Novokřesťanské studium Bible

Bible

 

Γένεση 7

Studie

   

1 Και ειπε Κυριος προς τον Νωε, Εισελθε συ, και πας ο οικος σου, εις την κιβωτον· διοτι σε ειδον δικαιον ενωπιον μου εν τη γενεα ταυτη·

2 απο παντων των κτηνων των καθαρων λαβε εις σεαυτον επτα επτα, αρσεν και το θηλυ αυτου· και απο των κτηνων των μη καθαρων ανα δυο, αρσεν και το θηλυ αυτου·

3 και απο των πτηνων του ουρανου επτα επτα, αρσεν και θηλυ· δια να διατηρησης σπερμα επι προσωπου πασης της γης·

4 επειδη ετι μετα επτα ημερας εγω φερω βροχην επι της γης τεσσαρακοντα ημερας και τεσσαρακοντα νυκτας· και θελω εξαλειψει απο προσωπου της γης παν ο, τι υπαρχει, το οποιον εποιησα.

5 Και εκαμεν ο Νωε κατα παντα οσα προσεταξεν εις αυτον ο Κυριος.

6 Ητο δε ο Νωε εξακοσιων ετων, οτε εγεινεν ο κατακλυσμος των υδατων επι της γης.

7 Και εισηλθεν ο Νωε, και οι υιοι αυτου, και η γυνη αυτου, και αι γυναικες των υιων αυτου μετ' αυτου, εις την κιβωτον, εξ αιτιας των υδατων του κατακλυσμου.

8 Απο των κτηνων των καθαρων, και απο των κτηνων των μη καθαρων, και απο των πτηνων, και απο παντων των ερποντων επι της γης,

9 δυο δυο εισηλθον προς τον Νωε εις την κιβωτον, αρσεν και θηλυ, καθως προσεταξεν ο Θεος εις τον Νωε.

10 Και μετα τας επτα ημερας, τα υδατα του κατακλυσμου επηλθον επι της γης.

11 Το εξακοσιοστον ετος της ζωης του Νωε, τον δευτερον μηνα, την δεκατην εβδομην ημεραν του μηνος, ταυτην την ημεραν εσχισθησαν πασαι αι πηγαι της μεγαλης αβυσσου, και οι καταρρακται των ουρανων ηνοιχθησαν.

12 Και εγεινεν ο υετος επι της γης τεσσαρακοντα ημερας και τεσσαρακοντα νυκτας.

13 Κατα την αυτην ταυτην ημεραν εισηλθεν ο Νωε, και οι υιοι του Νωε, Σημ και Χαμ και Ιαφεθ, και η γυνη του Νωε, και αι τρεις γυναικες των υιων αυτου μετ' αυτων, εις την κιβωτον·

14 αυτοι, και παντα τα ζωα κατα το ειδος αυτων, και παντα τα κτηνη κατα το ειδος αυτων, και παντα τα ερπετα τα ερποντα επι της γης κατα το ειδος αυτων, και παντα τα πτηνα κατα το ειδος αυτων, και παν πτερωτον παντος ειδους.

15 Και εισηλθον προς τον Νωε εις την κιβωτον, δυο δυο απο πασης σαρκος ητις εχει πνευμα ζωης.

16 Και τα εισερχομενα, αρσεν και θηλυ απο πασης σαρκος, εισηλθον, καθως προσεταξεν εις αυτον ο Θεος· και εκλεισεν ο Κυριος την κιβωτον επανω αυτου.

17 Και εγεινεν ο κατακλυσμος τεσσαρακοντα ημερας επι της γης· και επληθυνθησαν τα υδατα, και εσηκωσαν την κιβωτον, και υψωθη υπερανω της γης.

18 Και εκραταιουντο τα υδατα, και επληθυνοντο σφοδρα επι της γης· και η κιβωτος εφερετο επι της επιφανειας των υδατων.

