Novokřesťanské studium Bible

Bible

 

Γένεση 47

Studie

   

1 Ελθων δε ο Ιωσηφ, απηγγειλε προς τον Φαραω λεγων, Ο πατηρ μου και οι αδελφοι μου, και τα ποιμνια αυτων και αι αγελαι αυτων και παντα οσα εχουσιν, ηλθον εκ της γης Χανααν· και ιδου, ειναι εν τη γη Γεσεν.

2 Και παραλαβων εκ των αδελφων αυτου πεντε ανδρας, παρεστησεν αυτους ενωπιον του Φαραω.

3 Και ειπεν ο Φαραω προς τους αδελφους αυτου, Τι ειναι το επιτηδευμα σας; οι δε ειπον προς τον Φαραω, Ποιμενες προβατων ειναι οι δουλοι σου και ημεις και οι πατερες ημων.

4 Ειπον ετι προς τον Φαραω, Ηλθομεν δια να παροικησωμεν εν τη γη· διοτι δεν υπαρχει βοσκη δια τα ποιμνια των δουλων σου, επειδη επεβαρυνεν η πεινα εν τη γη Χανααν· τωρα λοιπον ας κατοικησωσι, παρακαλουμεν, οι δουλοι σου εν τη γη Γεσεν.

5 Και ειπεν ο Φαραω προς τον Ιωσηφ λεγων, Ο πατηρ σου και οι αδελφοι σου ηλθον προς σε·

6 η γη της Αιγυπτου ειναι εμπροσθεν σου· εις το καλητερον της γης κατοικισον τον πατερα σου και τους αδελφους σου· ας κατοικησωσιν εν τη γη Γεσεν· και εαν γνωριζης οτι ευρισκονται μεταξυ αυτων ανδρες αξιοι, καταστησον αυτους επιστατας επι των ποιμνιων μου.

7 Εισηγαγε δε ο Ιωσηφ Ιακωβ τον πατερα αυτου και παρεστησεν αυτον ενωπιον του Φαραω· και ευλογησεν ο Ιακωβ τον Φαραω.

8 Και ειπεν ο Φαραω προς τον Ιακωβ, Ως ποσαι ειναι αι ημεραι των ετων της ζωης σου;

9 Και ο Ιακωβ ειπε προς τον Φαραω, Αι ημεραι των ετων της παροικιας μου ειναι εκατον τριακοντα ετη· ολιγαι και κακαι υπηρξαν αι ημεραι των ετων της ζωης μου και δεν εφθασαν εις τας ημερας των ετων της ζωης των πατερων μου εν ταις ημεραις της παροικιας αυτων.

10 Και ευλογησεν ο Ιακωβ τον Φαραω και εξηλθεν απ' εμπροσθεν του Φαραω.

11 Και κατωκισεν ο Ιωσηφ τον πατερα αυτου και τους αδελφους αυτου, και εδωκεν εις αυτους ιδιοκτησιαν εν τη γη της Αιγυπτου, εις το καλητερον της γης, εν τη γη Ραμεσση, καθως προσεταξεν ο Φαραω.

12 Και ετρεφεν ο Ιωσηφ τον πατερα αυτου και τους αδελφους αυτου και παντα τον οικον του πατρος αυτου με αρτον, κατα τας οικογενειας αυτων.

13 Και αρτος δεν ητο καθ' ολην την γην· διοτι η πεινα ητο βαρεια σφοδρα, ωστε η γη της Αιγυπτου και η γη της Χανααν απεκαμον υπο της πεινης.

14 Και συνηγαγεν ο Ιωσηφ απαν το αργυριον, το ευρισκομενον εν τη γη της Αιγυπτου και εν τη γη Χανααν, δια τον σιτον τον οποιον ηγοραζον· και εφερεν ο Ιωσηφ το αργυριον εις τον οικον του Φαραω.

15 Και αφου εξελιπε το αργυριον εκ της γης Αιγυπτου και εκ της γης Χανααν, ηλθον παντες οι Αιγυπτιοι προς τον Ιωσηφ, λεγοντες, Δος αρτον εις ημας· επειδη δια τι να αποθανωμεν εμπροσθεν σου; διοτι εξελιπε το αργυριον.

16 Ειπε δε ο Ιωσηφ, Φερετε τα κτηνη σας και θελω σας δωσει αρτον αντι των κτηνων σας, εαν εξελιπε το αργυριον.

