Bible

 

Γένεση 47

Studie

   

1 Ελθων δε ο Ιωσηφ, απηγγειλε προς τον Φαραω λεγων, Ο πατηρ μου και οι αδελφοι μου, και τα ποιμνια αυτων και αι αγελαι αυτων και παντα οσα εχουσιν, ηλθον εκ της γης Χανααν· και ιδου, ειναι εν τη γη Γεσεν.

2 Και παραλαβων εκ των αδελφων αυτου πεντε ανδρας, παρεστησεν αυτους ενωπιον του Φαραω.

3 Και ειπεν ο Φαραω προς τους αδελφους αυτου, Τι ειναι το επιτηδευμα σας; οι δε ειπον προς τον Φαραω, Ποιμενες προβατων ειναι οι δουλοι σου και ημεις και οι πατερες ημων.

4 Ειπον ετι προς τον Φαραω, Ηλθομεν δια να παροικησωμεν εν τη γη· διοτι δεν υπαρχει βοσκη δια τα ποιμνια των δουλων σου, επειδη επεβαρυνεν η πεινα εν τη γη Χανααν· τωρα λοιπον ας κατοικησωσι, παρακαλουμεν, οι δουλοι σου εν τη γη Γεσεν.

5 Και ειπεν ο Φαραω προς τον Ιωσηφ λεγων, Ο πατηρ σου και οι αδελφοι σου ηλθον προς σε·

6 η γη της Αιγυπτου ειναι εμπροσθεν σου· εις το καλητερον της γης κατοικισον τον πατερα σου και τους αδελφους σου· ας κατοικησωσιν εν τη γη Γεσεν· και εαν γνωριζης οτι ευρισκονται μεταξυ αυτων ανδρες αξιοι, καταστησον αυτους επιστατας επι των ποιμνιων μου.

7 Εισηγαγε δε ο Ιωσηφ Ιακωβ τον πατερα αυτου και παρεστησεν αυτον ενωπιον του Φαραω· και ευλογησεν ο Ιακωβ τον Φαραω.

8 Και ειπεν ο Φαραω προς τον Ιακωβ, Ως ποσαι ειναι αι ημεραι των ετων της ζωης σου;

9 Και ο Ιακωβ ειπε προς τον Φαραω, Αι ημεραι των ετων της παροικιας μου ειναι εκατον τριακοντα ετη· ολιγαι και κακαι υπηρξαν αι ημεραι των ετων της ζωης μου και δεν εφθασαν εις τας ημερας των ετων της ζωης των πατερων μου εν ταις ημεραις της παροικιας αυτων.

10 Και ευλογησεν ο Ιακωβ τον Φαραω και εξηλθεν απ' εμπροσθεν του Φαραω.

11 Και κατωκισεν ο Ιωσηφ τον πατερα αυτου και τους αδελφους αυτου, και εδωκεν εις αυτους ιδιοκτησιαν εν τη γη της Αιγυπτου, εις το καλητερον της γης, εν τη γη Ραμεσση, καθως προσεταξεν ο Φαραω.

12 Και ετρεφεν ο Ιωσηφ τον πατερα αυτου και τους αδελφους αυτου και παντα τον οικον του πατρος αυτου με αρτον, κατα τας οικογενειας αυτων.

13 Και αρτος δεν ητο καθ' ολην την γην· διοτι η πεινα ητο βαρεια σφοδρα, ωστε η γη της Αιγυπτου και η γη της Χανααν απεκαμον υπο της πεινης.

14 Και συνηγαγεν ο Ιωσηφ απαν το αργυριον, το ευρισκομενον εν τη γη της Αιγυπτου και εν τη γη Χανααν, δια τον σιτον τον οποιον ηγοραζον· και εφερεν ο Ιωσηφ το αργυριον εις τον οικον του Φαραω.

15 Και αφου εξελιπε το αργυριον εκ της γης Αιγυπτου και εκ της γης Χανααν, ηλθον παντες οι Αιγυπτιοι προς τον Ιωσηφ, λεγοντες, Δος αρτον εις ημας· επειδη δια τι να αποθανωμεν εμπροσθεν σου; διοτι εξελιπε το αργυριον.

16 Ειπε δε ο Ιωσηφ, Φερετε τα κτηνη σας και θελω σας δωσει αρτον αντι των κτηνων σας, εαν εξελιπε το αργυριον.

