Bible

 

Ιεζεκιήλ 46

Studie

   

1 Ουτω λεγει Κυριος ο Θεος· Η πυλη εσωτερας αυλης, η βλεπουσα προς ανατολας, θελει εισθαι κεκλεισμενη τας εξ εργασιμους ημερας. την δε ημεραν του σαββατου θελει ανοιγεσθαι και την ημεραν της νεομηνιας θελει ανοιγεσθαι.

2 Και ο αρχων θελει εισελθει δια της οδου της στοας της πυλης της εξωθεν και θελει ιστασθαι πλησιον του παραστατου της πυλης, και οι ιερεις θελουσιν ετοιμαζει το ολοκαυτωμα αυτου και τας ειρηνικας προσφορας αυτου, και αυτος θελει προσκυνησει επι το κατωφλιον της πυλης· τοτε θελει εξελθει· η πυλη ομως δεν θελει κλεισθη εως εσπερας.

3 Ο λαος της γης θελει προσκυνει ωσαυτως εις την εισοδον της πυλης ταυτης ενωπιον του Κυριου εν τοις σαββασι και εν ταις νεομηνιαις.

4 Το δε ολοκαυτωμα, το οποιον ο αρχων θελει προσφερει εις τον Κυριον την ημεραν του σαββατου, θελει εισθαι εξ αρνια αμωμα, και κριος αμωμος.

5 Και η εξ αλφιτων προσφορα θελει εισθαι εν εφα δι' ενα κριον· η δε εξ αλφιτων προσφορα δια τα αρνια, οσον προαιρειται να δωση· και εν ιν ελαιου δι' εν εφα.

6 Και την ημεραν της νεομηνιας θελει εισθαι μοσχος βοος αμωμος και εξ αρνια και κριος· αμωμα θελουσιν εισθαι.

7 Και θελει ετοιμαζει προσφοραν εξ αλφιτων, εν εφα δια τον μοσχον και εν εφα δια τον κριον· δια δε τα αρνια, οσον ειναι ικανη η χειρ αυτου· και εν ιν ελαιου δι' εν εφα.

8 Και οταν ο αρχων εισερχηται, θελει εισερχεσθαι δια της οδου της στοας της πυλης ταυτης και θελει εξερχεσθαι δια της οδου της αυτης.

9 Οταν ομως ο λαος της γης ερχηται ενωπιον του Κυριου εν ταις επισημοις εορταις, ο εισερχομενος δια της οδου της βορειου πυλης δια να προσκυνηση θελει εξερχεσθαι δια της οδου της νοτιου πυλης· και ο εισερχομενος δια της οδου της νοτιου πυλης θελει εξερχεσθαι δια της οδου της βορειου πυλης· δεν θελει επιστρεφει δια της οδου της πυλης, δι' ης εισηλθεν, αλλα θελει εξερχεσθαι δια της απεναντι.

10 Και ο αρχων εν τω μεσω αυτων εισερχομενων θελει εισερχεσθαι, και εξερχομενων θελει εξερχεσθαι.

11 Και εν ταις εορταις και εν ταις πανηγυρεσιν η εξ αλφιτων προσφορα θελει εισθαι εν εφα δια τον μοσχον και εν εφα δια τον κριον, δια δε τα αρνια, οσον προαιρειται να δωση· και εν ιν ελαιου δι' εν εφα.

12 Οταν δε ο αρχων ετοιμαζη αυτοπροαιρετον ολοκαυτωμα η προσφορας ειρηνικας αυτοπροαιρετους εις τον Κυριον, τοτε θελουσιν ανοιγει εις αυτον την πυλην την βλεπουσαν κατα ανατολας, και θελει ετοιμαζει το ολοκαυτωμα αυτου και τας ειρηνικας προσφορας αυτου, καθως καμνει εν τη ημερα του σαββατου· τοτε θελει εξερχεσθαι, και μετα την εξελευσιν αυτου θελουσι κλειει την πυλην.

13 Θελεις δε ετοιμαζει καθ' ημεραν ολοκαυτωμα εις τον Κυριον εξ αρνιου ενιαυσιου αμωμου· καθ' εκαστην πρωιαν θελεις ετοιμαζει αυτο.