19 Και τα υδατα υπερεκραταιουντο σφοδρα επι της γης· και εσκεπασθησαν παντα τα ορη τα υψηλα τα υποκατω παντος του ουρανου.

20 Δεκαπεντε πηχας υπερανω υψωθησαν τα υδατα, και εσκεπασθησαν τα ορη.

21 Και απεθανε πασα σαρξ κινουμενη επι της γης, των πτηνων και των κτηνων και των ζωων, και παντων των ερπετων των ερποντων επι της γης, και πας ανθρωπος.

22 Εκ παντων των οντων επι της ξηρας, παντα οσα ειχον πνοην ζωης εις τους μυκτηρας αυτων, απεθανον.

23 Και εξηλειφθη παν το υπαρχον επι του προσωπου της γης, απο ανθρωπου εως κτηνους, εως ερπετου και εως πτηνου του ουρανου, και εξηλειφθησαν απο της γης· εμενε δε μονον ο Νωε, και οσα ησαν μετ' αυτου εν τη κιβωτω.

24 Και εκραταιουντο τα υδατα επι της γης εκατον πεντηκοντα ημερας.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 588

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

588. But it is predicated of the Lord that He “repents” and “is grieved at heart” because there appears to be such a feeling in all human mercy, so that what is said here of the Lord’s “repenting” and “grieving” is spoken according to the appearance, as in many other passages in the Word. What the mercy of the Lord is none can know, because it infinitely transcends the understanding of man; but what the mercy of man is we all know to be to repent and grieve; and unless a man were to form his idea of mercy according to his own apprehension, he could not have any conception of it, and thus he could not be instructed; and this is the reason why human properties are often predicated of the attributes of Jehovah or the Lord, as that Jehovah or the Lord punishes, leads into temptation, destroys, and is angry; when yet He never punishes anyone, never leads any into temptation, never destroys any, and is never angry. But as even such things as these are predicated of the Lord, it follows that repentance also and grief may be predicated of Him; for the predication of the one follows from that of the other, as plainly appears from the following passages in the Word.

[2] In Ezekiel:

Mine anger shall be consummated, I will make my wrath to rest, and it shall repent Me (Ezekiel 5:13).

Here, because “anger” and “wrath” are predicated, “repentance” is predicated also.

In Zechariah:

As I thought to do evil when your fathers provoked Me to anger, saith Jehovah Zebaoth, and it repented Me not, so again I will think in those days to do good unto Jerusalem and to the house of Judah (Zechariah 8:14-15).

Here it is said that Jehovah “thought to do evil” and yet He never thinks to do evil to any, but good to all and to everyone.

In Moses, when he prayed forbearance of the face of Jehovah:

Turn from the wrath of Thine anger and repent Thee of this evil against Thy people; and Jehovah repented of the evil which He said He would do unto His people (Exodus 32:12, 14).

Here also the “wrath of anger” is attributed to Jehovah, and consequently “repentance.”

In Jonah, the king of Nineveh said:

Who knoweth whether God will not turn and repent, and turn from the heat of His anger, that we perish not? (Jonah 3:9).

In like manner here “repentance” is predicated because “anger” is.

[3] In Hosea:

My heart is turned within me; My repentings are kindled together; I will not execute the wrath of Mine anger (Hosea 11:8-9) where likewise it is said of the heart that” repentings were kindled” just as in the passage we are considering it is said that He “grieved at heart.” Repentings” plainly denote great mercy. So in Joel:

Turn unto Jehovah your God; for He is gracious and compassionate, slow to anger and plenteous in mercy, and repenteth of the evil (Joel 2:13) where also to “repent” manifestly denotes mercy.

In Jeremiah:

If so be they will hearken, and turn every man from his evil way, and it repent Me of the evil (Jeremiah 26:3),

signifying to have mercy. Again:

If that nation turn from their evil, it shall repent Me of the evil (Jeremiah 18:8); where also to “repent” denotes to have mercy provided they would turn. For it is man who turns the Lord’s mercy away from himself: the Lord never turns it away from man.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org