17 Και εφεραν τα κτηνη αυτων προς τον Ιωσηφ και εδωκεν εις αυτους ο Ιωσηφ αρτον αντι των ιππων και αντι των προβατων και αντι των βοων και αντι των ονων· και εθρεψεν αυτους με αρτον εν τω ενιαυτω εκεινω αντι παντων των κτηνων αυτων.

18 Αφου δε ετελειωσεν ο ενιαυτος εκεινος, ηλθον προς αυτον το δευτερον ετος και ειπον προς αυτον, δεν θελομεν κρυψει απο του κυριου ημων οτι εξελιπε το αργυριον· και τα κτηνη εγειναν του κυριου ημων· δεν εμεινεν αλλο εμπροσθεν του κυριου ημων, ειμη τα σωματα ημων και η γη ημων·

19 δια τι να απολεσθωμεν ενωπιον σου και ημεις και η γη ημων; αγορασον ημας και την γην ημων δια αρτον· και θελομεν εισθαι ημεις και η γη ημων δουλοι εις τον Φαραω· και δος εις ημας σπορον, δια να ζησωμεν και να μη αποθανωμεν και η γη να μη ερημωθη.

20 Και ηγορασεν ο Ιωσηφ πασαν την γην Αιγυπτου δια τον Φαραω· διοτι οι Αιγυπτιοι επωλησαν εκαστος τον αγρον αυτου, επειδη η πεινα υπερεβαρυνεν επ' αυτους· ουτως η γη εγεινε του Φαραω·

21 τον δε λαον μετετοπισεν αυτον εις πολεις, απ' ακρου των οριων της Αιγυπτου εως ακρου αυτης·

22 μονον την γην των ιερεων δεν ηγορασε· διοτι οι ιερεις ειχον μεριδιον προσδιωρισμενον υπο του Φαραω· και ετρωγον το μεριδιον αυτων, το οποιον εδωκεν εις αυτους ο Φαραω· δια τουτο δεν επωλησαν την γην αυτων.

23 Τοτε ειπεν ο Ιωσηφ προς τον λαον, Ιδου, ηγορασα εσας και την γην σας σημερον εις τον Φαραω· ιδου, λαβετε σπορον και σπειρατε την γην·

24 και εν τω καιρω των γεννηματων, θελετε δωσει το πεμπτον εις τον Φαραω· τα δε τεσσαρα μερη θελουσιν εισθαι εις εσας δια σπορον των αγρων και δια τροφην σας και δια τους οντας εν τοις οικοις υμων και δια τροφην των παιδιων υμων.

25 Οι δε ειπον, συ εσωσας την ζωην ημων· ας ευρωμεν χαριν εμπροσθεν του κυριου ημων και θελομεν εισθαι δουλοι του Φαραω.

26 Και εθεσεν ο Ιωσηφ τουτο νομον εν τη γη της Αιγυπτου μεχρι της σημερον, να διδεται το πεμπτον εις τον Φαραω· εκτος της γης των ιερεων μονον, ητις δεν εγεινε του Φαραω.

27 Κατωκησε δε ο Ισραηλ εν τη γη της Αιγυπτου, εν τη γη Γεσεν· και απεκτησαν εν αυτη κτηματα, και ηυξηνθησαν και επληθυνθησαν σφοδρα.

28 Επεζησε δε ο Ιακωβ εν τη γη της Αιγυπτου δεκαεπτα ετη· και εγειναν αι ημεραι των ετων της ζωης του Ιακωβ εκατον τεσσαρακοντα επτα ετη.

29 Και επλησιασαν αι ημεραι του Ισραηλ δια να αποθανη· και καλεσας τον υιον αυτου τον Ιωσηφ, ειπε προς αυτον, Εαν ευρηκα τωρα χαριν εμπροσθεν σου, βαλε, παρακαλω, την χειρα σου υπο τον μηρον μου, και καμε εις εμε ελεος και αληθειαν· μη με θαψης, παρακαλω, εν τη Αιγυπτω·

30 αλλα θελω κοιμηθη μετα των πατερων μου και θελεις με μετακομισει εκ της Αιγυπτου και θελεις με θαψει εν τω ταφω αυτων. Ο δε ειπεν, Εγω θελω καμει κατα τον λογον σου.