14 Και θελεις ετοιμαζει δι' αυτο προσφοραν εξ αλφιτων καθ' εκαστην πρωιαν, το εκτον του εφα και ελαιον το τριτον του ιν, δια να αναμιγνυης αυτο μετα της σεμιδαλεως· προσφοραν εξ αλφιτων εις τον Κυριον δια παντος κατα προσταγμα αιωνιον.

15 Και θελουσιν ετοιμαζει το αρνιον και την εξ αλφιτων προσφοραν και το ελαιον καθ' εκαστην πρωιαν, ολοκαυτωμα παντοτεινον.

16 Ουτω λεγει Κυριος ο Θεος· Εαν ο αρχων δωση δωρον εις τινα εκ των υιων αυτου, τουτο θελει εισθαι κληρονομια αυτου· των υιων αυτου ειναι· ιδιοκτησια αυτων θελει εισθαι εν κληρονομια.

17 Αλλ' εαν δωση δωρον εκ της κληρονομιας αυτου εις τινα εκ των δουλων αυτου τοτε θελει εισθαι αυτου εως του ετους της αφεσεως· μετα τουτο θελει επιστρεφει εις τον αρχοντα· διοτι η κληρονομια αυτου ειναι των υιων αυτου· αυτων θελει εισθαι.

18 Ο δε αρχων δεν θελει λαμβανει εκ της κληρονομιας του λαου, εκβαλλων αυτους δια καταδυναστειας εκ της ιδιοκτησιας αυτων· εκ της ιδιοκτησιας αυτου θελει κληροδοτησει τους υιους αυτου, δια να μη διασκορπιζηται ο λαος μου εκαστος εκ της ιδιοκτησιας αυτου.

19 Επειτα με εφερε δια της εισοδου της εις τα πλαγια της πυλης προς τους αγιους θαλαμους των ιερεων τους βλεποντας προς βορραν· και ιδου, εκει τοπος εις το ενδοτερον προς δυσμας.

20 Και ειπε προς εμε, ουτος ειναι ο τοπος, οπου οι ιερεις θελουσι βραζει την περι ανομιας προσφοραν και την περι αμαρτιας προσφοραν, οπου θελουσι ψηνει την εξ αλφιτων προσφοραν, δια να μη εκφερωσιν αυτα εις την αυλην την εξωτεραν, δια να αγιασωσι τον λαον.

21 Και με εξηγαγεν εις την αυλην την εξωτεραν και με περιεφερεν εις τας τεσσαρας γωνιας της αυλης· και ιδου, αυλη εν εκαστη γωνια της αυλης.

22 κατα τας τεσσαρας γωνιας της αυλης ησαν αυλαι ηνωμεναι, τεσσαρακοντα πηχων το μηκος και τριακοντα το πλατος· αι τεσσαρες αυται γωνιαι ησαν του αυτου μετρου.

23 Και ητο σειρα οικοδομων κυκλω αυτων, κυκλω των τεσσαρων αυτων· και ησαν μαγειρεια κατεσκευασμενα υποκατω των σειρων κυκλω.

24 Και ειπε προς εμε, Ταυτα ειναι τα οικηματα των μαγειρων, οπου οι υπηρεται του οικου θελουσι βραζει τας θυσιας του λαου.

   

Bible

 

Λευιτικόν 4

Studie

   

1 Και ελαλησε Κυριος προς τον Μωυσην, λεγων,

2 Λαλησον προς τους υιους Ισραηλ, λεγων, Εαν ψυχη τις αμαρτηση εξ αγνοιας και εκ των οσα ειναι προστεταγμενον υπο του Κυριου να μη πραττωνται πραξη τι εξ αυτων·

3 εαν μεν ο ιερευς ο κεχρισμενος αμαρτηση ωστε να ενοχοποιηση τον λαον, τοτε θελει φερει, δια την αμαρτιαν αυτου την οποιαν ημαρτησε, μοσχον βοος αμωμον προς τον Κυριον δια προσφοραν περι αμαρτιας.

