Novokřesťanské studium Bible

Bible

 

Γένεση 11

Studie

   

1 Και ητο πασα η γη μιας γλωσσης και μιας φωνης.

2 Και οτε εκινησαν απο της ανατολης, ευρον πεδιαδα εν τη γη Σεννααρ· και κατωκησαν εκει.

3 Και ειπεν ο εις προς τον αλλον, Ελθετε, ας καμωμεν πλινθους, και ας ψησωμεν αυτας εν πυρι· και εχρησιμευσεν εις αυτους η μεν πλινθος αντι πετρας, η δε ασφαλτος εχρησιμευσεν εις αυτους αντι πηλου.

4 Και ειπον, Ελθετε, ας οικοδομησωμεν εις εαυτους πολιν και πυργον, του οποιου η κορυφη να φθανη εως του ουρανου· και ας αποκτησωμεν εις εαυτους ονομα, μηπως διασπαρωμεν επι του προσωπου πασης της γης.

5 Κατεβη δε ο Κυριος δια να ιδη την πολιν και τον πυργον, τον οποιον ωκοδομησαν οι υιοι των ανθρωπων.

6 Και ειπεν ο Κυριος, Ιδου, εις λαος, και παντες εχουσι μιαν γλωσσαν, και ηρχισαν να καμνωσι τουτο· και τωρα δεν θελει εμποδισθη εις αυτους παν ο, τι σκοπευουσι να καμωσιν·

7 ελθετε, ας καταβωμεν και ας συγχυσωμεν εκει την γλωσσαν αυτων, δια να μη εννοη ο εις του αλλου την γλωσσαν.

8 Και διεσκορπισεν αυτους ο Κυριος εκειθεν επι του προσωπου πασης της γης· και επαυσαν να οικοδομωσι την πολιν.

9 Δια τουτο ωνομασθη το ονομα αυτης Βαβελ· διοτι εκει συνεχεεν ο Κυριος την γλωσσαν πασης της γης· και εκειθεν διεσκορπισεν αυτους ο Κυριος επι το προσωπον πασης της γης.

10 Αυτη ειναι η γενεαλογια του Σημ. Ο Σημ ητο ετων εκατον, οτε εγεννησε τον Αρφαξαδ δυο ετη μετα τον κατακλυσμον·

11 και εζησεν ο Σημ, αφου εγεννησε τον Αρφαξαδ, πεντακοσια ετη, και εγεννησεν υιους και θυγατερας.

12 Και ο Αρφαξαδ εζησε τριακοντα πεντε ετη, και εγεννησε τον Σαλα·

13 και εζησεν ο Αρφαξαδ, αφου εγεννησε τον Σαλα, τετρακοσια τρια ετη, και εγεννησεν υιους και θυγατερας.

14 Και ο Σαλα εζησε τριακοντα ετη, και εγεννησε τον Εβερ·

15 και εζησεν ο Σαλα, αφου εγεννησε τον Εβερ, τετρακοσια τρια ετη, και εγεννησεν υιους και θυγατερας.

16 Και εζησεν ο Εβερ τριακοντα τεσσαρα ετη, και εγεννησε τον Φαλεγ·

17 και εζησεν ο Εβερ, αφου εγεννησε τον Φαλεγ, τετρακοσια τριακοντα ετη, και εγεννησεν υιους και θυγατερας.

18 Και εζησεν ο Φαλεγ τριακοντα ετη, και εγεννησε τον Ραγαυ·

19 και εζησεν ο Φαλεγ, αφου εγεννησε τον Ραγαυ, διακοσια εννεα ετη, και εγεννησεν υιους και θυγατερας.

20 Και εζησεν ο Ραγαυ τριακοντα δυο ετη, και εγεννησε τον Σερουχ·

21 και εζησεν ο Ραγαυ, αφου εγεννησε τον Σερουχ, διακοσια επτα ετη, και εγεννησεν υιους και θυγατερας.

22 Και εζησεν ο Σερουχ τριακοντα ετη, και εγεννησε τον Ναχωρ·

23 και εζησεν ο Σερουχ, αφου εγεννησε τον Ναχωρ, διακοσια ετη, και εγεννησεν υιους και θυγατερας.

24 Και εζησεν ο Ναχωρ εικοσιεννεα ετη, και εγεννησε τον Θαρα·

25 και εζησεν ο Ναχωρ, αφου εγεννησε τον Θαρα, εκατον δεκαεννεα ετη, και εγεννησεν υιους και θυγατερας.

26 Και εζησεν ο Θαρα εβδομηκοντα ετη, και εγεννησε τον Αβραμ, τον Ναχωρ, και τον Αρραν.

