Novokřesťanské studium Bible

Bible

 

Γένεση 38

Studie

   

1 Και κατ' εκεινον τον καιρον κατεβη ο Ιουδας απο των αδελφων αυτου και ετραπη προς ανθρωπον τινα Οδολλαμιτην ονομαζομενον Ειρα.

2 Και ειδεν εκει ο Ιουδας την θυγατερα τινος Χαναναιου, ονομαζομενου Σουα· και ελαβεν αυτην και εισηλθε προς αυτην.

3 Η δε συνελαβε, και εγεννησεν υιον· και εκαλεσε το ονομα αυτου Ηρ.

4 Συνελαβε δε παλιν και εγεννησεν υιον· και εκαλεσε το ονομα αυτου Αυναν.

5 Εγεννησε δε παλιν και αλλον υιον· και εκαλεσε το ονομα αυτου Σηλα· ητο δε ο Ιουδας εν Χασβι, οτε εγεννησε τουτον.

6 Και ελαβεν ο Ιουδας γυναικα εις τον Ηρ τον πρωτοτοκον αυτου, ονομαζομενην Θαμαρ.

7 Ο Ηρ δε ο πρωτοτοκος του Ιουδα εσταθη κακος εμπροσθεν του Κυριου· και εθανατωσεν αυτον ο Κυριος.

8 Ειπε δε ο Ιουδας προς τον Αυναν· εισελθε προς την γυναικα του αδελφου σου, και νυμφευθητι αυτην, και αναστησον σπερμα εις τον αδελφον σου.

9 Αλλ' ο Αυναν ηξευρεν, οτι το σπερμα δεν ηθελεν εισθαι ιδικον του· δια τουτο, οτε εισηρχετο προς την γυναικα του αδελφου αυτου, εξεχυνεν επι την γην, δια να μη δωση σπερμα εις τον αδελφον αυτου.

10 Και τουτο το οποιον επραττεν εφανη κακον εμπροσθεν του Κυριου· οθεν εθανατωσε και τουτον.

11 Και ειπεν ο Ιουδας προς την Θαμαρ την νυμφην αυτου, Καθου χηρα εν τω οικω του πατρος σου, εωσου Σηλα ο υιος μου γεινη μεγαλος· διοτι ελεγε, Μηπως αποθανη και ουτος, καθως οι αδελφοι αυτου. Υπηγε λοιπον η Θαμαρ και κατωκησεν εν τω οικω του πατρος αυτης.

12 Και μετα πολλας ημερας απεθανεν η θυγατηρ του Σουα, η γυνη του Ιουδα· και αφου παρηγορηθη ο Ιουδας, ανεβη προς τους κουρευτας των προβατων αυτου εις Θαμνα, αυτος και ο φιλος αυτου Ειρα ο Οδολλαμιτης.

13 Και ανηγγειλαν προς την Θαμαρ, λεγοντες, Ιδου, ο πενθερος σου αναβαινει εις Θαμνα δια να κουρευση τα προβατα αυτου.

14 Η δε απεκδυθεισα τα ενδυματα της χηρειας αυτης, εσκεπασθη με καλυμμα και περιετυλιχθη και εκαθισε κατα την διοδον την εν τη οδω της Θαμνα· διοτι ειδεν οτι εγεινε μεγαλος ο Σηλα, και αυτη δεν εδοθη εις αυτον δια γυναικα.

15 Και οτε ειδεν αυτην ο Ιουδας, ενομισεν αυτην πορνην· διοτι ειχε κεκαλυμμενον το προσωπον αυτης.

16 Και κατα την οδον ετραπη προς αυτην, και ειπεν, Αφες με, παρακαλω, να εισελθω προς σε· διοτι δεν εγνωρισεν οτι ητο η νυμφη αυτου. Η δε ειπε, Τι θελεις μοι δωσει, δια να εισελθης προς εμε;

17 Ο δε ειπεν, Εγω θελω σοι στειλει εριφιον αιγων εκ του ποιμνιου. Και εκεινη ειπε, Μοι διδεις ενεχυρον, εωσου να στειλης αυτο;

18 Ο δε ειπε, Τι ενεχυρον να σοι δωσω; Και εκεινη ειπε, την σφραγιδα σου και το περιδερραιον σου και την ραβδον σου την εν τη χειρι σου. Και εδωκεν αυτα εις αυτην και εισηλθε προς αυτην, και συνελαβεν εξ αυτου.

19 Μετα ταυτα σηκωθεισα, ανεχωρησε και απεκδυθεισα το καλυμμα αυτης, ενεδυθη τα ενδυματα της χηρειας αυτης.

20 Ο δε Ιουδας εστειλε το εριφιον των αιγων δια χειρος του φιλου αυτου του Οδολλαμιτου, δια να παραλαβη το ενεχυρον εκ της χειρος της γυναικος· πλην δεν ευρηκεν αυτην·

21 και ηρωτησε τους ανθρωπους του τοπου αυτης, λεγων, Που ειναι η πορνη, ητις ητο κατα την διοδον επι της οδου; οι δε ειπον, Δεν εσταθη εδω πορνη.

22 Και επεστρεψε προς τον Ιουδαν και ειπε, Δεν ευρηκα αυτην· μαλιστα οι ανθρωποι του τοπου ειπον, Δεν εσταθη εδω πορνη.

23 Και ειπεν ο Ιουδας, Ας εχη αυτα, δια να μη γεινωμεν ονειδος· ιδου, εγω εστειλα το εριφιον τουτο, συ ομως δεν ευρηκας αυτην.