4 Και θελει φερει τον μοσχον εις την θυραν της σκηνης του μαρτυριου ενωπιον του Κυριου· και θελει επιθεσει την χειρα αυτου επι την κεφαλην του μοσχου, και θελουσι σφαξει τον μοσχον ενωπιον του Κυριου.

5 Και θελει λαβει ο ιερευς ο κεχρισμενος απο του αιματος του μοσχου και φερει αυτο εις την σκηνην του μαρτυριου·

6 και θελει εμβαψει ο ιερευς τον δακτυλον αυτου εις το αιμα και θελει ραντισει απο του αιματος επτακις ενωπιον του Κυριου, εμπροσθεν του καταπετασματος του αγιαστηριου.

7 Και θελει βαλει ο ιερευς απο του αιματος επι τα κερατα του θυσιαστηριου του ευωδους θυμιαματος, το οποιον ειναι ενωπιον του Κυριου εν τη σκηνη του μαρτυριου· και θελει χυσει παν το αιμα του μοσχου εις την βασιν του θυσιαστηριου του ολοκαυτωματος, το οποιον ειναι εις την θυραν της σκηνης του μαρτυριου.

8 Και απαν το στεαρ του μοσχου της περι αμαρτιας προσφορας θελει αφαιρεσει απ' αυτου· το στεαρ το περικαλυπτον τα εντοσθια, και απαν το στεαρ το επι των εντοσθιων·

9 και τους δυο νεφρους και το στεαρ το επ' αυτων το προς τα πλευρα, και τον επανω λοβον του ηπατος, τον οποιον μετα των νεφρων θελει αφαιρεσει,

10 καθ' ον τροπον αφαιρειται απο του μοσχου της θυσιας της ειρηνικης· και θελει καυσει αυτα ο ιερευς επι του θυσιαστηριου του ολοκαυτωματος·

11 και το δερμα του μοσχου και παν το κρεας αυτου μετα της κεφαλης αυτου και μετα των ποδων αυτου και τα εντοσθια αυτου και την κοπρον αυτου·

12 και θελει φερει ολον τον μοσχον εξω του στρατοπεδου εις τοπον καθαρον, οπου χυνεται η στακτη, και θελει καυσει αυτον επι ξυλων δια πυρος· οπου χυνεται η στακτη, θελει καυθη.

13 Εαν δε πασα η συναγωγη του Ισραηλ αμαρτηση εξ αγνοιας και το πραγμα κρυφθη απο των οφθαλμων της συναγωγης και εκ των οσα ειναι προστεταγμενον υπο του Κυριου να μη πραττωνται, πραξωσι και ηναι ενοχοι·

14 οταν γνωρισθη η αμαρτια την οποιαν ημαρτησαν κατα τουτο, τοτε θελει προσφερει η συναγωγη μοσχον εκ βοων δια την αμαρτιαν και θελει φερει αυτον εμπροσθεν της σκηνης του μαρτυριου.

15 Και οι πρεσβυτεροι της συναγωγης θελουσιν επιθεσει τας χειρας αυτων επι την κεφαλην του μοσχου ενωπιον του Κυριου· και θελουσι σφαξει τον μοσχον ενωπιον του Κυριου.

16 Και ο ιερευς ο κεχρισμενος θελει φερει απο του αιματος του μοσχον εις την σκηνην του μαρτυριου·

17 και θελει εμβαψει ο ιερευς τον δακτυλον αυτου εις το αιμα και θελει ραντισει επτακις ενωπιον του Κυριου εμπροσθεν του καταπετασματος·

18 και θελει βαλει απο του αιματος επι τα κερατα του θυσιαστηριου, του ενωπιον του Κυριου, το οποιον ειναι εν τη σκηνη του μαρτυριου· και θελει χυσει παν το αιμα εις την βασιν του θυσιαστηριου του ολοκαυτωματος, το οποιον ειναι εις την θυραν της σκηνης του μαρτυριου.

19 Και παν το στεαρ αυτου θελει αφαιρεσει απ' αυτου και καυσει επι του θυσιαστηριου.

