Novokřesťanské studium Bible

Bible

 

Γένεση 3

Studie

   

1 Ο δε οφις ητο το φρονιμωτερον παντων των ζωων του αγρου, τα οποια εκαμε Κυριος ο Θεος· και ειπεν ο οφις προς την γυναικα, Τω οντι ειπεν ο Θεος, Μη φαγητε απο παντος δενδρου του παραδεισου;

2 Και ειπεν η γυνη προς τον οφιν, Απο του καρπου των δενδρων του παραδεισου δυναμεθα να φαγωμεν·

3 απο δε του καρπου του δενδρου, το οποιον ειναι εν μεσω του παραδεισου, ειπεν ο Θεος, Μη φαγητε απ' αυτου, μηδε εγγισητε αυτον, δια να μη αποθανητε.

4 Και ειπεν ο οφις προς την γυναικα, Δεν θελετε βεβαιως αποθανει

5 αλλ' εξευρει ο Θεος, οτι καθ' ην ημεραν φαγητε απ' αυτου, θελουσιν ανοιχθη οι οφθαλμοι σας, και θελετε εισθαι ως θεοι, γνωριζοντες το καλον και το κακον.

6 Και ειδεν η γυνη, οτι το δενδρον ητο καλον εις βρωσιν, και οτι ητο αρεστον εις τους οφθαλμους, και επιθυμητον το δενδρον ως διδον γνωσιν· και λαβουσα εκ του καρπου αυτου, εφαγε· και εδωκε και εις τον ανδρα αυτης μεθ' εαυτης, και αυτος εφαγε.

7 Και ηνοιχθησαν οι οφθαλμοι αμφοτερων, και εγνωρισαν οτι ησαν γυμνοι· και ραψαντες φυλλα συκης, εκαμον εις εαυτους περιζωματα.

8 Και ηκουσαν την φωνην Κυριου του Θεου, περιπατουντος εν τω παραδεισω προς το δειλινον· και εκρυφθησαν ο Αδαμ και η γυνη αυτου απο προσωπου Κυριου του Θεου, μεταξυ των δενδρων του παραδεισου.

9 Εκαλεσε δε Κυριος ο Θεος τον Αδαμ, και ειπε προς αυτον, Που εισαι;

10 Ο δε ειπε, Την φωνην σου ηκουσα εν τω παραδεισω, και εφοβηθην, διοτι ειμαι γυμνος· και εκρυφθην.

11 Και ειπε προς αυτον ο Θεος, Τις εφανερωσεν εις σε οτι εισαι γυμνος; Μηπως εφαγες απο του δενδρου, απο του οποιου προσεταξα εις σε να μη φαγης;

12 Και ειπεν ο Αδαμ, Η γυνη την οποιαν εδωκας να ηναι μετ' εμου, αυτη μοι εδωκεν απο του δενδρου, και εφαγον.

13 Και ειπε Κυριος ο Θεος προς την γυναικα, Τι ειναι τουτο το οποιον εκαμες; Και η γυνη ειπεν, Ο οφις με ηπατησε, και εφαγον.

14 Και ειπε Κυριος ο Θεος προς τον οφιν, Επειδη εκαμες τουτο, επικαταρατος να ησαι μεταξυ παντων των κτηνων, και παντων των ζωων του αγρου· επι της κοιλιας σου θελεις περιπατει, και χωμα θελεις τρωγει, πασας τας ημερας της ζωης σου·

15 και εχθραν θελω στησει αναμεσον σου και της γυναικος, και αναμεσον του σπερματος σου και του σπερματος αυτης· αυτο θελει σου συντριψει την κεφαλην, και συ θελεις κεντησει την πτερναν αυτου.

16 Προς δε την γυναικα ειπε, Θελω υπερπληθυνει τας λυπας σου και τους πονους της κυοφοριας σου· με λυπας θελεις γεννα τεκνα· και προς τον ανδρα σου θελει εισθαι η επιθυμια σου, και αυτος θελει σε εξουσιαζει.