24 Και μετα τρεις μηνας περιπου, ανηγγειλαν προς τον Ιουδαν, λεγοντες, Θαμαρ η νυμφη σου επορνευθη, και μαλιστα, ιδου, ειναι εγκυος εκ πορνειας. Και ειπεν ο Ιουδας, Φερετε αυτην εξω και ας κατακαυθη.

25 Και οτε εφερετο εξω, απεστειλε προς τον πενθερον αυτης, λεγουσα, Εκ του ανθρωπου, του οποιου ειναι ταυτα, ειμαι εγγυος· και ειπεν ετι, Γνωρισον, παρακαλω, τινος ειναι η σφραγις και το περιδερραιον, και η ραβδος αυτη.

26 Και ο Ιουδας εγνωρισεν αυτα· και ειπεν, Αυτη ειναι δικαιοτερα εμου, διοτι δεν εδωκα αυτην εις τον Σηλα τον υιον μου. Και ετι πλεον δεν εγνωρισεν αυτην.

27 Και καθ' ον καιρον εμελλε να γεννηση, ιδου, διδυμα εν τη κοιλια αυτης.

28 Και ενω εγεννα, το εν επροβαλεν εξω την χειρα· και η μαια λαβουσα, εδεσεν επι την χειρα αυτου νημα κοκκινον, λεγουσα, Ουτος εξηλθε πρωτος.

29 Και καθως εσυρεν οπισω την χειρα αυτου, ιδου, εξηλθεν ο αδελφος αυτου· και αυτη ειπε, Ποιον χαλασμον εκαμες; επι σε ας ηναι ο χαλασμος· δια τουτο εκαλεσθη το ονομα αυτου Φαρες.

30 Και επειτα εξηλθεν ο αδελφος αυτου, οστις ειχε το κοκκινον νημα επι την χειρα αυτου· και εκαλεσθη το ονομα αυτου Ζαρα.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 4918

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

4918. And behold twins were in her womb. That this signifies both things of the church, is evident from the signification of “twins,” as being both good and truth (n. 3299); and from the signification of the “womb,” as being where good and truth lie conceived, consequently, where that is which is of the church. The “womb” in the genuine sense signifies the inmost of conjugial love in which is innocence, because in the Grand Man the womb corresponds to this love; and as conjugial love has its origin from the love of good and truth which belongs to the heavenly marriage, and as this marriage is heaven itself, or the Lord’s kingdom, and as the Lord’s kingdom on earth is the church, therefore the church also is signified by the “womb;” for the church is where the marriage of good and truth is. For this reason it is that “opening the womb” denotes the derivative doctrines of churches (n. 3856), and also the capacity to receive the truths and goods of the church (n. 3967); and that “coming forth from the womb” denotes to be reborn or regenerated (see n. 4904), that is, to be made a church, for whoever is reborn or regenerated is made a church.

[2] As rebirth, and hence the church, are signified by “going forth from the womb,” therefore the Lord is called in the Word, “He that formeth from the womb,” “He that bringeth forth from the womb;” and they who are regenerated and made a church are said to be “carried from the womb,” as in Isaiah:

Thus said Jehovah thy Maker, He that formeth thee from the womb, He helpeth thee (Isaiah 44:2).

Again:

Thus said Jehovah thy Redeemer, and He that formed thee from the womb (Isaiah 44:24).

Again:

Said Jehovah that formed me from the womb to be His servant, to bring Jacob again to Him, and that Israel be gathered unto Him (Isaiah 49:5)

In David:

Jehovah who brought me forth from the womb (Psalms 22:9).

Again in Isaiah:

Attend to Me, O house of Jacob, and all the remains of the house of Israel, carried from the womb and borne from the matrix (Isaiah 46:3).

In David:

The wicked are estranged from the womb; they go astray from the belly, with words of a lie (Psalms 58:3); where “being estranged from the womb” means from the good which is of the church, and “going astray from the belly” means going astray from truth.

In Hosea:

The pangs of a travailing woman shall come upon him; he is an unwise son, for at the time he standeth not In the womb of sons (Hos. 13:13); where “not standing in the womb of sons” means not being in the good of truth which is of the church.

[3] Again:

Their glory shall fly away like a bird; from the birth, from the belly, and from conception (Hos. 9:11);

meaning that the truth of the church will entirely perish; “from the birth” meaning what is born; “from the belly,” what is in gestation; “from conception,” what is begun.

In Isaiah:

I knew that thou wouldest deal very treacherously, and wast called a transgressor from the womb (Isaiah 48:8);

meaning that such was their quality from the beginning of the church.

In Revelation:

A great sign was seen in heaven, a woman encompassed with the sun, and the moon under her feet, and upon her head a crown of twelve stars; and she bearing in the belly, cried out,

travailing in birth, and in pain to be delivered (Revelation 12:1-2).

The “woman” is the church (n. 252, 253, 255); the “sun with which she was encompassed” is the good of love (n. 30-38, 1529, 1530, 2441, 2495, 4060, 4696); the “moon which was under her feet” is the truth of faith (n. 30-38, 1529, 1530, 2120, 2495, 4696); the “stars” are the knowledges of good and truth (n. 2495, 2849, 4697); that there were “twelve” stars is because “twelve” means all, and thus all things of faith (n. 577, 2089, 2129, 2130, 3272, 3858, 3913); “bearing in the belly” means the truth of the church conceived; “travailing in birth and in pain to be delivered” means that it was received with difficulty.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org