20 Και θελει καμει εις τον μοσχον καθ' ον τροπον εκαμεν εις τον μοσχον της περι αμαρτιας προσφορας· ουτω θελει καμει εις αυτον· και θελει καμει εξιλεωσιν υπερ αυτων ο ιερευς και θελει συγχωρηθη εις αυτους.

21 Και θελει εκβαλει τον μοσχον εξω του στρατοπεδου και καυσει αυτον, καθως εκαυσε τον πρωτον μοσχον· ειναι προσφορα περι αμαρτιας υπερ της συναγωγης·

22 Οταν δε αρχων τις αμαρτηση και πραξη εξ αγνοιας τι εκ των οσα ειναι προστεταγμενον υπο Κυριου του Θεου αυτου να μη πραττωνται, και ηναι ενοχος·

23 η εαν η αμαρτια αυτου, την οποιαν ημαρτησε, γνωστοποιηθη εις αυτον, τοτε θελει φερει την προσφοραν αυτου, τραγον εξ αιγων, αρσενικον αμωμον.

24 και θελει επιθεσει την χειρα αυτου επι την κεφαλην του τραγου, και θελουσι σφαξει αυτο εν τω τοπω οπου σφαζουσι το ολοκαυτωμα ενωπιον του Κυριου· ειναι προσφορα περι αμαρτιας.

25 Και θελει λαβει ο ιερευς απο του αιματος της περι αμαρτιας προσφορας δια του δακτυλου αυτου, και βαλει επι τα κερατα του θυσιαστηριου του ολοκαυτωματος και θελει χυσει το αιμα αυτου εις την βασιν του θυσιαστηριου του ολοκαυτωματος.

26 Και απαν το στεαρ αυτου θελει καυσει επι του θυσιαστηριου, ως το στεαρ της θυσιας της ειρηνικης προσφορας· και θελει καμει εξιλεωσιν υπερ αυτου ο ιερευς περι της αμαρτιας αυτου, και θελει συγχωρηθη εις αυτον.

27 Εαν δε ψυχη τις εκ του λαου της γης αμαρτηση εξ αγνοιας, πραττων τι εκ των οσα ειναι προστεταγμενον υπο του Κυριου να μη πραττωνται, και ηναι ενοχος.

28 η εαν γνωστοποιηθη εις αυτον η αμαρτια αυτου την οποιαν ημαρτησε· τοτε θελει φερει την προσφοραν αυτου, τραγον εξ αιγων, θηλυκον αμωμον, δια την αμαρτιαν αυτου την οποιαν ημαρτησε·

29 και θελει επιθεσει την χειρα αυτου επι την κεφαλην της περι αμαρτιας προσφορας, και θελουσι σφαξει την περι αμαρτιας προσφοραν εν τω τοπω του ολοκαυτωματος.

30 Και θελει λαβει ο ιερευς δια του δακτυλου αυτου απο του αιματος αυτου, και βαλει επι τα κερατα του θυσιαστηριου του ολοκαυτωματος και παν το αιμα αυτου θελει χυσει εις την βασιν του θυσιαστηριου·

31 και παν το στεαρ αυτου θελει αφαιρεσει, καθως αφαιρειται το στεαρ απο της θυσιας της ειρηνικης προσφορας· και θελει καυσει αυτο ο ιερευς επι του θυσιαστηριου εις οσμην ευωδιας προς τον Κυριον· και θελει καμει εξιλεωσιν υπερ αυτου ο ιερευς, και θελει συγχωρηθη εις αυτον.

32 Εαν δε φερη προβατον δια προσφοραν αυτου περι αμαρτιας, θελει φερει αυτο θηλυκον αμωμον·

33 και θελει επιθεσει την χειρα αυτου επι την κεφαλην της περι αμαρτιας προσφορας, και θελουσι σφαξει αυτο δια προσφοραν περι αμαρτιας, εν τω τοπω οπου σφαζουσι το ολοκαυτωμα.