17 Και εφεραν τα κτηνη αυτων προς τον Ιωσηφ και εδωκεν εις αυτους ο Ιωσηφ αρτον αντι των ιππων και αντι των προβατων και αντι των βοων και αντι των ονων· και εθρεψεν αυτους με αρτον εν τω ενιαυτω εκεινω αντι παντων των κτηνων αυτων.

18 Αφου δε ετελειωσεν ο ενιαυτος εκεινος, ηλθον προς αυτον το δευτερον ετος και ειπον προς αυτον, δεν θελομεν κρυψει απο του κυριου ημων οτι εξελιπε το αργυριον· και τα κτηνη εγειναν του κυριου ημων· δεν εμεινεν αλλο εμπροσθεν του κυριου ημων, ειμη τα σωματα ημων και η γη ημων·

19 δια τι να απολεσθωμεν ενωπιον σου και ημεις και η γη ημων; αγορασον ημας και την γην ημων δια αρτον· και θελομεν εισθαι ημεις και η γη ημων δουλοι εις τον Φαραω· και δος εις ημας σπορον, δια να ζησωμεν και να μη αποθανωμεν και η γη να μη ερημωθη.

20 Και ηγορασεν ο Ιωσηφ πασαν την γην Αιγυπτου δια τον Φαραω· διοτι οι Αιγυπτιοι επωλησαν εκαστος τον αγρον αυτου, επειδη η πεινα υπερεβαρυνεν επ' αυτους· ουτως η γη εγεινε του Φαραω·

21 τον δε λαον μετετοπισεν αυτον εις πολεις, απ' ακρου των οριων της Αιγυπτου εως ακρου αυτης·

22 μονον την γην των ιερεων δεν ηγορασε· διοτι οι ιερεις ειχον μεριδιον προσδιωρισμενον υπο του Φαραω· και ετρωγον το μεριδιον αυτων, το οποιον εδωκεν εις αυτους ο Φαραω· δια τουτο δεν επωλησαν την γην αυτων.

23 Τοτε ειπεν ο Ιωσηφ προς τον λαον, Ιδου, ηγορασα εσας και την γην σας σημερον εις τον Φαραω· ιδου, λαβετε σπορον και σπειρατε την γην·

24 και εν τω καιρω των γεννηματων, θελετε δωσει το πεμπτον εις τον Φαραω· τα δε τεσσαρα μερη θελουσιν εισθαι εις εσας δια σπορον των αγρων και δια τροφην σας και δια τους οντας εν τοις οικοις υμων και δια τροφην των παιδιων υμων.

25 Οι δε ειπον, συ εσωσας την ζωην ημων· ας ευρωμεν χαριν εμπροσθεν του κυριου ημων και θελομεν εισθαι δουλοι του Φαραω.

26 Και εθεσεν ο Ιωσηφ τουτο νομον εν τη γη της Αιγυπτου μεχρι της σημερον, να διδεται το πεμπτον εις τον Φαραω· εκτος της γης των ιερεων μονον, ητις δεν εγεινε του Φαραω.

27 Κατωκησε δε ο Ισραηλ εν τη γη της Αιγυπτου, εν τη γη Γεσεν· και απεκτησαν εν αυτη κτηματα, και ηυξηνθησαν και επληθυνθησαν σφοδρα.

28 Επεζησε δε ο Ιακωβ εν τη γη της Αιγυπτου δεκαεπτα ετη· και εγειναν αι ημεραι των ετων της ζωης του Ιακωβ εκατον τεσσαρακοντα επτα ετη.

29 Και επλησιασαν αι ημεραι του Ισραηλ δια να αποθανη· και καλεσας τον υιον αυτου τον Ιωσηφ, ειπε προς αυτον, Εαν ευρηκα τωρα χαριν εμπροσθεν σου, βαλε, παρακαλω, την χειρα σου υπο τον μηρον μου, και καμε εις εμε ελεος και αληθειαν· μη με θαψης, παρακαλω, εν τη Αιγυπτω·

30 αλλα θελω κοιμηθη μετα των πατερων μου και θελεις με μετακομισει εκ της Αιγυπτου και θελεις με θαψει εν τω ταφω αυτων. Ο δε ειπεν, Εγω θελω καμει κατα τον λογον σου.