17 Προς δε τον Αδαμ ειπεν, Επειδη υπηκουσας εις τον λογον της γυναικος σου, και εφαγες απο του δενδρου, απο του οποιου προσεταξα εις σε λεγων, Μη φαγης απ' αυτου, κατηραμενη να ηναι η γη εξ αιτιας σου· με λυπας θελεις τρωγει τους καρπους αυτης πασας τας ημερας της ζωης σου·

18 και ακανθας και τριβολους θελει βλαστανει εις σε· και θελεις τρωγει τον χορτον του αγρου·

19 εν τω ιδρωτι του προσωπου σου θελεις τρωγει τον αρτον σου, εωσου επιστρεψης εις την γην, εκ της οποιας εληφθης· επειδη γη εισαι, και εις γην θελεις επιστρεψει.

20 Και εκαλεσεν ο Αδαμ το ονομα της γυναικος αυτου, Ευαν· διοτι αυτη ητο μητηρ παντων των ζωντων.

21 Και εκαμε Κυριος ο Θεος εις τον Αδαμ και εις την γυναικα αυτου χιτωνας δερματινους, και ενεδυσεν αυτους.

22 Και ειπε Κυριος ο Θεος, Ιδου, εγεινεν ο Αδαμ ως εις εξ ημων, εις το γινωσκειν το καλον και το κακον· και τωρα μηπως εκτεινη την χειρα αυτου, και λαβη και απο του ξυλου της ζωης, και φαγη, και ζηση αιωνιως·

23 Οθεν Κυριος ο Θεος εξαπεστειλεν αυτον εκ του παραδεισου της Εδεμ, δια να εργαζηται την γην εκ της οποιας εληφθη.

24 Και εξεδιωξε τον Αδαμ· και κατα ανατολας του παραδεισου της Εδεμ εθεσε τα Χερουβειμ, και την ρομφαιαν την φλογινην, την περιστρεφομενην, δια να φυλαττωσι την οδον του ξυλου της ζωης.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Apocalypse Explained # 715

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 1232  
  

715. Having seven heads, signifies the knowledge of the holy things of the Word, which they have adulterated, and consequent insanity, and yet craftiness. This is evident from the signification of "head," as being intelligence and wisdom, and in the contrary sense insanity and folly (of which above, n. 553, 577), and that it also means craftiness (n. 577); also from the signification of "seven," which is all persons and all things, and is predicated of things holy see above, n. 257, so here of the holy things of the Word, which they have adulterated. As "seven" is predicated of things holy, so also in the contrary sense it is predicated of holy things adulterated and profaned, for in the Word every word has also a contrary sense, and what is contrary to what is holy is profane. From this it is clear that heads and seven are not meant by the "seven heads" that the dragon was seen to have, but the knowledge of the holy things of the Word which they have adulterated, and consequent insanity but yet craftiness.

[2] "The head of the dragon" signifies insanity, because the intelligence of the man of the church is from genuine truths which are from the Word. The truly human understanding is formed and perfected by natural, civil, moral, and spiritual truths, the interior understanding by spiritual truths, but the exterior by moral and civil truths; therefore such as the truths are such is the understanding that is formed of them. All spiritual truths are from the Word, and make one with the good of love and charity. When, therefore, a man places everything of the church and of heaven in faith, and separates from that faith the good of charity and love, as those do who constitute "the head of the dragon," as has been said in the preceding article, then the interior understanding cannot be formed, consequently in place of intelligence in things spiritual such have insanity; for from a false principle falsities flow in a continual series, and from the separation of the good of charity no genuine truth can be given them, since all truth is of good, yea, is good in form. Thence it is evident that "the head of the dragon" signifies insanity in spiritual things.

[3] "The head of the dragon" also signifies craftiness, because all those who constitute his head are merely natural and sensual, and if these have at the same time studied the Word and the doctrine of the church, and have caught at falsities in place of truths, and have confirmed these by knowledges, they are crafty above the others; but this craftiness does not manifest itself in the world as it does afterwards when they become spirits, for in the world they cover over the craftiness with external piety and feigned morality which conceal it; but as the craftiness abides in their spirit it is plainly manifest when externals are removed, as is done in the spiritual world. But it is to be known that the craftiness signified by "the head of the dragon" is a craftiness in perverting the truths and goods of the Word by means of reasonings from fallacies and sophistries, also from things persuasive, by which the understanding is fascinated, thus by inducing upon falsities the appearance that they are true. That this is so can be seen from "the serpent" by which the first parents were led astray, that is said to have been:

More crafty than any wild beast of the field (Genesis 3:1);

that "serpent" having a similar signification as "the dragon," therefore the dragon is also called "the old serpent that seduceth the whole world," in the ninth verse of this chapter.

  
/ 1232  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for their permission to use this translation.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org