσατε την βουλην του Κυριου, την οποιαν εβουλευθη κατα της Βαβυλωνος, και τους λογισμους αυτου, τους οποιους ελογισθη κατα της γης των Χαλδαιων· εξαπαντος και τα ελαχιστα του ποιμνιου θελουσι κατασυρει αυτους· εξαπαντος η κατοικια αυτων θελει ερημωθη μετ' αυτων.

46 Απο του ηχου της αλωσεως της Βαβυλωνος εσεισθη η γη, και η κραυγη ηκουσθη εν τοις εθνεσι.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Doctrine of the Sacred Scripture # 51

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 118  
  

51. 1. The Word is not understood apart from doctrine. That is because the Word in its literal sense consists of nothing but correspondent forms, in order for spiritual and celestial concepts to be present in it at the same time, and for each word to be a containing vessel and buttress of those concepts. In some places in the literal sense, therefore, we find not naked truths, but truths clothed, which we call appearances of truth. Many of these truths, too, are accommodated to the comprehension of simple folk, who do not elevate their thoughts above the kinds of things they see before their eyes. And some of them seem to involve contradictions, even though there is no contradiction in the Word when seen in its true light.

Moreover, in some places in the Prophets, we find also collections of place names and the names of people from which it is impossible to elicit any meaning, as from those passages presented in no. 15 above.

Since that is the nature of the Word in its literal sense, it can be seen therefore that it cannot be understood apart from doctrine.

[2] But let instances serve to illustrate this:

We are told that Jehovah repents (Exodus 32:12, 14, Jonah 3:9, 4:2). We are also told that Jehovah does not repent (Numbers 23:19, 1 Samuel 15:29). Without doctrine these declarations are not brought into accord.

We are told that Jehovah visits the iniquity of the fathers upon the children to the third and fourth generation (Numbers 14:18). And we are told that the father shall not die for the son, nor the son for the father, but everyone for his own sin (Deuteronomy 24:16). In the light of doctrine these declarations do not conflict, but are in harmony.

[3] Jesus says,

Ask, and it will be given to you; seek, and you will find; knock, and it will be opened to you. Everyone...who asks receives, and he who seeks finds, and to him who knocks it will be opened. (Matthew 7:7-8, cf. 21:21-22)

Without doctrine one might believe that everyone receives what he asks for. But doctrine teaches us to believe that a person is given whatever he asks for, not on his own, but in response to the Lord. For this, too, the Lord teaches:

If you abide in Me, and My words abide in you, you will ask what you will, and it shall be done for you. (John 15:7)

[4] The Lord says,

Blessed are the poor, for (theirs) is the kingdom of God. (Luke 6:20)

Without doctrine one could think that heaven is for the poor and not for the rich. But doctrine teaches us that the poor in spirit are meant, for the Lord says,

Blessed are the poor in spirit, for theirs is the kingdom of heaven. (Matthew 5:3)

[5] The Lord says,

Judge not, that you be not judged. ...with what judgment you judge, you will be judged. (Matthew 7:1-2, cf. Luke 6:37)

Without doctrine this injunction could be used to assert that one must not say of evil that it is evil, thus that one must not judge an evil person to be evil. But in the light of doctrine one is permitted to judge, only to do so justly. For the Lord says, “judge with righteous judgment” (John 7:24).

[6] Jesus says,

...do not be called teacher; for one is your teacher, the Christ.... Do not call anyone on earth your father; for one...in heaven is your Father. And do not be called masters; for one is your master, the Christ. (Matthew 23:8-10)

Without doctrine it would not be lawful to call anyone teacher, father, or master. But we know from doctrine that it is lawful in a natural sense, but not in a spiritual sense.

[7] Jesus said to His disciples,

...when the Son of man sits on the throne of His glory, you...will also sit on twelve thrones, judging the twelve tribes of Israel. (Matthew 19:28)

One could conclude from these words that the Lord’s disciples will also sit in judgment, when in fact they can judge no one. Doctrine, therefore, must reveal this mystery by showing that the Lord alone, who is omniscient and knows the hearts of all, will judge, and that His twelve disciples mean the church in respect to all the truths and goods it has from the Lord through the Word. Doctrine concludes from this that those truths and goods will judge everyone, in accordance with the Lord’s words in John 3:17-18, 12:47-48.

[8] Someone who reads the Word apart from doctrine does not know how the declarations made in the Prophets regarding the Jewish nation and Jerusalem hang together, that the church in that nation and its seat in that city will remain to eternity, as in the following places:

...Jehovah...will visit His flock, the house of Judah, and will make them as His glorious horse in battle. From him comes the cornerstone, from him the tent peg, and from him the bow of war.... (Zechariah 10:3-4, 6-7)

...behold, I am coming to dwell in your midst.... And Jehovah will make Judah His inheritance..., and will again choose Jerusalem. (Zechariah 2:10-12)

It will come to pass in that day that the mountains shall drip with new wine, and the hills flow with milk.... But Judah shall abide forever, and Jerusalem from generation to generation. (Joel 3:18-20)

Behold, the days are coming..., that I will sow the house of Israel and the house of Judah with the seed of man..., when I will make a new covenant with the house of Israel and with the house of Judah.... And this is the covenant that I will make...: I will put My law among them, and write it on their hearts; and I will be their God, and they shall be My people. (Jeremiah 31:27, 31, 33)

In that day ten men from every language of the nations shall grasp the sleeve of a Jewish man, saying, “Let us go with you, for we have heard that God is with you.” (Zechariah 8:22-23)

And so on elsewhere, as in Isaiah 44:24, 26, 49:22-23, 65:9, 66:20, 22; Jeremiah 3:18, 23:5, 50:19-20; Nahum 1:15; Malachi 3:4. The subject in these places is the Lord’s advent, and the church’s then remaining to eternity.

[9] The opposite, however, is said in a number of other places, of which we will cite only the following: I will hide My face from them, I will see what their posterity will be, for they are a perverse generation, children in whom is no faith.... I would have said, “I will cast them into the farthest corners, I will make the memory of them to cease from among men.” ....For they are a nation void of counsel, nor is there any understanding in them.... ...their vine is of the vine of Sodom and of the fields of Gomorrah; their grapes are grapes of gall, their clusters are bitter. Their wine is the venom of dragons, and the cruel poison of asps. Is this not laid up in store with Me, sealed up among My treasures? Vengeance is Mine, and retribution. (Deuteronomy 32:20-35)

This is said of that same nation. And the like elsewhere, as in Isaiah 3:1-2, 8, 5:3-6; Deuteronomy 9:5-6; Matthew 12:39, 23:27-28; John 8:44. And everywhere in Jeremiah and Ezekiel.

But these declarations that appear contradictory will be seen to be in harmony in the light of doctrine, which teaches that Israel and Judah in the Word do not mean Israel and Judah, but the church in both senses — in one sense that it has been destroyed, and in the other that the Lord is going to establish it.

Other passages like these occur in the Word, which make clearly apparent that the Word is not understood apart from doctrine.

  
/ 118  
  

Thanks to the General Church of the New Jerusalem, and to Rev. N.B. Rogers, translator, for the permission to use this translation.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org