31 Ο δε ειπεν, Ομοσον μοι και ωμοσεν εις αυτον. Και προσεκυνησεν ο Ισραηλ επι το ακρον της ραβδου αυτου.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 6135

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

6135. 'Nothing is left before [my] lord apart from our bodies and our ground' means that the receptacles of goodness and truth have been made completely desolate. This is clear from the meaning of body' as the receptacle of good, dealt with below; and from the meaning of ground' as the receptacle of truth. The reason why 'ground' is the receptacle of truth is that it receives seeds, and seeds sown in it mean in a specific sense matters of faith derived from charity, thus of truth derived from good, 1025, 1447, 1610, 1940, 2848, 3038, 3310, 3373; consequently 'the ground' means the receptacle of truth. See also what has been stated and shown previously regarding the ground in 566, 1068, 3671. The fact that such receptacles have been made desolate is meant by 'nothing is left before [my] lord apart from'.

[2] In the genuine sense 'body' means the good of love and 'ground' the truth of faith. When truths and forms of the good of truth, meant by 'the silver' and 'the livestock', can be seen no longer on account of the desolation, 'body' means merely the receptacle for good and 'ground' the receptacle for truth. The reason why 'body' in the genuine sense means the good of love is that the body or the entire person meant by the body is a receptacle of life from the Lord, thus a receptacle of good; for the good of love composes the actual life in a person. The vital heat that consists in love is vital heat itself; and unless that heat exists in a person, the person is something dead. This then is the reason why in the internal sense 'body' means the good of love. Even if a person does not have heavenly love present in him but hellish love, the inmost centre of his life still owes its existence to heavenly love. For this love flows in constantly from the Lord and provides him with vital heat in its primary and original form; but as it comes to that person it is perverted by him, and this gives rise to hellish love, from which an unclean heat is radiated.

[3] I have been able to see quite clearly from the angels that 'body' in the genuine sense is the good of love. When they are present, love floods out of them, so much so that you think they are nothing but love; it floods out of their entire bodies. Also their bodies have a dazzling appearance, full of light shining from them; for the good of love is like a flame sending out from itself light, which is the truth of faith derived from that good. If this therefore is what the angels of heaven are like, what of the Lord Himself? He is the Source of every spark of love among the angels, and His Divine Love is seen as the Sun from which the whole of heaven receives its light, and from which all who are there derive their heavenly heat, that is, their love and so their life. The Lord's Divine Human is what appears in that way and is the Source of all those things. From this one may now see what is meant by the Lord's body - Divine Love, the same as is meant by His flesh, dealt with in 3813. Also, the Lord's very body - having been glorified, that is, made Divine - is nothing else than such Love; so what else can one feel the Divine, which is the Infinite, to be?

[4] From all this one may recognize that nothing else is meant by 'body' in the Holy Supper than the Lord's Divine Love towards the entire human race, described in the Gospels as follows,

Jesus, taking the bread and saying a blessing, broke and gave to the disciples and said, Take, eat, this is My body. Matthew 26:26; Mark 14:22; Luke 22:19.

He said, referring to the bread, 'this is My body' because 'bread' too means Divine Love, 276, 680, 2165, 2177, 3464, 3478, 3735, 4735, 5915.

[5] Divine Love is again meant by the Lord's body in John,

Jesus said, Destroy [this] temple and in three days I will raise it up again. But He was speaking of the temple of His body. John 2:19, 21.

'The temple of His body' is Divine Truth derived from Divine Good, for 'the temple' is the Lord's Divine Truth, see 3720. And since 'body' in the highest sense is the Divine Good of the Lord's Divine Love, all in heaven are said to be in the Lord's body.

[6] That the Lord's body is Divine Good is also clear from the following words in Daniel,

I lifted up my eyes and saw, and behold, a man clothed in linen whose loins were girded with gold of Uphaz, and his body was like tarshish, 1 and his face was like the appearance of lightning, and his eyes were like fiery torches, and his arms and his feet like the shine of burnished bronze, and the sound of his words like the sound of a multitude. Daniel 10:5-6.

'The gold of Uphaz' with which the man's loins were girded, 'the appearance of lightning' that his face had, 'the fiery torches' descriptive of his eyes, and 'the shine of bronze' descriptive of his arms and feet mean aspects of the good of love. 'Gold is the good of love, see 113, 1551, 1552, 5658, as also is 'fire', 934, 4906, 5215; and since 'fire' has that meaning, so does 'lightning'. 'Bronze' is the good of love and charity in the natural, 425, 1551; 'tarshish' which the rest of his body looked like, that is to say, which his trunk between head and loins looked like, means the good of charity and faith; for tarshish is a sparkling and precious stone.

Poznámky pod čarou:

1. A Hebrew word for a particular kind of precious stone, possibly a beryl.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org