Bible

 

Hosea 13

Studie

   

1 Οτε ο Εφραιμ ελαλει εν τρομω, αυτος υψωθη εν τω Ισραηλ· οτε δε ημαρτησε περι του Βααλ, τοτε ετελευτησε.

2 Και τωρα αμαρτανουσιν επι μαλλον και μαλλον και εκαμον εις εαυτους χωνευτα εκ του αργυριου αυτων, ειδωλα κατα την φαντασιαν αυτων, παντα ταυτα εργον τεχνιτων· αυτοι λεγουσι περι αυτων, οι ανθρωποι οι θυσιαζοντες ας φιλησωσι τους μοσχους.

3 Δια τουτο θελουσιν εισθαι ως νεφελη πρωινη και ως δροσος εωθινη διαβαινουσα, ως λεπτον αχυρον εκφυσωμενον εκ του αλωνιου και ως καπνος εκ της καπνοδοχου.

4 Αλλ' εγω ειμαι Κυριος ο Θεος σου εκ γης Αιγυπτου· και αλλον θεον πλην εμου δεν θελεις γνωρισει· διοτι δεν υπαρχει αλλος σωτηρ εκτος εμου.

5 Εγω σε εγνωρισα εν τη ερημω, εν γη ανυδρω.

6 Κατα τας βοσκας αυτων, ουτως εχορτασθησαν· εχορτασθησαν, και υψωθη η καρδια αυτων· δια τουτο με ελησμονησαν.

7 Οθεν θελω εισθαι εις αυτους ως λεων· ως παρδαλις εν οδω θελω παραμονευει αυτους.

8 Θελω απαντησει αυτους ως αρκτος στερηθεισα των τεκνων αυτης, και θελω διασπαραξει το περιφραγμα της καρδιας αυτων και καταφαγει αυτους εκει ως λεων· θηριον αγριον θελει διασπαραξει αυτους.

9 Απωλεσθης, Ισραηλ· πλην εν εμοι ειναι η βοηθεια σου.

10 Που ειναι ο βασιλευς σου; που; ας σε σωση τωρα εν πασαις σου ταις πολεσι· και που οι κριται σου, περι των οποιων ειπας, Δος μοι βασιλεα και αρχοντας;

11 Σοι εδωκα βασιλεα εν τω θυμω μου και αφηρεσα αυτον εν τη οργη μου.

12 Η ανομια του Εφραιμ ειναι περιδεδεμενη· η αμαρτια αυτου αποτεταμιευμενη.

13 Πονοι τικτουσης θελουσιν ελθει επ' αυτον· ειναι υιος ασυνετος· διοτι δεν ειναι καιρος να στεκηται εν τω ανοιγματι της μητρας.

14 Εκ χειρος αδου θελω ελευθερωσει αυτους, εκ θανατου θελω σωσει αυτους. Που ειναι, θανατε, ο ολεθρος σου; που, αδη, η φθορα σου; η μεταμελεια θελει κρυπτεσθαι απο των οφθαλμων μου.

15 Αν και ουτος εσταθη καρποφορος μεταξυ των αδελφων αυτου, ανατολικος ανεμος ομως θελει ελθει, ο ανεμος του Κυριου θελει αναβη απο της ερημου, και αι βρυσεις αυτου θελουσιν εκλειψει και θελει καταξηρανθη η πηγη αυτου· ουτος θελει αφαρπασει τον θησαυρον παντων των επιθυμητων αυτου σκευων.

16 Η Σαμαρεια θελει αφανισθη, διοτι απεστατησε κατα του Θεου αυτης· θελουσι πεσει εν ρομφαια· τα θηλαζοντα νηπια αυτων θελουσι συντριφθη, και αι εγκυμονουσαι αυτων θελουσι διασχισθη.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Apocalypse Revealed # 321

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 962  
  

321. And the name of him who sat on it was Death, and Hell followed with him. This symbolizes the extinction of spiritual life and thus damnation.

Death here symbolizes spiritual death, which is the extinction of spiritual life. And Hell symbolizes damnation, which results from that death.

Everyone from creation and so from birth has, indeed, spiritual life, but that life is extinguished when the person denies God, the sanctity of the Word, and eternal life. He extinguishes it in his will, but it remains in his intellect, or rather, in his ability to understand. This is what distinguishes the human being from animals.

Since death symbolizes the extinction of spiritual life, and hell the resulting damnation, therefore death and hell are mentioned together in several places, as in the following:

From the hand of hell I will redeem them; I will free them from death. O death, I will be your plague! O hell, I will be your destruction! (Hosea 13:14)

The cords of death surrounded me... The cords of hell surrounded me; the snares of death came to meet me. (Psalms 18:4-5, cf. 116:3)

Like sheep they are set for hell; death shall be their shepherd...; hell shall be their home. But God will redeem my soul from the hand of hell... (Psalms 49:14-15)

I have the keys of hell and death. (Revelation 1:18)

  
/ 962  
  

Many thanks to the General Church of the New Jerusalem, and to Rev. N.B. Rogers, translator, for the permission to use this translation.