34 Και θελει λαβει ο ιερευς απο του αιματος της περι αμαρτιας προσφορας δια του δακτυλου αυτου και βαλει επι τα κερατα του θυσιαστηριου του ολοκαυτωματος και απαν το αιμα αυτου θελει χυσει εις την βασιν του θυσιαστηριου·

35 και θελει αφαιρεσει παν το στεαρ αυτου, καθως αφαιρειται το στεαρ του προβατου απο της θυσιας της ειρηνικης προσφορας· και θελει καυσει αυτα ο ιερευς επι του θυσιαστηριου κατα τας προσφορας τας γινομενας δια πυρος εις τον Κυριον· και θελει καμει ο ιερευς εξιλεωσιν περι της αμαρτιας αυτου την οποιαν ημαρτησε, και θελει συγχωρηθη εις αυτον.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 3875

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

3875. 'And she said, Now this time my husband will cling to me' means in the highest sense love and mercy, in the internal sense charity, in the external sense a joining together - spiritual love being meant here. This is clear from the meaning of 'clinging to'. As regards 'clinging' in the external sense, or inner sense nearest to the literal, meaning a joining together, this may be seen without explanation; and as regards 'clinging' in the internal sense meaning charity, this is evident from the consideration that charity, or what amounts to the same, mutual love, is a spiritual joining together. For mutual love is a joining together of affections belonging to the will and a consequent agreement of thoughts belonging to the understanding, and so is a joining of minds as to both parts. That 'clinging' in the highest sense means love and mercy is evident from this, for when the description 'infinite and eternal' is applied to charity or spiritual love the attribute of mercy is meant, mercy being Divine love directed towards the human race engulfed in such great miseries. For man of himself is nothing but evil, and what is within him, insofar as this has its origin in himself, is altogether from hell. Yet the Lord beholds him with Divine Love, and therefore the raising up of him from the hell in which of himself he dwells and his deliverance from it is called mercy. And because that mercy is an attribute of Divine Love, 'clinging' in the highest sense therefore means both love and mercy.

[2] As regards 'clinging' in the internal sense meaning spiritual love, or what amounts to the same, charity towards the neighbour, this may also be seen from other places in the Word, as in Isaiah,

Do not let the son of the foreigner who has clung to Jehovah say, Jehovah surely separates me from being with His people. The sons of the foreigner who cling to Jehovah, to minister to Him and to delight in the name of Jehovah, will be His servants. Isaiah 56:3, 6.

'Clinging to Jehovah' stands for keeping His commandments, which is an act of spiritual love, for no one at heart keeps God's commandments except him in whom good that flows from charity towards the neighbour is present. In Jeremiah,

In those days the children of Israel will come, they and the children of Judah weeping as they come; and they will seek Jehovah their God. They will ask Zion concerning the way, their faces towards it, [saying,] Come and let us cling to Jehovah in an everlasting covenant that is not forgotten. Jeremiah 50:4-5.

'Clinging to Jehovah' in like manner stands for keeping His commandments at heart, that is, doing so from good that flows from charity.

[3] In Zechariah,

Many nations will cling to Jehovah on that day and will be My people. Zechariah 2:11.

Here the meaning is similar. In Isaiah,

Jehovah will have compassion on Jacob, and will again choose Israel, and will set them on their own land. And the sojourner will cling to them, and they will join themselves to the house of Jacob. Isaiah 14:1.

'The sojourner clinging to them' stands for having a similar allegiance to the law. 'Joining themselves to the house of Jacob' stands for the good that flows from charity, which is present in those meant by 'the house of Jacob'. In Matthew,

No one can serve two masters, for either he will hate the one and love the other or he will cling to the one and despise the other. You cannot serve God and mammon. Matthew 6:24.

Here the celestial form of love is meant by 'loving', the spiritual form by 'clinging to'. Both of these expressions are used because those two forms of love are distinct and separate. Otherwise one expression would have been sufficient.

[4] People who are stirred by spiritual love are therefore called 'the sons of Levi', as in Malachi,

Who can endure the day of His coming, and who will stand when He appears? He will sit as a refiner and purifier of silver, and He will purify the sons of Levi and purge them like gold, and like silver. Malachi 3:2-3.