31 Ο δε ειπεν, Ομοσον μοι και ωμοσεν εις αυτον. Και προσεκυνησεν ο Ισραηλ επι το ακρον της ραβδου αυτου.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 2916

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

2916. That 'give me possession of a grave among you' means that they were able to be regenerated is clear from the meaning of 'a grave'. In the internal sense of the Word 'a grave' means life, which is heaven, and in the contrary sense death, which is hell. The reason it means life or heaven is that angels, who possess the internal sense of the Word, have no other concept of a grave, because they have no other concept of death. Consequently instead of a grave they perceive nothing else than the continuation of life, and so resurrection. For man rises again as to the spirit and is buried as to the body, see 1854. Now because 'burial' means resurrection, it also means regeneration, since regeneration is the primary resurrection of man, for when regenerated he dies as regards his former self and rises again as regards the new. It is through regeneration that from being a dead man he becomes a living man, and it is from this that the meaning of 'a grave' is derived in the internal sense. When the idea of a grave presents itself the idea of regeneration comes to mind with angels, as is also evident from what has been told about young children in 2299.

[2] The reason 'a grave' in the contrary sense means death or hell is that the evil do not rise again to life but to death. When therefore the evil are referred to and a grave is mentioned, no other idea comes to mind with angels than that of hell; and this also is the reason why hell in the Word is called the grave.

[3] That 'a grave' means resurrection and also regeneration is evident in Ezekiel,

Therefore prophesy and say to them, Thus says the Lord Jehovih, Behold, I will open your graves, and cause you to come up out of your graves, O My people, and I will bring you to the land of Israel, and you will know that I am Jehovah when I open your graves and cause you to come up out of your graves, O My people. And I will put My spirit within you and you will live, and I will place you on your own land. Ezekiel 37:12-14.

Here the prophet refers to bones that have been made to live, and in the internal sense to regeneration. Its being a reference to regeneration is quite evident, for it is said, 'when I will put My spirit within you and you will live, and I will place you on your own land'. Here 'graves' stands for the former self and its evils and falsities, while the opening of them and the coming up from them means being regenerated. Thus the idea of a grave perishes and so to speak is discarded when the idea of regeneration or new life enters instead.

[4] The description in Matthew 27:52-53, about graves being opened and many bodies of the saints who were sleeping being raised, coming out of their graves after the Lord's resurrection, entering the holy city, and appearing to many, embodies the same idea, that is to say, a resurrection taking place as a result of the Lord's resurrection, and in the inner sense every individual resurrection. The Lord's raising of Lazarus from the dead, John 11:1 and following verses, likewise embodies the re-establishment of the Church from among gentiles; for all the miracles that the Lord performed, because they were Divine, embodied the states of His Church. Something similar is also meant by the man who, having been cast into the grave of Elisha, came to life again on touching the prophet's bones, 2 Kings 13:20-21, for Elisha represented the Lord.

[5] As 'burial' meant resurrection in general and every individual resurrection, the ancients were therefore particularly concerned about their burials and about the places where they were to be buried - Abraham, for example, was to be buried in Hebron in the land of Canaan, as were Isaac and Jacob, together with their wives, Genesis 47:29-31; 49:30-32; Joseph's bones were to be carried up out of Egypt into the land of Canaan, Genesis 50:25; Exodus 13:19; Joshua 24:32; David and subsequent kings were to be buried in Zion, 1 Kings 2:10; 11:43; 14:31; 15:8, 24; 22:50; 2 Kings 8:24; 12:21; 14:20; 15:7, 38; 16:20, the reason being that the land of Canaan and also Zion represented and meant the Lord's kingdom, while burial meant resurrection. But it may become clear to anyone that the place itself does not contribute anything towards resurrection.

[6] The truth that 'burial' means resurrection to life is also evident from other representatives, such as the requirement that the wicked were not to be lamented or buried, but cast aside, Jeremiah 8:2; 14:16; 16:4, 6; 20:6; 22:19; 25:33; 2 Kings 9:10; Revelation 11:9; and that the wicked buried already were to be cast out of their graves, Jeremiah 8:1-2; 2 Kings 23:16-18. But as regards 'a grave' in the contrary sense meaning death or hell, see Isaiah 14:19-21; Ezekiel 32:21-23, 25-26; Psalms 88:4-5, 10-11; Numbers 19:16, 18-19.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.