27 Και αυτη ειναι η γενεαλογια του Θαρα· ο Θαρα εγεννησε τον Αβραμ, τον Ναχωρ, και τον Αρραν· και ο Αρραν εγεννησε τον Λωτ.

28 Και απεθανεν ο Αρραν ενωπιον Θαρα του πατρος αυτου εν τω τοπω της γεννησεως αυτου, εν Ουρ των Χαλδαιων.

29 Και ελαβον ο Αβραμ και ο Ναχωρ εις εαυτους γυναικας· το ονομα της γυναικος του Αβραμ ητο Σαρα· και το ονομα της γυναικος του Ναχωρ, Μελχα, θυγατηρ του Αρραν, πατρος Μελχα, και πατρος Ιεσχα.

30 Η δε Σαρα ητο στειρα, δεν ειχε τεκνον.

31 Και ελαβεν ο Θαρα Αβραμ τον υιον αυτου και Λωτ τον υιον του Αρραν εγγονον εαυτου, και Σαραν την εαυτου νυμφην, την γυναικα Αβραμ του υιου αυτου· και εξηλθον ομου απο της Ουρ των Χαλδαιων, δια να υπαγωσιν εις την γην Χανααν· και ηλθον εως Χαρραν και κατωκησαν εκει.

32 Και εγειναν αι ημεραι του Θαρα διακοσια πεντε ετη· και απεθανεν ο Θαρα εν Χαρραν.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 1288

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

1288. Their words were one. That this signifies that there was one doctrine in particular, is evident from what has been said before; for “a lip” signifies doctrine in general, as was shown; and “words” signify doctrine in particular, or the particulars of doctrine. For the particulars cause no disagreement, provided they look to one end, which is to love the Lord above all things and the neighbor as oneself; for then they are particulars of these generals.

[2] That a “word” signifies all doctrine concerning charity and the derivative faith, and that “words” signify the things which are of doctrine, is evident in David:

I will confess unto Thee with uprightness of heart, when I shall learn the judgments of Thy righteousness; I will keep Thy statutes. Wherewithal shall a child make pure his path? By taking heed according to Thy word. With my whole heart have I sought Thee; make me not to wander from Thy precepts. Thy word have I hidden in my heart, that I might not sin against Thee. Blessed art Thou, O Jehovah; teach me Thy statutes. With my lips have I rehearsed all the judgments of Thy mouth. I have rejoiced in the way of Thy testimonies. I meditate in Thy commandments, and look unto Thy ways. I delight in Thy statutes; I do not forget Thy word (Psalms 119:7-16).

“Word” here denotes doctrine in general. It is evident that a distinction is here made between “precepts,” “judgments,” “testimonies,” “commandments,” “statutes,” “way,” and “lips;” and that all these belong to the Word, or to doctrine. And everywhere else in the Word they signify the same distinct things.

[3] Again:

A song of love. My heart hath willed a good word; my tongue is the pen of a rapid writer. Thou art beauteous above the sons of man; grace is poured upon thy lips. Ride upon the word of truth; and of the gentleness of righteousness; thy right hand shall teach thee wonderful things (Psalms 45:1-2, 4).

“To ride upon the word of truth and of the gentleness of righteousness,” is to teach the doctrine of truth and of good. Here, as elsewhere in the Word, the terms “word,” “lip,” and “tongue” signify distinct things; that they are things of doctrine concerning charity is evident, because it is called “a song of loves.” Of this doctrine is predicated beauty above the sons of man, grace of lips, and a right hand that teacheth wonderful things.

[4] In Isaiah:

Jehovah sent a word unto Jacob, and it hath lighted upon Israel (Isaiah 9:8).

“A word” denotes the doctrine of internal and of external worship; “Jacob” here denotes external worship, and “Israel” internal.

In Matthew:

Jesus said, Man doth not live by bread alone, but by every word that proceedeth out of the mouth of God (Matthew 4:4).

Again:

When anyone heareth the word of the Kingdom and heedeth it not, then cometh the evil one and snatcheth away that which hath been sown in his heart (Matthew 13:19);

see also concerning “the word” in the same chapter, verses 20-23. Again:

Heaven and earth shall pass away, but My words shall not pass away (Matthew 24:35).

In these passages, “the word” denotes the Lord’s doctrine; and “words” the things that belong to His doctrine.

[5] Because the expression “words” denotes all things of doctrine, the commandments of the Decalogue were called “words,” in Moses:

Jehovah wrote upon the tables the words of the covenant, the ten words (Exodus 34:28).

Again:

He hath declared unto you His covenant, which He commanded you to perform, the ten words; and He wrote them upon two tables of stone (Deuteronomy 4:13; 10:4).

Again:

Take heed to thyself, and keep thy soul diligently, lest thou forget the words that thine eyes have seen (Deuteronomy 4:9);

besides other places.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org