In the highest sense the Lord is meant by 'Levi' by virtue of Divine love and of mercy towards those in whom spiritual love is present. This may be seen in the same prophet,

That you may know that I have sent this command to you, to be My covenant with Levi, said Jehovah Zebaoth. My covenant with him will be [a covenant] of life and peace. You have turned back from the way; you have caused many to stumble at the law, you have corrupted the covenant of Levi; therefore I have made you despised. Malachi 2:4-5, 8-9.

And because in the highest sense the Lord's Divine Love or His Mercy was meant by 'Levi', and in the internal sense spiritual love, the tribe of Levi was therefore established as the priesthood; for in the internal sense of the Word 'the priesthood' is nothing other than the holiness of love and 'kingship' the holiness of faith, 1728, 2015 (end), 3670.

[5] Because the expression 'cringing to' from which Levi received his name means spiritual love, which is the same as mutual love, the same expression in the original language is used to mean lending and borrowing. 1 And these two - lending and borrowing - in the Jewish Church represented mutual love, a representation which will in the Lord's Divine mercy be dealt with elsewhere. Mutual love is different from friendship inasmuch as mutual love has a person's good in view, and in directing itself towards that good is directed towards the person in whom good is present. Friendship however has the person in view, which is also mutual love when it looks at that person from the point of view of, that is, on account of, that good. But when it does not look at him from the point of view of good or on account of that good but on account of self which it calls good, friendship is not in that case mutual love but something close to the love of self. And insofar as it is close to this it is opposed to mutual love. In itself mutual love is nothing else than charity towards the neighbour, for in the internal sense 'the neighbour' means nothing else than good, and in the highest sense the Lord because all good originates in Him and He is Good itself, see 2425, 3419. This mutual love or charity towards the neighbour is what is understood by spiritual love and meant by 'Levi'. What is more, in the Word celestial love, and also conjugial love, is expressed in the sense of the letter as 'clinging to', but this is derived from a different expression in the original language from that from which the name Levi is obtained.

[6] This other expression means an even closer joining together, as in the following places: In Moses,

You shall fear Jehovah your God: you shall serve Him and cling to Him. Deuteronomy 10:20.

You shall go after Jehovah your God, and fear Him, and keep His commandments, and hear His voice, and serve Him, and cling to Him. Deuteronomy 13:4.

To love Jehovah your God, to go in all His ways, and to cling to Him. Deuteronomy 11:22.

To love Jehovah your God, to obey His voice, and to cling to Him, for He is your life. Deuteronomy 30:20.

In Joshua,

Take good care to carry out the commandment and the law which Moses the servant of Jehovah commanded you, to love Jehovah your God, and to walk in all His ways, and to keep His commandments, and to cling to Him, and to serve Him with all your heart and with all your soul. Joshua 22:5.

In the second Book of Kings,

King Hezekiah trusted in Jehovah the God of Israel. He clung to Jehovah; he did not turn back from going after Him, and he kept His commandments which

Jehovah had commanded Moses. 2 Kings 18:5-6.

In Jeremiah,

As a waistcloth clings to the loins of a man, so I made the whole house of Israel and the whole house of Judah to cling to Me, to be for Me a people, a name, a praise, and a glory; but they were not obedient. Jeremiah 13:11.

[7] The fact that conjugial love as well is expressed by 'clinging to' is evident from the following,

Therefore a man will leave his father and his mother and will cling to his wife, and they will be one flesh. Genesis 2:24.

On account of your hardness of heart Moses wrote this commandment, but from the beginning of creation God made them male and female. For this reason a man (homo) will leave his father and mother and cling to his wife, and the two will be one flesh. What therefore God has joined together man (homo) must not put asunder. Mark 10:5-9; Matthew 19:5.

The soul of Shechem clung to Dinah, Jacob's daughter. He loved the girl, and spoke to the girl's heart. Genesis 34:3.

Solomon loved many foreign women. Solomon clung to these in love. 1 Kings 11:1-2.

These quotations show then that 'clinging to' is an expression descriptive of love which was adopted in ancient times by Churches in which meaningful signs were prominent, and that it means nothing else in the internal sense than a spiritual joining together, which is charity and love.

Poznámky pod čarou:

1. literally, mutually giving and receiving

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.